κατάλογος θα αυξάνει καθώς οι γιατροί και οι προβληματισμένοι ασθενείς προσπαθούν να αποφύγουν τις μεταγγίσεις αίματος. Ελπίζουμε ότι ποτέ δεν θα χάσετε πολύ αίμα. Αλλά αν συμβεί αυτό, είναι πολύ πιθανό ότι επιδέξιοι γιατροί θα μπορέσουν να σας παράσχουν περίθαλψη χωρίς να κάνουν μετάγγιση αίματος, πράγμα που εμπερικλείει τόσο πολλούς κινδύνους.

ΕΓΧΕΙΡΗΣΕΙΣ: ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΑΓΓΙΣΗ

Πολλοί σήμερα δεν δέχονται αίμα. Ζητάνε, για ιατρικούς λόγους, αυτό που θέλουν οι Μάρτυρες για θρησκευτικούς κυρίως λόγους: ιατρική περίθαλψη ποιότητας με τη χρήση εναλλακτικών μεθόδων που δεν περιλαμβάνουν αίμα. Όπως παρατηρήσαμε, ακόμη κι έτσι, είναι δυνατό να γίνουν εγχειρήσεις. Αν εξακολουθείτε να έχετε αμφιβολίες, ίσως μερικές επιπρόσθετες πληροφορίες από ιατρικά έντυπα θα σας βοηθούσαν να τις ξεπεράσετε.

Το άρθρο «Μείζων Τετραπλή Αρθροπλαστική σε Μάρτυρα του Ιεχωβά» (Ορθοπεδική Επιθεώρηση [Orthopaedic Review], Αύγουστος 1986) έγραψε για έναν αναιμικό ασθενή με «προχωρημένη βλάβη και στα δυο γόνατα και ισχία». Χρησιμοποιήθηκε σιδηρούχα δεξτράνη πριν και μετά τη σταδιακή εγχείρηση, πράγμα που αποδείχτηκε επιτυχές. Το Βρετανικό Περιοδικό για την Αναισθησία (British Journal of Anaesthesia) (1982) ανέφερε την περίπτωση μιας 52χρονης Μάρτυρας, της οποίας η αιμοσφαιρίνη είχε πέσει κάτω από 10. Με τη χρήση υποτασικής αναισθησίας για την ελαχιστοποίηση της απώλειας αίματος, της έγινε ολική πρόθεση του ισχίου και του ώμου. Μια ομάδα χειρουργών στο Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας (Η.Π.Α.) χρησιμοποίησαν κι αυτοί την παραπάνω μέθοδο σε εκατό περιπτώσεις πρόθεσης ισχίου σε Μάρτυρες, και όλοι οι ασθενείς ανάρρωσαν. Ο καθηγητής που ήταν επικεφαλής αυτού του τμήματος σχολιάζει: «Ό,τι μάθαμε απ’ αυτούς τους (Μάρτυρες) ασθενείς το εφαρμόζουμε τώρα σε όλους τους ασθενείς μας, στους οποίους κάνουμε ολική πρόθεση ισχίου».

Η συνείδηση μερικών Μαρτύρων τούς επιτρέπει να δεχτούν μεταμοσχεύσεις οργάνων, αν αυτές γίνουν χωρίς αίμα. Μια έκθεση για 13 μεταμοσχεύσεις νεφρών κατέληγε: «Τα συνολικά αποτελέσματα δείχνουν ότι η μεταμόσχευση νεφρού μπορεί να γίνει με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα στους περισσότερους Μάρτυρες του Ιεχωβά». (Μεταμόσχευση [Transplantation], Ιούνιος 1988) Παρόμοια, το γεγονός ότι ορισμένα άτομα αρνήθηκαν να δεχτούν αίμα δεν εμπόδισε ακόμη και τις επιτυχείς μεταμοσχεύσεις καρδιάς.

‘Και τι γίνεται με άλλου είδους εγχειρήσεις χωρίς αίμα;’ μπορεί να αναρωτηθείτε. Το έντυπο Μέντικαλ Χότλαϊν (Medical Hotline) (Απρίλιος/Μάιος 1983) έγραψε για «Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι έκαναν σοβαρές γυναικολογικές και μαιευτικές εγχειρήσεις χωρίς μετάγγιση αίματος [στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Γουέιν, στις Η.Π.Α.]». Το ίδιο έντυπο ανέφερε: «Δεν υπήρξαν περισσότεροι θάνατοι και επιπλοκές απ’ ό,τι στις γυναίκες που έκαναν παρόμοιες εγχειρήσεις με μετάγγιση αίματος». Και κατόπιν σχολίαζε: «Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας μπορεί να μας δώσουν μια καινούρια άποψη σχετικά με τη χρήση του αίματος σ’ όλες τις γυναίκες που κάνουν μαιευτικές και γυναικολογικές εγχειρήσεις».

Στο νοσοκομείο του Πανεπιστημίου του Γκέτιγκεν (στη Γερμανία), έγιναν γενικές εγχειρήσεις σε 30 ασθενείς που δεν δέχονταν αίμα. «Δεν παρουσιάστηκαν επιπλοκές που δεν θα μπορούσαν να παρουσιαστούν και σε ασθενείς οι οποίοι δέχονται μετάγγιση αίματος. . . . Το γεγονός ότι δεν είναι δυνατή η χρήση μετάγγισης δεν θα πρέπει να τονίζεται υπερβολικά, κι έτσι δεν θα πρέπει να αποτελεί αιτία για να μη γίνει μια εγχείρηση που είναι απαραίτητη και ιατρικά δικαιολογημένη».—Ο Κίνδυνος στη Χειρουργική (Risiko in der Chirurgie), 1987.

