Φυγή Χριστιανών Σκληρός Διωγμός στη Μαλάουι

ΧΙΛΙΑΔΕΣ Χριστιανοί άνδρες, γυναίκες και παιδιά έφυγαν τις τελευταίες εβδομάδες από τη Μαλάουι χώρα της Ανατολικής Αφρικής.

Περίπου 11.600 κατέκλυσαν τη γειτονική Μοζαμβίκη. Ένα τηλεγράφημα από τη Ζάμπια προς την εφημερίδα Νταίηλυ Τέλεγκραφ του Λονδίνου ανέφερε ότι 8.925 εζήτησαν καταφύγιο στη Ζάμπια κατά τα μέσα του Οκτωβρίου, ενώ και άλλοι εξακολουθούσαν να φθάνουν καθημερινώς. Μερικοί είχαν πεζοπορήσει 350 μίλια μόνο με λίγα πράγματα που μπορούσαν να μεταφέρουν. Η εφημερίς Τάιμς της Ζάμπιας έλεγε ότι η χώρα αντιμετώπιζε μια «κρίσι προσφύγων.» Και άλλοι ακόμη είχαν φύγει στη Ροδεσία.

Γιατί αυτή η μαζική έξοδος Χριστιανών από τη Μαλάουι;

Βεβαιωμένες εκθέσεις από χιλιάδες αυτόπτες μάρτυρες έδωκαν τρομακτική αφήγησι του κτηνώδους διωγμού σ’ εκείνη τη χώρα, ενός διωγμού που σπάνια έγινε στη νεώτερη ιστορία. Μεταξύ των χιλιάδων που τώρα διαμένουν στα βιαστικά κατασκευασμένα στρατόπεδα προσφύγων, πολλοί έδειχναν τ’ αποτελέσματα των μοχθηρών κτυπημάτων και βασάνων.

Η Ανωτάτη Επιτροπή προσφύγων των Ηνωμένων Εθνών έστειλε αντιπρόσωπον τον δόκτορα Ούγο Ιντογιάγκα στη μεθόριο Ζάμπιας και Μαλάουι. Αυτός ανέφερεν «ότι πολλοί από τους πρόσφυγας είχαν πληγές και βαθειές μαχαιριές στο σώμα τους που προφανώς έγιναν από Πάγκας, πελώρια μαχαίρια που είναι κοινά στην Ανατολική Αφρική.»—Τάιμς της Νέας Υόρκης, 22 Οκτωβρίου 1972.

Όλοι αυτοί οι πρόσφυγες ήσαν μάρτυρες του Ιεχωβά. Αποτελούσαν τη μεγάλη πλειονότητα των 23.000 περίπου Αφρικανών μαρτύρων του Ιεχωβά των οποίων η Μαλάουι ήταν η γενέτειρά τους.

Τα παθήματα για πολλούς απ’ αυτούς δεν ήσαν νέα. Το 1967 ένα προηγούμενο κύμα διωγμού τούς είχε φέρει τρομερές ταλαιπωρίες. Χιλιάδες σπίτια τους, αποθήκες και τόποι λατρείας των είχαν καταστραφή και λεηλατηθή, πολλοί Μάρτυρες είχαν φονευθή, εκατοντάδες από τις γυναίκες των είχαν βιασθή, και μερικές επανειλημμένως. Η Χριστιανική των δραστηριότης, τα Βιβλικά των συγγράμματα και οι συναθροίσεις των για λατρεία όλα είχαν τεθή κάτω από επίσημη απαγόρευσι.

Τώρα, πέντε έτη αργότερα, άγριος διωγμός ξέσπασε με μανία σε μια κλίμακα ακόμη μεγαλύτερη παρά προηγουμένως. Μια πανεθνική προσπάθεια έγινε για να καταστραφούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ως μια ενωμένη Χριστιανική ομάς στη Μαλάουι, αποστερώντας αυτούς από κάθε εργασία, ακόμη και από τα μέσα διατροφής και στεγάσεώς των. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των φονευθέντων κυμαίνεται μεταξύ δέκα, για τους οποίους εγνώσθη ότι είναι νεκροί, και εξήντα.

Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται αυτό σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα, είναι όμως αληθινό. Διαβάστε μόνοι σας τις αφηγήσεις αυτόπτων μαρτύρων για την αηδή βία που έλαβε χώρα στη Μαλάουι. Έπειτα εξετάστε αν αυτή η επίθεσις μπορεί πιθανώς να δικαιολογηθή ή όχι. Πιστεύομε ότι θα συμφωνήσετε ότι ένα τραγικό έγκλημα διεπράχθη εκεί εναντίον της ανθρωπότητος, ένα έγκλημα που κραυγάζει για μια γρήγορη ανακούφισι.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Οι τίτλοι των εφημερίδων σε πολλές χώρες μιλούν για τον διωγμό των Μαρτύρων στη Μαλάουι

Ένα Συνταρακτικό Υπόμνημα Απανθρωπιάς

ΕΝΤΙΜΟΙ άνθρωποι τόσο στο εσωτερικό όσο εκτός της Μαλάουι συγκλονίσθηκαν από τις ενέργειες που διεπράχθησαν σ’ εκείνη τη χώρα εναντίον μιας ανυπεράσπιστης μειονότητος.

Η βία άρχισε σε μικρή κλίμακα κατά τα μέσα του 1972. Έφθασε σε μαζικές αναλογίες το φθινόπωρο. Εκείνον τον καιρό ένα πνεύμα οχλοκρατικής βίας εκδηλώθηκε μετά την ετήσια συνέλευσι του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι, του μόνου πολιτικού κόμματος της χώρας. Η συνέλευσις έκλεισε με τρεις έντονα διατυπωμένες αποφάσεις εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά. Από τον Ιούλιο κι εμπρός μέλη της στρατευόμενης Ενώσεως της Νεολαίας του Κόμματος και της Κινήσεως των Νεαρών Πιονιέρων είχαν αναλάβει την ηγεσία στο να εξολοθρεύσουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά και τώρα εξαπέλυσαν ένα πραγματικό πόλεμο εναντίον των. Ωργανώθησαν σε ομίλους, που είχαν δύναμι από δώδεκα περίπου μέχρις εκατό. Κατόπιν πήγαιναν από χωριό σε χωριό, ωπλισμένοι με ξύλα, ρόπαλα με χονδρά κεφάλια, πάγκας (μάχαιρες μεγάλες) και τσεκούρια, να βρουν τους Μάρτυρας του Ιεχωβά, να επιτεθούν εναντίον των και να καταστρέψουν τις περιουσίες των.

Όπως παρετήρησε ο αρθρογράφος Γκάυ Ράιτ της Εφημερίδος Εξαμάινερ του Αγίου Φραγκίσκου (17 Οκτωβρίου 1972) αυτός ήταν «ένας ακριβώς μονόπλευρος πόλεμος, που αντέτασσε τη δύναμι εναντίον της πίστεως.» Εν τούτοις, η πίστις πραγματικά αποδείχθηκε ισχυρότερη, επειδή οι Μάρτυρες ο ένας κατόπιν του άλλου απέδειξαν ότι η πίστις των δεν μπορούσε να συντριβή με την κτηνωδία.

Εδώ εκτίθενται λίγες μόνον από τις εκατοντάδες εκθέσεων αυτοπτών μαρτύρων για τις ωμότητες που έλαβαν χώραν:

● Χαρακτηριστική του τι συνέβη στα χωριά είναι η κατωτέρω έκθεσις του Δαβίδ Μπάντα από το χωριό Καλούζι της Λιλογκούι: «Στις 23 Σεπτεμβρίου ο Κος Γεδεών Μπάντα, ένα μέλος της βουλής, ήλθε να μιλήση σε μια δημόσια συγκέντρωσι. Μπόρεσα ν’ ακούσω τα περισσότερα από όσα ελέγοντο μέσω των μεγαφώνων, επειδή το σπίτι μου βρισκόταν μόνον λίγες γυάρδες από τον τόπο της συγκεντρώσεως. Ο Κος Μπάντα άρχισε να ανακοινώνη στη συγκέντρωσι όσα είχαν συζητηθή στην ετήσια συνέλευσι του κόμματος. Έπειτα άρχισε να εξετάζη το ζήτημα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Τον άκουσα να λέγη στη συγκέντρωσι ότι η ετησία συνέλευσις είχε αποφασίσει να συμπεριφερθή σκληρά στους μάρτυρας του Ιεχωβά λόγω της αρνήσεώς των ν’ αγοράζουν κάρτες του κόμματος.

«Το βράδυ της 25ης Σεπτεμβρίου, ο Αδελφός Σουίλα ήλθε να μου πη ότι είχε ιδεί ομάδες νεαρών να έρχωνται μαζί. Αμέσως ειδοποιήσαμε τους αδελφούς, αλλά πριν μπορέσωμε να κάνωμε κάτι, οι νεαροί άρχισαν τις επιθέσεις των, σπάζοντας τα παράθυρα και τις θύρες των σπιτιών μας και έπειτα κτυπώντας τους αδελφούς. Είμεθα όλοι διασκορπισμένοι κι έτσι δεν γνωρίζαμε τι πραγματικά είχε συμβή στον καθένα από μας και είχε σκοτεινιάσει εντελώς. Πήγα να κρυφθώ και έπειτα νωρίς το πρωί πήγα στον αστυνομικό σταθμό για ν’ αναφέρω το ζήτημα. Ενώ ακόμη βρισκόμουν εκεί, είδα ομάδες από αδελφούς και αδελφές από άλλες εκκλησίες να έρχωνται ν’ αναφέρουν όμοια επεισόδια. Η αστυνομία τούς είπε να επιστρέψουν στα χωράφια των.»

Οπωσδήποτε, οι Μάρτυρες αρνήθηκαν να επιστρέψουν χωρίς προστασία, και πήγαν στην αγορά. Ο Δαβίδ Μπάντα εκθέτει τι συνέβη εκεί:

«Όταν οι νεαροί άκουσαν ότι οι Μάρτυρες είχαν πάει στην αγορά, πήγαν εκεί και άρχισαν να χτυπούν τους αδελφούς και τις αδελφές με ξύλα και γροθιές και να τους κλωτσούν σ’ όλο το σώμα τους. Η αστυνομία δεν έκαμε τίποτε για να σταματήση τις επιθέσεις. Τότε η βία γέμισε ολόκληρη την πόλι της Λιλογκούι. Ωστόσο, οι αδελφοί κατώρθωσαν να διαφύγουν ωσότου τελικά έφθασαν στη Ζάμπια.»

● Ο Έβανς Νώε από το χωριό Μουαλούμο εκθέτει: «Στις 18 Σεπτεμβρίου 1972, πήγα να επισκεφθώ έναν από τους αδελφούς. Είδαμε να πλησιάζη ένα αυτοκίνητο και αναγνώρισα τον οδηγό που ήταν ο κ. Γκαμφάνι, μέλος της βουλής της Μαλάουι. Μαζί του ήσαν δύο νέοι. Φάνηκε ότι έψαχνε για μένα, επειδή μόλις πλησίασαν άκουσα τον ένα να λέγη, ‘Αυτός είναι.’ Το αυτοκίνητο σταμάτησε και διατάχθηκα από τον κ. Γκαμφάνι να επιβιβασθώ. Κατόπιν πήγαμε στον αστυνομικό σταθμό. Αφού με ρώτησε γιατί δεν είχα πολιτική κάρτα, διέταξε τους αστυνομικούς να με φυλακίσουν, και με κράτησαν επτά ημέρες εκεί. Ούτε τροφή ούτε νερό μου έδωκαν σε όλη τη διάρκεια των επτά ημερών.

»Όταν η αστυνομία είδε ότι σωματικώς ήμουν αδυνατισμένος, άρχισαν να με εμπαίζουν, ζητώντας από μένα να μεταβάλω το γρασίδι σε τροφή. Τελικά, όταν είδαν ότι όλες οι προσπάθειές των να με αναγκάσουν ν’ αγοράσω μια πολιτική κάρτα απέβησαν άκαρπες, με απέλυσαν αφού με διέταξαν να επιστρέψω στο σπίτι μου με δικό μου μέσον. Παρά το γεγονός ότι ήμουν αδύνατος, επειδή δεν είχα φάγει τίποτα, εβάδισα μια απόστασι 22 μιλίων και έφθασα στο σπίτι μου ασφαλής.»

Εν τούτοις, ύστερα από λίγο, ο Έβανς Νώε και δέκα άλλοι Μάρτυρες αναγκάσθηκαν να φύγουν από το χωριό τους και να αναχωρήσουν από τη Μαλάουι.

