Στο Βάθος των Ειδήσεων

Ξεπερασμένες;

Σύμφωνα μ’ έναν Αγγλικανό ιερέα στην Άντελεϊντ της Αυστραλίας, οι προειδοποιήσεις που στρέφονται ενάντια στη διέγερση του σώματος, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε πορνεία ή μοιχεία, είναι ξεπερασμένες και προέρχονται από μη Χριστιανικές πηγές. Στην πρόσφατη μελέτη του γύρω από το θέμα της σεξουαλικότητας, ο ίδιος δηλώνει πως αρραβωνιασμένα ζευγάρια δεν αμαρτάνουν κατ’ ανάγκην αν έχουν προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις. Η μελέτη προβάλλει επίσης τον ισχυρισμό ότι η ομοφυλοφιλία μπορεί να είναι αποδεκτή σε ορισμένες περιπτώσεις. Σύμφωνα με το Κούριερ Μέιλ (Courier Mail) του Μπρίσμπεϊν, ένας εκπρόσωπος της Ενοποιητικής Εκκλησίας της Αυστραλίας «συμφώνησε με τις βασικές αρχές που εκτίθενται σ’ αυτή την έκθεση».

Εντούτοις, η Αγία Γραφή δηλώνει πως το θέλημα του Θεού είναι να ‘απέχουν’ όλοι ‘από την πορνεία’ και ότι «ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται . . . θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού». (1 Θεσσαλονικείς 4:3, 4· 1 Κορινθίους 6:9, 10) Βέβαια, εκείνοι που αποδέχονται την Αγία Γραφή ως τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού αναγνωρίζουν ότι η άποψη που αυτή πρεσβεύει αναφορικά με το σεξ προέρχεται από τον πάνσοφο Δημιουργό. Η θετική επίδραση που ασκούν αυτές οι αποκαλούμενες ξεπερασμένες ηθικές κατευθυντήριες γραμμές στη ζωή εκείνων που ζουν σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές αποδεικνύει ότι αυτές εξακολουθούν να συμβάλλουν στην ενότητα των οικογενειών και να αποτελούν προστασία από τις βαθιές συναισθηματικές πληγές και τις αποκρουστικές ασθένειες που απορρέουν από την ανήθικη διαγωγή.

Η Καλύτερη Προφύλαξη

Η χρήση ναρκωτικών παραμένει ένα σοβαρό πρόβλημα. Ποιος, λοιπόν, είναι ο καλύτερος τρόπος για να προστατευτούν οι νεαροί από τη χρήση ναρκωτικών; Σε μια συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στη βραζιλιάνικη εφημερίδα Ο Εστάντο ντε Σ.Πάουλου (O Estado de S.Paulo), ο Γάλλος καθηγητής και ψυχίατρος, Κλοντ Ολιβενστάιν, τόνισε την ανάγκη για κατευθυντήριες γραμμές και στοργική υποστήριξη. Ο ίδιος είπε: «Όταν οι άνθρωποι μιλούν σήμερα για ναρκωτικά, τονίζεται συνήθως ο ρόλος της αστυνομίας, του δικαστικού συστήματος και των σχολείων. Ωστόσο, αυτό που χρειάζεται περισσότερο είναι να προφυλάσσει η ίδια η οικογένεια [τους νεαρούς από τα ναρκωτικά]. . . . Πολλά παιδιά δεν γνωρίζουν τι θα πει πατρική εξουσία. Ο πατέρας απουσιάζει· φαίνεται πως έχει παραιτηθεί».

Εξηγώντας γιατί η προφύλαξη από μέρους της οικογένειας είναι τόσο ζωτική, ο Δρ Ολιβενστάιν πρόσθεσε: «Ζούμε σε μια κοινωνία που αποβλέπει μόνο στο κέρδος, στην οποία οι άνθρωποι ντρέπονται για την ηθική. Όταν, εξαιτίας των ναρκωτικών, τα παιδιά μας αρχίζουν να εκδηλώνουν έναν ορισμένο τρόπο συμπεριφοράς, αυτό συμβαίνει λόγω του ότι δεν τα εξοικειώνουμε πια με τους κανόνες της ηθικής. Η κοινωνία μας έχει γίνει σκληρή, αναίσθητη και βιομηχανοποιημένη. Οι άνθρωποι έχουν το νου τους μόνο στον αγώνα για επιβίωση».

