Ένας Αλκοολικός στην Οικογένεια

«Ο αλκοολισμός δεν περιλαμβάνει μόνο τους αλκοολικούς . . . Παρ’ όλο που σε μια οικογένεια μπορεί να υπάρχει μόνο ένας αλκοολικός, ολόκληρη η οικογένεια υποφέρει εξαιτίας του αλκοολισμού».—Δρ Βέρνον Ε. Τζόνσον.

Η ΠΕΝΤΑΧΡΟΝΗ Άλις κειτόταν στο κρεβάτι ενώ το πόδι της πονούσε αφόρητα. Δυο μέρες νωρίτερα είχε χτυπήσει και χρειάστηκε να μπει σε γύψο όλο της το πόδι. Αλλά ο γύψος ήταν πάρα πολύ σφιχτός και πίεζε τόσο πολύ το πόδι της ώστε αυτό άρχισε να πρήζεται. Η Άλις ικέτευε τους γονείς της να την πάνε στο γιατρό, αλλά ο πατέρας της αισθανόταν πολύ άσχημα έπειτα από το μεθύσι του και η μητέρα της ήταν διχασμένη, αβέβαιη για το ποιος είχε περισσότερη ανάγκη από προσοχή.

Μέσα σε λίγες μέρες, το πόδι της Άλις μούδιασε. Όταν ένα σκουρόχρωμο υγρό άρχισε να τρέχει από το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού της, οι γονείς της Άλις τελικά την πήγαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Όταν αφαίρεσαν το γύψο, το θέαμα που παρουσίαζε το πόδι έκανε μια νοσοκόμα να λιποθυμήσει. Επειδή είχε πάθει γάγγραινα, το πόδι της Άλις έπρεπε να υποστεί ακρωτηριασμό.

Αλκοολισμός και Έμμεση Εξάρτηση

Το τραγικό σ’ αυτή την περίπτωση δεν είναι απλώς η απώλεια ενός άκρου. Ο πατέρας της Άλις ήταν αλκοολικός. Κατά συνέπεια, ήταν συναισθηματικά και σωματικά απών όταν η κόρη του τον χρειαζόταν απεγνωσμένα. «Η φύση του αλκοολισμού είναι τέτοια που απαιτεί από τον αλκοολικό να θέτει την οικογένειά του στην τελευταία θέση—μετά το αλκοόλ και όλα όσα αυτό απαιτεί», λέει η σύμβουλος Τόουμπι Ράις Ντρουζ.

Και η μητέρα της Άλις; Κι αυτή είχε μια εξάρτηση, όχι από το αλκοόλ, αλλά από τον αλκοολικό σύζυγό της. Συνήθως, η σύζυγος που δεν είναι κι αυτή αλκοολική απορροφάται πλήρως πασχίζοντας να κάνει τον αλκοολικό να σταματήσει το ποτό ή προσπαθώντας τουλάχιστον να αντιμετωπίσει την απρόβλεπτη συμπεριφορά του.a Εκείνη αναμειγνύεται τόσο βαθιά στο πρόβλημα του αλκοολικού, ώστε παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα εξάρτησης—αλλά χωρίς το αλκοόλ. Γι’ αυτόν το λόγο, συχνά άτομα σαν τη μητέρα της Άλις λέγεται ότι παρουσιάζουν έμμεση εξάρτηση.

Τόσο ο αλκοολικός όσο και η έμμεσα εξαρτημένη σύζυγος άθελά τους ελέγχονται από κάτι ή από κάποιον που βρίσκεται έξω απ’ αυτούς τους ίδιους. Και οι δυο είναι τυφλωμένοι από την άρνηση της πραγματικότητας. Και οι δυο είναι συναισθηματικά απόντες για τα παιδιά τους. Και οι δυο είναι παγιδευμένοι σε μια ζωή απελπισίας, επειδή ακριβώς όπως ο αλκοολικός δεν μπορεί να ελέγξει το ποτό, έτσι και η έμμεσα εξαρτημένη σύζυγος δεν μπορεί να ελέγξει τον αλκοολικό και κανείς τους δεν μπορεί να ελέγξει τον αντίκτυπο του αλκοολισμού στα παιδιά τους.

Υπάρχει, ωστόσο, βοήθεια για τον αλκοολικό και για την οικογένειά του. Μ’ αυτό θα ασχοληθούμε στα επόμενα άρθρα.

[Υποσημειώσεις]

Πώς Μπορεί να Βοηθήσει η Οικογένεια;

«Στην αρχή πίνεις εσύ ένα ποτό, μετά το ποτό πίνει άλλο ένα και, τελικά, το ποτό πίνει εσένα».—Παροιμία της Ανατολής.

ΠΕΡΠΑΤΑΤΕ στην άκρη ενός βάλτου. Ξαφνικά, το έδαφος υποχωρεί. Μέσα σε λίγα λεπτά βυθίζεστε σε κινούμενη άμμο. Όσο πιο πολύ αγωνίζεστε, τόσο πιο βαθιά βουλιάζετε.

Ο αλκοολισμός καταπίνει ολόκληρη την οικογένεια με παρόμοιο τρόπο. Η έμμεσα εξαρτημένη σύζυγος αγωνίζεται απεγνωσμένα να αλλάξει τον αλκοολικό. Από αγάπη, τον απειλεί, αλλά αυτός εξακολουθεί να πίνει. Του κρύβει το ποτό, αλλά αυτός αγοράζει άλλο. Κρύβει τα χρήματά του, όμως αυτός δανείζεται από κάποιο φίλο. Επικαλείται την αγάπη του για την οικογένειά του, για τη ζωή, ακόμα και για τον Θεό—αλλά μάταιος κόπος. Όσο πιο πολύ αγωνίζεται εκείνη, τόσο πιο βαθιά βουλιάζει ολόκληρη η οικογένεια στο έλος του αλκοολισμού. Για να βοηθήσουν τον αλκοολικό, τα μέλη της οικογένειας πρέπει πρώτα να κατανοήσουν τη φύση του αλκοολισμού. Είναι ανάγκη να ξέρουν γιατί μερικές «λύσεις» είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αποτύχουν, και πρέπει να μάθουν ποιες μέθοδοι είναι πράγματι αποτελεσματικές.

Ο αλκοολισμός δεν είναι απλώς η μέθη. Είναι μια χρόνια διαταραχή κατά την οποία το αλκοόλ γίνεται έμμονη ιδέα και χάνεται ο έλεγχος των ποσοτήτων που καταναλώνονται. Μολονότι οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι ο αλκοολισμός δεν μπορεί να θεραπευτεί, μπορεί ωστόσο να σταματήσει μ’ ένα πρόγραμμα ισόβιας αποχής.—Παράβαλε Ματθαίος 5:29.