● Στην περιοχή Μπλαντάυρ, τη μεγαλύτερη πόλι της Μαλάουι, ο Ριχάντι Νυαζούλου, ο Γκρέυσον Καπινίγκα και άλλοι μάρτυρες του Ιεχωβά ωδηγήθηκαν στα γραφεία της Νότιας Περιοχής του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι. Τους ρώτησαν γιατί δεν είχαν αγοράσει κάρτες ταυτότητος πολιτικού μέλους του κόμματος. Όταν απάντησαν ότι δεν αναμιγνύονταν καθόλου στην πολιτική λόγω των Βιβλικών των πεποιθήσεων, οι Μάρτυρες παραδόθηκαν σε δεκαέξη περίπου Νεαρούς Πιονιέρους και μέλη του Συνδέσμου της Νεολαίας. Αυτοί εκ περιτροπής χτυπούσαν κάθε Μάρτυρα. Όταν εξακολουθούσαν ν’ αρνούνται ν’ αγοράσουν κονκάρδες του κόμματος, οι νεαροί έτριβαν τα μάτια των μαρτύρων μ’ ένα μίγμα από αλάτι και ζεστό κόκκινο πιπέρι. Μερικούς τους χτυπούσαν στη ράχη και τους γλουτούς με μια ξύλινη σανίδα που είχε καρφιά. Όταν κάποιος έδειχνε σημεία πόνου, οι βασανισταί κτυπούσαν σκληρότερα, ενώ έλεγαν: «Ας έλθη ο Θεός σας για να σας σώση.» Εκτός αυτού, έσπαζαν μια μποτίλλια και χρησιμοποιούσαν τη σπασμένη άκρη για να ‘ξυρίσουν’ μερικούς Μάρτυρες. Στις 22 Σεπτεμβρίου ο Ζαστένι Μουκχούμα της περιοχής Μπλαντάυρ χτυπήθηκε μέχρι που έσπασε το χέρι του.

● Στο Κάτω Μακλήαρ, στη νότια άκρη της Λίμνης Μαλάουι, τον Μαρτύρα Ζελφά Μπάικο τον σκέπασαν με δέσμες από χορτάρι που τις έδεσαν γύρω του. Κατόπιν έρριξαν πετρέλαιο στο χορτάρι και έβαλαν φωτιά. Ο Μάρτυς πέθανε από τα εγκαύματα.

Κανένα δεν Λυπήθηκαν

Η αγριότης των επιτιθεμένων ήταν τέτοια ώστε κανένα Μάρτυρα δεν λυπήθηκαν λόγω ηλικίας ή φύλου. Δεν διέφυγαν όλοι από το Λιλογκούι, όπως παραδείγματος χάριν, μια γυναίκα Μάρτυς, η Κα Μάγκολα. Επειδή ήταν σε κατάστασι ενδιαφέρουσα και βαρειά λόγω του παιδιού, δεν μπορούσε να τρέχη γρήγορα. Μέλη του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι την συνέλαβαν και τη χτύπησαν μέχρι θανάτου κοντά στην πλατεία της αγοράς μπροστά σε πολλούς κατοίκους της πόλεως, ενώ κανένας δεν ήλθε για να την βοηθήση. Όταν ένας αξιωματικός της αστυνομίας ρωτήθηκε γιατί δεν επενέβαινε, η απάντησίς του ήταν ότι ‘η εξουσία της αστυνομίας είχε αφαιρεθή.’

● Στην περιοχή της Ντόντα, νοτίως της Μπλαντάυρ, ο Σμιθ Μπβαλάνι, η ηλικιωμένη μητέρα του και άλλοι μάρτυρες του Ιεχωβά, άνδρες και γυναίκες, χτυπήθηκαν από μέλη του Συνδέσμου της Νεολαίας ωσότου έπεσαν στο έδαφος σε κατάστασι αναισθησίας. Ένας από τα μέλη του Συνδέσμου της Νεολαίας, ψάχνοντας στις τσέπες των, βρήκε χρήματα σ’ ένα Μάρτυρα. Χρησιμοποίησε τότε τα χρήματα για ν’ αγοράση πολιτικές κάρτες για τον καθένα απ’ αυτούς, έγραψε τα ονόματά τους επάνω στις κάρτες και τις έρριξε στο έδαφος κοντά στους Μάρτυρες που ήσαν σε αναισθησία. Ο Σύνδεσμος της Νεολαίας έλεγε τώρα ότι οι Μάρτυρες είχαν υποχωρήσει και είχαν συμβιβασθή με την πίστι τους. Όταν η μητέρα του Σμιθ Μπβαλάνι ανέκτησε τις αισθήσεις της και είδε την κάρτα, τους είπε ότι δεν θα την δεχόταν ακόμη κι αν αυτό θα εσήμαινε τον θάνατό της. Τότε την χτύπησαν πάλι μέχρις αναισθησίας.

● Ο Ισραήλ, Φάιρι, 75 ετών, από το χωριό Κβέλε της επαρχίας Μτσίνζι, αναφέρει: «Τον μήνα Ιούλιο του 1972 ακούσαμε μια φήμη ότι το Κόμμα του Κογκρέσσου της Μαλάουι σχεδίαζε ν’ αρχίση μια εκστρατεία ελέγχου σε όλη τη χώρα. Αναγνωρίζοντας ότι αυτό θα εσήμαινε δυσκολίες για τους μάρτυρας του Ιεχωβά, αποφασίσαμε να εγκαταλείψωμε το χωριό και να πάμε να κρυφθούμε στη ζούγκλα. Ήμαστε τριάντα Μάρτυρες όλοι μαζί. Εμείναμε δυο μήνες στη ζούγκλα. Εν τούτοις, ξαφνικά, στις 5 Οκτωβρίου, βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από μια μεγάλη ομάδα νεαρών. Όλοι τους ήσαν άγνωστα πρόσωπα σ’ εμένα.

»Καθώς προσπαθούσα ν’ απομακρυνθώ, μερικοί απ’ αυτούς με συνέλαβαν και άρχισαν να με κτυπούν με ξύλα και να με κλωτσούν σε όλο μου το σώμα. Μου ήταν αδύνατον να ιδώ τι συνέβαινε στους άλλους αδελφούς. Τελικά μ’ εγκατέλειψαν αναίσθητον στο έδαφος. Αφού ανέκτησα τις αισθήσεις μου προσπάθησα να ψάξω να βρω τους άλλους αδελφούς αλλά δεν τους βρήκα. Απεφάσισα ν’ αφήσω τη Μαλάουι και να φύγω στη Ζάμπια. Παρά το γεγονός ότι ολόκληρο το σώμα μου ήταν πρησμένο και τα μάτια μου γεμάτα αίμα, με τη βοήθεια του Ιεχωβά μπόρεσα να βαδίσω πολλά μίλια για να φθάσω στο νοσοκομείο της Ζάμπιας.»

● Νοτιοανατολικά του Μπλαντάυρ, στο χωριό Καβούνγιε, όλοι οι Μάρτυρες, άνδρες και γυναίκες, χτυπήθηκαν σκληρά και αναγκάσθηκαν να βαδίζουν γυμνοί στο δρόμο. Ένα από τα παιδιά των πέθανε από τα χτυπήματα. Στη βόρεια περιοχή της Μαλάουι, στη Γκχοτακότα, μια γυναίκα Μάρτυρα, σε κατάστασι εγκυμοσύνης, τη γύμνωσαν και τη χτύπησαν πολύ άσχημα. Ο εντόπιος αρχηγός του Κόμματος του Κογκρέσσου έλεγε σε μικρά παιδιά να την κλωτσήσουν στο στομάχι, με σκοπό να την κάμουν να έχη πρόωρο τοκετό.

Αηδιαστικές Επιθέσεις Βιασμού

Οι επιθέσεις βιασμού γυναικών μαρτύρων του Ιεχωβά ήσαν πάρα πολλές καθώς επίσης και πολύ απεχθείς για να τις εκθέση κανείς εδώ στο πλήρες. Τυπικές τέτοιων επιθέσεων ήσαν οι εξής:

● Η δεκαεπταέτις Ρααβού Νώε από το χωριό Ντόνθο της επαρχίας Καζούγκου αναφέρει: «Στις 26 Σεπτεμβρίου 1972, ήλθε είδησις ότι οι νέοι γύριζαν από χωριό σε χωριό και επετίθεντο κατά των μαρτύρων του Ιεχωβά και τους κακοποιούσαν και κατέστρεφαν επίσης τα σπίτια των και την ιδιοκτησία των. Οι αδελφοί είπαν ότι έπρεπε να πάμε να κρυφθούμε στη ζούγκλα και έπειτα τη νύχτα να φύγωμε στη Ζάμπια. Ήμαστε πέντε αδελφές και τρεις αδελφοί. Εγκατελείψαμε το χωριό καλά, αλλά καθώς μπαίναμε σ’ ένα μικρό μονοπάτι, συναντήσαμε μια ομάδα περίπου είκοσι ατόμων. Άρχισαν να μας ζητούν κάρτες του κόμματος. Κανένας από μας δεν μπορούσε να παρουσιάση κάρτα κι έτσι άρχισαν να μας χτυπούν με ξύλα και να μας γρονθοκοπούν. Έπειτα μας γύμνωσαν κι εξακολουθούσαν να μας χτυπούν. Μια ομάδα περίπου από δέκα νεαρούς με έσπρωξαν κατά μέρος και με απεμάκρυναν από τους άλλους. Ενώ μερικοί μου κρατούσαν τα χέρια και τα πόδια, άλλοι με εβίαζαν. Κανένας δεν ήταν γνωστό πρόσωπο στην ομάδα των. Αφού μας χτύπησαν άγρια μας άφησαν. Αργότερα έμαθα ότι οι άλλες τέσσερες αδελφές επίσης είχαν βιασθή.»

● Η Φουνάζι Κατσιπάντι από το χωριό Νυανκού, της επαρχίας Λιλογκούι, εκθέτει την πείρα της: «Την 1η Οκτωβρίου, όταν άκουσα ότι γίνονται επιθέσεις εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά, αποφάσισα ν’ απομακρυνθώ και να περάσω τα σύνορα προς τη Ζάμπια. Αναχώρησα αμέσως μαζί με την 19ετή κόρη μου, την Νταίλες Κατσιπάντι. Δεν πέρασε όμως πολλή ώρα και μας συνέλαβε μια ομάδα αγνώστων νέων. Αυτοί ζήτησαν κάρτες του κόμματος, που δεν μπορούσαμε να παρουσιάσωμε. Μας γύρισαν πίσω και μας πήγαν στο γραφείο τους κοντά στην αγορά Τσιλέκα. Μπροστά μου πέντε νεαροί με τη σειρά εβίασαν την κόρη μου. Έπειτα ένας απ’ αυτούς με άρπαξε και μ’ έσπρωξε κατά γης. Προσπάθησα να συζητήσω να μη προχωρήση να με βιάση επειδή ήμουν στον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης μου και ήμουν πολύ αδύνατη, αλλ’ αυτός δεν μπόρεσε να δείξη κανένα ανθρωπισμό. Μ’ εβίασε, και αυτό μάλιστα μπροστά στην κόρη μου. Κατόπιν μας άφησαν. Ανέφερα τις πράξεις αυτές στην αστυνομία. Έλαβαν καταθέσεις αλλά δεν έκαμαν τίποτε. Το επόμενο πρωί γέννησα και κατόπιν φύγαμε την ίδια μέρα για τη Ζάμπια, με διακοπές στο δρόμο από καιρό σε καιρό για να ξεκουραζώμαστε ώσπου φθάσαμε εκεί.»

Σε πολλές άλλες περιπτώσεις τα ονόματα των βιαστών ήσαν γνωστά στα θύματα. Μερικοί απ’ αυτούς είχαν επίσημες θέσεις στο Κόμμα του Κογκρέσσου της Μαλάουι.

● Στο χωριό Καμφίγκα, η Ματελίνα Χιτσούλο από το χωριό Γκβίζι βιάσθηκε από τον εντόπιο πρόεδρο του κόμματος, τον Κατσιγκόγκο. Στο χωριό Μκόμπε, στις 2 Οκτωβρίου 1972, η Βελενίκα Χοζιτένι κρατήθηκε σ’ ένα δωμάτιο των γραφείων του κόμματος του Κογκρέσσου ολόκληρη τη νύχτα από τον εντόπιο πρόεδρο και τον γραμματέα του κόμματος, οι οποίοι την εβίασαν. Επτά άνδρες εβίασαν μια άλλη Μάρτυρα ονόματι Νεζελία στο ίδιο γραφείο. Όταν διέφυγαν στη Ζάμπια και οι δύο γυναίκες εισήχθησαν στο νοσοκομείο της πόλεως Μισάλε λόγω του βιασμού που είχαν υποστή.

Επαναλαμβάνομε: Αυτά τα επεισόδια δεν αποτελούν εξαίρεσι. Είναι μόνον λίγα από τις εκατοντάδες περιπτώσεις που έχουν συμβή.

Υπήρχε κι ένα άλλο ακόμη χαρακτηριστικό στην επίθεσι κατά των Μαρτύρων της υπαίθρου, ένα που είχε ακόμη σοβαρώτερες συνέπειες από τον διωγμό που οι Μάρτυρες είχαν υποστή κατά το 1967.

Αποφασίζουμε: ‘Αυτοί οι Άνθρωποι να Αποβληθούν από την Ανθρώπινη Κοινωνία!’

ΑΥΤΟ είναι κατ’ ουσίαν ό,τι απεφάσισε η Ετησία συνέλευσις του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι σχετικά με τους μάρτυρας του Ιεχωβά σ’ εκείνη τη χώρα.

