Η Ευχάριστη Ιδιότης της Λογικότητος
1 Η λογικότης είναι βέβαια μια πολύ επιθυμητή ιδιότης. Είναι δύσκολο να συνεργασθή κανείς με κάποιον που είναι παράλογος, ισχυρογνώμων, απαιτητικός, αυταρχικός και επικριτικός. (Ιεζ. 34:4) Αλλά είναι πραγματικά ευχάριστο πράγμα όταν ένα άτομο είναι διακριτικό, δείχνη κατανόησι και δεν επιμένη στο γράμμα του νόμου. Ας μη φαίνεται παράδοξο, λοιπόν, ότι οι Γραφές μάς ενθαρρύνουν όλους, όχι μόνον τους πρεσβυτέρους, να εκδηλώνωμε λογικότητα.—Φιλιππ. 4:5· Τίτον 3:1, 2· Ιακ. 3:17.
2 Τι θα μας βοηθήση να είμεθα λογικοί με τους αδελφούς μας; Πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι η Χριστιανική εκκλησία αποτελείται από ανθρώπους που διαφέρουν στο παρελθόν τους, στις συνήθειες και στους τρόπους ζωής. Άσχετα με τις αδυναμίες των, τις ατέλειες και τον βαθμό της πνευματικής των προόδου, αυτοί θέλουν να κάνουν το θέλημα του Θεού. Αν το αναγνωρίζωμε αυτό, θα βοηθηθούμε να δείχνωμε κατανόησι και την κατάλληλη διάκρισι στις περιστάσεις των.
3 Οι αδελφοί που ‘επιδιώκουν’ το καλό έργο επισκοπήσεως της Χριστιανικής εκκλησίας πρέπει ιδιαίτερα να ενδιαφέρωνται να δώσουν ένα παράδειγμα δείχνοντας καλωσύνη, μετριοπάθεια και ανοχή, βλέποντας ανθρωπιστικά και λογικά τις ικανότητες, τα προβλήματα και τις περιστάσεις των αδελφών τους. (1 Τιμ. 3:1, 3) Ο λογικός άνθρωπος βλέπει το καλό του αδελφού του, επιζητώντας να επαινέση και να ενθαρρύνη. Δεν κατακρίνει αμέσως τους άλλους για μικρές παραλείψεις. Ούτε μεγαλοποιεί τα ασήμαντα πράγματα για να δώση την εντύπωσι ότι είναι δύσκολο να μείνη ευχαριστημένος, ότι τίποτα δεν τον ικανοποιεί. (Παράβαλε 1 Κορινθίους 9:12, 18-23· 1 Πέτρου 2:18.) Ενώ ενθαρρύνει τους άλλους να προοδεύσουν, αναγνωρίζει ότι αυτοί έχουν περιορισμούς, αρέσκειες και απαρέσκειες.
4 Όταν εξετάσωμε τις ευθύνες των πρεσβυτέρων, μπορούμε να διακρίνωμε γιατί η λογικότης αποτελεί ένα από τα προσόντα των πρεσβυτέρων. Είναι ευχάριστη ιδιότης σε όλη την εκκλησία. Οι λογικοί πρεσβύτεροι, όταν χειρίζωνται υποθέσεις ως δικαστική επιτροπή, λαμβάνουν υπ’ όψιν το άτομο. Αποτελεί κύριο ενδιαφέρον τους να δώσουν Γραφική βοήθεια προωρισμένη ν’ ανταποκριθή στις ανάγκες του ατόμου για να μπορέση να ανανήψη από την πνευματική αδυναμία. Οι πρεσβύτεροι, εκδηλώνοντας λογικότητα, δεν ενεργούν ως δικασταί που εκδίδουν αποφάσεις χωρίς καθόλου να λάβουν υπ’ όψιν το έλεος. Επίσης, άλλες φορές, όταν δίνουν συμβουλές ή κατανέμουν ευθύνες στην εκκλησία, δεν αγνοούν τις περιστάσεις και τους περιορισμούς ενός ατόμου. Βασίζοντας τις συμβουλές τους στον Λόγο του Θεού, κάμουν έκκλησι στην αγάπη των αδελφών τους για το δίκαιο. Είναι, επίσης, πρόθυμοι ν’ ακούσουν υποδείξεις και να εφαρμόσουν συμβουλές οι οποίες τους δίδονται.
5 Πράγματι, όταν όλη η εκκλησία αγωνίζεται να δείχνη λογικότητα, αυτό βοηθεί να κάνωμε την υπηρεσία μας στον Θεό όχι φορτίο, αλλά απόλαυσι. (Ματθ. 11:28-30) Είθε όλοι μας να εξακολουθήσωμε να εργαζώμεθα σκληρά για ν’ αναπτύξωμε σε μεγαλύτερο βαθμό αυτή την ευχάριστη ιδιότητα της λογικότητος.