Υποσημείωση

c Ο εκκλησιαστικός Ιστορικός Τζόζεφ Μπίνγκαμ γράφει τα παρακάτω για τους πρώτους αιώνες: «Η διαπαιδαγώγηση από την εκκλησία συνίστατο στη δύναμη να στερεί τους ανθρώπους από όλα τα οφέλη και τα προνόμια του βαπτίσματος, με το να τους αποβάλλει από την κοινωνία της εκκλησίας, . . . και καθένας απόφευγε να συνομιλεί μαζί τους, εν μέρει για να εφαρμοσθεί η καταδίκη και τα μέτρα εναντίον τους από την εκκλησία, εν μέρει για να τους κάνει να ντραπούν και εν μέρει για να προφυλαχτούν από τον κίνδυνο να μολυνθούν.» «. . . κανείς δεν έπρεπε να δέχεται αφορισμένα άτομα στο σπίτι τον, ούτε να τρώει στο ίδιο τραπέζι μαζί τους· δεν έπρεπε να συζητεί με οικειότητα μαζί τους, όσο ζούσαν· ούτε να τους κάνουν την κηδεία όταν πέθαιναν, . . . Αυτές οι οδηγίες είχαν παρθεί σαν παράδειγμα από τους κανόνες των αποστόλων, που απαγόρευαν στους Χριστιανούς να δείχνουν οποιαδήποτε εύνοια σε κακόφημους παραβάτες.»—Οι Αρχαιότητες της Χριστιανικής Εκκλησίας, σ. 880, 891.