Συγκεντρωμένοι στην πρωτεύουσα Ζόμπα, στην Καθολική Σχολή Μέσης Εκπαιδεύσεως, οι αντιπρόσωποι του κόμματος υιοθέτησαν στις 16 Σεπτεμβρίου μια σειρά αποφάσεων. Εδώ παραθέτομε από την εφημερίδα Νταίηλυ Ντάιτζεστ ΜΑΝΑ που εκδίδεται από το Υπουργείο Πληροφοριών και Εκπομπών της Κυβερνήσεως της Μαλάουι, με ημερομηνίαν 18 Σεπτεμβρίου 1972. Η σελίς 17 δείχνει ότι οι αντιπρόσωποι του κόμματος διεκήρυξαν:

«(α) Λυπούμεθα για το γεγονός ότι ωρισμένες φανατικές θρησκευτικές αιρέσεις που λειτουργούν όμοια με την απαγορευμένη αίρεσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά, εμπόδισαν τόσο την πολιτική όσο και την οικονομική ανάπτυξι της χώρας.

»(β) Αποφασίζομε όπως όλα τα μέλη αυτών των φανατικών θρησκευτικών αιρέσεων που εργάζονται στο εμπόριο και τη βιομηχανία απολυθούν αμέσως, και ότι οποιοσδήποτε εμπορικός ή βιομηχανικός οίκος δεν συμμορφωθή με αυτή την απόφασι πρέπει να του αφαιρεθή η άδεια εργασίας.

»(γ) Αποφασίζομε όπως όλα τα μέλη αυτών των φανατικών θρησκευτικών αιρέσεων που χρησιμοποιούνται υπό της Κυβερνήσεως απολυθούν αμέσως και όπως οποιοδήποτε μέλος αυτών των αιρέσεων, που έχει δική του απασχόλησι στο εμπόριο ή τη γεωργία, διακόψη την επιχείρησί του ή την αγροτική του δραστηριότητα.

»(δ) Αποφασίζομε όπως όλα τα μέλη αυτών των αιρέσεων που μένουν στα χωριά εκδιωχθούν από εκεί, και κάνομε έκκλησι στην Κυβέρνησι να δώση τη μεγαλύτερη δυνατή προστασία στα μέλη του κόμματος που λαμβάνουν μέτρα εναντίον των οπαδών αυτών των αιρέσεων.»

Στην πραγματικότητα, οι μόνοι που επηρεάσθηκαν από αυτές τις αποφάσεις ήσαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Καμμιά άλλη θρησκευτική ομάς στη Μαλάουι δεν υπέφερε όπως αυτοί.

Τι, πράγματι, έλεγαν εκείνες οι αποφάσεις; Με πάρα πολλά λόγια έλεγαν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι δεν θα έπρεπε να επιτραπή να έχουν επικερδή απασχόλησι οποιουδήποτε είδους πουθενά. Ακόμη δεν θα έπρεπε να επιτραπή να παράγουν τρόφιμα για τη συντήρησί των. Και έπρεπε να εκδιωχθούν από τα χωριά. Τι θα τους άφηνε αυτό;

Το μόνο πράγμα που τους απέμενε ήταν να ζουν σαν άγρια ζώα στα δάση και στη ζούγκλα, ως απόβλητοι από την ανθρώπινη κοινωνία.

Αλλά δεν είναι αυτό ακριβώς η ερμηνεία μας; Δεν εσήμαιναν αυτές οι αποφάσεις ότι δεν ήσαν απλές εκφράσεις καταδίκης χωρίς τον πραγματικό σκοπό ν’ αποστερήσουν συνανθρώπους από τ’ αναγκαία της ζωής;

Τα γεγονότα δείχνουν ότι αυτό κατάλαβαν εκείνοι που άκουσαν αυτά τα λόγια σαν μια καταδίκη ολοσχερούς απαγορεύσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά, κατ’ ουσίαν καταδίκη σε θάνατον.

Εξετάστε μερικούς από τους τρόπους με τους οποίους εκείνοι που είχαν δική τους επιχείρησι εμπορική ή γεωργική «διέκοψαν» τη δραστηριότητά των.

Επιχειρηματίες της Μαλάουι που Καταστρέφονται

● Ο Β. Λάμεχ Τσίρβα, επιχειρηματίας της Μαλάουι και ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, επέστρεψε από μια Χριστιανική συνέλευσι, που διεξήχθη στο Σώλσμπερυ της Ροδεσίας, και βρήκε τον κατά σάρκα αδελφό του Μπενέγια σε αναισθησία. Ο αδελφός του, ιδιοκτήτης μιας αποθήκης αποικιακών, είχε δαρή ανηλεώς από μέλη του Συνδέσμου της Νεολαίας επειδή ενόμισαν ότι ήταν Μάρτυς. Μετά πέντε ώρες ο αδελφός του συνήλθε και εισήχθη στο νοσοκομείο, όπου ενοσηλεύθη επί τρεις ημέρες.

Αλλά ένα μέλος του Συνδέσμου της Νεολαίας είχε ιδή τον Λάμεχ να βοηθή τον αδελφό του και ευθύς μέλη του Συνδέσμου ήλθαν στο κατάστημά του στην Ζιγκβάγκβα. Τον ρώτησαν αν έχη κάρτα μέλους του κόμματος. Επειδή δεν είχε να παρουσιάση κάρτα το αποτέλεσμα ήταν να σφραγίσουν το σπίτι του και το κατάστημά του και να τον αφήσουν έξω. Κατόπιν τον υποχρέωσαν να πάη στο Λίμπε, όπου είχε μια αποθήκη ειδών ιματισμού, που διευθυνόταν από τη σύζυγό του. Όταν αυτή εξέφρασε την ίδια στάσι συνειδήσεως ως προς την πολιτική κάρτα, έκλεισαν επίσης κι αυτό το κατάστημα. Όταν ο Λάμεχ απεφάσισε να μεταβή στον Γενικό Γραμματέα του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι, τον Αλέκε Μπάντα, την ώρα που έκλειναν τα γραφεία, διεπίστωσε ότι τα μέλη του Συνδέσμου της Νεολαίας είχαν αφαιρέσει τον αέρα από τα λάστιχα του αυτοκινήτου του και είχαν πάρει τα κλειδιά του. Κυβερνητικοί αξιωματούχοι που επισκέφθηκε δεν του έδωκαν καμμιά ελπίδα για οποιαδήποτε ευνοϊκή ενέργεια—εκτός αν ο Λάμεχ αγόραζε κάρτα του κόμματος. Ο τραπεζικός λογαριασμός του όπως και όλων των άλλων γνωστών Μαρτύρων, εθεωρείτο παγωμένος. Τελικά μπόρεσε να πληρώση ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο και να πάρη ένα αεροπλάνο από τη Μαλάουι για τη Ροδεσία, εγκαταλείποντας πίσω του κτίρια, έπιπλα, αποθήκες ιματισμού και εμπόρευμα καταστημάτων, ένα φορτηγό επτά τόνων και ένα αυτοκίνητο. Η ολική αξία ήταν $121.800. Ήταν στο εμπόριο από το έτος 1959. Τώρα όλα χάθηκαν.

● Ένας άλλος Μάρτυς και έμπορος στη Μαλάουι, που ονομάζεται Τσινόντο, διηύθυνε τη Μοντέρνα Σχολή Οδηγήσεως στην Μπλαντάυρ, μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Μαλάουι. Όλα τα αυτοκίνητά του εδημεύθησαν. Αργότερα τα είδε παρκαρισμένα έξω από το Περιφερειακό Γραφείο Νότου του Κόμματος του Κογκρέσσου.

● Ο Ουίλλιαμ ΜακΛάκυ, 64 ετών, έμενε στη Μαλάουι 40 έτη περίπου. Ήταν ιδιοκτήτης ενός καταστήματος κομψοτεχνημάτων στη Μπλαντάυρ. Εκτός του ότι είχε 11 άτομα στην άμεση υπηρεσία του, τακτικά αγόραζε κομψοτεχνήματα από 120 χαράκτες, οικογενειάρχες της Μαλάουι. Ο Μακλάκυ υπελόγιζε ότι 600 έως 700 άτομα εξαρτώνταν από την επιχείρησί του για εισόδημα. Επειδή ήταν Μάρτυς, εισήχθη σε δίκη και του δόθηκε προθεσμία 48 ωρών για να εγκαταλείψη τη χώρα. Ύστερα από μια μέρα από την απέλασί του, έδωσαν στη γυναίκα του και τα τρία παιδιά του προθεσμία 24 ωρών για να φύγουν.

● Μερικοί, εν τούτοις, έχασαν περισσότερα από τις επιχειρήσεις των. Η εφημερίς της Ροδεσίας Κυριακάτικος Ταχυδρόμος (στην Αγγλική) της 1ης Οκτωβρίου 1972, αναφέρει ότι ένας «εξέχων επιχειρηματίας της Μαλάουι εδάρη μέχρι θανάτου.» Αυτός ήταν ο Μ. Λ. Τσίρβα, ιδιοκτήτης καταστήματος αποικιακών και ποτοπωλείου. Αναφερόμενη στο ίδιο περιστατικό, η εφημερίς Κήρυξ της Ροδεσίας (στην Αγγλική) λέγει: «Ωστόσο καμμιά επίσημη ενέργεια δεν έγινε για τον θάνατο του Κου Τσίρβα.»

‘Να Απολυθούν Αμέσως’

Η απόφασις ν’ απολυθούν όλοι οι απασχολούμενοι Μάρτυρες από τις δουλειές των δεν ήταν ομοίως απλή απειλή.

● Ο Μ. Ρ. Καλιτέρα εργαζόταν στο ταχυδρομείο από το 1949. Ύστερα από 23 έτη υπηρεσίας απελύθη τώρα χωρίς πληρωμή ή τα οφέλη συντάξεως.

● Ο Μάρτυς Κανταβέρε εργαζόταν στο Υπουργείο Υγείας ως επιθεωρητής διαφόρων κλινικών. Είχε εκπαιδευθή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ πήγαινε στο σπίτι του στη Ζόμπα, είδε ότι τα χωράφια του που ήσαν σπαρμένα με αραβόσιτο τα είχαν μοιρασθή μεταξύ των μέλη του Συνδέσμου της Νεολαίας. Επιστρέφοντας στη Μπλαντάυρ, διεπίστωσε ότι είχε απολυθή από την εργασία του. Ο μάρτυς Κανταβέρε είναι πατέρας εννέα τέκνων.

● Ο Ουίλλιαμ Νσάγκβε είχε περάσει επιτυχώς στην Ενδιάμεσο Εξέτασι του Προνομιούχου Ιδρύματος για Γραμματείς και εργαζόταν επί πέντε έτη στο Δημαρχείο της Μπλαντάυρ. Όταν άρχισαν οι διώξεις εναντίον των Μαρτύρων, ο Πρώτος Γραμματεύς του Δήμου εκάλεσε τον Νσάγκβε στο γραφείο του και συζήτησε μαζί του. Έπειτα μίλησε με τον Δήμαρχο. Και στις δυο περιπτώσεις όταν έγιναν προσπάθειες να τον αναγκάσουν ν’ αγοράση ή να δεχθή μια κάρτα του κόμματος, αρνήθηκε για λόγους συνειδήσεως. Όταν του είπαν ‘να πάη να μιλήση με τη γυναίκα του, τη μητέρα του και τον πατέρα του για το ζήτημα,’ απάντησε ότι ‘Αυτό ήταν ζήτημα της πίστεώς του, που δεν εξηρτάτο από τον πατέρα και τη μητέρα ή τη γυναίκα. Απελύθη. Η σύζυγός του Τζόυ» πτυχιούχος του Πανεπιστημίου της Μαλάουι και καθηγήτρια, απελύθη επίσης καθώς και η συνάδελφός της και καθηγήτρια Βενέντσια Καμπβέρα, Μάρτυς.

Ό,τι αλήθευε για κυβερνητικούς υπαλλήλους αλήθευε και για εκείνους που εργάζονταν σε ιδιωτικούς εμπορικούς οίκους.

● Ο Β. Λουζαγκάζι εργαζόταν στην Εταιρία Μάνταλα Μότορς Λίμιτεντ της Μπλαντάυρ πλέον της δεκαετίας. Απελύθη, καθώς και ο Βίντας Μαντόνα, που εργαζόταν τα ίδια χρόνια στην επιχείρησι Όρας Χίκλινκ Λίμιτεντ της Μπλαντάυρ. Ο μάρτυς Λιχόμα εργαζόταν στην Εταιρία Γιουνάιτεντ Τράνσπορτ Λίμιτεντ επί δεκαπέντε έτη. Και αυτός επίσης απελύθη.

Πολλοί εργοδόται διαμαρτυρήθηκαν έντονα για τον εξαναγκασμό που τους έκαμαν ν’ απολύσουν τους Μάρτυρας υπαλλήλους των.

● Μια ένωσις δικηγόρων μάλιστα έφερε το ζήτημα ενώπιον του ιδίου του Προέδρου, ζητώντας—ματαίως—να μη χάσουν δυο από τους πιο έμπιστους υπαλλήλους των, τον Λουβίζι Κουμπέμπα και τον Λ. Δ. Χόκβα. (Η σύζυγος του Χόκβα, διδασκάλισσα, έχασε επίσης τη δημοσία της θέσι.)

● Ο Ινδός ιδιοκτήτης μιας εταιρίας ιματισμού στο Μπλαντάυρ επέστρεφε από ένα ταξίδι όταν διεπίστωσε ότι ο υπάλληλος στον οποίον είχε εμπιστευθή τη διεύθυνσι της επιχειρήσεώς του είχε αναγκαστικά απολυθή κατά την απουσία του. Ο υπάλληλος ήταν Μάρτυς, ο Σκένναρ Μιτέγκο. Ο ιδιοκτήτης της διεκήρυξε ότι επρόκειτο να κλείση την Κρέσεντ Κλόθινγκ Κόμπανυ, αφού δεν μπορούσε, όπως είπε, να λειτουργή χωρίς τις υπηρεσίες αυτού του αξίου υπαλλήλου. Ανεμένετο ότι μια εταιρία που κατείχετο από ωρισμένους κυβερνητικούς αξιωματούχους, η Πρες Τραίηντιγκ Λίμιτεντ, θ’ ανελάμβανε την εταιρία.

