Υποσημείωση

a Στη Γραφή, οι λέξεις του πρωτότυπου εβραϊκού και ελληνικού κειμένου που μεταφράζονται «λύτρο» μεταδίδουν την έννοια του αντίτιμου, δηλαδή του πολύτιμου πράγματος, που καταβάλλεται. Λόγου χάρη, το εβραϊκό ρήμα καφάρ βασικά σημαίνει «καλύπτω». (Γένεση 6:14) Αναφέρεται συνήθως στην κάλυψη της αμαρτίας. (Ψαλμός 65:3) Το συγγενικό ουσιαστικό κόφερ αναφέρεται στο αντίτιμο που καταβάλλεται για να επιτευχθεί αυτή η κάλυψη, ή αλλιώς απολύτρωση. (Έξοδος 21:30) Παρομοίως, η λέξη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου λύτρον μπορεί επίσης να αποδοθεί «απολυτρωτικό αντίτιμο». (Ματθαίος 20:28, Η Καινή Διαθήκη στη Σύγχρονη Γλώσσα [The New Testament in Modern Speech], του Ρ. Φ. Γουέιμουθ) Με αυτή τη λέξη, οι Έλληνες συγγραφείς αναφέρονταν στο αντίτιμο που πληρωνόταν για την απολύτρωση ενός αιχμάλωτου πολέμου ή την απελευθέρωση κάποιου δούλου.