Σε κάποια σημεία, η κατάσταση του αλκοολικού μπορεί να παραβληθεί μ’ αυτήν ενός διαβητικού. Αν και ο διαβητικός δεν μπορεί να αλλάξει την κατάστασή του, μπορεί ωστόσο να συνεργαστεί με το σώμα του απέχοντας από ζάχαρη. Παρόμοια, ένας αλκοολικός δεν μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιδρά το σώμα του στο ποτό, αλλά μπορεί να εργαστεί σε αρμονία μ’ αυτή τη διαταραχή του απέχοντας εντελώς από το αλκοόλ.

Ωστόσο, αυτό είναι εύκολο να το λέει κανείς αλλά δύσκολο να το κάνει. Ο αλκοολικός είναι τυφλωμένος από την άρνηση της πραγματικότητας. ‘Δεν είμαι τόσο κακός’. ‘Η οικογένειά μου με κάνει να πίνω’. ‘Με τέτοιο αφεντικό, και ποιος δεν θα το έριχνε στο ποτό;’ Τα λογικοφανή επιχειρήματα που επικαλείται είναι πολλές φορές τόσο πειστικά, ώστε ολόκληρη η οικογένεια μπορεί να υιοθετήσει αυτή τη στάση άρνησης της πραγματικότητας. ‘Ο πατέρας σου έχει ανάγκη να χαλαρώσει στο τέλος της μέρας’. ‘Ο μπαμπάς χρειάζεται το ποτό. Ανέχεται τόση γκρίνια από τη μαμά’. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αποκαλυφθεί το μυστικό της οικογένειας: Ο μπαμπάς είναι αλκοολικός. «Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να συνυπάρξουν», εξηγεί η Δρ Σούζαν Φόργουορντ. «Τα ψέματα, οι δικαιολογίες και τα μυστικά είναι τόσο συνηθισμένα μέσα σ’ αυτά τα σπιτικά όσο και ο αέρας που αναπνέουν».

Τα μέλη της οικογένειας δεν μπορούν να τραβήξουν τον αλκοολικό από την κινούμενη άμμο στην οποία βρίσκεται, αν προηγουμένως δεν βγουν τα ίδια απ’ αυτήν. Μερικοί μπορεί να αντιδράσουν λέγοντας: ‘Ο αλκοολικός χρειάζεται βοήθεια, όχι εγώ!’ Σκεφτείτε όμως: Πόσο στενά συνδεδεμένα είναι τα συναισθήματά σας και οι ενέργειές σας με τη συμπεριφορά του αλκοολικού; Πόσο συχνά οι ενέργειές του σας προξενούν θυμό, ανησυχία, απογοήτευση και φόβο; Πόσες φορές μένετε στο σπίτι φροντίζοντας τον αλκοολικό ενώ θα έπρεπε να ασχολείστε με πιο σημαντικά πράγματα; Όταν τα μέλη της οικογένειας που δεν πάσχουν από αλκοολισμό κάνουν βήματα για να βελτιώσουν τη δική τους ζωή, υπάρχει πιθανότητα να κάνει το ίδιο και ο αλκοολικός.

Σταματήστε να επωμίζεστε την ευθύνη. ‘Αν μου φερόσασταν καλύτερα, δεν θα χρειαζόταν να πίνω’, μπορεί να ισχυριστεί ο αλκοολικός. «Ο αλκοολικός θέλει να το πιστεύετε αυτό, ώστε να μπορεί να φορτώνει σ’ εσάς την ευθύνη για το γεγονός ότι πίνει», λέει η σύμβουλος Τόουμπι Ράις Ντρουζ. Μην το πιστέψετε. Ο αλκοολικός δεν εξαρτάται μόνο από το αλκοόλ αλλά και από τα άτομα που δέχονται τους ισχυρισμούς τους οποίους προβάλλει αρνούμενος την πραγματικότητα. Τα μέλη της οικογένειας μπορεί έτσι να διαιωνίζουν άθελά τους το πρόβλημα του αλκοολικού με το ποτό.

Μια Γραφική παροιμία που αναφέρεται στην έλλειψη αυτοκυριαρχίας μπορεί κάλλιστα να εφαρμοστεί και στον αλκοολικό: «Άφησέ τον να υποστεί τις συνέπειες. Αν τον γλιτώσεις από το πρόβλημα μια φορά, θα πρέπει να το κάνεις αυτό ξανά». (Παροιμίαι 19:19, Σημερινή Αγγλική Μετάφραση [Today’s English Version]) Ναι, αφήστε τον αλκοολικό να τηλεφωνήσει εκείνος στο αφεντικό του, να συρθεί μόνος του ως το κρεβάτι, να καθαρίσει μόνος του ό,τι λέρωσε. Αν αναλαμβάνει η οικογένεια να κάνει αυτά τα πράγματα αντί γι’ αυτόν, τότε τον βοηθάει απλώς να συνεχίσει το ποτό ώσπου να πεθάνει.

Ζητήστε βοήθεια. Είναι δύσκολο, ίσως μάλιστα και αδύνατον, για ένα μέλος της οικογένειας να βγει απ’ αυτή την κινούμενη άμμο μόνο του. Χρειάζεστε υποστήριξη. Βασιστείτε ιδιαίτερα σε φίλους οι οποίοι ούτε θα υποστηρίξουν την άρνηση του αλκοολικού να δεχτεί την πραγματικότητα ούτε θα αφήσουν να παραμείνετε κολλημένοι στο τέλμα όπου βρίσκεστε.

Αν ο αλκοολικός συμφωνήσει να ζητήσει βοήθεια, αυτό θα είναι αιτία για μεγάλη χαρά. Αλλά αυτή είναι μόνο η αρχή της διαδικασίας ανάρρωσης. Η σωματική εξάρτηση από το αλκοόλ μπορεί να σταματήσει μέσα σε λίγες μέρες μέσω αποτοξίνωσης. Αλλά η ψυχολογική εξάρτηση είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί.

[Πλαίσιο στη σελίδα 5]

Διακριτικά Γνωρίσματα των Αλκοολικών

Έμμονη Ιδέα: Ο αλκοολικός περιμένει με ανυπομονησία την ώρα που θα ξαναπιεί. Όταν δεν πίνει αλκοόλ, σκέφτεται το αλκοόλ.

Απώλεια Ελέγχου: Συχνά, το πόσο πίνει διαφέρει από το πόσο σκόπευε να πιει αρχικά, όσο αποφασισμένος κι αν ήταν.

Ακαμψία: Οι αρχές που θέτει ο ίδιος στον εαυτό του («ποτέ δεν πίνω μόνος», «ποτέ την ώρα της δουλειάς» και τα παρόμοια) δεν είναι παρά προσωπεία του πραγματικού κανόνα που έχει κάθε αλκοολικός: «Κανείς και τίποτα να μην ανακατεύεται με το πόσο πίνω».

