Να Παραμένετε στην Εύνοια του Θεού Παρά τις Αλλαγές

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΕ αλλαγές στη ζωή σας; Μήπως δυσκολεύεστε να τις αποδεχτείτε; Οι περισσότεροι από εμάς έχουν βρεθεί ή θα βρεθούν σε αυτή την κατάσταση. Τα παραδείγματα κάποιων ανθρώπων του παρελθόντος μπορούν να μας βοηθήσουν να προσδιορίσουμε ιδιότητες που θα μας φανούν χρήσιμες.

Λόγου χάρη, εξετάστε την περίπτωση του Δαβίδ και τις πολλές αλλαγές που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει. Όταν ο Σαμουήλ τον έχρισε ως μελλοντικό βασιλιά, ο Δαβίδ δεν ήταν παρά έφηβος ποιμένας. Ενώ ήταν ακόμη νεαρός, προσφέρθηκε να πολεμήσει με τον Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ. (1 Σαμ. 17:26-32, 42) Ο νεαρός Δαβίδ προσκλήθηκε να ζήσει στη βασιλική αυλή του Σαούλ και διορίστηκε επικεφαλής του στρατεύματος. Ο Δαβίδ δεν θα μπορούσε καν να φανταστεί όλες αυτές τις αλλαγές στη ζωή του, ούτε θα μπορούσε να προβλέψει αυτά που θα ακολουθούσαν.

Οι σχέσεις του Δαβίδ με τον Σαούλ έγιναν εξαιρετικά τεταμένες. (1 Σαμ. 18:8, 9· 19:9, 10) Για να σώσει τη ζωή του, ο Δαβίδ αναγκάστηκε να ζήσει ως φυγάς επί αρκετά χρόνια. Ακόμη και όταν βασίλευε στον Ισραήλ, οι περιστάσεις του άλλαξαν δραματικά, ιδίως αφότου μοίχευσε και διέπραξε φόνο για να συγκαλύψει αυτή την αμαρτία. Ως αποτέλεσμα των αμαρτιών του, υπέστη συμφορές μέσα στην οικογένειά του. Μεταξύ των άλλων, ο Δαβίδ αντιμετώπισε την ανταρσία του γιου του τού Αβεσσαλώμ. (2 Σαμ. 12:10-12· 15:1-14) Παρ’ όλα αυτά, όταν ο Δαβίδ μετάνιωσε για τις αμαρτίες του​—τη μοιχεία και το φόνο—​ο Ιεχωβά Θεός τον συγχώρησε και τον αποκατέστησε στην εύνοιά του.

Και οι δικές σας περιστάσεις επίσης μπορεί να αλλάξουν. Προβλήματα υγείας, οικονομικές δυσχέρειες ή δυσκολίες στην οικογένεια​—ακόμη και οι ίδιες μας οι πράξεις—​επιφέρουν αλλαγές στη ζωή μας. Ποιες ιδιότητες μπορούν να μας βοηθήσουν να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουμε τέτοιες προκλήσεις;

Η Ταπεινοφροσύνη μάς Βοηθάει

Η ταπεινοφροσύνη περιλαμβάνει υποτακτική διάθεση. Η αληθινή ταπεινοφροσύνη μάς βοηθάει να βλέπουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τους άλλους όπως πραγματικά είναι. Αν δεν υποβαθμίζουμε τις ιδιότητες και τις επιτυχίες των άλλων, θα εκτιμούμε καλύτερα αυτό που είναι και τα όσα επιτελούν. Παρόμοια, η ταπεινοφροσύνη μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε γιατί μας συνέβη κάτι και πώς να το αντιμετωπίσουμε.

