ΖΩΔΙΑΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Ζώνη άστρων η οποία, όπως φαίνεται από τη γη, εκτείνεται σε πλάτος εννιά μοιρών εκατέρωθεν του επιπέδου της τροχιάς την οποία διαγράφει η Γη γύρω από τον ήλιο. Αναφερόμενο στον Βασιλιά Ιωσία του Ιούδα, το εδάφιο 2 Βασιλέων 23:5 λέει: «Και έθεσε τέρμα στην εργασία αυτών που ήταν ιερείς σε θεούς αλλοεθνών, τους οποίους είχαν εγκαταστήσει οι βασιλιάδες του Ιούδα για να υψώνουν καπνό θυσίας στους υψηλούς τόπους που υπήρχαν στις πόλεις του Ιούδα και στα μέρη γύρω από την Ιερουσαλήμ, καθώς και όσων ύψωναν καπνό θυσίας στον Βάαλ, στον ήλιο και στη σελήνη και στους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου και σε όλο το στράτευμα των ουρανών». Η φράση “αστερισμοί του ζωδιακού κύκλου” που χρησιμοποιείται εδώ προέρχεται από την εβραϊκή λέξη μαζζαλώθ, η οποία εμφανίζεται μόνο μία φορά στην Αγία Γραφή, μολονότι η λέξη Μαζζαρώθ που βρίσκεται στο εδάφιο Ιώβ 38:32 μπορεί να είναι συναφής. Τα συμφραζόμενα είναι αυτά που βοηθούν να διασαφηνιστεί η έννοιά της.

Η ανακάλυψη της αποκαλούμενης ζωδιακής ζώνης αποδίδεται γενικά στους αρχαίους Βαβυλωνίους. Χωρίς αμφιβολία εκείνοι παρατήρησαν τη φαινόμενη ετήσια πορεία του ήλιου ανάμεσα στα άστρα, πορεία η οποία είναι τώρα γνωστή ως «η εκλειπτική». Οι αστρονόμοι μπόρεσαν να παρατηρήσουν ότι, μέσα σε μια ζώνη πλάτους περίπου 18 μοιρών που εκτείνεται 9 μοίρες εκατέρωθεν της εκλειπτικής, βρίσκονται οι φαινόμενες πορείες του ήλιου, της σελήνης και των κύριων πλανητών, όπως είναι ορατές από τη γη. Ωστόσο, ο χωρισμός του ζωδιακού κύκλου σε 12 ίσα τμήματα των 30 μοιρών το καθένα δεν έγινε παρά το δεύτερο αιώνα Π.Κ.Χ. από κάποιον Έλληνα αστρονόμο. Αυτά τα τμήματα κατέληξαν να αποκαλούνται ζώδια και έλαβαν τα ονόματα των αντίστοιχων αστερισμών. Η λέξη «ζώδιο» προέρχεται από τη λέξη ζώο, δεδομένου ότι οι περισσότεροι από τους 12 αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου είχαν εξαρχής πάρει ονόματα χερσαίων ή θαλάσσιων ζώων.

Συσχετισμός με την Αστρολογία. Οι ζωδιακοί αστερισμοί έγιναν αντικείμενο ψεύτικης λατρείας από την πρώιμη περίοδο της Μεσοποταμίας. Στον καθένα από τους διάφορους αστερισμούς προσδόθηκαν ορισμένες ιδιότητες, οι οποίες κατόπιν χρησιμοποιήθηκαν στις αστρολογικές προβλέψεις με βάση τη συγκεκριμένη θέση ή σχέση των ουράνιων σωμάτων ως προς τα ζώδια ανά πάσα δεδομένη στιγμή. Όπως φαίνεται από το εδάφιο 2 Βασιλέων 23:5, τέτοια χρήση της αστρολογίας εισάχθηκε στον Ιούδα από κάποιους που ήταν «ιερείς σε θεούς αλλοεθνών» και τους οποίους έφεραν στη χώρα ορισμένοι βασιλιάδες. Πολύ καιρό νωρίτερα, ο Ιεχωβά Θεός είχε απαγορεύσει τέτοιου είδους λατρεία των άστρων τιμωρώντας την με θάνατο.—Δευ 17:2-7.