Ανοχή: Η εξαιρετική ικανότητα να ‘αντέχει κανείς στο ποτό’ δεν είναι ευλογία—πολλές φορές είναι μια από τις πρώτες ενδείξεις αλκοολισμού.

Αρνητικές Συνέπειες: Οι φυσιολογικές συνήθειες δεν προξενούν κακό στην οικογένεια κάποιου, στην καριέρα του και στη σωματική του υγεία. Ο αλκοολισμός προξενεί.—Παροιμίαι 23:29-35.

Άρνηση της Πραγματικότητας: Ο αλκοολικός επικαλείται λογικοφανή επιχειρήματα για τη συμπεριφορά του, τη μικροποιεί και τη δικαιολογεί.

Η Ανάρρωση Είναι Εφικτή

«Είμαστε αντιμέτωποι μ’ ένα δίλημμα: Ή να εγκαταλείψουμε το ποτό και να αναρρώσουμε ή να συνεχίσουμε το ποτό και να πεθάνουμε».—Ένας αλκοολικός στο στάδιο της ανάρρωσης.

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ότι ξυπνάτε ξαφνικά μια νύχτα και ανακαλύπτετε πως το σπίτι σας έχει πάρει φωτιά. Λίγα λεπτά αργότερα φτάνει βοήθεια και τελικά η φωτιά σβήνει. Θα μπορούσατε απλώς να ξαναπάτε μέσα προσποιούμενοι ότι δεν συνέβη τίποτα; Και βέβαια όχι. Το σπίτι είναι καταστραμμένο και θα χρειαστεί να το ξαναχτίσουν προτού η ζωή βρει και πάλι τον κανονικό της ρυθμό.

Μια παρόμοια πρόκληση αντιμετωπίζει ο αλκοολικός όταν αρχίζει να αναρρώνει. Το αλκοόλ έχει ρημάξει τη ζωή του, και ίσως αυτό να γινόταν επί πολλά χρόνια. Τώρα απέχει από το αλκοόλ. Η «φωτιά» έχει σβήσει, αλλά είναι ζωτικό για τον αλκοολικό να «ξαναχτίσει» από τα θεμέλια τη στάση του για το καθετί, τον τρόπο ζωής του και τη συμπεριφορά του, αν πρόκειται να εξακολουθήσει να απέχει. Οι ακόλουθες υποδείξεις μπορούν να βοηθήσουν τον αλκοολικό να αποκτήσει μόνιμη νηφαλιότητα.

1. Γνωρίστε τον Εχθρό

Η Αγία Γραφή δηλώνει ότι οι σαρκικές επιθυμίες «στρατεύονται κατά της ψυχής». (1 Πέτρου 2:11) Η λέξη «στρατεύομαι» σημαίνει κατά γράμμα «εκτελώ στρατιωτική υπηρεσία» και περιέχει την έννοια του καταστρεπτικού πολέμου.—Παράβαλε Ρωμαίους 7:23-25.

Όπως ακριβώς ένας καλός στρατιώτης αφιερώνει χρόνο για να μελετήσει την τακτική του εχθρού, ο αλκοολικός πρέπει να μελετήσει τη φύση του αλκοολισμού, καθώς και το πώς ο αλκοολισμός καταστρέφει τον αλκοολικό και τους γύρω του.a—Εβραίους 5:14, ΜΝΚ.

2. Αλλάξτε το πώς Πίνετε και το πώς Σκέφτεστε

«Η νηφαλιότητα προϋποθέτει να απαλλαγεί κανείς από το μπουκάλι αλλά και από το μωρό που έχει μέσα του», λέει ένας γιατρός. Με άλλα λόγια, πρέπει να αλλάξουν πολύ περισσότερα πράγματα κι όχι μόνο το ποτό· πρέπει να αλλάξει και ο εσωτερικός άνθρωπος επίσης.

Η Αγία Γραφή σοφά συμβουλεύει: «Μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας». (Ρωμαίους 12:2) ‘Βγάλτε από πάνω σας την παλιά προσωπικότητα με τις συνήθειές της’. (Κολοσσαείς 3:9, ΜΝΚ) Αν αλλάξουν οι ενέργειες του αλκοολικού αλλά η προσωπικότητά του παραμείνει ίδια, αυτός θα στραφεί απλώς σε κάποια πιο επιβλαβή εξάρτηση—ή θα ξαναγυρίσει στην παλιά του εξάρτηση.

3. Βρείτε Κάποιο Έμπιστο Άτομο που Δείχνει Κατανόηση

Μια παροιμία της Αγίας Γραφής λέει: ‘Εκείνος που απομονώνεται ζητάει την ιδιοτελή του επιθυμία· θα εναντιώνεται σε κάθε πρακτική σοφία’. (Παροιμίαι 18:1, ΜΝΚ) Ακόμη και όταν είναι νηφάλιος, ο αλκοολικός είναι επιρρεπής στα λογικοφανή επιχειρήματα. Γι’ αυτό έχει ανάγκη από κάποιο έμπιστο άτομο που δείχνει κατανόηση αλλά και σταθερότητα. Υπάρχουν πλεονεκτήματα όταν αυτό το έμπιστο άτομο βρίσκεται και το ίδιο στο στάδιο της ανάρρωσης από τον αλκοολισμό και έχει αντιμετωπίσει με επιτυχία την πρόκληση να παραμένει νηφάλιος. (Παράβαλε Παροιμίαι 27:17). Αυτό το έμπιστο άτομο πρέπει να σέβεται τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του αλκοολικού και πρέπει να είναι αυτοθυσιαστικό και πρόθυμο να δίνει συνεχή υποστήριξη.—Παροιμίαι 17:17, ΜΝΚ.

4. Να Είστε Υπομονετικοί

Η ανάρρωση γίνεται βαθμιαία. Απαιτείται κάποιος χρόνος μέχρι να «ξαναχτίσει» ο αλκοολικός τη ζωή του. Πιθανόν να αντιμετωπίζει οικονομικές πιέσεις, ένταση στη δουλειά, χάος στο σπίτι. Το γεγονός ότι απελευθερώθηκε από το αλκοόλ δεν σημαίνει ότι απελευθερώθηκε και από τα προβλήματα. Ο αλκοολικός που βρίσκεται στο στάδιο της ανάρρωσης μπορεί στην αρχή να έχει κάποιες ανησυχίες καθώς αντιμετωπίζει τη ζωή χωρίς τις «λύσεις» που πρόσφερε το αλκοόλ στα προβλήματά του. Όταν αυτές οι ανησυχίες φαίνονται αξεπέραστες, ο αλκοολικός που αναρρώνει θα πρέπει να θυμάται τα παρηγορητικά λόγια του ψαλμωδού: ‘Επίρριψον επί τον Ιεχωβά το φορτίον σου, και αυτός θέλει σε ανακουφίσει· δεν θέλει ποτέ συγχωρήσει να σαλευθή ο δίκαιος’.—Ψαλμός 55:22.

