Αφήνω τον Ιεχωβά να Κατευθύνει τον Δρόμο Μου

ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΧΩΡΑ ΣΤΗ ΖΕΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

Γεννήθηκα το 1935 στο Ντάρλαστον, το οποίο βρίσκεται στη Μαύρη Χώρα, μια περιοχή της Αγγλίας που έχει πάρει το όνομά της από τον μαύρο καπνό που γέμιζε τον αέρα και ο οποίος προερχόταν από τα πολλά χυτήρια και άλλα εργοστάσια εκεί. Όταν ήμουν περίπου τεσσάρων ετών, οι γονείς μου άρχισαν να μελετούν τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Στην αρχή της εφηβείας μου, πείστηκα ότι αυτή ήταν η αλήθεια και βαφτίστηκα το 1952 σε ηλικία 16 ετών.

Περίπου την ίδια εποχή, άρχισα να εργάζομαι ως μαθητευόμενος σε ένα μεγάλο εργοστάσιο που έφτιαχνε εργαλεία χειρός και εξαρτήματα αυτοκινήτων. Άρχισα να εκπαιδεύομαι ως γενικός γραμματέας, μια δουλειά που μου άρεσε πολύ.

Χρειάστηκε να πάρω μια σημαντική απόφαση όταν ένας περιοδεύων επίσκοπος με προσκάλεσε να διεξάγω τη μεσοβδόμαδη Μελέτη Βιβλίου Εκκλησίας στην εκκλησία μου στο Γουίλενχολ. Αλλά βρισκόμουν σε δίλημμα. Τότε, παρακολουθούσα συναθροίσεις σε δύο εκκλησίες. Στη διάρκεια της εβδομάδας, συναθροιζόμουν στην εκκλησία που ήταν πιο κοντά στην εργασία μου στο Μπρόμζγκροουβ, περίπου 32 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου. Τα σαββατοκύριακα, όταν επέστρεφα στο σπίτι των γονέων μου, συναθροιζόμουν στην εκκλησία στο Γουίλενχολ.

Επειδή ήθελα να υποστηρίζω την οργάνωση του Ιεχωβά, δέχτηκα την πρόσκληση του περιοδεύοντα επισκόπου, παρότι αυτό σήμαινε ότι θα σταματούσα τη μαθητεία μου στη δουλειά που μου άρεσε τόσο πολύ. Το ότι άφησα τον Ιεχωβά να κατευθύνει τον δρόμο μου σε εκείνη την περίπτωση μου άνοιξε την πόρτα σε μια ζωή για την οποία δεν μετάνιωσα ποτέ.

Ενώ συναθροιζόμουν στην Εκκλησία Μπρόμζγκροουβ, γνώρισα μια όμορφη αδελφή με πνευματικό φρόνημα, την Αν. Παντρευτήκαμε το 1957, και μαζί απολαύσαμε προνόμια όπως το τακτικό σκαπανικό, το ειδικό σκαπανικό, το έργο περιοδεύοντα επισκόπου και η υπηρεσία Μπέθελ. Η Αν ήταν και είναι πηγή χαράς σε όλη μου τη ζωή.

Το 1966, ενθουσιαστήκαμε όταν παρακολουθήσαμε την 42η τάξη της Γαλαάδ. Διοριστήκαμε στη Μαλάουι, που είναι γνωστή ως η ζεστή καρδιά της Αφρικής χάρη στον καλοσυνάτο και φιλόξενο λαό της. Πού να το ξέραμε ότι δεν θα ήμασταν για πολύ ευπρόσδεκτοι εκεί!

ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΗ ΜΑΛΑΟΥΙ ΕΝ ΜΕΣΩ ΔΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

Φτάσαμε στη Μαλάουι την 1η Φεβρουαρίου 1967. Αφού παρακολουθήσαμε μια εντατική σειρά μαθημάτων της γλώσσας για έναν μήνα, αρχίσαμε το έργο περιφερείας. Κυκλοφορούσαμε με ένα τζιπ που κάποιοι νόμιζαν ότι μπορούσε να πάει παντού, ακόμα και να διασχίσει ποτάμια. Αλλά παρά αυτές τις προσδοκίες, μπορούσαμε να περάσουμε μόνο από τα πιο ρηχά νερά. Κάποιες φορές, μέναμε σε χωμάτινες καλύβες με αχυροσκεπή που χρειάζονταν μουσαμά κάτω από την στέγη κατά την εποχή των βροχών. Το ιεραποστολικό μας έργο άρχισε με περιπετειώδη τρόπο, αλλά μας άρεσε πολύ!

