Γιατί Φαίνεται να Μην Έχει Νόημα η Ζωή;

ΠΟΙΟ λόγο έχετε να πιστεύετε ότι η ζωή δεν θα είναι πάντα ένα «σύντομο διάστημα κενής ύπαρξης το οποίο» διατρέχουμε «σαν σκιά», όπως το έθεσε ο Βασιλιάς Σολομών; (Εκκλησιαστής 6:12, Η Νέα Αγγλική Βίβλος [The New English Bible]) Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή​—μια πηγή πληροφοριών που είναι πάντα αξιόπιστη—​υπόσχεται ότι η ζωή στο μέλλον θα έχει όντως νόημα.​—2 Τιμόθεο 3:16, 17.

Η Γραφή μάς λέει ποιος ήταν ο αρχικός σκοπός του Θεού για τη γη. Επίσης, εξηγεί γιατί βρίθει ο κόσμος από αδικία, καταπίεση και παθήματα. Γιατί είναι σημαντικό να καταλάβουμε αυτά τα ζητήματα; Επειδή οι άνθρωποι νομίζουν ότι η ζωή δεν έχει κανένα απολύτως νόημα πρωτίστως επειδή δεν ξέρουν​—ή επιλέγουν να αγνοούν—​το σκοπό του Θεού για αυτόν τον πλανήτη και τους κατοίκους του.

Ποιος Είναι ο Σκοπός του Θεού για τη Γη;

Ο Ιεχωβά Θεόςa δημιούργησε τη γη ώστε να είναι ένα τέλειο παραδεισένιο σπίτι για τον άνθρωπο​—ένα μέρος όπου άντρες και γυναίκες θα απολάμβαναν παντοτινά γεμάτη, ικανοποιητική ζωή με τελειότητα. Αυτή η θεμελιώδης αλήθεια συγκρούεται με την κοινώς αποδεκτή, αλλά Γραφικά αβάσιμη, αντίληψη ότι ο Θεός δημιούργησε τη γη ώστε να είναι ένας τόπος δοκιμής προκειμένου να βλέπει ποιοι αξίζει να ζήσουν μια ζωή με περισσότερο νόημα σε κάποιον πνευματικό κόσμο.​—Βλέπε το πλαίσιο «Πρέπει να Εγκαταλείψουμε τη Γη για να Ζήσουμε μια Ζωή με Νόημα;», στη σελίδα 6.

Ο Θεός έπλασε τον άντρα και τη γυναίκα κατά την εικόνα Του, δίνοντάς τους την ικανότητα να αντανακλούν τις θαυμάσιες ιδιότητές Του. (Γένεση 1:26, 27) Τους έπλασε τέλειους. Είχαν ό,τι χρειάζονταν προκειμένου να απολαμβάνουν παραγωγική ζωή με νόημα για πάντα. Αυτό περιλάμβανε το να γεμίσουν τη γη και να την καθυποτάξουν, μεταμορφώνοντας όλο τον πλανήτη σε παράδεισο, όπως ήταν ο κήπος της Εδέμ.​—Γένεση 1:28-31· 2:8, 9.

Τι Δεν Πήγε Καλά;

Προφανώς, κάτι δεν πήγε καθόλου καλά. Γενικά, οι άνθρωποι αντανακλούν ελάχιστα την εικόνα του Θεού. Ασφαλώς, η γη δεν είναι παράδεισος. Τι συνέβη; Οι πρώτοι μας γονείς, ο Αδάμ και η Εύα, καταχράστηκαν την ελεύθερη βούλησή τους. Ήθελαν “να γίνουν σαν τον Θεό”, να αποφασίζουν αυτοί τι ήταν ηθικά “καλό και κακό”. Ενεργώντας έτσι, ακολούθησαν τη στασιαστική πορεία που είχε χαράξει ήδη ο Σατανάς ο Διάβολος.​—Γένεση 3:1-6.

Επομένως, το κακό δεν αποτελεί μέρος κάποιου μυστηριώδους, προαποφασισμένου σχεδίου του Θεού. Ήρθε σε ύπαρξη όταν ο Σατανάς​—και μετέπειτα ο Αδάμ και η Εύα—​στασίασαν ενάντια στη διακυβέρνηση του Θεού. Λόγω του στασιασμού τους, οι πρώτοι μας γονείς έχασαν τον Παράδεισο και την τελειότητα, επιφέροντας την αμαρτία και το θάνατο, όχι μόνο στον εαυτό τους, αλλά και στους απογόνους τους​—ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια. (Γένεση 3:17-19· Ρωμαίους 5:12) Να πού οφείλονται οι καταστάσεις και οι συνθήκες που κάνουν να φαίνεται ότι η ζωή δεν έχει κανένα νόημα.

Γιατί Δεν Ξερίζωσε Αμέσως το Κακό;

Ορισμένοι αναρωτιούνται: “Γιατί δεν ξερίζωσε αμέσως ο Θεός το κακό καταστρέφοντας απλώς τον Σατανά και τους άλλους στασιαστές και κάνοντας μια νέα αρχή;” Θα ήταν άραγε συνετό κάτι τέτοιο; Πώς θα αντιδρούσατε εσείς αν ακούγατε ότι μια ισχυρή κυβέρνηση εκτελεί αμέσως όσους αμφισβητούν την εξουσία της; Δεν απωθούν τέτοιες ενέργειες τα αμερόληπτα άτομα και δεν υπονομεύουν το ηθικό κύρος αυτής της κυβέρνησης;

Ο Θεός επέλεξε να μην ενεργήσει αμέσως εναντίον των στασιαστών. Εκδηλώνοντας σοφία, άφησε να περάσει χρόνος ώστε να τακτοποιηθούν μια για πάντα τα ζητήματα που εγέρθηκαν στην Εδέμ όσον αφορά τον τρόπο διακυβέρνησής του.

Η Εξάλειψη Όλου του Κακού

Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι το εξής: Ο Θεός επέτρεψε να υπάρχει το κακό μόνο προσωρινά. Το έκανε αυτό επειδή ξέρει ότι είναι σε θέση να ανατρέψει πλήρως τις οδυνηρές συνέπειες του κακού, μόλις τακτοποιηθούν τα ζωτικά ζητήματα που εγέρθηκαν με το στασιασμό ενάντια στον τρόπο διακυβέρνησής του.

Ο Θεός δεν έχει εγκαταλείψει το σκοπό του για τη γη και τον άνθρωπο. Μέσω του προφήτη Ησαΐα, ο Ιεχωβά μάς διαβεβαιώνει ότι Αυτός είναι ο Κατασκευαστής της γης, εκείνος «που δεν τη δημιούργησε μάταια, αλλά την έπλασε για να κατοικείται». (Ησαΐας 45:18) Πολύ σύντομα, θα αρχίσει να επαναφέρει τη γη στην τέλεια κατάσταση για την οποία την προόριζε εξαρχής. Όταν θα έχει εδραιωθεί πλήρως η ορθότητα της διακυβέρνησής του, θα χρησιμοποιήσει δικαίως την ακατανίκητη δύναμή του για να επιβάλει το θέλημά του και να καταστρέψει εντελώς όλο το κακό. (Ησαΐας 55:10, 11) Στην υποδειγματική προσευχή, ο Ιησούς Χριστός συμπεριέλαβε μια έκκληση προς τον Θεό να ενεργήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Μας δίδαξε να προσευχόμαστε: «Ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό, έτσι και πάνω στη γη». (Ματθαίος 6:9, 10) Τι συνεπάγεται αυτό;

Το Θέλημα του Θεού για τη Γη

Ανάμεσα στα άλλα, «οι πράοι . . . θα γίνουν κάτοχοι της γης». (Ψαλμός 37:9-11, 29· Παροιμίες 2:21, 22) Ο Ιησούς Χριστός «θα ελευθερώσει τον φτωχό που κραυγάζει για βοήθεια, καθώς και τον ταλαιπωρημένο». Θα τους σώσει «από την καταδυνάστευση και τη βία». (Ψαλμός 72:12-14) Δεν θα υπάρχει πια πόλεμος ούτε θάνατος, δάκρυα, πόνος ή παθήματα. (Ψαλμός 46:9· Αποκάλυψη 21:1-4) Πλήθη ατόμων που πέθαναν ενόσω ο Θεός ανεχόταν το κακό θα αναστηθούν εδώ στη γη, και θα τους δοθεί η ευκαιρία να επωφεληθούν από αυτές καθώς και από άλλες ευλογίες.​—Ιωάννης 5:28, 29.

Στην πραγματικότητα, ο Ιεχωβά θα αποκαταστήσει τη βλάβη που προξένησε ο στασιασμός του Σατανά. Η επανορθωτική του ενέργεια θα είναι τόσο πλήρης ώστε «οι παλιές στενοχώριες [όλα όσα προκαλούν θλίψη και πόνο σήμερα] θα ξεχαστούν». (Ησαΐας 65:16-19) Αυτό το μέλλον είναι εγγυημένο. Ο Θεός δεν λέει ψέματα. Όλες του οι υποσχέσεις βγαίνουν αληθινές. Η ζωή δεν θα είναι πλέον “μάταιη και κούφια”. (Εκκλησιαστής 2:17, Η Παλαιά Διαθήκη, Κείμενον και Ερμηνευτική Απόδοσις, Ι. Θ. Κολιτσάρα) Απεναντίας, θα είναι μεστή νοήματος.

Τι θα λεχθεί, όμως, για τώρα; Μπορεί η γνώση των διδασκαλιών της Γραφής και η κατανόηση του σκοπού του Θεού για τη γη να προσδώσει στη ζωή σας πραγματικό νόημα τώρα; Το τελευταίο άρθρο αυτής της σειράς θα απαντήσει στο συγκεκριμένο ερώτημα.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο στη σελίδα 6]

Πρέπει να Εγκαταλείψουμε τη Γη για να Ζήσουμε μια Ζωή με Νόημα;

Επί αιώνες, άτομα που δεν γνωρίζουν το σκοπό του Θεού για τη γη διδάσκουν ότι, προκειμένου να έχει η ύπαρξή μας πραγματικό νόημα, πρέπει να εγκαταλείψουμε τη γη.

Μερικοί έλεγαν ότι οι ψυχές «απολάμβαναν κάποιο ανώτερο επίπεδο ύπαρξης προτού εισέλθουν σε ανθρώπινα σώματα». (Νέο Λεξικό Θεολογίας [New Dictionary of Theology]) Άλλοι ισχυρίζονταν ότι η ψυχή βρισκόταν «φυλακισμένη μέσα στο σώμα ως τιμωρία για τις αμαρτίες που διέπραξε στην ουράνια κατάστασή της».​—Εγκυκλοπαίδεια Βιβλικής, Θεολογικής και Εκκλησιαστικής Φιλολογίας (Cyclopedia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature).

Φιλόσοφοι όπως ο Σωκράτης και ο Πλάτων δίδασκαν το εξής: Μόνο όταν η ψυχή ξεφύγει από τους περιορισμούς του υλικού ανθρώπινου σώματος είναι «απαλλαγμένη από περιπλανήσεις, παραλογισμούς, φόβους, άγριους έρωτες και τα άλλα ανθρώπινα κακά και . . . περνάει τον υπόλοιπο χρόνο πράγματι μαζί με τους θεούς».​—Πλάτωνος Διάλογοι–Φαίδων, 81, a.

“Η φιλοσοφική αντίληψη περί αθανασίας είχε τόση δύναμη και άσκησε τέτοια επίδραση επί του Χριστιανισμού, ώστε και σήμερα . . . θεωρείται . . . χριστιανική διδασκαλία, ενώ κατ’ ουσίαν είναι αρχαία ελληνική φιλοσοφική αντίληψη”.​—Βιβλική Θεολογία και Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, υπό Ι. Καραβιδόπουλου.

Αντιπαραβάλετε αυτές τις απόψεις με τρεις θεμελιώδεις αλήθειες της Γραφής:

1. Ο σκοπός του Θεού για τη γη είναι να αποτελεί μόνιμη κατοικία του ανθρώπου και όχι προσωρινό τόπο δοκιμής, προκειμένου να βλέπει ποιοι αξίζει να ζήσουν μαζί του στον ουρανό. Αν ο Αδάμ και η Εύα είχαν υπακούσει στους νόμους του Θεού, θα ζούσαν ακόμη εδώ, σε μια παραδεισένια γη.​—Γένεση 1:27, 28· Ψαλμός 115:16.

2. Ενώ οι περισσότερες θρησκείες διδάσκουν ότι ο άνθρωπος έχει ψυχή​—μια άυλη οντότητα που κατοικεί μέσα του—​η Γραφή διδάσκει κάτι απλούστερο. Ο άνθρωπος είναι «ζωντανή ψυχή» πλασμένη «από χώμα της γης». (Γένεση 2:7) Η Γραφή δεν λέει πουθενά ότι αυτή η ψυχή είναι αθάνατη. Αναφέρει ότι η ψυχή μπορεί να θανατωθεί ή να καταστραφεί, παύοντας εντελώς να υπάρχει. (Ψαλμός 146:4· Εκκλησιαστής 9:5, 10· Ιεζεκιήλ 18:4, 20) Η πρώτη ψυχή, ο Αδάμ, οπωσδήποτε πέθανε και επέστρεψε στο χώμα από το οποίο είχε δημιουργηθεί. Επέστρεψε στην ανυπαρξία.​—Γένεση 2:17· 3:19.

3. Οποιεσδήποτε μελλοντικές προοπτικές του ανθρώπου για ζωή δεν βασίζονται στην υποτιθέμενη αθάνατη ψυχή του, η οποία αποδημεί σε κάποιο πνευματικό βασίλειο, αλλά στην υπόσχεση του Θεού για ανάσταση νεκρών σε μια παραδεισένια γη.​—Δανιήλ 12:13· Ιωάννης 11:24-26· Πράξεις 24:15.