5. Αποκτήστε Υγιείς Συναναστροφές

Ένα αλκοολικό άτομο θα πρέπει με ειλικρίνεια να διερωτηθεί: ‘Με στηρίζουν τα άτομα με τα οποία συναναστρέφομαι ώστε να παραμείνω νηφάλιος ή μήπως μιλάνε συνεχώς για τις «παλιές καλές μέρες», κάνοντάς με να αισθάνομαι ότι χάνω κάτι;’ Το εδάφιο Παροιμίαι 18:24, ΜΝΚ, λέει: ‘Υπάρχουν σύντροφοι που είναι διατεθειμένοι να συντρίψουν ο ένας τον άλλον, αλλά υπάρχει φίλος που προσκολλάται στενότερα από αδελφό’. Απαιτείται διάκριση για να καταλάβει κανείς ποιοι είναι αληθινοί φίλοι και ποιοι αποτελούν συναναστροφή που μπορεί να αποδειχτεί επιβλαβής.

6. Να Αποφεύγετε την Υπερβολική Αυτοπεποίθηση

«Αισθάνομαι περίφημα—ούτε καν έχω την επιθυμία να ξαναπιώ!» Ο αλκοολικός που προβαίνει σε τέτοιες δηλώσεις υπερεκτιμά την πρόοδό του και υποτιμά τον αλκοολισμό. Ο ενθουσιασμός στη διάρκεια της αρχικής ανάρρωσης, το ρόδινο σύννεφο, όπως αποκαλείται, είναι κάτι προσωρινό. «Παλέψτε για να αποκτήσετε ισορροπημένη εικόνα των πραγμάτων», συνιστά το βιβλίο Η Θέληση Δεν Αρκεί (Willpower’s Not Enough). «Χωρίς αυτή θα είναι σαν να παίρνετε θέση για να πέσετε από τα σύννεφα, και τα σύννεφα ξέρετε βρίσκονται πολύ ψηλά».—Παράβαλε Παροιμίαι 16:18.

7. Να Φυλάγεστε από τους Εθισμούς-Υποκατάστατα

Πολλοί σταματούν το ποτό, αλλά κατόπιν παρουσιάζουν διαταραχές της διατροφής ή γίνονται «αλκοολικοί» με τη δουλειά, μανιώδεις παίκτες τυχερών παιχνιδιών και άλλα σχετικά. ‘Πού βλέπεις το κακό; Τουλάχιστον δεν πίνω’, ίσως είναι το επιχείρημα του αλκοολικού που αναρρώνει. Πράγματι, μερικές διέξοδοι που περιλαμβάνουν σωματική δραστηριότητα μπορεί να είναι υγιείς. Αλλά όταν χρησιμοποιείτε κάποια ουσία ή κάποια δραστηριότητα για να νεκρώσετε τα συναισθήματά σας, θα οδηγηθείτε απλώς σ’ ένα απατηλό, προσωρινό αίσθημα ασφάλειας.

8. Προσαρμοστείτε στους Καινούριους Ρόλους της Οικογένειας

Πολλοί αλκοολικοί σαμποτάρουν την ανάρρωσή τους όταν τα πράγματα αρχίζουν να πηγαίνουν καλά! Γιατί; Απλούστατα επειδή η νηφαλιότητα είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Ο αλκοολικός μπορεί να αισθάνεται κάποια έλξη προς το γνώριμο τρόπο ζωής. Επιπρόσθετα, όταν ο αλκοολικός φτάνει σε κατάσταση νηφαλιότητας, αναστατώνει ολόκληρη την οικογένεια. Γι’ αυτό, το κάθε μέλος της οικογένειας πρέπει να αλλάξει το ρόλο του. «Ολόκληρο το σενάριο της οικογενειακής παράστασης πρέπει να πεταχτεί και στη θέση του να γραφτεί ένα καινούριο», σημειώνει το βιβλιάριο Ανάρρωση για Ολόκληρη την Οικογένεια (Recovery for the Whole Family). Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για τους οποίους η ανάρρωση αποκαλείται οικογενειακή υπόθεση.—Παράβαλε 1 Κορινθίους 12:26.

9. Να Φυλάγεστε από τις Υποτροπές

Η υπερβολική αυτοπεποίθηση, οι επιζήμιες συναναστροφές, οι εθισμοί-υποκατάστατα και η ολοένα μεγαλύτερη απομόνωση ίσως είναι σκαλοπάτια που οδηγούν στην υποτροπή. Να μιλάτε ανοιχτά με κάποιο έμπιστο άτομο για οποιεσδήποτε τέτοιες τάσεις.

Ένας αλκοολικός στο στάδιο της ανάρρωσης λέει: «Όλοι οι αλκοολικοί εγκαταλείπουν κάποτε το ποτό. Μερικοί από εμάς είμαστε τυχεροί που το εγκαταλείψαμε ενόσω είμαστε ακόμη ζωντανοί».

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 7]

Αν Υπάρχει Απόλυτη Ανάγκη για Κάποιο Φάρμακο

Κάθε φάρμακο που περιέχει αλκοόλ μπορεί να αφυπνίσει την έντονη επιθυμία για αλκοόλ και να προετοιμάσει το έδαφος για υποτροπή.

Ο Δρ Τζέιμς Γ. Σμιθ γράφει: «Δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο για έναν αλκοολικό ασθενή να παρουσιάσει υποτροπή έπειτα από ολόκληρα χρόνια νηφαλιότητας, επειδή πήρε κάποιο αντιβηχικό σιρόπι που περιείχε αλκοόλ, με δική του πρωτοβουλία». Ο αλκοολικός είναι ευάλωτος σε όλα τα καταπραϋντικά. Αν κάποιο καταπραϋντικό φάρμακο είναι απόλυτα αναγκαίο, ο αλκοολικός πρέπει . . .

1. να συμβουλευτεί ένα φαρμακοποιό ώστε να εξακριβώσει τους πιθανούς κινδύνους.

2. να ενημερώσει κάποιο έμπιστο άτομο και, αν είναι δυνατόν, να τον ειδοποιεί προτού πάρει την κάθε δόση.

3. να γράφει κάθε δόση που παίρνει.

4. να διακόψει τη φαρμακευτική αγωγή όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

5. να πετάξει τα αχρησιμοποίητα φάρμακα όταν δεν υφίσταται πλέον ιατρικός λόγος που επιβάλλει τη λήψη τους.