Τον Απρίλιο, κατάλαβα ότι προμηνύονταν προβλήματα στη χώρα. Άκουσα στο ραδιόφωνο έναν λόγο του πρωθυπουργού της Μαλάουι, του Δρ Χέιστινγκς Μπάντα. Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν πληρώνουν φόρους και ότι παρεμβαίνουν στην πολιτική. Ασφαλώς, αυτές οι κατηγορίες ήταν ψευδείς. Όλοι ξέραμε ότι το πραγματικό ζήτημα ήταν η ουδετερότητά μας, ιδίως η άρνησή μας να αγοράσουμε κάρτα μέλους του κόμματος.

Τον Σεπτέμβριο, διαβάσαμε στην εφημερίδα ότι ο πρωθυπουργός είχε κατηγορήσει τους αδελφούς πως δημιουργούν προβλήματα παντού. Σε ένα συνέδριο του κόμματος, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του θα υλοποιούσε γρήγορα μια απόφαση που είχε ψηφιστεί και η οποία σύστηνε να τεθούν υπό απαγόρευση οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτή η απαγόρευση τέθηκε σε ισχύ στις 20 Οκτωβρίου 1967. Έπειτα από λίγο, αστυνομικοί και αξιωματικοί του τμήματος αλλοδαπών ήρθαν στο γραφείο τμήματος για να το σφραγίσουν και να απελάσουν τους ιεραποστόλους από τη χώρα.

Έπειτα από τρεις μέρες στη φυλακή, μας απέλασαν σε μια χώρα υπό τον έλεγχο της Βρετανίας​—τον Μαυρίκιο. Ωστόσο, οι αρχές στον Μαυρίκιο δεν μας επέτρεψαν να μείνουμε ως ιεραπόστολοι. Γι’ αυτό, διοριστήκαμε στη Ροδεσία (σημερινή Ζιμπάμπουε). Μόλις φτάσαμε εκεί, ένας εριστικός αξιωματικός της διεύθυνσης αλλοδαπών μάς αρνήθηκε την είσοδο στη χώρα λέγοντας: «Σας απαγόρευσαν να μείνετε στη Μαλάουι. Δεν σας άφησαν να μείνετε στον Μαυρίκιο, και τώρα ήρθατε εδώ επειδή το βρήκατε βολικό». Η Αν έβαλε τα κλάματα. Φαινόταν ότι κανένας δεν μας ήθελε! Εκείνη τη στιγμή, ήθελα να φύγουμε και να γυρίσουμε κατευθείαν πίσω στην Αγγλία. Τελικά, η αρμόδια αρχή για θέματα μετανάστευσης μας επέτρεψε να διανυκτερεύσουμε στο γραφείο τμήματος με τον όρο ότι θα παρουσιαστούμε στα γραφεία τους την επόμενη μέρα. Ήμασταν εξαντλημένοι, αλλά συνεχίσαμε να αφήνουμε τα πράγματα στα χέρια του Ιεχωβά. Το επόμενο απόγευμα, απροσδόκητα λάβαμε την άδεια να μείνουμε ως επισκέπτες στη Ζιμπάμπουε. Ποτέ δεν θα ξεχάσω πώς ένιωσα εκείνη τη μέρα​—ήμουν πεπεισμένος ότι ο Ιεχωβά κατηύθυνε τον δρόμο μας.

ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ​—ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΛΑΟΥΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ

Στο γραφείο τμήματος της Ζιμπάμπουε, διορίστηκα στο Τμήμα Υπηρεσίας, όπου φρόντιζα για τη Μαλάουι και τη Μοζαμβίκη. Οι αδελφοί στη Μαλάουι αντιμετώπιζαν σφοδρό διωγμό. Μέρος του διορισμού μου ήταν να μεταφράζω εκθέσεις που έστελναν οι επίσκοποι περιοχής της Μαλάουι. Ένα βράδυ εργαζόμουν μέχρι αργά για να τελειώσω μια έκθεση και έκλαιγα για τη βίαιη κακομεταχείριση που βίωναν οι αδελφοί και οι αδελφές μου.a Ωστόσο, ένιωθα επίσης συγκίνηση για την οσιότητα, την πίστη και την υπομονή τους.​—2 Κορ. 6:4, 5.

Κάναμε το παν για να παρέχουμε πνευματική τροφή στους αδελφούς που είχαν παραμείνει στη Μαλάουι και σε όσους είχαν διαφύγει στη Μοζαμβίκη για να γλιτώσουν τη βία. Η μεταφραστική ομάδα της τσιτσέουα, που είναι η πιο διαδεδομένη γλώσσα της Μαλάουι, μεταφέρθηκε στο μεγάλο αγρόκτημα ενός αδελφού στη Ζιμπάμπουε. Εκείνος είχε την καλοσύνη να κατασκευάσει κατοικίες και ένα γραφείο για αυτούς. Εκεί συνέχισαν το ζωτικό τους έργο μετάφρασης Βιβλικών εντύπων.

Έγινε διευθέτηση ώστε οι επίσκοποι περιοχής της Μαλάουι να παρακολουθούν κάθε χρόνο τη συνέλευση περιφερείας στη γλώσσα τσιτσέουα στη Ζιμπάμπουε. Εκεί, έπαιρναν τα σχέδια των ομιλιών της συνέλευσης. Κατά την επιστροφή τους στη Μαλάουι, μετέδιδαν την ύλη στους αδελφούς όσο καλύτερα μπορούσαν. Μια χρονιά κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους στη Ζιμπάμπουε, καταφέραμε να διοργανώσουμε μια Σχολή Διακονίας της Βασιλείας ώστε να εποικοδομηθούν εκείνοι οι θαρραλέοι επίσκοποι περιοχής.

Τον Φεβρουάριο του 1975, επισκέφτηκα τους Μάρτυρες από τη Μαλάουι που είχαν διαφύγει σε στρατόπεδα στη Μοζαμβίκη. Αυτοί οι αδελφοί συμβάδιζαν απόλυτα με την υπόλοιπη οργάνωση του Ιεχωβά. Μάλιστα, είχαν θέσει σε εφαρμογή τη διευθέτηση των πρεσβυτερίων. Οι καινούριοι πρεσβύτεροι είχαν διευθετήσει πολλές πνευματικές δραστηριότητες, μεταξύ αυτών δημόσιες ομιλίες, εξέταση του εδαφίου της ημέρας και της Σκοπιάς, ακόμα και συνελεύσεις. Είχαν οργανώσει τα στρατόπεδα σαν συνέλευση: υπήρχε τμήμα για την καθαριότητα, για τη διανομή τροφίμων και για την ασφάλεια. Εκείνοι οι πιστοί αδελφοί είχαν καταφέρει πάρα πολλά με την ευλογία του Ιεχωβά, και ενθαρρύνθηκα απίστευτα κατά την επίσκεψή μου.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, το γραφείο τμήματος της Ζάμπιας άρχισε να φροντίζει για τη Μαλάουι. Ωστόσο, εξακολούθησα να σκέφτομαι τους αδελφούς στη Μαλάουι και να προσεύχομαι για αυτούς όπως έκαναν και πολλοί άλλοι. Σε αρκετές περιπτώσεις, ως μέλος της Επιτροπής του Τμήματος της Ζιμπάμπουε, συμμετείχα σε συναντήσεις με εκπροσώπους από τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία, καθώς και με υπεύθυνους αδελφούς από τη Μαλάουι, τη Νότια Αφρική και τη Ζάμπια. Κάθε φορά, κάναμε την ίδια ερώτηση: «Υπάρχει κάτι άλλο που μπορούμε να κάνουμε για τους αδελφούς στη Μαλάουι;»