Σύμφωνα με το περιοδικό Σουπεριντερεσάντε (Superinteressante), μια έρευνα που έγινε στις Η.Π.Α. επιβεβαιώνει τη σπουδαιότητα της άσκησης γονικής εξουσίας. Το περιοδικό δηλώνει: «Οι έφηβοι που έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα στις σχολικές εξετάσεις και που είναι συναισθηματικά πιο ισορροπημένοι είναι εκείνοι που προέρχονται από οικογένειες στις οποίες οι γονείς ασκούν εξουσία προκειμένου να καθορίσουν σαφείς κανόνες συμπεριφοράς, καθώς και εκείνοι που απολαμβάνουν ελευθερία μέσα σε σαφώς προσδιορισμένα όρια. Επίσης, η αναλογία των εφήβων που έχουν εθιστεί στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ είναι αισθητά χαμηλότερη σε τέτοιες οικογένειες».

Υπάρχουν, λοιπόν, βάσιμοι λόγοι για τους οποίους η Αγία Γραφή νουθετεί τους γονείς: «Παίδευε [να επιβάλλεις τιμωρία, ΜΝΚ] τον υιόν σου και θέλει φέρει ανάπαυσιν εις σε». (Παροιμίαι 29:17) Ναι, η διόρθωση που βασίζεται στην Αγία Γραφή μπορεί να βοηθήσει τους γονείς να προφυλάξουν τα παιδιά τους από τα ναρκωτικά και να συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής ολόκληρης της οικογένειας.

Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Είναι κατάλληλο να πηγαίνει ένας Χριστιανός για κυνήγι ή για ψάρεμα;

Συνήθως, οι ποικίλες αντιδράσεις σ’ ό,τι αφορά το κυνήγι έχουν να κάνουν με βαθιά ριζωμένες απόψεις. Επομένως, το καλύτερο πράγμα για τους Χριστιανούς είναι να προσπαθήσουν να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν, σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα, τον τρόπο σκέψης του Ιεχωβά Θεού ο οποίος βρίσκεται στην Αγία Γραφή.

Ο Θεός έδωσε στο ανθρώπινο γένος εξουσία και στα ‘άγρια’ και στα ‘κατοικίδια’ ζώα. Αρχικά, οι άνθρωποι δεν είχαν την άδεια του Δημιουργού, ούτε ίσως και την ανάγκη, να σκοτώνουν ζώα για τροφή. (Γένεσις 1:24, ΜΝΚ· 1:29, 30) Μόνο μετά τον Κατακλυσμό έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους το δικαίωμα να τρώνε τη σάρκα των ζώων, από την οποία είχε στραγγιστεί κατάλληλα ‘η ψυχή της—το αίμα της’. (Γένεσις 9:3, 4) Αυτό θα μπορούσε να είναι κρέας είτε από κατοικίδια είτε από άγρια ζώα.

Οι Ισραηλίτες έτρεφαν ζώα, όπως πρόβατα και βοοειδή, που μπορούσαν να τα σφάζουν για τροφή όταν επιθυμούσαν κρέας. Επίσης, κυνηγούσαν και ψάρευαν για να βρουν τροφή. (Δευτερονόμιον 12:20-24· 14:4-20) Αυτό βρίσκεται σε αρμονία με τα συμβολικά λόγια που είπε ο Θεός, ότι θα ‘έστελνε πολλούς αλιείς για να αλιεύσουν το λαό του και πολλούς κυνηγούς για να τον θηρεύσουν’. (Ιερεμίας 16:16) Αργότερα, ο Ιησούς περιέλαβε και ψαράδες στους αποστόλους του, και έδωσε οδηγίες σε περιπτώσεις πραγματικού ψαρέματος.—Ματθαίος 4:18-22· 17:27· Λουκάς 5:2-6· Ιωάννης 21:4-7.

