Πρόοδος του Έργου Μαρτυρίας από Μικρές Αρχές στη Δομινικανή Δημοκρατία

(Από το Βιβλίον του Έτους 1972—συνέχεια)

Ο υπηρέτης του τμήματος, Ρ. Φρανζ, περιγράφει τι σημαίνει το να ζη κανείς στο μέσον μιας επαναστάσεως: «Η πρωτεύουσα ήταν το κέντρο του αγώνος. Κοιμούμαστε στο δάπεδο επί μήνες λόγω του κινδύνου του να κοιμηθούμε στο επίπεδο του παραθύρου. Εν τούτοις, πολύ λίγες σφαίρες εκτύπησαν το οικοδόμημα του τμήματος. Ο ηλεκτρισμός στην πρωτεύουσα είχε διακοπή σχεδόν αμέσως, πράγμα που εσήμαινε ότι δεν μπορούσαμε να μεταχειρισθούμε την ηλεκτρική μας θερμάστρα ή το ψυγείον, ούτε να βασισθούμε στην ηλεκτρική μας αντλία για να προμηθευθούμε νερό στο δεύτερο πάτωμα του κτηρίου. Έκαμα δυο καρβουνοκαυστήρες από μεγάλους τενεκέδες. Τη νύχτα διαβάζαμε κάτω από το φως των κεριών (αργότερα εκσυγχρονισθήκαμε με το να προμηθευθούμε λάμπες που έκαιαν πετρέλαιο), αλλ’ επειδή η έντασις των ματιών ήταν μεγάλη και οι πυροβολισμοί τη νύχτα εντείνονταν, ύστερ’ από ένα διάστημα μελέτης εμείς οι ιεραπόστολοι επαίζαμε Κινέζικο τάβλι ή άλλα παιχνίδια για να απομακρύνουμε τη διάνοια μας από τις μάχες που ελάμβαναν χώρα έξω στο δρόμο και ν’ ανακουφισθούμε λιγάκι. Ύστερ’ από λίγο καιρό συνηθίσαμε έτσι ώστε οι πυροβολισμοί δεν μας εμπόδιζαν πια από του να κοιμηθούμε. Πολλάκις το μεσημέρι άρχιζαν μερικοί πυροβολισμοί καθ’ ον χρόνον ετρώγαμε οπότε πέφταμε στο έδαφος, εβάζαμε τα πιάτα μας επάνω στις καρέκλες και συνεχίζαμε το φαγητό μας. Βρήκα ότι το να περνούμε τέτοιες πείρες έκαμε εμάς τους ιεραποστόλους και όλους τους αδελφούς να εκτιμήσωμε ο ένας τον άλλον ακόμη περισσότερο. Βλέποντας αυτούς να έρχωνται στις συναθροίσεις (τώρα που γίνονται σε μικρούς ομίλους) παρά τα εμπόδια και τους κινδύνους μου φαίνονται ακόμη πιο πολύτιμοι.»

Το 1966 ο μέσος αριθμός των διαγγελέων ανήλθε σε 2.040 οι δε περιοχές σε πέντε, με 78 ειδικούς σκαπανείς. Το έτος εκείνο οι παρευρεθέντες στην Ανάμνησι ήσαν 6.156. Οι ευλογίες καθώς και οι αυξήσεις εξακολούθησαν το 1967. Ο αριθμός των διαγγελέων σε 47 εκκλησίες και πέντε περιοχές ανήλθε σε 2.453. Το δε 1968 οι διαγγελείς έφθασαν τον μέσο όρο των 2.715, εις δε την Ανάμνησι παρευρέθησαν 9.843. Το 1969 ο αριθμός των διαγγελέων έφθασε σ’ ένα νέο κορύφωμα 3.144. Το 1970 υπήρχαν 3.378 διαγγελείς σε 63 εκκλησίες, και οι περισσότεροι από τους μισούς ήλθαν στην οργάνωσι κατά τα τελευταία πέντε έτη. Αληθώς, ο Ιεχωβά προμηθεύει ό,τι είναι ανάγκη. Ήλθαν απ’ όλα τα επίπεδα της ζωής: Μηχανικοί αυτοκινήτων, αγρόται, οδηγοί ταξί, λογισταί, οικοδόμοι, ξυλουργοί, δικηγόροι, οδοντίατροι, ναι, και πρώην πολιτικοί· όλοι συνενώθηκαν με την αγάπη της αληθείας και την αγάπη για τον Ιεχωβά. Τώρα είναι μια οικογένεια και ελεύθεροι από τον αγώνα του παλαιού συστήματος.

Στο τελευταίο μέρος του 1969 και στις αρχές του 1970 ο Σατανάς προσπάθησε να προξενήση μερικά προβλήματα στην προοδευτική αυτή οργάνωσι με το να προαγάγη διαφωνίες μεταξύ μερικών από τους εξέχοντας υπηρέτας. Αλλά, ως πάντα, το πνεύμα του Ιεχωβά ήταν περισσότερο από αρκετό για να ασχοληθή με την κατάστασι. Πράγματι, πολλοί διαγγελείς ούτε και είχαν καταλάβει ότι είχε εγερθή πρόβλημα. Άλλοι, αναγνωρίζοντας την θεοκρατική διευθέτησι, προχώρησαν και δεν επέτρεψαν στις προσωπικότητες να διακόψουν την υπηρεσία των στον Ιεχωβά. Στο τέλος του Φεβρουαρίου 1970, ο Αδ. και η Αδ. Κάντγουελ έφθασαν από την Κολομβία, και ο Αδ. Κάντγουελ διωρίσθηκε υπηρέτης τμήματος.