Αυτές είναι μόνο λίγες περιπτώσεις από ένα πλήρη κατάλογο Μαρτύρων που απελύθηκαν από την εργασία τους. Όσο είναι γνωστό, κανένας Μάρτυς δεν εργάζεται ως μισθωτός προς το παρόν σ’ ολόκληρη τη χώρα. Αλλά η εκστρατεία δεν σταμάτησε εδώ.

Τους Αρνήθηκαν Θεμελιώδεις Ανάγκες της Ζωής

Η Μαλάουι είναι αγροτική χώρα, όχι βιομηχανική. Η μεγάλη πλειονότης του Λαού της ζουν από τη γεωργία, με το να εργάζωνται κληρονομικές εκτάσεις γης στα μικρά των χωριά. Οι περισσότεροι από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στη Μαλάουι ήσαν σ’ αυτή την κατάστασι. Όπως όλοι οι άνθρωποι, και αυτοί έχουν ανάγκη από φυσικά αγαθά, όπως είναι η τροφή, το νερό, τα ενδύματα και η στέγη. Εν τούτοις έγινε μια σχεδιασμένη προσπάθεια για να τους αρνηθούν και αυτές ακόμη τις στοιχειώδεις ανάγκες.

● Στο Σουπούνι, στην περιοχή Τσικβάβα, από όλους τους Μάρτυρας αφαιρέθηκαν οι κήποι των και τους εμπόδισαν ακόμη και ν’ αντλούν νερό από το τοπικό πηγάδι. Για να πάρουν νερό έπρεπε να πάνε στο ποτάμι τέσσερα μίλια μακριά!

Κατά γράμμα χιλιάδες σπίτια εκάησαν ή ισοπεδώθηκαν. Μόνον στο χωριό Τζάλι, στην περιοχή της Ζόμπα, σαράντα σπίτια που ανήκαν σε Μάρτυρες καταστράφηκαν με φωτιά.

● Από το πιο νότιο μέρος της χώρας, την περιοχή Χιρόμο, έρχεται η εξής έκθεσις: «Στα διαμερίσματα του Χιρόμο, Μπάγκουλα και Γκουλούβε, όλα τα σπίτια των αδελφών και όλα τα κτήματά των καταστράφηκαν από τους Νεαρούς Πιονιέρους. Όλοι οι αδελφοί και αδελφές από το χωριό Χάμερα διασκορπίσθηκαν και βρίσκονται στη ζούγκλα. Όλα τα κτήματά των καταστράφηκαν.»

● Από το Χωριό Γκόρντεν πλησίον της Ζόμπα: «Όλα τα σπίτια που ανήκαν σε αδελφούς και αδελφές κατεδαφίσθηκαν. Όλα τα τρόφιμά των και τα κτήματα τα πήραν οι εντόπιοι Αρχηγοί. Όλοι οι αδελφοί και αδελφές έφυγαν από αυτό το χωριό.»

Μια έκθεσις ανακεφαλαιώνει την κατάστασι της στεγάσεως: «Αυτή είναι η ιστορία πολλών οικογενειών μαρτύρων του Ιεχωβά. Γυναίκες και παιδιά κοιμούνται στο ύπαιθρο. Μερικοί απ’ αυτούς κοιμούνται σε σιδηροδρομικούς σταθμούς. Μερικοί σε σταθμούς λεωφορείων, ή οπουδήποτε μπορούν να βρουν ένα τόπο όπου δεν θα ενοχληθούν.»

● Σ’ ένα χωριό στην περιφέρεια Μπλαντάυρ, τη Μάρτυρα Μαζογκόζα, μια χήρα 60 ετών, την επλησίασαν μέλη του Συνδέσμου Νεολαίας και της ζήτησαν ν’ αγοράση μια πολιτική κάρτα. Αυτή αρνήθηκε για λόγους συνειδήσεως. Σε περίοδο μιας εβδομάδος, από τις 24 έως 30 Σεπτεμβρίου, έσφαξαν όλες τις κόττες της, κατόπιν έσφαξαν όλες τις κατσίκες της. Αυτές ήσαν η μόνη περιουσία της. Κατόπιν απείλησαν την ίδια τη ζωή της» ώσπου την ανάγκασαν να φύγη από το χωριό.

Πολλές εκθέσεις είναι πολύ σύντομες, εν τούτοις, σ’ ένα που γνωρίζει τις περιστάσεις στη Μαλάουι, μιλούν όπως ολόκληροι τόμοι.

Χαρακτηριστικά μιλούν για ‘πόρτες και παράθυρα («με 6 τζάμια το καθένα») που συντρίβονται η αφαιρούνται.’ Αυτό μπορεί ν’ ακούεται σαν περίεργο πράγμα ώστε να τονισθή. Αλλά στα χώρια της Μαλάουι, τα περισσότερα σπίτια έχουν τοίχους από λάσπη και αχυρένιες στέγες. Αν ένας έχη μια πόρτα ή ένα παράθυρο, αυτό είναι το πιο πολύτιμο μέρος ολόκληρου του σπιτιού.

Ομοίως αλλεπάλληλες εκθέσεις αναφέρουν ότι κατέστρεψαν ή έκλεψαν, πράγματα, όπως ‘3 κλινοστρωμνές, 3 κουβέρτες, 2 πολυθρόνες, 1 τραπέζι, 1 τραπεζομάνδηλο, 2 λαιμοδέτες, 8 σάκους φυστίκια ξεφλουδισμένα, 1 αποθήκη φυστίκια με τον φλοιό.’ Ίσως πάλι σ’ εκείνους που κατοικούν σε βιομηχανικές χώρες αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μια πολύ μικρή απώλεια. Αλλά σ’ εκείνους που τα έχασαν αυτό μπορεί ν’ αντιπροσωπεύη ολόκληρες τις επιπλώσεις του μικρού των σπιτιού και την απώλεια της μικρής συγκομιδής από την οποίαν εξαρτώνταν για να πορισθούν ολίγα χρήματα. Εκείνο το ‘1 τραπεζομάνδηλο’ δυνατόν να υπήρξε το μόνο πράγμα που είχε η Μάρτυς οικοδέσποινα για να στολίση το σπίτι της.

Μερικές φορές τούς πήραν ένα ποδήλατο, ένα ραδιόφωνο ή μια ραπτομηχανή (παραδείγματος χάριν, «1 χειροκίνητη ραπτομηχανή»). Αλλ’ η απώλεια ενός ποδηλάτου γι’ αυτούς είναι ισοδύναμη με την απώλεια ενός αυτοκινήτου για ανθρώπους σε άλλες χώρες. Οποιοδήποτε από αυτά τα είδη δυνατόν ν’ αντιπροσωπεύη το ισοδύναμο των κερδών πολλών μηνών ή δυνατόν να χρειάσθηκε ένα έτος ή και περισσότερος χρόνος γεωργικής εργασίας και οικονομικών για ν’ αποκτηθή.

Μια έκθεσις κατ’ ευθείαν από το στρατόπεδο της Σίντα Μιζάλε της Ζάμπιας μιλεί για τις χιλιάδες Μάρτυρες που είναι πρόσφυγες εκεί:

«Κτήνη, πρόβατα, κοτόπουλα, χοίροι και κατσίκες, όλα τα πήραν από τους αδελφούς. Από πάρα πολλούς αφαιρέθηκαν τα ενδύματά των και τα σκεπάσματα, ώστε εκείνο που έχουν τώρα είναι μόλις ό,τι φορούν επάνω στα σώματά των. Μια από τις αδελφές δεν μπόρεσε να μπη στο στρατόπεδο των προσφύγων επειδή ήταν γυμνή, την είχαν γδύσει τελείως οι νεαροί του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι. Άλλες αδελφές στο στρατόπεδο χρειάσθηκε να της στείλουν κάτι για να ντυθή πριν μπορέση να μπη. Στην πραγματικότητα όλοι οι αδελφοί που έφυγαν από τη Μαλάουι δεν έχουν τίποτε από όσα άφησαν πίσω τους. Με άλλους λόγους, δεν έχουν τίποτε από τα υλικά υπάρχοντά τους στα οποία να επιστρέψουν.»

Μπορεί μεταχείρισις σαν αυτή που τώρα εξετέθη με αποδείξεις να δικαιολογηθή; Εξετάστε τις κατηγορίες που έγιναν εναντίον των Μαρτύρων στη Μαλάουι και κατόπιν κρίνετε μόνοι σας.

Είναι Ένοχοι ‘Παρεμποδίσεως της Αναπτύξεως της Μαλάουι’;

ΥΠΟΘΕΣΤΕ ότι ήταν αλήθεια ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μια «φανατική αίρεσις» που έχει παρεμποδίσει τόσο την πολιτική όσο και την οικονομική ανάπτυξι της Μαλάουι, όπως αναφέρει η απόφασις του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι. Θα εδικαιολογούντο οι δαρμοί, οι βιασμοί, η καταστροφή σπιτιών και ιδιοκτησίας, η εκδίωξις από όλες τις εργασίες και ακόμη οι φόνοι;

Η Μαλάουι είναι μια κανονικά συγκροτημένη δημοκρατία, θεμελιωμένη σε δημοκρατικές αρχές. Έχει μια πλήρη νομοθεσία για τη διατήρησι της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της καλής τάξεως. Έχει ένα πλήρες δικαστικό σύστημα με μορφωμένους και ικανούς δικαστάς. Έχει ένα εκτεταμένο αστυνομικό σύστημα με εκπαιδευμένο προσωπικό.

Αν οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πράγματι παραβάται του νόμου, γιατί, τότε, δεν χρησιμοποιείται όλη αυτή η κυβερνητική οργάνωσις για να χειρισθή το πρόβλημα; Γιατί δεν χρησιμοποιούνται οι τακτικές διαδικασίες των νομικών κατηγοριών, συλλήψεων, δικαστικών δικών ή ακόμη και της φυλακίσεως; Γιατί θα έπρεπε η εξουσία και τα καθήκοντα ώριμων και εκπαιδευμένων ανδρών να μεταβιβασθούν σε συμμορίες ανωρίμων, αμόρφωτων και αδιαπαιδαγωγήτων νεαρών για να τα εκτελέσουν; Ναι, γιατί θα έπρεπε οποιαδήποτε κυβέρνησις να επιτρέπη σε αναρχικά στοιχεία να εκτελούν το έργο της; Δεν αποτελεί αυτό προσβολήν αυτής της ιδίας και της ικανότητός της να χειρισθή το πρόβλημα με συνταγματικά και νόμιμα μέσα;

Οι Αξιοπρεπείς Σκοποί της Μαλάουι

Το ίδιο Κόμμα του Κογκρέσσου της Μαλάουι διεκήρυξε το ενδιαφέρον του για ένα υψηλόν κανόνα διαγωγής στη χώρα. Η εφημερίς Τάιμς της Μαλάουι της 14 Σεπτεμβρίου 1972 έγραψε ότι ένα από τα θέματα που ετονίσθησαν από τους αντιπροσώπους στην ετησία συνέλευσι του Κόμματος του 1972 ήταν «η σπουδαιότης της καταλλήλου και μη προσβλητικής διαγωγής.» Η εφημερίς προσέθετεν ότι οι αντιπρόσωποι της συνελεύσεως «ετόνισαν ότι ως Μαλαουιέζοι θα έπρεπε να μαθαίνουν πράγματα με τρόπον που δεν θα εθεωρείτο ως ‘αισχρός και που δεν θα επηρέαζε την υπόληψι της Μαλάουι.’»

Έντονες δηλώσεις με τα ίδια νοήματα αποδίδονται στον Ισόβιο Πρόεδρο Δόκτορα Χ. Καμούζου Μπάντα τον ίδιον. Τα Νέα της Μαλάουι της 19 Σεπτεμβρίου 1972 έγραψαν: «Σχολιάζοντας την απόφασι που εψηφίσθη από την ετησία συνέλευσι 1972 του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι η Αυτού Εξοχότης ο Ισόβιος Πρόεδρος έδωκε έμφασι στη σπουδαιότητα των καλών τρόπων και την φύλαξι της παραδόσεως.» Η εφημερίς εσημείωσε ότι ο Ισόβιος Πρόεδρος «παρεκάλεσε τον λαό του να αναζωογονήση την παράδοσι με το να διδάσκουν τα παιδιά να σέβωνται τους γονείς και τους πρεσβυτέρους. Επίσης παρεκίνησε τους διδασκάλους να διδάσκουν στα παιδιά καλούς τρόπους.»

Αυτές οι δηλώσεις για την καλή διαγωγή είναι όλες πάρα πολύ αξιέπαινες. Ταιριάζουν με την εκ μέρους του Ισοβίου Προέδρου Μπάντα εναρκτήρια προσφώνησι της συνελεύσεως στην οποία ετόνισε «την οικοδόμησι του έθνους επί ηθικών και πνευματικών βάθρων, αφού αυτά θα ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος επί του οποίου μπορεί να στηρίζεται ένα πειθαρχημένο έθνος.»