Όταν ο ηλικιωμένος πατριάρχης Ισαάκ ζήτησε να φάει νόστιμο κρέας, ο γιος του, ο Ιακώβ, προθυμοποιήθηκε να σφάξει δυο κατσίκια και να του ετοιμάσει φαγητό. Αλλά ο Ησαύ κυνήγησε ένα άγριο ζώο για να φέρει κρέας στον πατέρα του. Παρατηρήστε ότι, μολονότι υπήρχε κρέας από κατοικίδια ζώα, ο Ισαάκ ζήτησε να φάει κυνήγι. Παρατηρήστε, επίσης, ότι και οι δυο γιοι σκότωσαν ζώα που θα χρησίμευαν ως τροφή, όχι για τους ίδιους, αλλά για κάποιον άλλο.—Γένεσις 27:1-19.

Ζώα θα μπορούσε να σκοτώσει κανείς, όχι μόνο για τροφή, αλλά και για άλλους λόγους. Με τα δέρματά τους θα μπορούσαν να φτιαχτούν ρούχα. (2 Βασιλέων 1:8· Μάρκος 1:6· Εβραίους 11:37) Φτιάχνονταν, επίσης, προστατευτικά καλύμματα και σκεύη από τα τομάρια ζώων—ακόμη και ζώων που θεωρούνταν ακάθαρτα από διαιτητική άποψη και δεν τα έτρωγαν οι Ισραηλίτες.—Έξοδος 39:33, 34· Αριθμοί 24:7, ΜΝΚ· Κριταί 4:19, ΜΝΚ· Ψαλμός 56:8, ΜΝΚ.

Η απαίτηση που είχε θέσει ο Θεός, να χύνεται το αίμα των σκοτωμένων ζώων, θα πρέπει να θυμίζει στους κυνηγούς ότι η ζωή των ζώων προέρχεται από εκείνον και γι’ αυτό οφείλουν να τη μεταχειρίζονται με σεβασμό κι όχι αλόγιστα. (Λευιτικόν 17:13) Είναι προφανές ότι ο Νεβρώδ σκότωνε ζώα και μάλλον υπερηφανευόταν για την επιδεξιότητά του στο κυνήγι, για το μέγεθος και τον αριθμό των θηραμάτων του ή για τα τρόπαια που ίσως να είχαν φτιαχτεί απ’ αυτά τα θηράματα. Ήταν ‘ισχυρός κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά’.—Γένεσις 10:9, ΜΝΚ.

Κι ένας Χριστιανός θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να νιώθει τέτοια ευχαρίστηση όταν κυνηγάει, όταν σκοτώνει ένα ζώο ή όταν πιάνει ψάρια. Πολλοί κυνηγοί ή ψαράδες που εξέτασαν λεπτομερώς την καρδιά τους ανακάλυψαν ότι είχαν επηρεαστεί κι ένιωθαν ‘χαρά όταν σκότωναν’. Αυτού του είδους η συγκίνηση πάει χέρι-χέρι με την αδικαιολόγητη έλλειψη σεβασμού για τη ζωή των ζώων. Συνεπώς, μολονότι δεν είναι κακό το να κυνηγάει ή να ψαρεύει κανείς (όταν το ζώο ή το ψάρι θα χρησιμεύσει ως τροφή ή για κάποιον άλλο κατάλληλο σκοπό), θα ήταν ακατάλληλο αν ο Χριστιανός είχε ένα πνεύμα παρόμοιο με του Νεβρώδ. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι κίνδυνοι, εκτός από το ότι μπορεί να νιώθει κανείς ευχαρίστηση όταν κυνηγάει, όταν σκοτώνει ή όταν αποκτάει ένα τρόπαιο.

