Υποσημείωση

a Αναφορικά με την εβραϊκή λέξη που αποδίδεται «κλαύση [θρηνήσει, ΜΝΚ]», το Θεολογικό Εγχειρίδιο της Παλαιάς Διαθήκης (Theological Wordbook of the Old Testament) δηλώνει: «Όλοι όσοι ένιωθαν την απώλεια του νεκρού έρχονταν για να μοιραστούν τη θλίψη τους με τα μέλη της οικογένειας. . . . Διαπεραστικές κραυγές ή δυνατοί οδυρμοί συχνά συνόδευαν το πένθος». Σχετικά με την εβραϊκή λέξη που αποδίδεται «πενθήση [κλάψει, ΜΝΚ]», το ίδιο έργο εξηγεί: «Ενώ τα δάκρυα συνδέονται με τα μάτια, το κλάμα συνδέεται με τη φωνή· οι Σημίτες δεν κλαίνε ήσυχα, αλλά δυνατά. . . . Σε όλη την Κ[αινή] Δ[ιαθήκη] το κλάμα είναι η φυσική και αυθόρμητη έκφραση ισχυρών συναισθημάτων».