Υποσημείωση

b Στο Commentary on the Old Testament (Σχολιολόγιο της Παλαιάς Διαθήκης), οι Κέιλ και Ντέλιτζ σημειώνουν ότι ένας άνθρωπος θα ήταν ένοχος σφάλματος ή αμαρτήματος αν «γνώριζε ότι κάποιος άλλος είχε κάνει έγκλημα, είτε το είχε δει είτε το είχε μάθει με άλλον τρόπο από σίγουρη πηγή, και επομένως ήταν σε θέση να παρουσιαστεί στο δικαστήριο ως μάρτυρας για την καταδίκη του εγκληματία, αλλά δεν το έκανε και δεν κατάθετε ό,τι είχε δει ή μάθει, όταν άκουγε την επίσημη έκκληση του κριτή στη διάρκεια της δημόσιας ανάκρισης για το έγκλημα, με την οποία πρότρεπε όσους από τους παρόντες ήξεραν κάτι για την υπόθεση να έρθουν για μάρτυρες».