Βοήθεια για τα Ενήλικα Παιδιά των Αλκοολικών

«Αν έχεις μεγαλώσει σε μια οικογένεια όπου υπήρχε το πρόβλημα του αλκοολισμού, πρέπει να διορθώσεις τα διαστρεβλωμένα πρότυπα που σου δίδαξαν και να ξεδιαλύνεις τη συναισθηματική σύγχυση η οποία προέκυψε από το ότι ανατράφηκες μ’ αυτόν τον τρόπο. Είναι κάτι που δεν μπορείς να το αποφύγεις».—Δρ Τζορτζ Γ. Βρουμ.

ΕΝΑΣ σοβαρά πληγωμένος στρατιώτης κείτεται αιμόφυρτος στο πεδίο της μάχης. Έρχεται γρήγορα βοήθεια, και ο τραυματισμένος πολεμιστής μεταφέρεται εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Ο στρατιώτης επέζησε, αλλά τα προβλήματά του κάθε άλλο παρά τέλειωσαν. Οι πληγές του χρειάζονται θεραπεία, και η τραυματική εμπειρία της δοκιμασίας του μπορεί να διαρκέσει χρόνια.

Για τα παιδιά ενός αλκοολικού γονέα, το σπίτι μπορεί να είναι σαν ένα πεδίο μάχης όπου οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες δέχονται επίθεση. Μερικά παιδιά κακοποιούνται σεξουαλικά· άλλα κακοποιούνται σωματικά· πολλά είναι εγκαταλειμμένα από συναισθηματική άποψη. «Σε καταλαμβάνει ο ίδιος έντονος τρόμος που νιώθει ένα παιδί καθώς ακούει βόμβες να πέφτουν και ριπές πολυβόλων γύρω από το σπίτι του», λέει ένας νεαρός καθώς αναλογίζεται την παιδική του ηλικία. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, το γεγονός ότι πολλά παιδιά αλκοολικών εκδηλώνουν τα ίδια συμπτώματα που παρουσιάζουν και οι βετεράνοι πολεμιστές μετά το ψυχοτραυματικό στρες το οποίο υπέστησαν!

Είναι αλήθεια πως πολλά παιδιά επιζούν απ’ αυτά τα ψυχικά τραύματα και τελικά φεύγουν από το σπίτι. Αλλά μπαίνουν στον κόσμο των ενηλίκων με πληγές οι οποίες, αν και όχι ορατές, είναι εξίσου πραγματικές και επίμονες μ’ αυτές του τραυματισμένου στρατιώτη. «Τώρα είμαι 60 χρονών», λέει η Γκλόρια, «και η ζωή μου εξακολουθεί να επηρεάζεται από τα ψυχικά τραύματα που απέκτησα λόγω του ότι γεννήθηκα σε μια οικογένεια μ’ έναν αλκοολικό γονέα».

Τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε τέτοια άτομα; ‘Συμμεριστείτε τη θλίψη τους’, συστήνει η Αγία Γραφή. (Ρωμαίους 12:15, Φίλιπς [Phillips]) Για να το κάνει κάποιος αυτό, πρέπει να κατανοήσει ποιες είναι οι πληγές που συνήθως μένουν στα άτομα τα οποία ζουν σε περιβάλλον αλκοολικών.

«Δεν Έζησα Ποτέ μου σαν Παιδί»

Ένα παιδί έχει ανάγκη από περιποίηση, φροντίδα και συνεχείς διαβεβαιώσεις αγάπης. Σε μια οικογένεια όπου υπάρχει το πρόβλημα του αλκοολισμού, αυτή η προσοχή συνήθως λείπει. Σε μερικές περιπτώσεις οι ρόλοι αντιστρέφονται και αναμένεται από το παιδί να φροντίζει το γονέα. Ο Άλμπερτ, για παράδειγμα, σε ηλικία 14 χρονών συντηρούσε την οικογένειά του! Ένα μικρό κορίτσι, η Τζαν, έκανε το μεγαλύτερο μέρος του νοικοκυριού, αντικαθιστώντας έτσι την αλκοολική μητέρα της. Επίσης εκείνη κυρίως πρόσεχε τα αδέλφια της—και όλα αυτά άρχισαν όταν ήταν μόλις έξι χρονών!

Τα παιδιά δεν είναι ενήλικοι και απλούστατα δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως ενήλικοι. Όταν οι ρόλοι γονέα-παιδιού αντιστρέφονται, τα «ενήλικα» παιδιά τού σήμερα γίνονται οι ανολοκλήρωτοι ενήλικοι του αύριο. (Παράβαλε Εφεσίους 6:4). Ο οικογενειακός σύμβουλος Τζον Μπράντσο γράφει: «Μεγαλώνουν και γίνονται ενήλικοι από σωματική άποψη. Μοιάζουν ενήλικοι και μιλούν σαν ενήλικοι, αλλά μέσα τους υπάρχει ένα ανικανοποίητο μικρό παιδί του οποίου οι ανάγκες ποτέ δεν καλύφτηκαν». Τέτοια άτομα πιθανόν να αισθάνονται όπως μια Χριστιανή που είπε: «Μέσα μου νιώθω ακόμη ένα βαθύ πόνο επειδή δεν ικανοποιήθηκαν οι πιο βασικές συναισθηματικές ανάγκες που είχα ως παιδί».

«Μάλλον Φταίω Εγώ»

Όταν ο Ρόμπερτ ήταν μόλις 13 χρονών, ο πατέρας του πέθανε σ’ ένα δυστύχημα. «Προσπαθούσα να είμαι καλός», θυμάται ο Ρόμπερτ με χαμηλωμένα μάτια. «Ξέρω ότι έκανα πράγματα που δεν του άρεσαν, αλλά δεν ήμουν κακό παιδί». Ο Ρόμπερτ κουβαλούσε επί πολλά χρόνια ένα βαρύ φορτίο ενοχής για το γεγονός ότι ο πατέρας του ήταν αλκοολικός. Όταν είπε τα παραπάνω, ο Ρόμπερτ ήταν 74 χρονών!

Είναι πολύ συνηθισμένο να νιώθουν τα παιδιά υπεύθυνα για το γεγονός ότι ο γονέας τους είναι αλκοολικός. Η αυτομομφή δίνει στο παιδί την ψευδαίσθηση ότι ελέγχει την κατάσταση. Όπως λέει η Τζάνις: «Νόμιζα ότι αν εγώ ήμουν πιο καλή, ο πατέρας μου δεν θα ξανάπινε».