Το ερώτημα είναι: Πώς είναι δυνατόν οι κτηνώδεις επιθέσεις εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά να εναρμονίζωνται με αυτές τις δημόσιες δηλώσεις; Πώς μπορούν αυτές να μη επηρεάσουν δυσμενώς «την υπόληψι της Μαλάουι;» Πώς μπορεί τέτοια βία ‘να οικοδομήση το έθνος επί ηθικών και πνευματικών βάσεων’;

Ποιοι Πραγματικά Εμποδίζουν την Επίτευξι Αυτών των Σκοπών;

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι έχουν εργασθή σκληρά για να δώσουν ηθική και πνευματική διαφώτισι στους γείτονάς των, με το να διεξάγουν δωρεάν κατ’ οίκον μελέτες στον Λόγο του Θεού, τη Βίβλο. Εδίδαξαν χιλιάδες Μαλαουέζους να διαβάζουν και να γράφουν. Αυτοί οι ίδιοι επιμελώς ζητούν να διάγουν παραδειγματική ζωή, με ηθική καθαρότητα και με αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον. Ασφαλώς αυτό δεν αποτελεί κανένα εμπόδιο για τα καλά συμφέροντα της Μαλάουι, της κυβερνήσεώς της ή του λαού της.

Αλλά το να επιτρέπεται σε νεαρά στοιχεία ν’ ασχολούνται σε μια πανεθνική εκστρατεία βίας—να καταστρέφουν σπίτια, κτήματα και να κακοποιούν σώματα ανθρώπων, γυναικών και παιδιών—πώς αυτό είναι δυνατόν να βοηθήση στην επίτευξι αυτών των σκοπών ή του έργου για το καλό της χώρας;

Αφού οι συμμορίες των νεαρών δοκίμασαν τις επιθέσεις, τις καταστροφές, τις λαφυραγωγίες και τους βιασμούς, τι μπορεί να εγγυηθή ότι αυτοί οι νεαροί θα σταματήσουν τώρα και θα επιστρέψουν σε εύτακτη, ειρηνική διαγωγή απλώς επειδή η πρώτη ομάς των θυμάτων έπαυσε να υπάρχη; Τι μπορεί τώρα να εξασφαλίση ότι αυτοί δεν θα ζητούν νέα θύματα, και να γίνουν μάλιστα ένα ακανθώδες πρόβλημα για την κυβέρνησι που βρίσκεται στην εξουσία; Με το να μη λαμβάνονται μέτρα για να συντριβή αυτή η βία, δεν θα είναι σαν η κυβέρνησις πραγματικά ν’ ανοίγη το σκέπασμα ‘μιας πυξίδας της Πανδώρας γεμάτης από κακά’;

Συχνά μέλη του Συνδέσμου της Νεολαίας, στις επιθέσεις των εναντίον μαρτύρων του Ιεχωβά, εκόμπασαν, «Είμαστε η αστυνομία.» Οδηγίες από την Αστυνομική Υπηρεσία στους νεαρούς αυτούς να κάμουν έκθεσι σ’ αυτήν έχουν αγνοηθή. Αυτό δείχνει την έλλειψι σεβασμού για τις νομίμως υφιστάμενες αρχές.

Όχι εκείνοι που επετέθησαν, αλλά τα θύματα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά, ήσαν εκείνοι που έδειξαν πλήρη σεβασμού αναγνώρισι της διωρισμένης εξουσίας. Πώς; Επειδή, όπως οι ίδιες οι εφημερίδες της Μαλάουι λέγουν, αυτοί σύμφωνα με τον νόμο, απευθύνθηκαν στην αστυνομία όταν τους επετέθησαν· πειθαρχικά συμπλήρωσαν τις απαιτούμενες αναφορές και έκαμαν έκκλησι για προστασία που παρέχει ο νόμος της Μαλάουι. Δεν προσπάθησαν να λάβουν τον νόμο στα χέρια τους.

Με το να επικαλεσθούν τις εξουσίες του νόμου με βάσι τα νομικά δικαιώματα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά απλώς ακολούθησαν το παράδειγμα ενός παλαιότερου Χριστιανού. Ο απόστολος Παύλος, όταν επρόκειτο να μαστιγωθή από τους ίδιους τους στρατιώτες που τον είχαν σώσει από έναν επιθετικό όχλο, εκάλεσε την προσοχή στην ιδιότητά του ως Ρωμαίου πολίτου, με αποτέλεσμα να ματαιωθή το μαστίγωμα. (Πράξ. 21:30-34· 22:24-29) Αργότερα, ήσκησε τα νόμιμα δικαιώματά του με μια επίκλησι προς τον Καίσαρα.—Πράξ. 25:9-12.

Αποδίδοντας τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα

Ο Χριστός Ιησούς εδίδαξε τους μαθητάς του ‘ν’ αποδίδουν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν.’ (Μάρκ. 12:17) Εκείνοι που επιτίθενται εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά, μερικές φορές παραθέτουν τα λόγια αυτά, ισχυριζόμενοι ότι οι Μάρτυρες αστοχούν να τα τηρήσουν και επομένως υποφέρουν δικαίως. Το αντίθετον όμως αληθεύει.

Διαβάστε τα συμφραζόμενα αυτών των λόγων στη Βίβλο. Ιδέτε μόνοι σας ότι ο Ιησούς συζητούσε την πληρωμή φόρων εκείνη τη φορά. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διεθνή φήμη ότι είναι μεταξύ των πλέον ευσυνείδητων φορολογουμένων σε κάθε χώρα.

Ο αρθρογράφος Γκάυ Ράιτ, σχολιάζοντας στην εφημερίδα Εξαμάινερ του Σαν Φρανσίσκο τα γεγονότα της Μαλάουι, είπε για τους μάρτυρας του Ιεχωβά: «Θα μπορούσατε να τους θεωρήσετε ως πρότυπα πολιτών. Πληρώνουν επιμελώς φόρους, περιποιούνται τους ασθενείς, πολεμούν την αγραμματωσύνη.» Ομοίως, ένα άρθρο του εκδότου των Τάιμς της Νέας Υόρκης της 22 Οκτωβρίου 1972 έλεγε ότι οι Μάρτυρες πιστεύουν ότι «οι κοσμικοί νόμοι πρέπει να υπακούωνται, επί παραδείγματι στην πληρωμή φόρων.» Τα υπομνήματα φορολογίας οποιασδήποτε κυβερνήσεως, περιλαμβανομένης και της Μαλάουι, δείχνουν ότι αυτό είναι αληθινό. Στη Μαλάουι, στη διάρκεια της περιόδου από το έτος 1953 έως 1972, οι μάρτυρες του Ιεχωβά επισήμως μάλιστα απέβαλαν από τις εκκλησίες των δεκαοκτώ άτομα που εκουσίως παρέλειψαν να πληρώσουν τους φόρους των. Οι Μάρτυρες δεν συγχωρούν τέτοια ανυπακοή στον κοσμικό νόμο.

Η ουσία του ζητήματος είναι ότι, ενώ οι μάρτυρες του Ιεχωβά «αποδίδουν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα,» είναι ακριβώς πολύ προσεκτικοί ν’ αποδίδουν «τα του Θεού εις τον Θεόν»—όχι στον Καίσαρα.

Είναι μια ‘Φανατική Θρησκευτική Αίρεσις’;

Αλλά δεν είναι ‘φανατισμός’ ν’ αρνήται κανείς να ενωθή μ’ ένα πολιτικό κόμμα με το ν’ αγοράση μια κάρτα μέλους αυτού; Ή, τουλάχιστον, δεν γίνεται κανείς ‘φανατικός’ με το να κρατή τέτοια στάσι αντιμετωπίζοντας θάνατο;

Αν αυτό είναι φανατισμός, τότε δεν θα έπρεπε να χαρακτηρίζωμε τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος ως ‘φανατικούς’ επίσης; Στην αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο αυτοκράτωρ ως αρχηγός του κράτους απαιτούσε από όλους να θυσιάζουν σ’ αυτόν ως σημείον υποταγής. Μια μόνον πρέζα θυμιάματος να έβαζαν επάνω στη φλόγα του θυσιαστηρίου ήταν αρκετό. Ποια θέσι ελάμβαναν οι πρώτοι Χριστιανοί; Η ιστορία μας λέγει:

«Οι Χριστιανοί ηρνούτο να . . . θυσιάζουν στο πνεύμα του αυτοκράτορος—πράγμα που κατά προσέγγισιν ισοδυναμεί σήμερα με την άρνησι του χαιρετισμού της σημαίας ή της επαναλήψεως του όρκου υποταγής . . . Πολύ λίγοι από τους Χριστιανούς υπέκυψαν, μολονότι ένα θυσιαστήριο με φωτιά που έκαιε επ’ αυτού υπήρχε γενικά στην αρένα για την ευκολία τους. Όλο εκείνο που ένας δέσμιος έπρεπε να κάμη ήταν να σκορπίση μια πρέζα θυμιάματος στη φλόγα και τότε του έδιναν ένα πιστοποιητικό θυσίας και αφήνετο ελεύθερος. Επίσης εξηγείτο προσεκτικά σ’ αυτόν ότι δεν ελάτρευε έτσι τον αυτοκράτορα· απλώς ανεγνώριζε τον θείο χαρακτήρα του αυτοκράτορος ως αρχηγού του Ρωμαϊκού κράτους. Ακόμη, σχεδόν κανένας Χριστιανός δεν επωφελείτο από τυχόν ευκαιρίες να διαφύγη.»—«Εκείνοι που Επρόκειτο να Πεθάνουν,» υπό Ντανιέλ Π. Μάννιξ, σελίδες 135, 137 [στην Αγγλική].

Στο Βιβλίον του Πολιτισμού [στην Αγγλική] υπό Έθελ Ροζ Πέυζερ, διαβάζομε (σελ. 549):

«Η Ρώμη είχε γεμίσει βαθμηδόν από ανθρώπους που υιοθετούσαν ξένες θρησκείες, οι οποίοι, όταν τους το ζητούσαν, θα ωρκίζονταν υποταγή στο θείο πνεύμα του αυτοκράτορος. Οι Χριστιανοί, όμως, ισχυροί στην πίστι τους, δεν έδιναν τέτοιον όρκο νομιμοφροσύνης. Και επειδή δεν ωρκίζονταν υποταγή σ’ εκείνο που εμείς σήμερα θα θεωρούσαμε ως ανάλογο με τη σημαία, εθεωρούντο πολιτικώς επικίνδυνοι.»

Σήμερα, ίσως να μη ζητήται να ριφθή μια πρέζα θυμίαμα και η απόκτησις ενός Πιστοποιητικού Θυσίας, αλλά, αντ’ αυτών, ζητείται ένας χαιρετισμός ή η αγορά μιας κάρτας του κόμματος. Ωστόσο, για τους μάρτυρας του Ιεχωβά αυτό είναι ζήτημα συνειδήσεως και βεβαίως αυτοί δεν γίνονται ‘πολιτικώς επικίνδυνοι’ μ’ αυτή την ευσυνειδησία. Η Χριστιανική των ουδετερότης σε όλες τις πολιτικές υποθέσεις βασίζεται στον Λόγο του Θεού, τη Βίβλο.

Χωρισμός από τον Κόσμο

Ο Υιός του Θεού είπε ότι οι ακόλουθοί του ‘δεν θα ήσαν μέρος του κόσμου,’ ακριβώς όπως αυτός δεν ήταν μέρος του κόσμου, και ότι «δια τούτο ο κόσμος σας μισεί.» (Ιωάν. 15:19) Ο Ιησούς απείχε από ανάμιξι σε πολιτικές υποθέσεις του κόσμου. Δεν ήταν ούτε υποστηρικτής του Βασιλέως Ηρώδη ούτε εχθρός του.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά κρατούν την ίδια αυστηρή ουδετερότητα και ποτέ δεν αναμιγνύονται σε πολιτικές υποθέσεις. Αυτοί δεν μετέχουν σε επαναστάσεις, οχλαγωγίες, κινήματα ή πολιτικά πραξικοπήματα. Δεν απειλούν καμμιά ανεγνωρισμένη εξουσία. Ταυτοχρόνως προσηλώνουν τις προσωπικές των ελπίδες στη δίκαιη κυβέρνησι της Βασιλείας του Θεού με τον Υιόν Του και πιστά δίνουν σ’ αυτήν την πλήρη υποστήριξί των και υποταγή. Αυτό οφείλουν στον Θεό. Αυτό δεν μπορούν να το δώσουν σε κανένα ανθρώπινον άρχοντα ή κυβέρνησι. Αν διαταχθούν να ενεργήσουν αντίθετα με τον Λόγο του Θεού, δεν έχουν άλλη διέξοδο παρά ν’ απαντήσουν όπως οι απόστολοι: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.»—Πράξ. 5:29.

Κανένα Εμπόδιο για την ‘Οικονομική Ανάπτυξι’

Εμποδίζουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά την οικονομική ανάπτυξι της Μαλάουι; Το εναντίον, αυτοί συμβάλλουν σ’ αυτήν. Εκείνοι που τους είχαν προσλάβει στις εργασίες των, επιβεβαιώνουν τις καλές τους συνήθειες στην εργασία, την τιμιότητα και την εργατικότητά τους. Όπως κατέδειξαν οι εκθέσεις, μερικοί εργοδότες εκινδύνευσαν να υποπέσουν στη δυσμένεια των αξιωματούχων με το να κάμουν παρακλήσεις υπέρ των Μαρτύρων υπαλλήλων στους οποίους είχαν εμπιστευθή σημαντικές θέσεις ευθύνης.