Η Σκοπιά, 15 Νοεμβρίου 1983, εξέτασε το γιατί οι αληθινοί Χριστιανοί δεν οπλοφορούν ούτε έχουν στην κατοχή τους όπλα για να τα χρησιμοποιήσουν ενάντια σε άλλους ανθρώπους ή για να προστατευτούν απ’ αυτούς. (Σελίδες 23-26) Μερικοί Μάρτυρες, αφού έκαναν στοχασμούς σχετικά μ’ αυτή τη συμβουλή, επανεξέτασαν το αν θα έπρεπε να έχουν έστω και κυνηγετικά όπλα. Αρκετοί προτίμησαν να απαλλαγούν εντελώς από τα όπλα τους ή να μην τα κρατάνε σε σημείο όπου φαίνονται και μπορεί να τα πάρει κανείς εύκολα. Έτσι, αυτοί οι Χριστιανοί δεν δίνουν την εντύπωση ότι υπερηφανεύονται για τα όπλα ή ότι εμπιστεύονται σ’ αυτά. Επιπλέον, το γεγονός ότι δεν έχουν ούτε και κυνηγετικά όπλα ή ότι δεν τα κρατάνε σε σημείο απ’ όπου μπορεί να τα πάρει κανείς εύκολα μπορεί να αποτρέψει την τραγωδία. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τα θανατηφόρα όπλα δεν θα έφταναν στα χέρια των παιδιών, τα οποία θα μπορούσαν κατά λάθος να πληγώσουν ή να σκοτώσουν κάποιον, ούτε θα ήταν διαθέσιμα σε περίπτωση που κάποιος είναι εξαιρετικά φοβισμένος ή καταθλιμμένος.—Παράβαλε Παροιμίαι 22:3.

Σε μερικούς Χριστιανούς μπορεί να αρέσει η γεύση ορισμένων άγριων ζώων ή ψαριών, και ο πιο πρακτικός τρόπος για να βρουν αυτού του είδους την τροφή είναι να πάνε για κυνήγι ή για ψάρεμα. Άλλοι απολαμβάνουν τον καθαρό αέρα και το γεγονός ότι ασκούνται σωματικά όταν πάνε για κυνήγι στα δάση ή χαλαρώνουν όταν δαπανούν μερικές ώρες ψαρεύοντας ήσυχα. Η Αγία Γραφή δεν το καταδικάζει αυτό, κι έτσι δεν είναι ανάγκη να κρίνουμε τους άλλους σχετικά με το αν απολαμβάνουν τέτοια πράγματα ή όχι. Και το παράδειγμα του Ισαάκ και των γιων του δείχνει ότι δεν υπάρχει ανάγκη να δημιουργούμε ζήτημα για το ποιος θα φάει το κυνήγι ή τα ψάρια.—Ματθαίος 7:1-5· Ρωμαίους 14:4.

Προφανώς, ο απόστολος Πέτρος αγαπούσε πολύ το ψάρεμα. Σε κάποια περίπτωση που βρίσκονταν ψάρια εκεί δίπλα, ο αναστημένος Ιησούς τον βοήθησε να αναλύσει το πώς ένιωθε για τα ψάρια ή για τη δουλειά του ψαρά. Ο Ιησούς ρώτησε: «Σίμων Ιωνά, αγαπάς με περισσότερον τούτων;»—Ιωάννης 21:1-3, 9-15· βλέπε τη Σκοπιά 1 Νοεμβρίου 1988, σελίδα 31.

Παρόμοια, ο Χριστιανός που με καθαρή συνείδηση αποφασίζει να πηγαίνει για κυνήγι ή για ψάρεμα θα πρέπει να αξιολογεί τα πράγματα ανάλογα με τη σπουδαιότητά τους. Παραδείγματος χάρη, αν η κυνηγετική ή αλιευτική περίοδος αρχίζει όταν γίνονται οι συναθροίσεις της εκκλησίας, τι θα πρέπει να κάνει ο Χριστιανός; Ή, μήπως οι συζητήσεις του δείχνουν ότι υπερηφανεύεται για τις ικανότητές του στο κυνήγι ή στο ψάρεμα; Πόσο θαυμάσιο είναι όταν ο ώριμος Χριστιανός, που αποφασίζει να πηγαίνει κάπου-κάπου για κυνήγι ή για ψάρεμα, μπορεί να λέει με πεποίθηση: «Ναι, Κύριε, συ εξεύρεις ότι σε αγαπώ [περισσότερο απ’ αυτές τις επιδιώξεις]».—Ιωάννης 21:16.