Η μέθοδος που χρησιμοποιούσαν οι Εβραίοι για την κατεργασία του λιναριού ήταν κατά πάσα πιθανότητα ανάλογη με αυτήν που περιγράφει ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος του πρώτου αιώνα Κ.Χ. στο έργο του Φυσική Ιστορία (Naturalis Historia, XIX, III, 17, 18) και με αυτήν που απεικονίζει η αρχαία αναπαράσταση η οποία φυλάσσεται στο Μπενί Χασάν της Αιγύπτου. Αφού αποσπούσαν το λιναρόσπορο, βύθιζαν τα λινοκάλαμα σε νερό και από πάνω τους τοποθετούσαν πέτρες για να μην επιπλέουν. Καθώς το λινάρι μούσκευε στο νερό, το ξυλώδες μέρος του σάπιζε και οι ίνες ελευθερώνονταν. Όταν χαλάρωνε το εξωτερικό μέρος των λινοκάλαμων, δηλαδή η φλούδα, τα έβγαζαν από το νερό και τα άφηναν στον ήλιο, γυρίζοντάς τα επανειλημμένα, μέχρι να ξεραθούν εντελώς. Κατόπιν χτυπούσαν το λινάρι με κόπανους πάνω σε πέτρες και αποχώριζαν τις ίνες, τις οποίες και καθάριζαν ξαίνοντάς τες. Οι ίνες κατώτερης ποιότητας, που βρίσκονται κοντά στη φλούδα, χρησιμοποιούνταν για φιτίλια λυχναριών (βλέπε Ησ 42:3· 43:17· Ματ 12:20), ενώ οι εσωτερικές ίνες, που είναι λευκότερες και καλύτερης ποιότητας, μετατρέπονταν σε νήμα το οποίο γυάλιζαν χτυπώντας το ξανά και ξανά πάνω σε μια σκληρή πέτρα.

Τα χαμηλά υψόμετρα και τα αλλουβιακά εδάφη, που είναι τόσο συνηθισμένα στην Αίγυπτο, θεωρούνται πολύ κατάλληλα για την καλλιέργεια του λιναριού. Στον αρχαίο κόσμο αυτή η χώρα φημιζόταν για το εκλεκτό λινό της. Γι’ αυτό, η θεόσταλτη πληγή του χαλαζιού, η οποία κατέστρεψε το λινάρι και το κριθάρι, αποτέλεσε βαρύ πλήγμα για την οικονομία της Αιγύπτου. (Εξ 9:23, 31) Μεταγενέστερα, στην εξαγγελία εναντίον της Αιγύπτου που κατέγραψε ο Ησαΐας (19:9), μεταξύ των ατόμων που επρόκειτο να ντραπούν περιλήφθηκαν και «εκείνοι που εργάζονται το ξασμένο λινάρι».—Βλέπε ΛΙΝΟ.

Ύφασμα από λινάρι. Τα περισσότερα ενδύματα των Εβραίων ήταν είτε μάλλινα είτε λινά. (Λευ 13:47· Παρ 31:13, 22· Ωσ 2:5, 9) Η ανάμειξη αυτών των δύο υλικών απαγορευόταν από το Νόμο για τα ενδύματα των Ισραηλιτών που δεν ήταν ιερείς. (Δευ 22:11) Από λινό ύφασμα φτιάχνονταν επίσης, μεταξύ άλλων, ζώνες (Ιερ 13:1) και πανιά πλοίων. (Ιεζ 27:7) Οι Ισραηλίτες, αν και προφανώς κατασκεύαζαν δικά τους λινά υφάσματα, εισήγαν κάποια ποσότητα λινών από την Αίγυπτο.—Παρ 7:16.

Τα λινά υφάσματα διέφεραν ως προς την ποιότητα, όπως υποδηλώνει το γεγονός ότι η Γραφή κάνει λόγο για «εκλεκτό λινό» και για «εκλεκτά υφάσματα». (Ιεζ 16:10· 27:16) Οι πλούσιοι, οι βασιλιάδες και οι άνθρωποι που κατείχαν υψηλές κυβερνητικές θέσεις φορούσαν λινά ανώτερης ποιότητας. (Γε 41:42· 1Χρ 15:27· Εσθ 8:15· Λου 16:19) Ο Ιωσήφ, κάποιος πλούσιος άνθρωπος από την Αριμαθαία, τύλιξε το πτώμα του Ιησού σε καθαρό, εκλεκτό λινό ύφασμα.—Ματ 27:57-59.

Εκλεκτά λινά νήματα που έκλωσαν οι Ισραηλίτισσες χρησιμοποιήθηκαν για τα δέκα υφάσματα της σκηνής της μαρτυρίας, την κουρτίνα που χώριζε τα Άγια από τα Άγια των Αγίων, το προπέτασμα για την είσοδο της σκηνής, τα παραπετάσματα της αυλής, καθώς και το προπέτασμα της πύλης της. (Εξ 35:25· 36:8, 35, 37· 38:16, 18) Εκλεκτό στριμμένο λινάρι χρησιμοποιήθηκε επίσης στο ζωνάρι, στο εφόδ και στο περιστήθιο του αρχιερέα. (Εξ 39:2, 3, 5, 8) Χιτώνες από εκλεκτό λινάρι φτιάχτηκαν και για τους άλλους ιερείς. (Εξ 39:27-29) Όσον αφορά τις κουρτίνες και τα ενδύματα που χρησιμοποιούνταν στο αγιαστήριο, φαίνεται ότι κατασκευάζονταν κυρίως από λινό ύφασμα, το οποίο στόλιζαν με κεντήματα από βαμμένο μαλλί και χρυσάφι.—Εξ 35:35· 38:23.

Μεταφορική Χρήση. Η Βαβυλώνα η Μεγάλη παρουσιάζεται ντυμένη με εκλεκτό λινό ύφασμα και πορφύρα και κατακόκκινο ύφασμα, κάτι που συμβολίζει την πολυτέλεια. (Απ 18:16) Ωστόσο, σχετικά με τη νύφη του Χριστού, λέγεται σαφώς ότι το εκλεκτό λινό ύφασμα της ενδυμασίας της συμβολίζει «τις δίκαιες πράξεις των αγίων». Παρόμοια, τα ουράνια στρατεύματα παρουσιάζονται ντυμένα με λευκό, καθαρό, εκλεκτό λινό ύφασμα, ενδεικτικό τού ότι πολεμούν με δικαιοσύνη.—Απ 19:8, 11, 14· βλέπε επίσης Δα 10:5· Απ 15:6· ΛΙΝΑΡΙ.

(Λίνος).

Κάποιος Χριστιανός στη Ρώμη για τον οποίο ο απόστολος Παύλος αναφέρει ότι έστειλε χαιρετισμούς στον Τιμόθεο. (2Τι 4:21) Ο Ειρηναίος (που γεννήθηκε περίπου το 120/140 Κ.Χ.) και άλλοι μεταγενέστεροί του ταύτισαν τον συγκεκριμένο Λίνο με έναν από τους πρώτους επισκόπους της Ρώμης ο οποίος είχε το ίδιο όνομα, αλλά αυτή η ταύτιση βασίζεται μόνο στην παράδοση.

[εβρ., ’αργαί· ’αρί· λαβί’· λάγις· σάχαλ (νεαρό λιοντάρι)· κεφίρ (χαιτοφόρο νεαρό λιοντάρι)· λεβιγιά’ (λέαινα)· αραμαϊκή, ’αργαί· ελλ. κείμενο, λέων].

Μεγάλο, καστανόξανθο θηλαστικό της οικογένειας Αιλουροειδή, το οποίο έχει μακριά ουρά που καταλήγει σε φούντα. Η χαρακτηριστική πυκνή χαίτη του αρσενικού αρχίζει να αναπτύσσεται όταν το ζώο είναι περίπου τριών ετών. Αν και έχουν εκλείψει τώρα από την Παλαιστίνη, στην αρχαιότητα τα λιοντάρια αφθονούσαν εκεί. Βρίσκονταν στην περιοχή της οροσειράς του Αντιλιβάνου (Ασμ 4:8), στις συστάδες κατά μήκος του Ιορδάνη (Ιερ 49:19· 50:44· Ζαχ 11:3) και στη «γη της στενοχώριας και των δυσχερειών», δηλαδή στην έρημο Ν του Ιούδα.—Ησ 30:6· παράβαλε Δευ 8:15.

Σε ορισμένες περιπτώσεις οι βοσκοί έπρεπε να προστατεύουν το ποίμνιο από τα λιοντάρια. Κάποτε