Στο παρελθόν, στις 11 Φεβρουαρίου 1964 ένας επόπτης του Τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά, ο Τζέρκερ Α. Γιόχανσον, συναντήθηκε με τον Δρ. Χ. Καμούζου Μπάντα και του ετόνισε ότι οι αρχηγοί των χωριών είχαν επαινέσει τους Μάρτυρες επειδή ήσαν μεταξύ εκείνων που πρώτοι υπεστήριξαν το πρόγραμμα για τοπικά κοινωφελή έργα. Ένα μέρος αυτών των έργων που απαιτούσαν προσωπική βοήθεια και στα οποία οι μάρτυρες του Ιεχωβά έλαβαν μέρος κατά τα περασμένα έτη περιελάμβανε: την κατασκευή τούβλων και το κόψιμο της βλαστήσεως για την κατασκευή σχολείων, την οικοδόμησι σχολικών κτιρίων, και οικιών για διδασκάλους, την κατασκευή δρόμων και γεφυρών. Όλα αυτά έγιναν με εθελοντική εργασία, χωρίς πληρωμή. Στην πραγματικότητα, οι Μάρτυρες προσέφεραν συχνά από τα δικά των χρήματα και οικοδομικά υλικά.

Αγορά Καρτών Συμμετοχής στο Πολιτικό Κόμμα

Η ουσία ολοκλήρου του θέματος βρίσκεται στο εξής σημείο: στην άρνησι των μαρτύρων του Ιεχωβά ν’ αγοράσουν κάρτα συμμετοχής στο Πολιτικό Κόμμα της Μαλάουι. Αυτό μόνο, και όχι άλλες κατηγορίες, αποτελεί το κατηγορητήριο που εκτοξεύουν διαρκώς εναντίον τους. Η αγορά αυτών των καρτών δεν έχει καμμιά σχέσι με την πληρωμή φόρων. Είναι η απόδειξις συμμετοχής στο πολιτικό Κόμμα.

Αλλά οι επιθέσεις εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά επειδή δεν αγοράζουν αυτές τις κάρτες, έρχονται σε αντίθεσι με προηγούμενες δηλώσεις που είχε κάμει ο Διευθυντής του Πολιτικού Κόμματος της Μαλάουι. Προσέξτε:

Το 1967, οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι υπέστησαν σκληρή επίθεσι και ετέθησαν εκτός νόμου. Στις 30 Νοεμβρίου 1967, η εφημερίς Τάιμς της Μπλαντάιρ κάτω από τον τίτλο «ΚΑΚΟΗΘΗΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ» ανέφερε ότι ο Πρόεδρος Χ. Καμούζου Μπάντα είπε τα εξής: «Δεν εθέσαμε τους Μάρτυρας του Ιεχωβά εκτός νόμου επειδή δεν συμμετείχαν στο Πολιτικό Κόμμα της Μαλάουι. Αυτό αποτελεί κακοήθη προπαγάνδα εναντίον εμού προσωπικώς και ιδιαιτέρως εναντίον της Κυβερνήσεως.»

Δυο έτη αργότερα, μόλις ο Πρόεδρος επεστρέψε από μια περιοδεία στις Κεντρικές Επαρχίες, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έλαβαν πάλι ευρεία δημοσιότητα. Ένα άρθρο που εδημοσίευσαν οι Τάιμς της Μπλάνταϊρ στην πρώτη σελίδα ανέφερε: «Ο Πρόεδρος είπε, επί παραδείγματι, ότι δεν ήσαν οι παρακλήσεις της απαγορευμένης αιρέσεως ‘που με έκαμαν να πω ότι θέλω οι άνθρωποι ελεύθερα να ανανεώνουν τις κάρτες, με την καρδιά τους, όχι με εξαναγκασμό.’»—6 Οκτωβρίου 1969.

Έτσι ο ανώτατος αξιωματούχος της Μαλάουι συνέχισε ν’ ανακοινώνη δημοσίως ότι αντετίθετο στη χρήσι βίας για την αγορά καρτών συμμετοχής στο πολιτικό κόμμα.

Και πάλι το ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσον συμφωνούν τα λόγια με τα γεγονότα και τις πράξεις. Αν η επιθυμία του Ισοβίου Προέδρου είναι πράγματι να μη εξαναγκάζεται κανείς ν’ αγοράση μια κάρτα συμμετοχής στο πολιτικό κόμμα, τότε είναι δυνατόν να μη έχη τη δύναμι και την εξουσία να θέση σε ισχύ αυτή την επιθυμία για όλη τη χώρα; Ή μήπως συμβαίνει να έχη χάσει τον έλεγχο ωρισμένων μελών του Πολιτικού Κόμματος της Μαλάουι του οποίου αρχηγός είναι ο ίδιος; Οπωσδήποτε δεν είναι δυνατόν να έχη περάσει απαρατήρητο από τον Ισόβιο Πρόεδρο όλο αυτό το ομαδικό κύμα βιαιότητος που έχει ξεσπάσει εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ όλο το μήκος και πλάτος της Μαλάουι.

Ήταν παρών στην τελευταία ημέρα της ετησίας συνελεύσεως του Κόμματος, όταν υιοθετήθησαν οι αποφάσεις εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά και εξαπελύθη το κύμα του αγρίου διωγμού εναντίον τους. Σύμφωνα με όσα ελέχθησαν σ’ αυτή τη συνέλευσι, ο τύπος της Μαλάουι παρουσιάζει τον Ισόβιο Πρόεδρο ν’ αποκαλή τους μάρτυρας του Ιεχωβά, «μάρτυρες του Διαβόλου» και «ανόητη» αίρεσι που «δεν σέβεται την Κυβέρνησι» και «δεν θέλει να πληρώνη φόρο.» (Οι Τάιμς, 18 Σεπτεμβρίου 1972) Εφ’ όσον οι μάρτυρες του Ιεχωβά σέβονται αναμφιβόλως την Κυβέρνησι και οπωσδήποτε πληρώνουν τους φόρους, τότε μήπως είναι οι εφημερίδες υπεύθυνες που αναμιγνύονται σε ‘κακοήθη προπαγάνδα’ όταν δημοσιεύουν τέτοιες πύρινες δηλώσεις και τις αποδίδουν στον ανώτατο αξιωματούχο της χώρας;

Ομοίως, μήπως και τα μέλη της Ενώσεως Νέων και οι Νεαροί Πιονιέροι αναμιγνύονται σε ‘κακοήθη προπαγάνδα’ όταν χρησιμοποιούν το θέμα των καρτών συμμετοχής στο πολιτικό κόμμα ως δικαιολογία για τις πρόσφατες επιθέσεις τους εναντίον των Μαρτύρων; Ενεργούν μήπως αντίθετα προς το εκπεφρασμένο θέλημα του ανωτάτου αξιωματούχου της Μαλάουι;

Και το πιο σπουδαίο, τι μπορεί να λεχθή για τη συχνή παρουσία Κυβερνητικών αντιπροσώπων, όπως είναι ο Γκουάντα Τσακουάμπα Φίρι και ο Γ. Κουμπβέζα Μπάντα, στις σκηνές του ξυλοδαρμού των Μαρτύρων και δια της βίας κατάληψι των οικιών και των περιουσιών των; Μήπως αυτοί οι επίσημοι ενεργούν αντίθετα προς τις επιθυμίες του Ισοβίου Προέδρου με το να επιδοκιμάζουν τέτοιες ενέργειες;

Σκεφθήτε επίσης την απόλυσι του Μ. Ρ. Καλιτέρα από τη θέσι του στο Ταχυδρομείο αφού εργάσθηκε εκεί είκοσι τρία έτη. Ποιος είχε δώσει οδηγίες γι’ αυτή την ενέργεια; Έλαβε μια επιστολή από τον Α. Ν. Τσαντζάλα, Γενικό Διευθυντή του Ταχυδρομείου, στην οποία του εδήλωνε:

«Εν συνεχεία της πρωινής συζητήσεώς μας, κατά την οποίαν επιβεβαιώσατε ότι είσθε Μάρτυς του Ιεχωβά, και ότι δεν είσθε διατεθειμένος να αγοράσητε ή να ανανεώσητε την κάρτα του Πολιτικού Κόμματος της Μαλάουι, σας αποστερώ των καθηκόντων σας άνευ αναβολής, από σήμερον, 4ην Οκτωβρίου 1972.

«2. Τούτο γίνεται κατόπιν εντολής της Αυτού Εξοχότητος του Ισοβίου Προέδρου, συμφώνως προς την οποίαν, οιοσδήποτε πολίτης ευρεθή και επιβεβαιωθή η ταυτότης του ως οπαδού των εκτός νόμου Μαρτύρων του Ιεχωβά, πρέπει να απολύεται, εάν δεν παραιτηθή εκουσίως από την εργασίαν του.»

Ο Κύριος Καλιτέρα εζήτησε περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτή την απαγόρευσι και έλαβε μια επιστολή από το γραφείο του Προσωπάρχου. Η δεύτερη παράγραφος αυτής της επιστολής έγραφε:

«2. Επιθυμώ να επιβεβαιώσω ό,τι έχει ήδη αναφέρει ο Διευθυντής του Ταχυδρομείου, ήτοι ότι ο Ισόβιος Πρόεδρος εξέδωσε εντολή συμφώνως προς την οποίαν κάθε Δημόσιος υπάλληλος που αρνείται να αγοράση Κάρτα Συμμετοχής εις το Πολιτικόν Κόμμα της Μαλάουι, δεν έχει καμμίαν σχέσιν με τις Δημόσιες Υπηρεσίες και κατά συνέπειαν πρέπει ν’ απολυθή εκ της θέσεώς του. Λαμβάνοντες υπ’ όψιν την άρνησίν σας και συμφώνως προς τα ανωτέρω, δέχομαι την παραίτησίν σας εκ της Δημοσίας Υπηρεσίας από της 4ης Οκτωβρίου 1972.»

Όλοι οι άλλοι μάρτυρες του Ιεχωβά που απελύθησαν από δημόσιες υπηρεσίες έλαβαν μια παρόμοια επιστολή. Μήπως αυτοί οι εκπρόσωποι της Κυβερνήσεως περιφρονούν τις επιθυμίες του Ισοβίου Προέδρου και παραποιούν τη θέσι του όταν κάνουν τέτοιες δηλώσεις βάσει κυβερνητικών εγγράφων;

Φυγή από τη Χώρα

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήλπιζαν ότι η Κυβέρνησις της Μαλάουι, και ειδικά ο Αρχηγός του Κράτους, ο Ισόβιος Πρόεδρος Δρ Χ. Καμούζου Μπάντα, θα έκανε ενέργειες για να τους χορηγήση νόμιμη προστασία. Όταν είδαν ότι δεν επρόκειτο να συμβή κάτι τέτοιο, υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα για να διαφυλάξουν τη ζωή τους. Σ’ αυτό εφήρμοσαν τη συμβουλή του Υιού του Θεού, ο οποίος είχε πει: «Όταν δε σας διώκωσιν εν τη πόλει ταύτη, φεύγετε εις την άλλην.» (Ματθ. 10:23) Εφ’ όσον δεν υπήρχε άλλη πόλις ή χωριό σ’ όλη τη Μαλάουι για να καταφύγουν, κατέφυγαν υποχρεωτικά σε άλλες χώρες.

Αλλά γιατί ο Θεός επιτρέπει να υπομένουν τέτοιο βίαιο διωγμό εκείνοι που επιθυμούν να Τον υπηρετούν; Ποιο πιθανό σκοπό μπορεί αυτό να εξυπηρετή;

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Οι εφημερίδες της Μαλάουι αποδίδουν τις πύρινες δηλώσεις εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά στον Ισόβιο πρόεδρο της χώρας

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Ο Μάρτυς Μ. Ρ. Καλιτέρα εργαζόταν στο Ταχυδρομείο της Μαλάουι από το 1949 έως το 1972 που απελύθη. Όπως μπορείτε να δήτε, απελύθη όχι επειδή δεν επλήρωνε φόρους, αλλ’ επειδή δεν ήθελε ν’ αγοράση μια κάρτα συμμετοχής στο πολιτικό κόμμα

Γιατί ο Θεός Επιτρέπει Τέτοιο Διωγμό;

ΣΤΗΝ πόλι Χιλομονί στην περιοχή της Μπλαντάιρ, εκείνοι που επετέθησαν είπαν στους μάρτυρες του Ιεχωβά: «Αν υπάρχη Θεός, ας δη τι συμβαίνει στους μάρτυρες του Ιεχωβά και ας απαντήση στις προσευχές τους, εφ’ όσον βλέπει, έτσι δεν είναι;»

Στη Χαλούντα, σαράντα δύο Μάρτυρες οδηγήθηκαν στον τοπικό αντιπρόσωπο του Κόμματος Ε. Υ. Ζεμενγκέγια, ο οποίος διέταξε τα μέλη της Ενώσεως Νέων να τους χτυπήσουν. Ένας απ’ αυτούς, που ωνομάζετο Χιμόμπο, είπε: «Ας σας προστατεύση ο Θεός σας. Αν υπάρχη, ας ρίξη μια βόμβα να με φονεύση.»

