2 Ὅταν ἄνθρωπός τις κάμῃ εὐχήν πρὸς τὸν Κύριον ἤ ὁμόσῃ ὅρκον, ὥστε νὰ δέσῃ τὴν ψυχήν αὑτοῦ μὲ δεσμόν, δὲν θέλει παραβῆ τὸν λόγον αὑτοῦ θέλει κάμει κατὰ πάντα ὅσα ἐξῆλθον ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ.