Κιβώτιο Ερωτήσεων

◼ Ποια είναι η κατάλληλη χρήση των όρων «αδελφός» και «αδελφή»;

Όταν χρησιμοποιούνται με κατά γράμμα έννοια, οι όροι «αδελφός» και «αδελφή» αναφέρονται σε άτομα που έχουν τους ίδιους γονείς. Αυτή η φυσική σχέση συνήθως δημιουργεί μια θερμή προσκόλληση, και η οικειότητα που απολαμβάνουν αυτά τα άτομα αυξάνεται περισσότερο μέσω των δεσμών που αναπτύσσονται με βάση τις κοινωνικές σχέσεις, το κοινό περιβάλλον και τα συναισθήματα.

Ο Ιησούς δίδαξε τους μαθητές του να απευθύνονται στον Ιεχωβά με προσευχή ως «Πατέρα μας». Η χρησιμοποίηση αυτής της έκφρασης υποδηλώνει ότι, ως Χριστιανοί, είμαστε όλοι μέρος ενός στενού οικογενειακού κύκλου όπου απολαμβάνουμε μια πλούσια πνευματική σχέση. Αυτό τονίστηκε περαιτέρω από τον Ιησού όταν είπε στους ακολούθους του ότι «όλοι εσείς είστε αδελφοί».—Ματθ. 6:9· 23:8.

Λόγω των στενών πνευματικών δεσμών που έχουμε μέσα στο σπιτικό του Θεού, απευθυνόμαστε ο ένας στον άλλον ως «αδελφό» και «αδελφή», ιδιαίτερα στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Σε αυτές τις πνευματικές περιστάσεις, εκείνος που προΐσταται στη συνάθροιση απευθύνεται στα βαφτισμένα άτομα χρησιμοποιώντας τη λέξη «αδελφός» ή «αδελφή», την οποία συνοδεύει με το επώνυμο του ατόμου στο οποίο μιλάει.

Τι γίνεται αν κάποιο αβάφτιστο άτομο θέλει να συμμετάσχει στις συναθροίσεις; Όταν ένα άτομο είναι συνταυτισμένο επί κάποιο διάστημα με το λαό του Ιεχωβά και πλησιάζει στην αφιέρωση, θεωρώντας τον εαυτό του Μάρτυρα του Ιεχωβά, δεν θα υπήρχε αντίρρηση να αναφέρεται πριν από το επώνυμό του η λέξη «αδελφός» ή «αδελφή». Αυτό θα αλήθευε ιδιαίτερα αν το άτομο έχει γίνει αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος.

Από την άλλη μεριά, τα ενδιαφερόμενα άτομα που μόλις πρόσφατα έχουν αρχίσει να παρακολουθούν τις συναθροίσεις μας δεν έχουν κάνει ακόμη τα βήματα που θα τα προσδιόριζαν ως μέρος του σπιτικού του Θεού. Σε αυτά τα άτομα δεν θα απευθυνόμαστε ως «αδελφό» ή «αδελφή», εφόσον η πνευματική σχέση της οικογένειας του Θεού δεν υφίσταται στην περίπτωσή τους. Επομένως, στη διάρκεια των συναθροίσεων, θα απευθυνόμαστε σε αυτούς πιο τυπικά, χρησιμοποιώντας έναν κατάλληλο τίτλο, όπως το «Κύριος», μαζί με το επώνυμό τους.

Η χρήση των λέξεων «αδελφός» και «αδελφή» στις εκκλησιαστικές μας συναθροίσεις καταδεικνύει ένα δεσμό που είναι πολύ πιο στενός και πιο πολύτιμος από οποιονδήποτε δεσμό θα καταδείκνυε η χρήση των μικρών ονομάτων. Μας θυμίζει την πολύ ευλογητή σχέση που απολαμβάνουμε ως πνευματική οικογένεια υπό τον έναν Πατέρα, τον Ιεχωβά Θεό. Μας θυμίζει επίσης τη βαθιά αγάπη και στοργή που νιώθουμε ο ένας για τον άλλον.—Εφεσ. 2:19· 1 Πέτρ. 3:8.