Είναι γεγονός ότι κανένα παιδί—ή ενήλικος—δεν μπορεί να εξωθήσει κάποιον άλλον στο ποτό, να ελέγξει ή και να θεραπεύσει τη συνήθειά του να πίνει. Αν κάποιος από τους γονείς σας είναι αλκοολικός, ανεξάρτητα από το τι σας είπαν ή από το τι υπαινίχτηκαν, απλούστατα το φταίξιμο δεν είναι δικό σας! Και ίσως χρειάζεται να σκεφτείτε προσεκτικά μήπως, χωρίς λόγο, εξακολουθείτε ως ενήλικο άτομο να αισθάνεστε υπεύθυνοι για τις ενέργειες και τη συμπεριφορά άλλων.—Παράβαλε Ρωμαίους 14:12· Φιλιππησίους 2:12.

«Δεν Μπορώ να Εμπιστευτώ Κανέναν»

Η εμπιστοσύνη οικοδομείται με την ειλικρινή εκδήλωση των συναισθημάτων και την εντιμότητα. Το περιβάλλον ενός αλκοολικού είναι οικοδομημένο πάνω στη μυστικότητα και στην άρνηση της πραγματικότητας.

Όταν ήταν νεαρή, η Σάρα ήξερε ότι ο πατέρας της ήταν αλκοολικός. Όμως, θυμάται: «Ένιωθα ένοχη ακόμη κι όταν μου περνούσε από το μυαλό αυτή η λέξη, γιατί κανείς άλλος στην οικογένειά μου δεν τολμούσε να την αναφέρει». Η Σούζαν αφηγείται μια παρόμοια εμπειρία: «Κανείς στην οικογένεια δεν μιλούσε ποτέ για το τι συνέβαινε, για το πόσο δυστυχισμένος ήταν ή για το πόσο έξαλλοι γινόμασταν με τον [αλκοολικό θετό μου πατέρα]. Νομίζω ότι απλώς έκλεινα τα μάτια μπροστά στην κατάσταση». Το γεγονός λοιπόν ότι ένας από τους γονείς είναι αλκοολικός πολλές φορές καλύπτεται από την άρνηση της πραγματικότητας. «Έμαθα να κάνω ‘τα στραβά μάτια’, επειδή είχα ήδη δει αρκετά», λέει η Σούζαν.

Την εμπιστοσύνη υποσκάπτει επίσης η κυκλοθυμική συμπεριφορά του αλκοολικού. Χτες ήταν χαρούμενος, σήμερα όμως είναι εξαγριωμένος. «Ποτέ δεν ήξερα πότε θα άρχιζε η θύελλα», λέει ο Μάρτιν, το ενήλικο παιδί μιας αλκοολικής μητέρας. Ο αλκοολικός αθετεί τις υποσχέσεις του, όχι λόγω αδιαφορίας, αλλά απλούστατα εξαιτίας του αλκοόλ. Η Δρ Κλόντια Μπλακ εξηγεί: «Το ποτό γίνεται η υπ’ αριθμόν ένα προτεραιότητα του αλκοολικού. Όλα τα άλλα περνούν σε δεύτερη μοίρα».

«Κρύβω τα Συναισθήματά Μου»

Αν τα παιδιά δεν νιώθουν άνετα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, μαθαίνουν να τα καταπνίγουν. Πηγαίνουν στο σχολείο με «χαμογελαστό πρόσωπο και σφιγμένο στομάχι», λέει το βιβλίο Ενήλικα Παιδιά—Τα Μυστικά των Προβληματικών Οικογενειών (Adult Children—The Secrets of Dysfunctional Families), και δεν τολμούν να εκφράσουν τις σκέψεις τους από φόβο μήπως εκθέσουν το μυστικό της οικογένειας. Εξωτερικά, όλα είναι μια χαρά· εσωτερικά, τα απωθημένα συναισθήματα αρχίζουν να σιγοκαίνε.

Όταν αυτά τα παιδιά ενηλικιώνονται, κάθε απόπειρα να καταπνίξουν τα συναισθήματά τους παριστάνοντας ότι ‘όλα είναι μια χαρά’ συνήθως αποτυχαίνει. Αν τα συναισθήματα δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια, εκφράζονται με σωματικά συμπτώματα—δηλαδή με έλκη, χρόνιους πονοκεφάλους και άλλα συναφή. «Τα συναισθήματα στην κυριολεξία με κατέτρωγαν», λέει η Σίρλεϊ. «Είχα τα συμπτώματα όποιας πάθησης μπορείς να σκεφτείς». Ο Δρ Τίμεν Σέρμακ εξηγεί: «Τα ενήλικα παιδιά αντιμετωπίζουν το στρες αρνούμενα να το δεχτούν, αλλά δεν μπορείς να κοροϊδέψεις τη Μητέρα Φύση. . . . Το σώμα που επί πολλά χρόνια παραμένει σε εξαιρετικά μεγάλη ένταση και πίεση αρχίζει κάποια στιγμή να καταρρέει».

Πέρα από την Επιβίωση

Τα ενήλικα παιδιά των αλκοολικών είναι δυνατά· το γεγονός ότι επιβίωσαν από τα ψυχικά τραύματα της παιδικής ηλικίας το πιστοποιεί αυτό. Αλλά δεν αρκεί μόνο να επιβιώσουν. Πρέπει να αποκτήσουν καινούριες αντιλήψεις γύρω από τις οικογενειακές σχέσεις. Ίσως πρέπει να ασχοληθούν με αισθήματα ενοχής, θυμού και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Τα ενήλικα παιδιά των αλκοολικών πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους για να φορέσουν αυτό που η Αγία Γραφή ονομάζει ‘νέα προσωπικότητα’.—Εφεσίους 4:23, 24, ΜΝΚ· Κολοσσαείς 3:9, 10, ΜΝΚ.

Αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο Λιρόι, ενήλικο παιδί ενός αλκοολικού, αγωνιζόταν να εφαρμόσει τις αρχές της Αγίας Γραφής στη δική του οικογένεια επί 20 χρόνια. «Όταν λάβαινα όλες αυτές τις στοργικές συμβουλές από την Εταιρία μέσω του βιβλίου Οικογένεια και άλλων εκδόσεων, δεν μπορούσα να συλλάβω το νόημα.a Το αποτέλεσμα ήταν ότι δεν εφάρμοζα τις πληροφορίες όσο έπρεπε. . . . Χωρίς συναισθήματα, προσπαθούσα μηχανικά να βρω και να εφαρμόσω κανόνες, όπως έκαναν οι Φαρισαίοι».—Βλέπε Ματθαίος 23:23, 24.