Ο Ιωνάθαν, ο γιος του Σαούλ, αποτελεί καλό παράδειγμα. Οι περιστάσεις του άλλαξαν εξαιτίας παραγόντων που ήταν πέρα από τον έλεγχό του. Όταν ο Σαμουήλ είπε στον Σαούλ ότι ο Ιεχωβά θα αφαιρούσε τη βασιλεία από αυτόν, δεν ανέφερε ότι θα γινόταν βασιλιάς ο Ιωνάθαν. (1 Σαμ. 15:28· 16:1, 12, 13) Η επιλογή του Θεού για τη θέση του επόμενου βασιλιά του Ισραήλ ήταν ο Δαβίδ, όχι ο Ιωνάθαν. Κατά μία έννοια, η ανυπακοή του Σαούλ είχε αρνητικό αντίκτυπο στον Ιωνάθαν. Αν και ο ίδιος δεν έφερε ευθύνη, δεν επρόκειτο να διαδεχθεί τον πατέρα του. (1 Σαμ. 20:30, 31) Πώς αντέδρασε ο Ιωνάθαν σε αυτή την κατάσταση; Μήπως ζήλευε τον Δαβίδ και έτρεφε μνησικακία επειδή είχε χάσει την ευκαιρία να γίνει βασιλιάς; Όχι. Παρότι ήταν πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία και πιο έμπειρος, ο Ιωνάθαν υποστήριξε όσια τον Δαβίδ. (1 Σαμ. 23:16-18) Η ταπεινοφροσύνη τον βοήθησε να κατανοήσει ποιος είχε τη θεϊκή ευλογία, και έτσι “δεν σκεφτόταν για τον εαυτό του κάτι παραπάνω από όσο ήταν απαραίτητο να σκέφτεται”. (Ρωμ. 12:3) Ο Ιωνάθαν κατανόησε τι ανέμενε ο Ιεχωβά από τον ίδιο και αποδέχτηκε την απόφασή Του σε αυτό το ζήτημα.

Ασφαλώς, πολλές φορές οι αλλαγές φέρνουν ορισμένες δυσκολίες. Για κάποια περίοδο, ο Ιωνάθαν βρισκόταν εν μέσω δύο ανθρώπων που του ήταν οικείοι. Ο ένας ήταν ο Δαβίδ, ο μελλοντικός βασιλιάς, ο φίλος του που είχε διοριστεί από τον Ιεχωβά. Ο άλλος ήταν ο Σαούλ, ο πατέρας του, ο οποίος είχε απορριφθεί από τον Ιεχωβά αλλά ήταν ακόμη βασιλιάς. Αυτή η κατάσταση πρέπει να προκαλούσε στον Ιωνάθαν συναισθηματική ένταση καθώς προσπαθούσε να διατηρήσει την εύνοια του Ιεχωβά. Οι αλλαγές που χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε και εμείς ίσως μας προκαλούν ανησυχία και φόβο. Αλλά αν προσπαθούμε να κατανοούμε την άποψη του Ιεχωβά, θα είμαστε σε θέση να συνεχίζουμε να τον υπηρετούμε όσια καθώς αντιμετωπίζουμε αυτές τις αλλαγές.

Η Σπουδαιότητα της Μετριοφροσύνης

Η μετριοφροσύνη περιλαμβάνει το να έχει κανείς συναίσθηση των περιορισμών του. Δεν πρέπει να συγχέεται με την ταπεινοφροσύνη. Το ταπεινό άτομο μπορεί να μην έχει πλήρη επίγνωση των περιορισμών του.

Ο Δαβίδ ήταν μετριόφρων. Αν και ο Ιεχωβά τον είχε επιλέξει ως βασιλιά, επί χρόνια ο Δαβίδ δεν είχε τη δυνατότητα να αναλάβει το θρόνο. Πουθενά δεν διαβάζουμε ότι έλαβε κάποια εξήγηση από τον Ιεχωβά για αυτή την προφανή καθυστέρηση. Ωστόσο, η κατάσταση αυτή, αν και φαινόταν απογοητευτική, δεν τον αναστάτωσε. Είχε συναίσθηση των περιορισμών του και κατανοούσε ότι ο Ιεχωβά, ο οποίος επέτρεπε την κατάσταση, είχε τα πράγματα υπό τον έλεγχό του. Έτσι λοιπόν, ο Δαβίδ δεν θέλησε να σκοτώσει τον Σαούλ ούτε και όταν διακυβευόταν η ίδια του η ζωή, και μάλιστα εμπόδισε έναν σύντροφό του, τον Αβισαί, να το κάνει αυτό.​—1 Σαμ. 26:6-9.

