Λαλείτε τον Λόγο του Θεού με Παρρησία
1 «Εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ. 28:20) Αυτά τα λόγια του Ιησού παρέχουν μεγάλη ενθάρρυνσι για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να ομιλούν το λόγο του Θεού μετά παρρησίας.
2 Τον πρώτο αιώνα, οι απόστολοι του Ιησού μιλούσαν για το λόγο του Θεού με παρρησία. Είχαν διδαχθή για τη βασιλεία του Θεού και για το ρόλο του Ιησού στους σκοπούς του Θεού. Γνώριζαν ότι είχαν ευθύνη ενώπιον του Θεού να δίνουν μαρτυρία και το έκαναν αυτό με παρρησία. Κατανοούσαν ότι ένεκα της εναντιώσεως στο άγγελμα, θα συναντούσαν διωγμό. Ο Ιησούς τους είχε κάνει γνωστό ότι θα έπρεπε να το αναμένουν αυτό.—Ιωάν. 15:20.
3 Οι απόστολοι και οι μαθητές του πρώτου αιώνος, κατανοώντας την ισχυρή επίδρασι που θα είχε το άγγελμα στα άτομα, ριψοκινδύνευσαν τη ζωή τους για να κηρυχθή το άγγελμα, ώστε όλοι να μάθουν για τον Ιησού. Στις Πράξεις των αποστόλων, κεφάλαιο τέταρτο, παρατηρείται ότι οι απόστολοι με σταθερότητα έκαναν την απολογία τους ενώπιον αρχόντων. Κατανοώντας τη σπουδαιότητα του αγγέλματός τους, προσηύχοντο θερμά στον Ιεχωβά να τους δώση δύναμι να συνεχίσουν το κήρυγμα. Το εδάφιο 29 λέει: «Και τώρα, Κύριε, βλέψον εις τας απειλάς αυτών και δος εις τους δούλους σου να λαλώσι τον λόγον σου μετά παρρησίας.» Τι συνέβη λοιπόν; Το εδάφιο 31 λέει: «Μετά δε την δέησιν αυτών εσείσθη ο τόπος όπου ήσαν συνηγμένοι, και επλήσθησαν άπαντες πνεύματος αγίου και ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας.» Τι πίστις!
4 Το ότι λαλούσαν το λόγο του Θεού μετά παρρησίας δεν εσήμαινε ότι αυτοί έγιναν ανεξάρτητοι, υπεροπτικοί ή ισχυρογνώμονες. Αντιθέτως, υποκινούνταν από αγάπη. Είχαν υπερνικήσει τους φόβους των και απέκτησαν εμπιστοσύνη, διότι γνώριζαν ότι έκαναν το θέλημα του Θεού. Κι’ εμείς έχομε ανάγκη της ίδιας παρρησίας σήμερα και μπορούμε να θέσωμε στον εαυτό μας ένα πολύ σπουδαίο ερώτημα: Είναι αυτό και δικό μας χαρακτηριστικό;
ΝΑ ΜΙΛΟΥΜΕ ΜΕ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
5 Τι σημαίνει να λαλούμε το λόγο του Θεού με παρρησία; Σημαίνει να έχωμε πεποίθησι, να έχωμε πλήρη βεβαίωσι ότι εκείνο που πράττομε υποστηρίζεται από τον Ιεχωβά. Εφόσον είναι έτσι, υπάρχει ένας τριπλός λόγος για τον οποίο πρέπει να έχωμε παρρησία: (1) Γνωρίζομε ότι εκείνο που διδάσκομε είναι από την Αγία Γραφή και γνωρίζομε ότι είναι αλήθεια· (2) γνωρίζομε ότι κάνομε ένα έργο που θέλει ο Ιεχωβά να γίνη κι’ έχομε την υποστήριξι του πνεύματός του· και (3) η γνήσια αγάπη μάς υποκινεί να δείχνωμε την αφοσίωσί μας στον Ιεχωβά και να παρέχωμε βοήθεια στον συνάνθρωπό μας μ’ αυτόν τον τρόπο.
6 Λόγω της απαθούς στάσεως των ανθρώπων σήμερα, μερικές φορές συναντούμε αδιαφορία στο κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι καθώς και στο συμπτωματικό κήρυγμα. Τι πρέπει να κάνωμε; Πρέπει να συνεχίσωμε με παρρησία στο κήρυγμα των αγαθών νέων. Μπορεί να πειρασθούμε ν’ αποτραβηχθούμε όταν συναντούμε αδιαφορία, αλλά κάνοντας αυτό, δεν θ’ ακολουθούσαμε το παράδειγμα του Ιησού και των αποστόλων να λαλούμε το λόγο του Θεού με παρρησία.
7 Στον καιρό του Νώε υπήρχε αδιαφορία και χλευασμός. Η Γραφή λέγει αν πρέπει ν’ αναμένωμε όμοια στάσι των ανθρώπων σήμερα. Ο Νώε είχε μια φήμη ως «κήρυξ δικαιοσύνης.» (2 Πέτρ. 2:5) Είναι ανάγκη να κηρύττωμε το λόγο του Θεού με παρρησία. Κάνοντας τούτο δείχνομε την πιστότητά μας στο Θεό και την αγάπη μας προς τον πλησίον.
8 Τον Ιανουάριο θα προσφέρωμε μια ετησία συνδρομή στη «Σκοπιά» αντί δρχ. 115 και παράλληλα οποιοδήποτε από τα βιβλία 192 σελίδων που είναι διαθέσιμα στις τοπικές εκκλησίες. Αν προετοιμασθούμε καλά μπορούμε με παρρησία να διακηρύξωμε το όνομα του Θεού και τη βασιλεία του στους ανθρώπους του τομέως μας.
9 Καθώς προχωρούμε περισσότερο μέσα στον έσχατο καιρό, η απόφασίς μας πρέπει να είναι να εξακολουθήσωμε να λέμε τα αγαθά νέα και να διασαλπίζωμε τη θεία προειδοποίησι. Ο Ιησούς άρχισε και τελείωσε το έργο που του είχε δώσει ο Ιεχωβά να κάνη. (Ιωάν. 17:4) Είθε να είμεθα κι’ εμείς όπως εκείνος, όπως οι απόστολοι και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος και ‘να λαλούμε τον λόγο του Θεού με παρρησία’!—Πράξ. 4:29.