Για ένα άτομο σαν τον Λιρόι, απλές εισηγήσεις όπως να «είστε πιο στοργικοί», να «επικοινωνείτε» ή να «διαπαιδαγωγείτε τα παιδιά σας» πιθανόν να μην επαρκούν. Γιατί; Επειδή το ενήλικο παιδί ενός αλκοολικού ίσως δεν γνώρισε ποτέ τέτοιες ιδιότητες ή ικανότητες, οπότε πώς μπορεί να τις εκδηλώσει ή να τις μιμηθεί; Ο Λιρόι κατέφυγε σε ειδικό σύμβουλο για να κατανοήσει τι αντίκτυπο είχε πάνω του ο αλκοολισμός του πατέρα του. Αυτό άνοιξε το δρόμο για πνευματική πρόοδο. «Παρ’ όλο που αυτή η περίοδος της ζωής μου ήταν πολύ οδυνηρή, υπήρξε ταυτόχρονα περίοδος μεγάλης πνευματικής ανάπτυξης», λέει. «Πρώτη φορά στη ζωή μου, αισθάνομαι πραγματικά ότι αρχίζω να γνωρίζω τι ακριβώς είναι η αγάπη του Θεού».—1 Ιωάννου 5:3.

Μια Χριστιανή, η Σέριλ, ωφελήθηκε από τη βοήθεια μιας κοινωνικής λειτουργού η οποία είχε πείρα στα προβλήματα που παρουσιάζουν οι οικογένειες των αλκοολικών. Επίσης εμπιστεύτηκε ένα συμπονετικό πρεσβύτερο. «Μόνο από τότε που απαλλάχτηκα απ’ όλα αυτά τα φοβερά μυστικά μου νιώθω ότι βρίσκομαι σε ειρήνη με τον Ιεχωβά και με τον εαυτό μου», λέει η ίδια. «Τώρα θεωρώ τον Ιεχωβά Πατέρα μου (κάτι που ποτέ προηγουμένως δεν μπορούσα να κάνω) και δεν αισθάνομαι πια τόσο προδομένη για το ότι ποτέ δεν πήρα από τον επίγειο πατέρα μου την αγάπη και την καθοδήγηση που χρειαζόμουν».

Η Έιμι, η ενήλικη κόρη ενός αλκοολικού, διαπίστωσε ότι το να εργάζεται για να αναπτύξει ‘τους καρπούς του πνεύματος’ τη βοήθησε πολύ. (Γαλάτας 5:22, 23) Έμαθε επίσης να εκμυστηρεύεται τις σκέψεις της και τα συναισθήματά της σ’ έναν πρεσβύτερο που έδειχνε κατανόηση. «Εκείνος μου θύμιζε την επιδοκιμασία που πραγματικά ήθελα να επιζητώ», λέει η Έιμι, «την επιδοκιμασία του Ιεχωβά Θεού και του Ιησού Χριστού. Το να επιζητάς την αγάπη τους και την επιδοκιμασία τους δεν είναι ποτέ αυτοκαταστροφικό».

Πλήρης Θεραπεία

Η Αγία Γραφή περιέχει την υπόσχεση του Ιησού Χριστού ότι εκείνοι που έρχονται σ’ αυτόν φορτωμένοι από τις ανησυχίες θα αναζωογονηθούν. (Ματθαίος 11:28-30, ΜΝΚ) Επιπρόσθετα, ο Ιεχωβά ονομάζεται «Θεός πάσης παρηγορίας, ο παρηγορών ημάς εν πάση τη θλίψει ημών». (2 Κορινθίους 1:3, 4) Η Μορίνα λέει: «Κατάφερα να γνωρίσω τον Ιεχωβά ως Εκείνον που δεν θα με εγκατέλειπε ποτέ από σωματική, διανοητική ή συναισθηματική άποψη».

Ζούμε σε μια εποχή που η Αγία Γραφή ονομάζει έσχατες ημέρες, σ’ έναν καιρό κατά τον οποίο πολλοί—ακόμη και μέσα στον οικογενειακό κύκλο—θα ήταν ‘διεφθαρμένοι, χωρίς φυσική στοργή και άγριοι’. (2 Τιμόθεον 3:2, 3, Η Νέα Αγγλική Βίβλος [The New English Bible]) Αλλά ο Θεός υπόσχεται ότι σύντομα θα εγκαινιάσει έναν ειρηνικό νέο κόσμο από τον οποίο θα εξαλείψει τα δάκρυα και τη θλίψη. (Αποκάλυψις 21:4, 5) Μια Χριστιανή που μεγάλωσε σ’ ένα σπίτι όπου υπήρχε το πρόβλημα του αλκοολισμού λέει: «Ελπίζουμε ότι όλοι μας θα τα καταφέρουμε να μπούμε μαζί σ’ αυτόν το νέο κόσμο, όπου θα λάβουμε την ολοκληρωτική θεραπεία που μόνο ο Ιεχωβά μπορεί να δώσει».

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

«Είμαι ενήλικο παιδί ενός αλκοολικού γονέα. Ο πατέρας μου έγινε αλκοολικός όταν ήμουν οχτώ χρονών. Όταν έπινε, γινόταν βίαιος. Θυμάμαι πόσο τρομοκρατημένοι αισθανόμασταν όλοι στην οικογένεια. Την εποχή που θα έπρεπε να ζω ευτυχισμένη τα παιδικά μου χρόνια, έμαθα να θάβω τα συναισθήματά μου, τις ανάγκες μου, τις επιθυμίες μου και τις ελπίδες μου. Το πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο πατέρας μου απασχολούσε τόσο πολύ αυτόν και τη μητέρα μου, ώστε δεν ήταν ποτέ εύκαιροι για εμένα. Δεν άξιζα το χρόνο τους. Άρχισα να νιώθω ανάξια. Σε ηλικία οχτώ χρονών ο ρόλος που μου φόρτωσαν με ανάγκασε να πάψω πια να είμαι παιδί—με ανάγκασε να μεγαλώσω από τη μια στιγμή στην άλλη και να επωμιστώ οικογενειακές υποχρεώσεις. Η ζωή μου αναβλήθηκε επ’ αόριστον.

»Η συμπεριφορά του πατέρα μου ήταν τόσο αξιόμεμπτη που η μομφή έπεφτε και σ’ εμένα. Για να αντισταθμίσω αυτό το γεγονός προσπάθησα να είμαι τέλεια. Έδινα συνεχώς από τον εαυτό μου προσπαθώντας να αγοράσω την αγάπη των άλλων, χωρίς ποτέ να αισθάνομαι ότι άξιζα να με αγαπούν χωρίς όρους. Η ζωή μου ολόκληρη έγινε μια παράσταση και τα συναισθήματά μου ήταν παγωμένα. Χρόνια αργότερα, ο σύζυγός μου και τα παιδιά μου μού είπαν ότι ήμουν ρομπότ, ότι ενεργούσα μηχανικά. Επί 30 χρόνια τους υπηρετούσα σαν σκλάβα, είχα θυσιάσει τις συναισθηματικές μου ανάγκες για χάρη των δικών τους, τους έδινα από τον εαυτό μου όπως πάντα έδινα και στους γονείς μου. Κι αυτό ήταν το ευχαριστώ; Ήταν το τελειωτικό χτύπημα!

