Μετά τη διαίρεση του έθνους σε δύο βασίλεια, η Βηρ-σαβεέ εξακολούθησε να χρησιμοποιείται για να υποδηλώνει το νοτιότερο άκρο του βασιλείου του Ιούδα στις εκφράσεις «από τη Γααβά μέχρι τη Βηρ-σαβεέ» (2Βα 23:8) και «από τη Βηρ-σαβεέ ως την ορεινή περιοχή του Εφραΐμ» (από όπου άρχιζε το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ). (2Χρ 19:4)

Στην πραγματικότητα, υπήρχαν και άλλοι οικισμοί της Υποσχεμένης Γης που βρίσκονταν Ν της Βηρ-σαβεέ, όπως υπήρχαν και ισραηλιτικοί οικισμοί Β της Δαν. Ωστόσο, η θέση τόσο της Δαν όσο και της Βηρ-σαβεέ συνέπιπτε με τα φυσικά όρια εκείνης της γης. Η Βηρ-σαβεέ βρισκόταν κάτω από τα βουνά του Ιούδα, στις παρυφές της ερήμου. Επιπρόσθετα, ήταν μια από τις κυριότερες πόλεις του Ιούδα (μαζί με την Ιερουσαλήμ και τη Χεβρών), και αυτό όχι μόνο επειδή είχε άφθονο νερό σε σύγκριση με τη γύρω περιοχή, κάτι που ευνοούσε τη γεωργία και τη βοσκή προβάτων και βοδιών, αλλά και επειδή σπουδαίες οδοί συνέκλιναν εκεί από διάφορες κατευθύνσεις. Από την Αίγυπτο μια αρχαία οδός ανέβαινε στη Βηρ-σαβεέ από το «Δρόμο των Πηγαδιών», διαμέσου της Κάδης-βαρνή, και ενωνόταν με έναν άλλον δρόμο στον οποίο ταξίδευαν τα καραβάνια με τις καμήλες που έρχονταν από τα «Βασίλεια των Αρωμάτων» της Αραβικής Χερσονήσου και κατευθύνονταν στη Φιλιστία ή στον Ιούδα. Από την Εσιών-γεβέρ, στο μυχό του Κόλπου της Άκαμπα, μια άλλη οδός οδηγούσε Β διαμέσου της Αραβά και κατόπιν έστριβε Δ, ανεβαίνοντας από τον Ανήφορο της Ακραββίμ στη Βηρ-σαβεέ. Από τη Γάζα, στην Πεδιάδα της Φιλιστίας, μια διακλάδωση της μεγάλης οδού οδηγούσε στη Βηρ-σαβεέ, προς τα ΝΑ. Τέλος, ένας δρόμος συνέδεε τη Βηρ-σαβεέ με τον υπόλοιπο Ιούδα, ξεκινώντας από αυτήν και συνεχίζοντας προς τα ΒΑ, ανεβαίνοντας από το οροπέδιο στα βουνά του Ιούδα και φτάνοντας στην Ιερουσαλήμ και σε άλλα σημεία ακόμη πιο Β.—Γε 22:19.