Καθώς περνούσε ο καιρός, ο διωγμός μειωνόταν. Οι αδελφοί που είχαν φύγει από τη Μαλάουι άρχισαν σιγά σιγά να επιστρέφουν, ενώ όσοι είχαν παραμείνει στη χώρα έβρισκαν σταδιακά ανακούφιση από τη βάναυση μεταχείριση που είχαν υποστεί. Γειτονικές χώρες άρχισαν να αναγνωρίζουν νομικά τον λαό του Ιεχωβά και να αίρουν τους περιορισμούς. Η Μοζαμβίκη έκανε το ίδιο το 1991. Αλλά αναρωτιόμασταν: “Πότε θα είναι ελεύθεροι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι;”

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΜΑΛΑΟΥΙ

Η πολιτική κατάσταση στη Μαλάουι τελικά άλλαξε, και το 1993 άρθηκε η απαγόρευση που είχε επιβληθεί στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Έπειτα από λίγο καιρό, μιλούσα με έναν ιεραπόστολο, ο οποίος με ρώτησε: «Θα επιστρέψεις στη Μαλάουι;» Τότε ήμουν 59 ετών, γι’ αυτό απάντησα: «Μπα, είμαι μεγάλος πια!» Ωστόσο, την ίδια κιόλας μέρα λάβαμε ένα φαξ από το Κυβερνών Σώμα που μας προσκαλούσε να επιστρέψουμε εκεί.

Αγαπούσαμε τον διορισμό μας στη Ζιμπάμπουε, οπότε αυτή ήταν μια δύσκολη απόφαση. Είχαμε ριζώσει εκεί και είχαμε δημιουργήσει υπέροχες, μακρόχρονες φιλίες. Το Κυβερνών Σώμα με πολλή καλοσύνη μάς έδωσε την επιλογή να μην αλλάξουμε διορισμό αν δεν το θέλαμε. Θα μπορούσαμε λοιπόν εύκολα να είχαμε διαλέξει τον δικό μας δρόμο και να είχαμε μείνει στη Ζιμπάμπουε. Θυμάμαι όμως που σκεφτήκαμε ότι ο Αβραάμ και η Σάρρα έφυγαν από το άνετο σπίτι τους σε προχωρημένη ηλικία υπακούοντας στην κατεύθυνση του Ιεχωβά.​—Γέν. 12:1-5.

Αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την κατεύθυνση της οργάνωσης του Ιεχωβά και επιστρέψαμε στη Μαλάουι την 1η Φεβρουαρίου 1995, ακριβώς 28 χρόνια από την πρώτη φορά που πήγαμε εκεί. Συγκροτήθηκε Επιτροπή Τμήματος, η οποία αποτελούνταν από εμένα και δύο άλλους αδελφούς, και σύντομα κάναμε ενέργειες για να οργανώσουμε τις δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΥΞΑΝΕΙ

Ήταν μεγάλη ευλογία να βλέπουμε τον Ιεχωβά να κάνει το έργο να αυξάνει ταχύτατα! Ο αριθμός των ευαγγελιζομένων εκτοξεύτηκε από περίπου 30.000 το 1993 σε πάνω από 42.000 το 1998.b Το Κυβερνών Σώμα ενέκρινε τα σχέδια για ένα καινούριο γραφείο τμήματος το οποίο θα φρόντιζε για τις αυξανόμενες ανάγκες στον αγρό. Αγοράσαμε ένα οικόπεδο 120 στρεμμάτων στο Λιλόνγκουε, και διορίστηκα στην επιτροπή οικοδόμησης.

Ο αδελφός Γκάι Πιρς από το Κυβερνών Σώμα έκανε την ομιλία αφιέρωσης των νέων εγκαταστάσεων τον Μάιο του 2001. Παρευρέθηκαν πάνω από 2.000 ντόπιοι Μάρτυρες, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν βαφτιστεί πριν από 40 και πλέον χρόνια. Αυτοί οι πιστοί αδελφοί και αδελφές είχαν υπομείνει χρόνια απερίγραπτων κακουχιών υπό την απαγόρευση. Αν και ήταν φτωχοί από υλική άποψη, ήταν πάμπλουτοι πνευματικά. Και τώρα ήταν περιχαρείς που ξεναγούνταν στο καινούριο τους Μπέθελ. Όπου και αν πήγαιναν, το Μπέθελ αντιλαλούσε από τον ήχο ύμνων της Βασιλείας με τη χαρακτηριστική αφρικανική τετραφωνία, πράγμα που έκανε την όλη περίσταση την πιο συγκινητική εμπειρία που έχω ζήσει ποτέ. Ήταν ζωντανή απόδειξη ότι ο Ιεχωβά ευλογεί πλούσια όσους υπομένουν πιστά τις δοκιμασίες.