»Θυμωμένη, μπερδεμένη και σε κατάσταση απόγνωσης, αποφάσισα να βρω τι μου συνέβαινε. Καθώς μιλούσα με άλλους που είχαν ανατραφεί σε σπίτια με το πρόβλημα του αλκοολισμού, άρχισαν να βγαίνουν από μέσα μου πολλά απωθημένα συναισθήματα, πράγματα που δεν θυμόμουν προηγουμένως, πράγματα που μου προξενούσαν συχνές κρίσεις εξουθενωτικής κατάθλιψης. Ήταν σαν να έφευγε ένα βάρος από πάνω μου, σαν κάθαρση. Τι ανακούφιση ήταν για εμένα να ξέρω ότι δεν ήμουν μόνη, ότι υπήρχαν άλλοι οι οποίοι συμμερίζονταν και κατανοούσαν τα ψυχικά τραύματα που μου άφησε το γεγονός πως μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι με το πρόβλημα του αλκοολισμού!

»Στράφηκα σε μια ομάδα που ονομαζόταν Ενήλικα Παιδιά Αλκοολικών και άρχισα να ακολουθώ κάποιες από τις θεραπευτικές μεθόδους τους. Διάφορα εγχειρίδια με βοήθησαν να αλλάξω τις διαστρεβλωμένες απόψεις μου. Κρατούσα ημερολόγιο για να ανασύρω κι άλλα συναισθήματα, συναισθήματα που είχαν μείνει θαμμένα επί χρόνια. Άκουγα κασέτες που σου μαθαίνουν πώς να βοηθάς τον εαυτό σου. Παρακολουθούσα στην τηλεόραση την εκπομπή κάποιου που ήταν ο ίδιος παιδί αλκοολικού. Το βιβλίο Πώς να Αισθάνεστε Θαυμάσια [Feeling Good], της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Πενσιλβανίας, με βοήθησε να οικοδομήσω αυτοεκτίμηση και να βελτιώσω τα διαστρεβλωμένα πρότυπα σκέψης μου.

»Μερικά απ’ αυτά τα καινούρια πρότυπα σκέψης έγιναν εργαλεία, κατευθυντήριες γραμμές για να αντιμετωπίζω τη ζωή και τις σχέσεις μου. Μερικά απ’ αυτά που έμαθα και εφάρμοσα είναι τα εξής: Αυτό που έχει σημασία δεν είναι το τι μας έχει συμβεί αλλά το πώς εμείς βλέπουμε ή αντιλαμβανόμαστε αυτό που μας έχει συμβεί. Τα συναισθήματα δεν πρέπει να τα αφήνουμε απολιθωμένα μέσα μας, αλλά είτε να τα εξετάζουμε και να τα εκφράζουμε με εποικοδομητικό τρόπο είτε να τα διώχνουμε. Ένα άλλο εργαλείο είναι η φράση ‘να ενεργείς με βάση το σωστό τρόπο σκέψης’. Η πράξη που επαναλαμβάνεται μπορεί να διαμορφώσει καινούρια πρότυπα λογίκευσης.

»Το πιο σημαντικό εργαλείο απ’ όλα είναι ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή. Απ’ αυτήν και από τις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά, καθώς και από τους πρεσβυτέρους και άλλους ώριμους Χριστιανούς, έλαβα την καλύτερη μορφή πνευματικής θεραπείας και έμαθα να έχω το σωστό είδος αγάπης για τον εαυτό μου. Έμαθα επίσης ότι είμαι μοναδικό άτομο, με ξεχωριστή προσωπικότητα, ότι δεν υπάρχει κανένα άλλο άτομο στο σύμπαν που να είναι ίδιο μ’ εμένα. Το πιο σημαντικό είναι ότι γνωρίζω πως ο Ιεχωβά με αγαπάει και πως ο Ιησούς πέθανε και για εμένα όπως και για άλλους.

»Τώρα, ενάμιση χρόνο αργότερα, θα έλεγα ότι είμαι κατά 70 τοις εκατό καλύτερα. Η ολοκληρωτική θεραπεία θα έρθει μόνο όταν ο νέος κόσμος δικαιοσύνης του Ιεχωβά θα έχει αντικαταστήσει τον παρόντα πονηρό κόσμο και το θεό του, τον Σατανά τον Διάβολο».

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η Αγία Γραφή λέει: «Η βουλή εν τη καρδία του ανθρώπου είναι ως ύδατα βαθέα· αλλ’ ο συνετός άνθρωπος [ο άνθρωπος που έχει διάκριση, ΜΝΚ] θέλει ανασύρει αυτήν». (Παροιμίαι 20:5) Απαιτείται διάκριση από εκείνον ο οποίος βοηθάει, ώστε να ανασύρει με επιτυχία από τα βαθιά νερά της καρδιάς τα πράγματα που βασανίζουν ένα καταθλιμμένο άτομο. Έχει μεγάλη αξία ‘το πλήθος των συμβούλων’ αν αυτοί έχουν διάκριση. (Παροιμίαι 11:14) Η ακόλουθη παροιμία δείχνει επίσης την αξία τού να ζητάει κανείς συμβουλή από άλλους: «Ο σίδηρος ακονίζει τον σίδηρον· και ο άνθρωπος ακονίζει το πρόσωπον του φίλου αυτού». (Παροιμίαι 27:17) Όταν τα βασανισμένα άτομα επικοινωνούν μεταξύ τους, ‘μπορούν να ανταλλάξουν ενθάρρυνση’. (Ρωμαίους 1:12, ΜΝΚ) Και για να εφαρμόσει τη Γραφική παραίνεση να ‘μιλάει παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές’, όποιος παρηγορεί πρέπει να κατανοεί τις αιτίες και τις προεκτάσεις της κατάθλιψης που επηρεάζει το άτομο το οποίο χρειάζεται παρηγοριά.—1 Θεσσαλονικείς 5:14, ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]

Πολλά παιδιά αλκοολικών εκδηλώνουν τα ίδια συμπτώματα που παρουσιάζουν και οι βετεράνοι πολεμιστές μετά το ψυχοτραυματικό στρες το οποίο υπέστησαν!

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 10]

Το περιβάλλον ενός αλκοολικού είναι οικοδομημένο πάνω στη μυστικότητα και στην άρνηση της πραγματικότητας

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 10]

Πηγαίνουν στο σχολείο με «χαμογελαστό πρόσωπο και σφιγμένο στομάχι»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 11]

«Τώρα θεωρώ τον Ιεχωβά Πατέρα μου (κάτι που ποτέ προηγουμένως δεν μπορούσα να κάνω)»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 12]

[Εικόνα στη σελίδα 9]

«Τα συναισθήματα στην κυριολεξία με κατέτρωγαν»