ΚΛΑΥΔΙΟΣ

(Κλαύδιος).

Τέταρτος αυτοκράτορας της Ρώμης, γιος του Δρούσου, του αδελφού του Τιβέριου, και θείος του Καλιγούλα, τον οποίο διαδέχθηκε στο θρόνο το 41 Κ.Χ. Ο Κλαύδιος δεν είχε πολύ δυνατή κράση ούτε ήταν ιδιαίτερα αποφασιστικός, και μολονότι τον ενδιέφερε η ιστορία, η συγγραφή και άλλες φιλολογικές ενασχολήσεις, οι προκάτοχοί του τον θεωρούσαν διανοητικά ανίκανο να χειριστεί τα ηνία της εξουσίας και ευνοούσαν άλλους ως διαδόχους. Εντούτοις, στη διάρκεια της αναταραχής που ακολούθησε τη δολοφονία του Καλιγούλα, η Πραιτωριανή Φρουρά επέβαλε τη θέλησή της και ανακήρυξε τον Κλαύδιο αυτοκράτορα. Ένας από τους υποστηρικτές του σε αυτή την πάλη για την εξουσία υπήρξε και ο Ηρώδης Αγρίππας Α΄, τον οποίο ο Κλαύδιος αντάμειψε επικυρώνοντας τη βασιλεία του και προσθέτοντας την Ιουδαία και τη Σαμάρεια στην επικράτειά του. Ο Κλαύδιος κατόρθωσε επίσης να κερδίσει την εύνοια της Συγκλήτου. Λέγεται ότι η τέταρτη σύζυγός του τον δηλητηρίασε με μανιτάρια το 54 Κ.Χ., το 14ο έτος της διακυβέρνησής του. Τότε ήρθε στην εξουσία ο Νέρων.

Μια «μεγάλη πείνα σε ολόκληρη την κατοικημένη γη» προειπώθηκε από τον προφήτη Άγαβο, «η οποία και έγινε τον καιρό του Κλαύδιου». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να συγκεντρωθεί γρήγορα μια “διακονία βοήθειας” από τους Χριστιανούς της Αντιόχειας για τους αδελφούς τους στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία. (Πρ 11:27-30) Μια τέτοια πείνα στην Παλαιστίνη κατά τη διακυβέρνηση του Κλαύδιου αποκαλείται από τον Ιώσηπο (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Κ΄, 49-53 [ii, 5]· Κ΄, 101 [v, 2]) ο “μεγάλος λιμός” και τοποθετείται γύρω στο 46 Κ.Χ.

«Ο Κλαύδιος είχε προστάξει όλους τους Ιουδαίους να φύγουν από τη Ρώμη», εκδίδοντας το διάταγμά του το 49 ή στις αρχές του 50 Κ.Χ., στο ένατο έτος της διακυβέρνησής του. Ο Ρωμαίος βιογράφος και ιστορικός Σουητώνιος επιβεβαιώνει ότι ο Κλαύδιος εκτόπισε τους Ιουδαίους από τη Ρώμη. (Οι Βίοι των Καισάρων, Κλαύδιος, XXV, 4) Ως συνέπεια αυτής της εντολής απέλασης, δύο Χριστιανοί Ιουδαίοι, ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα, έφυγαν από τη Ρώμη για την Κόρινθο, όπου λίγο μετά την άφιξή τους συνάντησαν τον απόστολο Παύλο όταν εκείνος έφτασε εκεί, πιθανότατα το φθινόπωρο του έτους 50 Κ.Χ. (Πρ 18:1-3) Στην αρχή της διακυβέρνησής του, ο Κλαύδιος ήταν ευνοϊκά διακείμενος προς τους Ιουδαίους, προστάζοντας μάλιστα να εκδηλώνεται ανοχή προς αυτούς και χορηγώντας τους διάφορες ελευθερίες σε όλη την αυτοκρατορία. Φαίνεται, όμως, ότι αρκετοί Ιουδαίοι στη Ρώμη δημιουργούσαν ταραχές, και γι’ αυτό ο Κλαύδιος τους έδιωξε από την πόλη.