Όπως, λοιπόν, ο Μωυσής ήταν ο εκπρόσωπος του Θεού, έτσι και ο ίδιος έγινε «Θεός» για τον Ααρών, ο οποίος μιλούσε ως εκπρόσωπός του. Στη συνάντηση που ακολούθησε με τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ, καθώς και στις επαφές με τον Φαραώ, φαίνεται ότι ο Θεός έδινε στον Μωυσή τις οδηγίες και τις εντολές, ενώ στη συνέχεια ο Μωυσής τις μεταβίβαζε στον Ααρών, και έτσι ο Ααρών ήταν αυτός που μιλούσε ενώπιον του Φαραώ (ενός διαδόχου του Φαραώ από τον οποίο είχε φύγει ο Μωυσής 40 χρόνια πρωτύτερα). (Εξ 2:23· 4:10-17) Αργότερα, ο Ιεχωβά χαρακτήρισε τον Ααρών “προφήτη” του Μωυσή με την έννοια ότι, όπως ο Μωυσής ήταν ο προφήτης του Θεού και λάβαινε κατεύθυνση από αυτόν, έτσι και ο Ααρών έπρεπε να λαβαίνει κατεύθυνση από τον Μωυσή.

Μπροστά στον Φαραώ της Αιγύπτου. Ο Μωυσής και ο Ααρών επρόκειτο πλέον να παίξουν βασικούς ρόλους σε μια “μάχη μεταξύ θεών”. Στα πρόσωπα των μάγων ιερέων, των οποίων οι αρχηγοί ονομάζονταν προφανώς Ιαννής και Ιαμβρής (2Τι 3:8), ο Φαραώ συγκάλεσε τη δύναμη όλων των θεών της Αιγύπτου εναντίον της δύναμης του Ιεχωβά. Το πρώτο θαύμα που εκτέλεσε ο Ααρών μπροστά στον Φαραώ, με την κατεύθυνση του Μωυσή, απέδειξε την ανωτερότητα του Ιεχωβά σε σχέση με τους θεούς της Αιγύπτου, μολονότι ο Φαραώ έγινε πιο ισχυρογνώμων. (Εξ 7:8-13) Αργότερα, όταν επήλθε η τρίτη πληγή, ακόμη και οι ιερείς αναγκάστηκαν να παραδεχτούν: «Είναι το δάχτυλο του Θεού!» Μάλιστα οι ίδιοι χτυπήθηκαν τόσο πολύ από την πληγή με τα μεγάλα σπυριά ώστε δεν μπορούσαν καν να εμφανιστούν ενώπιον του Φαραώ για να εναντιωθούν στον Μωυσή κατά τη διάρκεια εκείνης της πληγής.—Εξ 8:16-19· 9:10-12.

Οι πληγές οδηγούν σε απάλυνση και σκλήρυνση. Ο Μωυσής και ο Ααρών ήταν αυτοί που εξήγγειλαν την καθεμιά από τις Δέκα Πληγές. Οι πληγές επέρχονταν όπως εξαγγέλλονταν, αποδεικνύοντας ότι ο Μωυσής ήταν ο διορισμένος εκπρόσωπος του Ιεχωβά.

Απαιτούνταν θάρρος και πίστη για να αντιμετωπίσει τον Φαραώ. Μόνο με τη δύναμη του Ιεχωβά και χάρη στην επενέργεια του πνεύματός του σε αυτούς αποδείχτηκαν ο Μωυσής και ο Ααρών αντάξιοι του έργου που είχε τεθεί μπροστά τους. Οραματιστείτε την αυλή του Φαραώ, του βασιλιά της αδιαμφισβήτητης παγκόσμιας δύναμης εκείνης της εποχής. Το μεγαλείο της ήταν απαράμιλλο, και ο υπεροπτικός Φαραώ, ο οποίος θεωρούνταν θεός, ήταν περιστοιχισμένος εδώ από τους συμβούλους του, τους στρατιωτικούς διοικητές του, τους φρουρούς του και τους δούλους του. Επιπλέον, παρόντες ήταν και οι θρησκευτικοί ηγέτες, οι μάγοι ιερείς, οι μεγαλύτεροι εναντιούμενοι του Μωυσή. Μετά τον Φαραώ, αυτοί ήταν οι ισχυρότεροι άνθρωποι στο βασίλειο. Όλο αυτό το εντυπωσιακό επιτελείο βρισκόταν στο πλευρό του Φαραώ υποστηρίζοντας τους θεούς της Αιγύπτου. Ο δε Μωυσής και ο Ααρών εμφανίστηκαν μπροστά στον Φαραώ, όχι μία, αλλά πολλές φορές, ενώ η καρδιά του Φαραώ γινόταν κάθε φορά σκληρότερη, εφόσον ήταν αποφασισμένος να κρατήσει τους πολύτιμους Εβραίους δούλους του υπό την εξουσία του. Μάλιστα, μετά την εξαγγελία της όγδοης πληγής, ο Μωυσής και ο Ααρών εκδιώχθηκαν μπροστά από τον Φαραώ, και μετά την ένατη πληγή διατάχθηκαν να μην προσπαθήσουν να ξαναδούν το πρόσωπό του, διαφορετικά θα πέθαιναν.—Εξ 10:11, 28.

Έχοντας αυτά κατά νου, γίνεται απόλυτα κατανοητό το γιατί ο Μωυσής στράφηκε επανειλημμένα στον Ιεχωβά για επιβεβαίωση και ενίσχυση. Αλλά πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι ποτέ δεν παρέλειψε να εκτελέσει στο ακέραιο τις εντολές του Ιεχωβά. Ποτέ δεν μείωσε τη δύναμη ούτε μιας λέξης από όσα του παρήγγειλε ο Ιεχωβά να πει στον Φαραώ, και η ηγεσία του ήταν τέτοια ώστε, τον καιρό της δέκατης πληγής, «όλοι οι γιοι του Ισραήλ έκαναν ακριβώς όπως είχε διατάξει ο Ιεχωβά τον Μωυσή και τον Ααρών. Έκαναν έτσι ακριβώς». (Εξ 12:50)