Έχοντας υπ’ όψι τέτοιες δηλώσεις, μπορεί κανείς να διερωτηθή: ‘Γιατί λοιπόν ο Θεός επιτρέπει να υποφέρουν τέτοιες αγριότητες εκείνοι που τον υπηρετούν;’

Γιατί Έρχεται Διωγμός

Ο Λόγος του Θεού αποκαλύπτει ότι επιτρέπει σήμερα τέτοιο διωγμό για τον ίδιο λόγο που επέτρεψε να υποστή ο Υιός του ταπεινώσεις, κακομεταχείρησι και θάνατο στα χέρια των εχθρών του. Ο Ιησούς Χριστός συνελήφθη, εκακοποιήθη, έγινε αντικείμενο εμπαιγμού και χλευασμών. Όταν τον εκάρφωσαν στο ξύλο του μαρτυρίου, και ενώ απέθνησκε οι άνθρωποι τον επείραζαν σαρκαστικά και γελούσαν εις βάρος του, λέγοντας: «Άλλους έσωσεν, εαυτόν δεν δύναται να σώση· αν ήναι βασιλεύς του Ισραήλ, ας καταβή τώρα από του σταυρού, και θέλομεν πιστεύσει εις αυτόν· πέποιθεν επί τον Θεόν ας σώση τώρα αυτόν, εάν θέλη αυτόν· επειδή είπεν, Ότι Θεού Υιός είμαι.» (Ματθ. 27:39-44) Εν τούτοις ο Θεός δεν εφόνευσε τους εμπαίκτες εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Γιατί όχι;

Εξ αιτίας ενός σοβαρού ζητήματος, το οποίο επηρεάζει όλα τα πλάσματα του ουρανού και της γης. Αυτό το ζήτημα αναφέρεται στο δικαίωμα του Θεού να ενεργή ως Κυρίαρχος του Σύμπαντος. Η Βίβλος δείχνει ότι αυτό έχει αμφισβητηθή από τον αντίδικο του Θεού. Η λέξις «αντίδικος» στις Εβραϊκές Γραφές είναι σα.ταν και γι’ αυτό, ο κυριώτερος εχθρός ονομάζεται «Σατανάς.» Το ζήτημα αυτό που ηγέρθη πριν από αιώνες στον κήπο της Εδέμ, δεν έθιγε την ισχύ του Θεού. Διότι, πόσο εύκολα ο Υπέρτατος Θεός θα μπορούσε να συντρίψη όποιον αντετίθετο στη διακυβέρνησί του μέσα σε μια μόνο στιγμή! (Αριθμ. 16:45) Μάλλον, το θέμα που είχε εγερθή ήταν ηθικό. Έθετε σε αμφισβήτησι την αφοσίωσι και τη νομιμοφροσύνη όλων των πλασμάτων στην κυριαρχία του Θεού, που εκδηλώνονται μέσω πιστότητος στους νόμους του και το εκπεφρασμένο θέλημά του.—Γεν. 3:1-5· Ιώβ 1:6-12.

Ο Ιεχωβά παρεχώρησε χρόνον για την τακτοποίησι αυτού του παγκοσμίου ζητήματος. Επιτρέπει στα επίγεια πλάσματα να αποδείξουν αν αγαπούν και υποστηρίζουν την κυριαρχία Του ή όχι. Αυτοί που αγαπούν τη δικαιοσύνη έχουν την ευκαιρία να δείξουν πλήρως την πιστότητα και τη νομιμοφροσύνη τους κάτω από δοκιμασίες.

Επομένως ο σκοπός του εχθρού του Θεού είναι να διαρρήξη την πίστι εκείνων που ολοκαρδίως υπηρετούν τον Θεό. Ο Σατανάς επιτυγχάνει λίγα πράγματα όταν προξενή τον θάνατο εκείνων που διακρατούν την ακεραιότητά τους στον Θεό. Έτσι, ο Υιός του Θεού, μολονότι αντιμετώπιζε τον θάνατο, ήταν σε θέσι να πη στους μαθητάς του την τελευταία νύχτα που ήταν μαζί τους: «Εγώ ενίκησα τον κόσμον.» (Ιωάν. 16:33) Όλες οι προσπάθειες του εχθρού του Πατρός του να τον απομακρύνουν από την πορεία της ακεραιότητος, είχαν αποτύχει. Με το να πεθάνη πιστός στον Θεό επάνω στο ξύλο του μαρτυρίου, ο Ιησούς Χριστός έδωσε την υπέρτατη απάντησι στην πρόκλησι του Σατανά, αποδεικνύοντας ότι καμμιά δοκιμασία δεν ήταν τόσο μεγάλη ώστε να διαρρήξη την αγάπη του για τον Πατέρα του ή τη νομιμοφροσύνη του απέναντι στην κυριαρχία του Θεού.

Χιλιάδες χρόνια προηγουμένως, στη Μέση Ανατολή, ένας δίκαιος άνθρωπος που ωνομαζόταν Ιώβ είχε υπομείνει όμοιες δοκιμασίας. Η ιστορική αφήγησις δείχνει ότι ο εχθρός του Θεού προκάλεσε την απώλεια των παιδιών του και της περιουσίας του. Οι λησταί που έκλεψαν τα κτήνη του Ιώβ και εφόνευσαν τους άνδρες που τα φύλαγαν, ίσως να πίστευαν μέσα τους ότι ο Θεός δεν ενδιαφερόταν. Ίσως να είχαν πη: ‘Πού είναι ο Ιεχωβά τώρα; Αν είναι Θεός, γιατί δεν στέλλει μια μάχαιρα ή φωτιά να μας φονεύση;’ Αλλά, μολονότι ο Θεός δεν τους κατέστρεψε τότε, εν τούτοις, ο αόρατος Αντίδικος που τους είχε στείλει αντιμετώπισε τέλεια ήττα. Πώς; Αυτό που ενίκησε τον Σατανά και τα όργανά του ήταν το γεγονός ότι «εν πάσι τούτοις δεν ημάρτησεν ο Ιώβ, και δεν έδωκεν αφροσύνην εις τον Θεόν.» Διεκράτησε πίστι στον Θεό και υπέμεινε τη δοκιμασία με ακεραιότητα.—Ιώβ 1:22.

Σημειώστε ότι, ανόμοια με τον Ιησού, ο Ιώβ δεν πέθανε στη διάρκεια της δοκιμασίας του. Επέζησε από τα παθήματά του για να δη ευτυχία και μακροζωία. Ομοίως, η μεγάλη πλειονότης των Μαρτύρων στη Μαλάουι διεφύλαξαν τη ζωή των. Μήπως όμως η επιβίωσις του Ιώβ και της πλειονότητος των Μαρτύρων από τη Μαλάουι σημαίνει ότι αυτοί ευνοούνται ειδικώς από τον Θεό σε σύγκρισι μ’ εκείνους που πέθαναν με τον διωγμό; Προφανώς όχι, εφ’ όσον ο Ιεχωβά Θεός επέτρεψε να πεθάνη ο ίδιος ο Υιός του. Αλλά το γεγονός ότι μερικοί συμβαίνει να πεθαίνουν, αποτελεί θετική απόδειξι ότι ούτε ο θάνατος ούτε η απειλή του θανάτου θα εξαναγκάσουν τους αληθινούς δούλους του Θεού να παρακούσουν τον Λόγο του και τις δίκαιες αρχές του.

Όπως ακριβώς συνέβαινε στους αρχαίους χρόνους, έτσι και σήμερα οι δούλοι του Θεού αντιμετωπίζουν μια μεγάλη ποικιλία δοκιμασιών. Με αυτόν τον τρόπο δίνουν μια πλήρη και τελεία απάντησι στην πρόκλησι του Σατανά, που περιλαμβάνει όλες τις πλευρές της νομιμοφροσύνης και της υπομονής. Διαβάζομε για δούλους του Θεού στο παρελθόν οι οποίοι πέθαναν από βασανιστήρια, «δια να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως,» ενώ «άλλοι εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγας, έτι δε και δεσμά και φυλακήν ελιθοβολήθησαν, επριονίσθησαν, επειράσθησαν, με σφαγήν μαχαίρας απέθανον, περιεπλανήθησαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα αιγών· υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι.» (Εβρ. 11:35-37) Αλλά παρέμειναν πιστοί στον Θεό και έλαβαν την επιδοκιμασία του. Στον κατάλληλο καιρό, αυτοί θα απολαύσουν το βραβείο της ζωής στο νέο σύστημα του Θεού, διότι ο Θεός «γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.»—Εβρ. 11:6.

Μερικές πιστές γυναίκες στην εποχή μας υποχρεώθηκαν να υποστούν μεγάλες ταπεινώσεις και απάνθρωπη μεταχείρησι που είναι τρομερή και αποκρουστική. Αλλά και μ’ αυτόν τον τρόπο δίδεται επιπρόσθετη απόδειξις ότι κανένα είδος δοκιμασίας συμπεριλαμβανομένου και του βιασμού—δεν μπορεί να διασπάση την ακεραιότητα των μαρτύρων του Θεού. Μερικές κτηνώδεις επιθέσεις αφήνουν σωματικές πληγές· άλλες, όπως οι σεξουαλικές επιθέσεις ή το να βλέπη κανείς το παιδί του να δέρνεται μέχρι θανάτου, μπορεί ν’ αφήσουν διανοητικά και συναισθηματικά τραύματα.

Όμως ο Ιεχωβά Θεός θα εξαλείψη όλα αυτά τα τραύματα στη διακυβέρνησι της βασιλείας του Υιού του. Όπως υπεσχέθη στον λαό του Ισραήλ πριν από πολύν καιρό, η υπόσχεσίς Του θ’ αποδειχθή αληθινή όσον αφορά αυτά τα παθήματα: «Δεν θέλει είσθε μνήμη των προτέρων, ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν.» Οι ευλογίες αυτού του δικαίου νέου συστήματος, θα σβήσουν την ανάμνησι όλων των περασμένων παθημάτων, καθώς αυτές θ’ αντικαθίστανται από ατέλειωτες ευλογίες και χαρές. (Ησαΐας 65:17-19) Όλες αυτές οι δοκιμασίες και τα μαρτύρια, όταν θα ανατρέχη κανείς στο παρελθόν, θα φαίνωνται όπως τα θεωρούσε ο Παύλος, ως ‘προσωρινά και ελαφρά’ σε σύγκρισι με τη μεγαλειώδη και αιώνια ανταμοιβή που θα έχη κερδίσει.—2 Κορ. 4:17, 18.

Τι Άλλο Επιτυγχάνεται

Υπάρχουν και μερικά άλλα πολύτιμα πράγματα που επιτυγχάνονται με το να επιτρέπη ο Θεός τον διωγμό. Ένα απ’ αυτά έχει σχέσι με τους ιδίους τους διώκτες.

Μερικοί διώκτες ίσως να ομοιάζουν με τον Σαούλ από την Ταρσό, ο οποίος ‘έπνεε έτι απειλήν και φόνον’ εναντίον τον μαθητών του Χριστού. Στην πραγματικότητα αυτός επεδοκίμαζε και συμμετείχε στη δολοφονία μερικών, ενώ ταυτοχρόνως εδίωκε άλλους σε ολόκληρη την Παλαιστίνη, (Πράξ. 9:1· 7:58-8:3) Αλλ’ όταν είδε τα πράγματα κάτω από το φως της αληθείας, ο Σαούλ έγινε από τότε ένας από τους πιο ζηλωτάς αποστόλους του Χριστού. Απέδειξε με τη σειρά του, την πίστι του κάτω από διωγμό. Και ήταν βαθιά ευγνώμων και ευχαριστούσε τον Θεό για τη μεγάλη υπομονή και την παρ’ αξίαν αγαθότητά Του που του επέτρεψαν να μεταστραφή από την εσφαλμένη του πορεία.—1 Κορ. 15:9, 10.

Έτσι οι Χριστιανοί που σήμερα υποφέρουν, μπορούν να χαίρωνται με την ελπίδα ότι η υπομονή του Θεού θα επιτρέψη να μεταστραφούν μερικοί διώκτες και να κερδίσουν ζωή στη νέα διάταξι του Θεού. Επίσης πολλοί άλλοι άνθρωποι που παρατηρούν ή διαβάζουν τα γεγονότα, μπορεί ν’ αντιληφθούν την αλήθεια σ’ όλη της την έκτασι και να λάβουν το μέρος τους με την πλευρά του Θεού.

Φυσικά, επιτυγχάνεται και κάτι περισσότερο. Ο Θεός, με το να επιτρέπη τον διωγμό κατά καιρούς, αποκαλύπτει δημοσίως αυτούς που είναι αποδεδειγμένοι εχθροί του και οι οποίοι αρνούνται ν’ αλλάξουν τη στάσι των. Η επιμονή τους να επιτίθενται εναντίον των Χριστιανών ακόμη κι όταν η αθωότης των έχει αποδειχθή, θα τους καταδικάση ως εσκεμμένους εκουσίους εχθρούς του Θεού. Θα είναι πλήρως δικαιολογημένος ο Θεός να τους κρίνη άξιους καταστροφής όταν σύντομα θα φέρη ένα τέλος στο άδικο και βίαιο παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων.—2 Θεσσ. 1:6-9.

Πριν από πολύν καιρό ο απόστολος Πέτρος έγραψε στους ομοίους με αυτόν Χριστιανούς: «Αγαπητοί, μη παραξενεύεσθε διά τον βασανισμόν τον γινόμενον εις εσάς προς δοκιμασίαν, ως εάν συνέβαινεν εις εσάς παράδοξόν τι.» (1 Πέτρ. 4:12) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, στη Μαλάουι και σε άλλα μέρη του κόσμου, δεν παραξενεύονται μ’ αυτά που συμβαίνουν. Γνωρίζουν γιατί ο Θεός επιτρέπει τον διωγμό. Και αποβλέπουν μ’ εμπιστοσύνη στην τελική έκβασι, για τον αίνον του Θεού και για τις αιώνιες ευλογίες των.

Τι θα Κάμουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και τι Μπορείτε να Κάμετε Σεις;

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ στη Μαλάουι, όπως και σε άλλες χώρες, έχουν καθαρή συνείδησι. Δεν έχουν κάμει τίποτε εναντίον των ανθρώπων ή της κυβερνήσεως. Και με την πορεία της νομοταγούς ακεραιότητός των απέναντι των θείων νόμων, δεν έχουν αμαρτήσει ενώπιον του Θεού. Μπορούν να ενώσουν τη φωνή των με τον απόστολο Παύλο όταν είπε: «Εις τούτο δε εγώ σπουδάζω, εις το να έχω άπταιστον συνείδησιν προς τον Θεόν και προς τους ανθρώπους διαπαντός.»—Πράξ. 24:16.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν σκοπεύουν να διαρρήξουν τη πιστότητά των στον Θεό. Θα παραμείνουν σταθεροί στην απόφασί τους να κάνουν ό,τι συμβουλεύει ο Λόγος του. Και οι αληθινοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, θα εξακολουθούν να υποτάσσωνται στις «ανώτερες εξουσίες» σε οποιαδήποτε χώρα κι αν κατοικούν. (Ρωμ. 13:1) Δεν θα επιχειρήσουν να πάρουν την εξουσία στα χέρια των για να εκδικηθούν εκείνους που τους καταδιώκουν. Ο Υιός του Θεού δεν ενήργησε έτσι. Ο απόστολος Πέτρος γράφει τα εξής γι’ αυτόν: «Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού· όστις ‘αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού.’ Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως.»—1 Πέτρ. 2:21-23.

Αν οι μάρτυρες του Ιεχωβά κατέφευγαν σε απειλές και απόπειρες για να προκαλέσουν πολιτικές ή οικονομικές πιέσεις, ή υποκινούσαν βία εναντίον των εχθρών τους, θα ήταν σαν να είχαν υιοθετήσει το παράδειγμα των εχθρών τους. Αυτό θα τους έκανε να χάσουν την επιδοκιμασία του Θεού. Αντιθέτως, αυτοί θ’ ακολουθούν τη θεόπνευστη συμβουλή του αποστόλου: «Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού . . . Μη εκδικείτε εαυτούς, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον, ‘Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις· εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει ο Ιεχωβά.’ . . . Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα δια του αγαθού το κακόν.» (Ρωμ. 12:17-21, ΜΝΚ) Έτσι, οι μάρτυρες του Ιεχωβά περιμένουν να φέρη ο Θεός πραγματική και διαρκή ανακούφισι με τον δικό του τρόπο.

Πλήρης Πίστις στη Δύναμι του Θεού για να τους Στηρίξη να Υπομείνουν

Η πίστις τους στις υποσχέσεις του Θεού είναι εκείνη που δίνει τη δύναμι στους μάρτυρες του Ιεχωβά για να κρατούν αυτή τη στάσι. Μολονότι ο Θεός επιτρέπει να δοκιμασθούν για ένα διάστημα, εν τούτοις ποτέ δεν τους εγκαταλείπει. Οι διώκτες μπορεί να τους στερήσουν από όλα τα μέσα της ζωής, αλλά η υπόσχεσις του Θεού παραμένει αληθινή: «Δεν θέλω σε αφήσει, ουδέ σε εγκαταλείψει.» Αντλούν έτσι θάρρος και λέγουν: «Ο Ιεχωβά βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή, τι να μοι κάμη άνθρωπος.» (Εβρ. 13:5, 6, ΜΝΚ) Γνωρίζουν ότι ο Θεός θα τους βοηθήση να συντηρηθούν στη ζωή τόσον από απόψεως υλικής όσο και πνευματικής όταν βρεθούν σε καιρό ανάγκης, και ότι ακόμη κι αν πεθάνουν, θα τους αναστήση σε ζωή στο νέο του σύστημα πραγμάτων.—Πράξ. 24:15.

Εκδηλώνουν θάρρος διότι έχουν προσωπική πείρα της βοηθείας του καθώς τους ενδυναμώνει να υπομένουν και ν’ αντιμετωπίζουν με σοφία τα προβλήματά τους. Όπως ο Παύλος και οι άλλοι Χριστιανοί, οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι ή στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως μπορούν να λέγουν: «Κατά πάντα θλιβόμενοι, αλλ’ ουχί στενοχωρούμενοι· απορούμενοι, αλλ’ ουχί απελπιζόμενοι· καταβαλλόμενοι αλλ’ ουχί απολλύμενοι· πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού περιφέροντες εν τω σώματι.»—2 Κορ. 4:8-10.

Βρίσκουν πραγματική παρηγοριά σ’ αυτή την αληθινή πληροφορία: ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν θα επιτρέψη ποτέ να συντριβή και να καταστραφή ο λαός του. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να χάσουν τις περιουσίες και τα υπάρχοντά τους. Μερικοί μπορεί να φονευθούν, αν και αυτοί αποτελούν συνήθως μια μικρή μειονότητα. Ακόμη γνωρίζουν ότι εφόσον ο Θεός, μέσω του διωρισμένου του κριτού Ιησού Χριστού προστατεύει τον λαό του, δεν θα επιτρέψη ποτέ να καταστραφούν.

Θα εξακολουθήσουν να υπακούουν στους νόμους των πολιτικών συστημάτων αυτού του κόσμου, χωρίς να εκδηλώνουν έλλειψι σεβασμού γι’ αυτούς. Ταυτοχρόνως οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα παραμείνουν σταθερά αποχωρισμένοι από τον κόσμο. Θα εξακολουθήσουν να αποβλέπουν μ’ εμπιστοσύνη στην κυβέρνησι της Βασιλείας του Θεού ως την μόνη αληθινή και παρήγορη ελπίδα των. Αυτή η στάσις θα τους εξασφαλίση την επιδοκιμασία του Θεού.—Ιωάν. 18:36.

Προσπάθειες Χάριν Εκείνων που Διώκονται

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι ζητούν από τον Θεό μέσω προσευχής τη βοήθεια που χρειάζονται για να περάσουν την περίοδο της κρίσεως με επιτυχία και με πιστότητα. Οι πνευματικοί τους αδελφοί σ’ ολόκληρο τον κόσμο προσεύχονται με όμοιο τρόπο γι’ αυτούς όπως έκαναν οι πρώτοι Χριστιανοί όταν ο απόστολος Πέτρος είχε φυλακισθή και εκινδύνευε να θανατωθή. (Πράξ. 12:5) Ο απόστολος Παύλος παρεκάλεσε τους αδελφούς του να προσεύχονται για να μπορέση ν’ απελευθερωθή από τους απίστους της Ιουδαίας. (Ρωμ. 15:30, 31) Κι εσείς επίσης μπορείτε να προσθέσετε τη φωνή σας προσευχόμενοι στον Θεό χάριν αυτών των συγχρόνων Χριστιανών που υποφέρουν αδίκως.

Πριν από πολύν καιρό ο Υιός του Θεού έδωσε μια εικόνα στην οποία παρουσίασε τους ανθρώπους της γης να διαχωρίζονται σε πρόβατα και ερίφια από ένα ποιμένα. Εξήγησε ότι αυτός ο ίδιος θα έκανε ένα τέτοιο έργο διαχωρισμού στον καιρό της παρουσίας του για κρίσι. Το γεγονός ότι η παρουσία του θα ήταν αόρατη γίνεται φανερό από τη δήλωσί του ότι μερικοί απ’ αυτούς θα τον ρωτούσαν: «Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα, και εθρέψαμεν; ή διψόντα, και εποτίσαμεν; πότε σε είδομεν ξένον, και εφιλοξενήσαμεν; ή γυμνόν, και ενεδύσαμεν; πότε δε σε είδομεν ασθενή, ή εν φυλακή, και ήλθομεν προς σε;» Ο Ιησούς είπε ότι θ’ απαντούσε: «Καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.»—Ματθ. 25:31-40.

Μερικοί στη Μαλάουι και σε άλλες χώρες είδαν αυτά που υποφέρουν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά και τους έδωσαν βοήθεια και εφόδια. Μερικοί έλαβαν τη στάσι τους υπέρ των Μαρτύρων επειδή το έβλεπαν δίκαιο, και επειδή ανεγνώρισαν την αθωότητα και την αληθινότητα του αγγέλματός των. Αυτό κατέληξε στο να διωχθούν πολλοί και απ’ αυτούς επίσης. Αλλά μπορούν να χαίρωνται, διότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Υιός του παρακολουθούν και θα τους ανταμείψουν. Στα «προβατοειδή» άτομα ο Ιησούς υπεσχέθη ότι θα πη: «Έλθετε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.» Με αυτόν τον τρόπο αυτοί θ’ αποφύγουν στο ‘ν’ απέλθουν εις κόλασιν αιώνιον,’ στην ολοκληρωτική καταστροφή που επιφυλάσσεται γι’ αυτούς που εναντιώνονται.—Ματθ. 25:34, 46.

Αναμένεται ότι πολλοί άνθρωποι στη Μαλάουι θα δείξουν συμπάθεια στους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά και θα θαυμάσουν μάλιστα την αξιοσημείωτη σταθερή πίστη τους και την αδιάρρηκτη αφοσίωσι που έχουν δείξει στη βασιλεία του Θεού υπό τον Υιό Του. Υπάρχει ελπίς επίσης ότι αυτοί που κατέχουν θέσεις εξουσίας θ’ αναγνωρίσουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αποτελούν απειλή για τη χώρα τους αλλά είναι μια δύναμις για τη δικαιοσύνη και τις υψηλές ηθικές αρχές, ιδιότητες που συντελούν στο διαρκές καλό των ανθρώπων, και ότι αυτοί οι αξιωματούχοι θα κάμουν διευθετήσεις ώστε να επανορθώσουν τη ζημία που τους έκαμαν, αποκαθιστώντας έτσι τη χώρα των ενώπιον όλων των παρατηρητών.

Η έκκλησις των μαρτύρων του Ιεχωβά της Μαλάουι, είτε είναι μέσα στη χώρα είτε σε προσφυγικά στρατόπεδα του εξωτερικού, είναι απλώς να τους παρασχεθούν από την Κυβέρνησι της Μαλάουι οι εγγυήσεις που αναγράφονται στο Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Μαλάουι. Αυτό το επίσημο έγγραφο στο πρώτο του κεφάλαιο δηλώνει:

«(iii) Η Κυβέρνησις και οι πολίται της Μαλάουι θα εξακολουθήσουν ν’ αναγνωρίζουν την ιερότητα της θρησκευτικής ελευθερίας, ως αυτή περιλαμβάνεται στην Παγκόσμιον Διακήρυξιν των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και σε συμμόρφωσι με τον Νόμον των Εθνών.

»(iv) Ουδείς δύναται να στερηθή την περιουσίαν του άνευ πλήρους αποζημιώσεως, και μόνον όταν το απαιτή το δημόσιον συμφέρον.

»(ν) Όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής ή καταγωγής οφείλουν ν’ απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα και ελευθερίες.»

Αυτά τα πρόσφατα γεγονότα στη Μαλάουι που περιλαμβάνουν τους μάρτυρες του Ιεχωβά, δίνουν την ευκαιρία στους αξιωματούχους της χώρας να αποδείξουν το ενδιαφέρον των γι’ αυτές τις διατάξεις του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Μαλάουι. Θα ενεργήσουν τώρα για ν’ αποκαταστήσουν αυτά τα νόμιμα δικαιώματα στους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά που είναι πολίτες της Μαλάουι;

Ίσως εσείς προσωπικώς επιθυμείτε να εκφράσετε την άποψί σας χάριν εκείνων που υποφέρουν τόσο τρομερά στη Μαλάουι γράφοντας στις αρμόδιες αρχές αυτής της χώρας, για να τους γνωστοποιήσετε το ενδιαφέρον και τη συμπάθειά σας για τους διωκόμενους, όπως επίσης και την παράκλησί σας για την ταχεία ανακούφισί τους. Παραθέτομε κατωτέρω τα ονόματα των αρμοδίων, στους οποίους μπορεί κατάλληλα ν’ απευθυνθή μια τέτοια παράκλησις.

ADDRESSES OF OFFICIALS

His Excellency the Life President, Dr. H. Kamuzu Banda

Central Government Offices

Box 53

Zomba, Malawi

The Honourable A. A. Muwalo Nqumayo, M.P.

Minister of State (President’s Office)

Central Government Offices

Box 53

Zomba, Malawi

The Honourable A. M. Nyasulu, M.P.

Speaker of National Assembly

Central Government Offices

Box 53

Zomba, Malawi