Υποσημείωση

a Ότι ηλικιωμένα άτομα μπορούν να διατηρήσουν ενεργητική την ικανότητά των να σκέπτονται μολονότι πολύ προχωρημένα στα χρόνια, διευκρινίσθη καλά σ’ ένα άρθρο «Η Διάνοιά Σας Βελτιώνεται Με την Ηλικία», που συνεπτύχθη από το Δη Αμέρικαν Γουήκλυ και ετυπώθη στο Δη Ρήντερς Νταϊτζέστ του Ιανουαρίου 1959. Ένας όμιλος από 127 άτομα που ως πρωτοετείς φοιτηταί είχαν υποστή μια δοκιμή της νοημοσύνης των στο 1919, υπέστησαν την ίδια δοκιμή έπειτα από τριάντα χρόνια και πλέον. Οι βαθμοί αυτής της δοκιμής ήσαν όχι μόνο υψηλότεροι σε ερωτήσεις γενικής πληροφορίας και σε πρακτική κρίσι, αλλά και σε ζητήματα που απαιτούσαν λογική και καθαρή σκέψι. Ένας άλλος όμιλος ατόμων υφίστατο τακτικά δοκιμές «ευστόχου χειρισμού ιδεών» από την παιδική ηλικία. Οι διανοητικές των ικανότητες αυξήθηκαν σταθερά από την ηλικία των είκοσι έως πενήντα ετών και πλέον χωρίς κανένα απολύτως σημείο ότι η προχωρημένη ηλικία περιώριζε αυτή την αύξησι. Άτομα μέσης νοημοσύνης εξακολούθησαν να φθάνουν σε υψηλότερους βαθμούς μεταξύ ακριβώς των εβδομήντα και ογδόντα χρόνων. Μια μελέτη στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν κατέδειξε ότι η μνήμη και η ικανότης μαθήσεως δεν παρακμάζουν με την προχώρησι της ηλικίας, Όπως και η γενική νοημοσύνη. Δεν υπήρχε διαφορά στην ικανότητα του νέου, του μεσήλικος ή του γέροντος στο να θυμούνται ειδικά περιστατικά. Και σ’ έναν πειραματισμό παραγράφων με ελλιπή νοήματα οι πιο ηλικιωμένοι, μολονότι διέθεσαν περισσότερον χρόνο στην ετοιμασία, ήσαν πιο ακριβείς στο να θυμηθούν και συμπληρώσουν τις λέξεις. Σε μια άλλη δοκιμή στο Κολόμπια Τήτσερς Γιουνιβέρσιτυ, άτομα έως εβδομήντα ετών μπορούσαν να μάθουν Ρωσικά και στενογραφία εξίσου εύκολα με τους νεωτέρους συμμαθητάς των. Ο ζωτικός παράγων είναι το να εκγυμνάζουν άτομα την ικανότητά των να σκέπτωνται όταν είναι νέα και να την διατηρούν ενεργητική μέσω χρήσεως δια μέσου των ετών. Το ζήτημα αυτό εξητάσθη, επίσης, από αυστηρώς φυσική άποψι από τον νέον Δανό ιατρό Νιλς Α. Λάσεν, ο οποίος έδειξε ότι, ανόμοια με άλλες φυσικές λειτουργίες που χειροτερεύουν με την ηλικία, δεν υπάρχει ελάττωσις της αφομοιώσεως και καταναλώσεως οξυγόνου από τον εγκέφαλο και επομένως της δυνατότητος διανοητικής δραστηριότητος με την προχώρησι της ηλικίας.