Μερικές φορές μπορεί να δημιουργηθεί στην εκκλησία μας κάποια κατάσταση που δεν καταλαβαίνουμε ή που, κατά τη γνώμη μας, δεν τυγχάνει χειρισμού με τον καλύτερο ή πιο οργανωμένο τρόπο. Θα αναγνωρίσουμε άραγε με μετριοφροσύνη ότι ο Ιησούς είναι η Κεφαλή της εκκλησίας και ότι ενεργεί μέσω του σώματος των πρεσβυτέρων που είναι διορισμένοι να ασκούν την ηγεσία; Θα εκδηλώσουμε μετριοφροσύνη, αναγνωρίζοντας ότι, για να διατηρήσουμε την εύνοια του Ιεχωβά, χρειάζεται να προσμένουμε τη δική του κατεύθυνση μέσω του Ιησού Χριστού; Θα προσμένουμε με μετριοφροσύνη, έστω και αν αυτό αποτελεί πρόκληση;​—Παρ. 11:2.

Η Πραότητα μας Βοηθάει να Είμαστε Θετικοί

Πραότητα σημαίνει ηπιότητα στο χαρακτήρα. Αυτή η ιδιότητα μας καθιστά ικανούς να υπομένουμε βλάβη καρτερικά, χωρίς να εξαπτόμαστε, να μνησικακούμε ή να αντεκδικούμαστε. Η πραότητα είναι μια ιδιότητα που καλλιεργείται δύσκολα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, σε κάποιο Γραφικό εδάφιο, οι «πράοι της γης» καλούνται να “εκζητούν πραότητα”. (Σοφ. 2:3) Η πραότητα συνδέεται με την ταπεινοφροσύνη και τη μετριοφροσύνη, αλλά εμπερικλείει και άλλες ιδιότητες, όπως την αγαθότητα και την ηπιότητα. Το πράο άτομο μπορεί να αναπτυχθεί πνευματικά εφόσον είναι ευδίδακτο και εύπλαστο.

Πώς μπορεί να μας βοηθήσει η πραότητα να αντιμετωπίσουμε καινούριες φάσεις της ζωής μας; Πιθανότατα έχετε παρατηρήσει ότι πολλοί έχουν την τάση να βλέπουν αρνητικά τις αλλαγές που τους συμβαίνουν. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι αυτές μπορούν να μας δώσουν την ευκαιρία να εκπαιδευτούμε ακόμη περισσότερο από τον Ιεχωβά. Η ζωή του Μωυσή το αποδεικνύει αυτό.

Σε ηλικία 40 ετών, ο Μωυσής διέθετε ήδη εξαιρετικές ιδιότητες. Είχε αποδειχτεί ευαίσθητος στις ανάγκες του λαού του Θεού και είχε εκδηλώσει αυτοθυσιαστικό πνεύμα. (Εβρ. 11:24-26) Ωστόσο, προτού ο Ιεχωβά τού αναθέσει την αποστολή να βγάλει τον Ισραήλ από την Αίγυπτο, ο Μωυσής χρειάστηκε να υποστεί αλλαγές που εκλέπτυναν την πραότητά του. Χρειάστηκε να φύγει από την Αίγυπτο και να ζήσει 40 χρόνια στη γη Μαδιάμ ως ποιμένας στην αφάνεια. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Αυτή η αλλαγή τον έκανε καλύτερο. (Αριθ. 12:3) Έμαθε να βάζει τα πνευματικά συμφέροντα πάνω από τα δικά του.

