ΑΝΑΡΜΟΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΘΥΜΙΑΜΑ

Στο εδάφιο Λευιτικό 10:1 η εβραϊκή λέξη ζαρ (θηλυκό, ζαράχ· κατά κυριολεξία, ξένη) χρησιμοποιείται αναφορικά με την «ανάρμοστη φωτιά, την οποία [ο Θεός] δεν τους είχε ορίσει», αλλά την οποία πρόσφεραν ενώπιον του Ιεχωβά οι γιοι του Ααρών, ο Ναδάβ και ο Αβιού, και για την οποία εκείνος τους εκτέλεσε με φωτιά. (Λευ 10:2· Αρ 3:4· 26:61) Στη συνέχεια, ο Ιεχωβά είπε στον Ααρών: «Να μην πίνεις κρασί ή μεθυστικό ποτό, εσύ και οι γιοι σου μαζί σου, όταν μπαίνετε στη σκηνή της συνάντησης, για να μην πεθάνετε. Είναι νομοθέτημα που θα ισχύει στον αιώνα για τις γενιές σας, τόσο για να κάνετε διάκριση μεταξύ του αγίου πράγματος και του βέβηλου και μεταξύ του ακάθαρτου πράγματος και του καθαρού όσο και για να διδάσκετε τους γιους του Ισραήλ όλες τις διατάξεις που τους είπε ο Ιεχωβά μέσω του Μωυσή». (Λευ 10:8-11) Αυτό αφήνει να εννοηθεί ότι ο Ναδάβ και ο Αβιού ήταν σε κατάσταση μέθης, γι’ αυτό και τόλμησαν να προσφέρουν φωτιά που δεν είχε οριστεί. Αυτή η φωτιά πιθανόν να ήταν παράνομη ως προς το χρόνο, τον τόπο ή τον τρόπο προσφοράς της ή μπορεί να ήταν θυμίαμα διαφορετικής σύνθεσης από εκείνη που περιγράφεται στα εδάφια Έξοδος 30:34, 35. Το γεγονός ότι ήταν μεθυσμένοι δεν δικαιολογούσε την αμαρτία τους.

Η ίδια αυτή λέξη, η λέξη ζαρ, χρησιμοποιείται στο εδάφιο Έξοδος 30:9 αναφερόμενη στο κάψιμο ανάρμοστου θυμιάματος στο θυσιαστήριο του θυμιάματος που βρισκόταν στα Άγια.—Βλέπε ΜΝΚ, υποσ.