Παρόμοια, ο σύζυγος, καθώς ασκεί την ηγεσία του, έχει ορισμένα δικαιώματα όσον αφορά τη λήψη των τελικών αποφάσεων και τη γενική επίβλεψη. Επιπρόσθετα, όμως, έχει το καθήκον να αποδέχεται την ευθύνη για την οικογένειά του. Έχει την πρωταρχική υποχρέωση να προμηθεύει τα απαραίτητα από υλική και πνευματική άποψη για το σπιτικό του.—1Τι 5:8.

Ο Χριστιανός άντρας πρέπει να ασκεί την ηγεσία του σοφά, αγαπώντας τη σύζυγό του όπως τον εαυτό του. (Εφ 5:33) Ο Ιησούς Χριστός ασκεί την ηγεσία του στη Χριστιανική εκκλησία με αυτόν τον τρόπο. (Εφ 5:28, 29) Ως κεφαλή των παιδιών του, ο πατέρας δεν πρέπει να τα παροξύνει, αλλά οφείλει να τα ανατρέφει «με τη διαπαιδαγώγηση και τη νουθεσία του Ιεχωβά». (Εφ 6:4)

Παραδείγματος χάρη, αν είναι οικογενειάρχης, τότε από σεβασμό για τη δική του κεφαλή, τον Χριστό, πρέπει να συμμορφώνεται με τη συμβουλή να κατοικεί με τη σύζυγό του σύμφωνα με τη γνώση, “αποδίδοντας τιμή σε αυτήν ως πιο αδύναμο σκεύος”, και θα πρέπει να καταβάλλει ένθερμη προσπάθεια να εκπαιδεύει τα παιδιά του κατάλληλα. (1Πε 3:7· Εφ 6:4) Αυτή η συμβουλή τέθηκε στην Αγία Γραφή για όλους μέσα στην εκκλησία του Χριστού. Άρα, όταν ένας άντρας την ακολουθεί, δείχνει ότι σέβεται την ηγεσία.—Εφ 5:23.

Εφόσον ο άντρας είχε το προβάδισμα στην ανθρώπινη δημιουργία, του δόθηκε προβάδισμα θέσης έναντι της γυναίκας. (1Τι 2:12, 13) Η γυναίκα πλάστηκε από ένα πλευρό που πάρθηκε από τον άντρα και ήταν οστό από τα οστά του και σάρκα από τη σάρκα του. (Γε 2:22, 23) Εκείνη δημιουργήθηκε για χάρη του άντρα, και όχι ο άντρας για χάρη εκείνης. (1Κο 11:9) Επομένως, σύμφωνα με τη διευθέτηση του Θεού για την οικογένεια, η γυναίκα έπρεπε πάντα να υποτάσσεται στο σύζυγό της και δεν έπρεπε να σφετερίζεται την εξουσία του. (Εφ 5:22, 23· 1Πε 3:1) Επίσης, στη Χριστιανική εκκλησία η γυναίκα δεν πρέπει να διδάσκει άλλους αφιερωμένους άντρες ούτε να ασκεί εξουσία σε αυτούς.—1Τι 2:12.

Οι Εβραίοι των αρχαίων καιρών αναγνώριζαν την ανώτερη θέση που κατείχε ο άντρας στην οικογένεια και στη φυλετική δομή. Η Σάρρα ήταν υποτακτική και αποκαλούσε τον Αβραάμ «κύριο», μνημονεύεται δε με επαινετικό τρόπο επειδή αναγνώριζε την ηγεσία του. (Γε 18:12· 1Πε 3:5, 6) Υπό τη διαθήκη του Νόμου δινόταν έμφαση στην προνομιακή θέση των αντρών. Σύμφωνα με την εντολή, μόνο για τους άρρενες υπήρχε η απαίτηση να συγκεντρώνονται για τις τρεις γιορτές του Ιεχωβά στον τόπο που εξέλεξε ο Θεός, μολονότι παρευρίσκονταν και γυναίκες. (Δευ 16:16) Η γυναίκα ήταν τελετουργικά «ακάθαρτη» για διπλάσιο χρόνο μετά τη γέννηση κοριτσιού από ό,τι μετά τη γέννηση αγοριού.—Λευ 12:2, 5.