Όταν ολοκληρώθηκε η οικοδόμηση του γραφείου τμήματος, ήμουν πανευτυχής που άρχισα να λαβαίνω διορισμούς για αφιερώσεις Αιθουσών Βασιλείας. Οι εκκλησίες στη Μαλάουι ωφελούνταν από το ταχύρρυθμο πρόγραμμα οικοδόμησης Αιθουσών Βασιλείας σε χώρες με περιορισμένους πόρους. Προηγουμένως, κάποιες εκκλησίες συναθροίζονταν σε υπόστεγα φτιαγμένα από ευκάλυπτο. Χρησιμοποιούσαν καλαμωτές για στέγη και μακριούς χωμάτινους πάγκους για καθίσματα. Τώρα, οι αδελφοί έψηναν με ενθουσιασμό τούβλα σε αυτοσχέδια καμίνια και έχτιζαν όμορφους καινούριους χώρους συναθροίσεων. Αλλά ακόμα προτιμούσαν τους πάγκους, γιατί όπως λέει και το ρητό: Πάντα χωράει ένας ακόμα σε έναν πάγκο!

Επίσης, ήταν συναρπαστικό να βλέπω τον Ιεχωβά να βοηθάει ανθρώπους να αναπτύσσονται πνευματικά. Με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα οι νεαροί Αφρικανοί αδελφοί καθώς πρόσφεραν πρόθυμα τις υπηρεσίες τους και αποκτούσαν γρήγορα πείρα μέσω θεϊκής και πρακτικής εκπαίδευσης. Άρχισαν να αναλαμβάνουν μεγαλύτερες ευθύνες στο Μπέθελ και στις εκκλησίες. Οι εκκλησίες ενισχύθηκαν ακόμα περισσότερο από νεοδιορισμένους ντόπιους επισκόπους περιοχής, πολλοί από τους οποίους ήταν παντρεμένοι. Αυτά τα ζευγάρια επέλεξαν να υπηρετούν τον Ιεχωβά πληρέστερα αναβάλλοντας τη χαρά της τεκνοποίησης, παρά την πίεση από τον τοπικό πολιτισμό και ενίοτε από την οικογένειά τους.

ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΜΟΥ

Έπειτα από 52 χρόνια στην Αφρική, αντιμετώπισα κάποια προβλήματα υγείας. Το Κυβερνών Σώμα ενέκρινε την πρόταση της Επιτροπής του Τμήματος να μεταφερθούμε στη Βρετανία. Στενοχωρηθήκαμε πολύ που αφήσαμε έναν διορισμό που αγαπούσαμε, αλλά η οικογένεια Μπέθελ της Βρετανίας μάς φροντίζει εξαιρετικά στα γεράματά μας.

Είμαι πεπεισμένος πως το ότι άφησα τον Ιεχωβά να κατευθύνει τον δρόμο μου στη ζωή ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ. Αν είχα βασιστεί στη δική μου κατανόηση, ποιος ξέρει πού θα με είχε οδηγήσει η κοσμική μου σταδιοδρομία. Ο Ιεχωβά ήξερε εξαρχής τι χρειαζόμουν για να “κάνω ευθείς τους δρόμους μου”. (Παρ. 3:5, 6) Στα νιάτα μου, με συνάρπαζε το να μαθαίνω τις λεπτομέρειες της δουλειάς σε μια μεγάλη εταιρία. Ωστόσο, η παγκόσμια οργάνωση του Ιεχωβά μού έδωσε μια πνευματική σταδιοδρομία που με ικανοποίησε και με το παραπάνω. Για εμένα, η υπηρεσία του Ιεχωβά ήταν και εξακολουθεί να είναι μια απίστευτα ικανοποιητική ζωή!