Έχουν γίνει ακόμη και εγχειρήσεις στον εγκέφαλο χωρίς τη χρήση αίματος σε πολλούς ενηλίκους και παιδιά, λόγου χάρη στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Το 1989, ο Δρ Τζόζεφ Ράνσοχοφ, επικεφαλής του τμήματος νευροχειρουργικής, έγραψε: «Είναι σαφέστατο ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η αποφυγή των παραγώγων του αίματος μπορεί να επιτευχθεί με ελάχιστο κίνδυνο για τους ασθενείς των οποίων τα θρησκευτικά πιστεύω αντίκεινται στη χρήση αυτών των παραγώγων, κυρίως αν η εγχείρηση μπορεί να γίνει με ταχύτητα και σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το γεγονός ότι συχνά ξεχνάω πως ο ασθενής είναι Μάρτυρας, μέχρι να πάρει εξιτήριο και να έρθει να με ευχαριστήσει επειδή σεβάστηκα τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις».

Τελικά, μπορούν να γίνουν περίπλοκες καρδιοαγγειακές εγχειρήσεις χωρίς αίμα, σε ενηλίκους και παιδιά; Ο Δρ Ντέντον Α. Κούλεϊ ήταν από τους πρωτοπόρους σ’ αυτόν ακριβώς τον τομέα. Όπως μπορείτε να δείτε στο ιατρικό άρθρο που είναι ανατυπωμένο στο Παράρτημα, σελίδες 27–29, με βάση μια προηγούμενη ανάλυση, το συμπέρασμα του Δρ Κούλεϊ ήταν «ότι ο κίνδυνος που διατρέχουν στις χειρουργικές επεμβάσεις οι ασθενείς που ανήκουν στην ομάδα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, δεν [είναι] ουσιαστικά μεγαλύτερος από ό,τι είναι και για τους άλλους». Τώρα, αφού έχει κάνει 1.106 τέτοιες εγχειρήσεις, γράφει: «Σε κάθε περίπτωση, μένω πιστός στη συμφωνία ή στο ανάλογο έγγραφο που έχω κάνει με τον ασθενή», δηλαδή να μη χρησιμοποιήσω αίμα.

Οι χειρουργοί έχουν παρατηρήσει ότι η καλή στάση αποτελεί έναν ακόμη παράγοντα στις περιπτώσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. «Η στάση αυτών των ασθενών είναι υποδειγματική», έγραψε ο Δρ Κούλεϊ τον Οκτώβριο του 1989. «Δεν φοβούνται τις επιπλοκές, ούτε ακόμη και το θάνατο, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους ασθενείς. Έχουν βαθιά και σταθερή πίστη στις πεποιθήσεις τους και στον Θεό τους».

Αυτό δεν σημαίνει ότι ασκούν το δικαίωμα που έχουν να πεθάνουν. Κάνουν ό,τι μπορούν για να εξασφαλίσουν περίθαλψη ποιότητας επειδή θέλουν να έχουν καλή υγεία. Είναι πεπεισμένοι ότι η υπακοή στο νόμο του Θεού περί αίματος είναι σοφή, κι αυτή η άποψη ασκεί θετική επίδραση στις εγχειρήσεις που γίνονται χωρίς αίμα.

Ο καθηγητής Δρ Β. Σλόσερ, του χειρουργικού νοσοκομείου του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ (στη Γερμανία), σημείωσε: «Σ’ αυτή την ομάδα ασθενών, οι περιπτώσεις αιμορραγίας κατά την περιεγχειρητική περίοδο δεν ήταν περισσότερες· οι επιπλοκές, μάλιστα, ήταν λιγότερες. Η ξεχωριστή άποψη για τις αρρώστιες, που χαρακτηρίζει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ασκούσε θετική επίδραση στην περιεγχειρητική διαδικασία».—Καρδιά και Κυκλοφορικό (Herz Kreislauf), Αύγουστος 1987.

Έχετε το Δικαίωμα να Επιλέξετε

Μια σύγχρονη ιατρική μέθοδος (που ονομάζεται ανάλυση κινδύνων/ωφελειών) διευκολύνει τους γιατρούς και τους ασθενείς να συνεργάζονται για την αποφυγή της θεραπείας με αίμα. Οι γιατροί σταθμίζουν διάφορους παράγοντες, όπως τους κινδύνους από κάποιο φάρμακο ή κάποια επέμβαση, καθώς και τις πιθανές ωφέλειες. Σ’ αυτή την ανάλυση μπορούν να συμμετέχουν και οι ασθενείς.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα που μπορούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι σε πολλά μέρη: τη χρόνια αμυγδαλίτιδα. Αν αντιμετωπίζετε αυτό το πρόβλημα, προφανώς θα πάτε στο γιατρό. Μάλιστα, μπορεί να πάτε σε δυο γιατρούς, αφού οι ειδικοί σε θέματα υγείας συχνά συστήνουν να παίρνετε και μια δεύτερη γνώμη. Ο ένας μπορεί να σας συστήσει να κάνετε εγχείρηση. Σας εξηγεί τι σημαίνει αυτό: πόσο θα μείνετε στο νοσοκομείο, πόσο θα πονέσετε και πόσο θα σας κοστίσει. Σχετικά με τους κινδύνους, σας λέει ότι δεν παρουσιάζεται συχνά