Για να συνειδητοποιήσουμε πόσο πράος ήταν ο Μωυσής, ας εξετάσουμε τι συνέβη όταν ο Ιεχωβά είπε ότι ήθελε να απορρίψει το ανυπάκουο έθνος και να κάνει τους απογόνους του Μωυσή κραταιό έθνος. (Αριθ. 14:11-20) Ο Μωυσής μεσολάβησε υπέρ του έθνους. Τα λόγια του δείχνουν ότι αυτό που τον ένοιαζε ήταν η φήμη του Θεού και η ευημερία των αδελφών του, όχι το προσωπικό του συμφέρον. Ο ρόλος του ως ηγέτη του έθνους και μεσίτη απαιτούσε πραότητα. Μολονότι η Μαριάμ και ο Ααρών γόγγυσαν εναντίον του, το Βιβλικό υπόμνημα αναφέρει ότι ο Μωυσής ήταν «πολύ πιο πράος από όλους τους ανθρώπους». (Αριθ. 12:1-3, 9-15) Φαίνεται ότι υπέμεινε με πραότητα τις προσβολές τους. Πώς θα είχαν εξελιχθεί άραγε τα πράγματα αν ο Μωυσής δεν ήταν πράος;

Σε μια άλλη περίπτωση, το πνεύμα του Ιεχωβά «κάθησε» πάνω σε κάποιους άντρες, κάνοντάς τους να προφητεύουν. Ο Ιησούς του Ναυή, ο υπηρέτης του Μωυσή, πίστευε ότι αυτοί οι Ισραηλίτες ενεργούσαν ανάρμοστα. Ο Μωυσής όμως, όντας πράος, έβλεπε τα πράγματα από την άποψη του Ιεχωβά και δεν ανησυχούσε μήπως χάσει την εξουσία του. (Αριθ. 11:26-29) Αν δεν ήταν πράος, θα είχε άραγε αποδεχτεί αυτή την αλλαγή στη διευθέτηση του Ιεχωβά;

Η πραότητα κατέστησε ικανό τον Μωυσή να ασκήσει ορθά τη μεγάλη εξουσία που του δόθηκε και το ρόλο που του ανέθεσε ο Θεός. Ο Ιεχωβά τον κάλεσε να ανεβεί στο Όρος Χωρήβ εκπροσωπώντας το λαό. Ο Θεός μίλησε στον Μωυσή μέσω αγγέλου και τον διόρισε μεσίτη της διαθήκης. Η πραότητα του Μωυσή τον κατέστησε ικανό να δεχτεί αυτή τη μεγάλη αλλαγή στην εξουσία και εντούτοις να παραμείνει στην εύνοια του Θεού.

Τι θα λεχθεί για εμάς; Η πραότητα είναι απαραίτητη για την ανάπτυξή μας. Όλοι εκείνοι στους οποίους έχουν ανατεθεί προνόμια και εξουσία ανάμεσα στο λαό του Θεού χρειάζεται να είναι πράοι. Αυτή η ιδιότητα μας βοηθάει να μην έχουμε υπερηφάνεια όταν μας συμβαίνουν αλλαγές και μας καθιστά ικανούς να χειριζόμαστε τις καταστάσεις με τη σωστή νοοτροπία. Ο τρόπος αντίδρασής μας είναι σημαντικός. Θα δεχτούμε την αλλαγή; Θα τη δούμε ως έναυσμα για βελτίωση; Ίσως αποδειχτεί εξαιρετική ευκαιρία για να καλλιεργήσουμε πραότητα!

Στη ζωή μας θα αντιμετωπίζουμε πάντα αλλαγές. Μερικές φορές, δεν είναι εύκολο να κατανοήσουμε γιατί συμβαίνουν ορισμένα πράγματα. Οι προσωπικοί περιορισμοί και η συναισθηματική ένταση ίσως μας εμποδίζουν να διατηρούμε πνευματικό φρόνημα. Ωστόσο, ιδιότητες όπως η ταπεινοφροσύνη, η μετριοφροσύνη και η πραότητα θα μας βοηθούν να αποδεχόμαστε τις αλλαγές και να παραμένουμε στην εύνοια του Θεού.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

Η αληθινή ταπεινοφροσύνη μάς βοηθάει να βλέπουμε τον εαυτό μας όπως πραγματικά είναι

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 5]

Η πραότητα είναι απαραίτητη για την ανάπτυξή μας

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Ο Μωυσής χρειάστηκε να αντιμετωπίσει προκλήσεις που εκλέπτυναν την πραότητά του