Πνευματική ανάπτυξις υπήρξε ο κυριώτερος αντικειμενικός σκοπός όλων των ώριμων αδελφών σε όλη τη χώρα καθ’ όλον το έτος. Ωριμότης χρειάζεται για ν’ αντιμετωπισθή η σημερινή στρατηγική του Σατανά. Πριν από λίγα χρόνια προσπάθησε σκληρή καταδίωξι και απέτυχε. Το έργον αύξησε. Τώρα επιτίθεται προσπαθώντας να σπείρη διχόνοια, μέσω ανηθικότητος και υλισμού. Κατέστη ανάγκη ν’ αποκοπούν 54 άτομα το 1971. Σε μια πόλι ήσαν 350 διαγγελείς στις αρχές του έτους. Κατά την διάρκεια του έτους πάνω από 4 τοις εκατό απεκόπησαν από την επικοινωνία των αδελφών. Όσο λυπηρό και αν φαίνεται, αυτό έφερε πίστι στην οργάνωσι και άνοιξε την οδό για την ελεύθερη έκχυσι του πνεύματος του Θεού. Κατά την ίδια περίοδο οι διαγγελείς στην πόλι εκείνη αύξησαν κατά 18.3 τοις εκατό, παρά την απώλεια του 4 τοις εκατό.

Όταν οι βίαιες μέθοδοι αποτυγχάνουν, ο Σατανάς αποπειράται νέες μεθόδους. Εκτός από την προαναφερθείσα ταραχή μεταξύ αδελφών, την οποία ο Ιεχωβά ετερμάτισε μέσω της ταχείας ενεργείας της οργανώσεώς Του, υπάρχει πάντοτε η έλξις των σαρκικών επιθυμιών. Ο υλισμός και η ανηθικότης συνεχίζουν να σηκώνουν τις άσχημες κεφαλές των, και η καθεμιά προκαλεί την πτώσι μερικών αδελφών οι οποίοι εστάθησαν τόσο πιστά κατά την διάρκεια της καταδιώξεως. Τρεις που εδαπάνησαν πολλούς μήνες στη φυλακή απεκόπησαν από την επικοινωνία. Ένας απ’ αυτούς είναι ακόμη αποκομμένος. Πράγματι, σε μια πόλι δεκαοκτώ άτομα παρέστη ανάγκη ν’ αποκοπούν κατά τη διάρκεια του παρελθόντος έτους. Η εκκλησία του Θεού πρέπει να τηρηθή καθαρή για να εκχέεται το πνεύμα χωρίς εμπόδιο.

Η συνεχής ενέργεια του πνεύματος του Ιεχωβά, ασφαλώς έφερε μεγάλες ευλογίες στους πιστούς αδελφούς, έτσι ώστε το τέλος του υπηρεσιακού έτους 1971 έδειξε 4.106 διαγγελείς που έκαμαν έκθεσι. Η αγάπη του Ιεχωβά και η Χριστιανική αγάπη ο ένας προς τον άλλο εβοήθησε τους διαγγελείς στην προώθησι του έργου με χαρά, σε όλη τη χώρα, και 13.778 παρηκολούθησαν την Ανάμνησι.

Κατά την διάρκεια των ετών η στάσις του λαού υπέστη αξιοσημείωτη αλλαγή. Οι άνθρωποι δεν αποβλέπουν πια στην Εκκλησία ως τη δύναμι που ήταν ποτέ. Οι ιερείς έχασαν τον σεβασμό που τους απεδίδετο. Δυσαρέσκεια και στενοχώρια εκδηλώνεται μεταξύ των σπουδαστών, διαδηλώσεις, συνεχείς εκρήξεις τρομοκρατίας και παρουσία ένοπλων περιπολιών στους δρόμους. Εκ του άλλου, η ενέργεια του πνεύματος του Ιεχωβά υπήρξε καταφανής, και όσον αφορά τους μάρτυρας του Ιεχωβά υπάρχει μια στάσις σεβασμού. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι δέχονται την πρόσκλησι να έλθουν και ν’ αποδείξουν ότι ο Ιεχωβά είναι αγαθός. Αυτό μπορεί να το ιδή κανείς από το γεγονός ότι διευθύνονται 6.596 οικιακές συμμελέτες επί της Γραφής κάθε εβδομάδα και ότι το 1971 διετέθησαν 105.916 Γραφές, βιβλία και βιβλιάρια, μαζί με 830.340 Σκοπιές και Ξύπνα! σ’ όλη τη χώρα. Πάνω από 1.125.000 ώρες εδαπανήθησαν στο κήρυγμα του ευαγγελίου.

Παρά το γεγονός ότι φαίνεται να είναι ένα «θέμα» θλίψεων και βίας στις πείρες του λαού του Ιεχωβά στη Δομινικανή Δημοκρατία, οι αδελφοί έχουν μια θετική άποψι. Είναι ευτυχείς και πρόθυμοι. Απαντούν στην πρόσκλησι του Ιεχωβά. Λέγουν, «Ιδού εγώ! απόστειλόν με!» Και είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα συνεχίση να τους αποστέλλη σε όλα τα μέρη της χώρας κηρύττοντας και διδάσκοντας μέχρις ότου ειπή, αρκεί.