Ο Ιστορικός Χαρακτήρας της Γένεσης. Η Γένεση είναι η μόνη γνωστή στους ανθρώπους πηγή η οποία παρέχει μια λογική, συγκροτημένη ιστορία των γεγονότων που φτάνουν μέχρι την αρχή. Αν δεν είχαμε την αληθινή ιστορία της Γένεσης για τον πρώτο άντρα και την πρώτη γυναίκα, θα είχαμε μείνει μόνο με τις ευφάνταστες ιστορίες ή τις αλληγορικές εξηγήσεις της αρχής του ανθρώπου που περιέχονται στις αφηγήσεις περί δημιουργίας των ειδωλολατρικών εθνών. Μια παραβολή του βιβλίου της Γένεσης με τις ειδωλολατρικές αφηγήσεις περί δημιουργίας δείχνει ξεκάθαρα την ανωτερότητα της Βιβλικής αφήγησης.

Παραδείγματος χάρη, ο βασικός βαβυλωνιακός μύθος αναφέρει ότι ο θεός Μαρντούκ, ο κυριότερος θεός της Βαβυλώνας, σκότωσε τη θεά Τιαμάτ και στη συνέχεια πήρε το πτώμα της και «το χώρισε στα δύο σαν στρείδι: το ένα μισό το έβαλε ψηλά και το στερέωσε ως ουρανό». Έτσι ήρθε σε ύπαρξη η γη και ο ουρανός της. Όσον αφορά τη δημιουργία της ανθρώπινης ζωής, αυτός ο μύθος λέει ότι οι θεοί έπιασαν τον θεό Κινγκού και «του επέβαλαν την ποινή για την ενοχή του και έκοψαν το αίμα του (τις φλέβες του). Από το αίμα του έπλασαν τους ανθρώπους». (Αρχαία Κείμενα από την Εγγύς Ανατολή [Ancient Near Eastern Texts], επιμέλεια Τζέιμς Πρίτσαρντ, 1974, σ. 67, 68) Παρόμοια, οι αιγυπτιακοί μύθοι περί δημιουργίας μιλούν για τη δράση διαφόρων θεών, διαφωνούν όμως ως προς το ποιας πόλης ο θεός (της Μέμφιδος ή των Θηβών) ήταν αυτός που εμπνεύστηκε τη δημιουργία. Ένας αιγυπτιακός μύθος αναφέρει ότι ο θεός του ήλιου, ο Ρα, δημιούργησε τους ανθρώπους από τα δάκρυά του. Οι ελληνικοί μύθοι είναι παράλληλοι με τους μύθους των Βαβυλωνίων. Τα αρχαία κινέζικα κείμενα είναι κυρίως ημερολόγια και χρονικοί υπολογισμοί ή περιέχουν αφηγήσεις καθαρά τοπικού ή προσωρινού ενδιαφέροντος.

Η Γένεση μας λέει πώς ήρθε σε ύπαρξη το σύμπαν. Περιγράφει με ρεαλισμό τα θαύματα της δημιουργίας, χωρίς να τα αφήνει να επισκιάζουν τον κύριο σκοπό του βιβλίου. Συνεπώς, δεν μοιάζει με τις ειδωλολατρικές ιστορίες περί δημιουργίας που κάνουν αυτά τα θαύματα κεντρικό τους θέμα και καταφεύγουν σε παραλογισμούς και καταφανείς αναλήθειες για να τα τονίσουν. Η Γένεση μιλάει για το δημιουργικό έργο και δείχνει ποιος ήταν ο σκοπός του Θεού όταν δημιούργησε τον άνθρωπο, ποια είναι η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και ποια είναι η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα.