είναι καθαρά», εν αντιθέσει με τα άπιστα άτομα που έχουν μολυσμένη συνείδηση, στα οποία «τίποτα δεν είναι καθαρό». (Τιτ 1:15) Εκείνοι που θέλουν να παραμείνουν καθαροί και αγνοί στην καρδιά προσέχουν τη συμβουλή του εδαφίου Ησαΐας 52:11, το οποίο λέει: «Μην αγγίξετε τίποτα ακάθαρτο· . . . κρατήστε τον εαυτό σας καθαρό, εσείς που βαστάζετε τα σκεύη του Ιεχωβά». (Ψλ 24:4· Ματ 5:8) Κάνοντάς το αυτό, τα «χέρια» τους καθαρίζονται με συμβολική έννοια (Ιακ 4:8) και ο Θεός πολιτεύεται μαζί τους θεωρώντας τους καθαρά άτομα.—2Σα 22:27· Ψλ 18:26· βλέπε επίσης Δα 11:35· 12:10.

Σε μια περίπτωση ο απόστολος Παύλος, παρότι δεν υπαγόταν πλέον στο Νόμο, τήρησε τις απαιτήσεις του Νόμου καθαρίζοντας τελετουργικά τον εαυτό του στο ναό. Ήταν αυτό ασυνέπεια από μέρους του; Ο Παύλος δεν εναντιωνόταν στο Νόμο ή στις διαδικασίες του—απλώς έδειξε ότι η υπακοή σε αυτόν δεν ήταν θεϊκή απαίτηση για τους Χριστιανούς. Όπου οι διαδικασίες του Νόμου δεν παραβίαζαν τις νέες Χριστιανικές αλήθειες, δεν υπήρχε ουσιαστική αντίρρηση να εφαρμόζει κανείς ό,τι είχε καθορίσει ο Θεός υπό το Νόμο. Ο Παύλος ενήργησε με το συγκεκριμένο τρόπο για να μην εμποδίσει χωρίς λόγο τους Ιουδαίους να ακούσουν τα καλά νέα για τον Ιησού Χριστό. (Πρ 21:24, 26· 1Κο 9:20) Με παρόμοιο πνεύμα ο απόστολος πρόβαλε επίσης το επιχείρημα ότι το φαγητό αυτό καθαυτό μπορεί να είναι καθαρό, αλλά αν τρώγοντάς το θα σκανδάλιζε τον αδελφό του, τότε δεν θα το έτρωγε. (Ρω 14:14, 15, 20, 21· 1Κο 8:13) Σε όλα αυτά, ο Παύλος έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για τη σωτηρία των άλλων και έκανε ό,τι μπορούσε για να συμβάλει σε αυτήν. Επομένως, ήταν σε θέση να πει: «Είμαι καθαρός από το αίμα όλων».—Πρ 20:26· 18:6.

Η διαδικασία με την οποία το ιερατείο ανέλαβε το αξίωμά του. Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται «καθιέρωση» (μιλλου’ίμ) σημαίνει κατά κυριολεξία «γέμισμα», δηλαδή γέμισμα του χεριού με δύναμη, εξουσιοδότηση. (Εξ 29:22, υποσ.· παράβαλε Ιεζ 43:26, υποσ.· βλέπε ΓΕΜΙΖΩ ΤΟ ΧΕΡΙ ΔΥΝΑΜΗ.) Ο ίδιος όρος χρησιμοποιείται για το «στερέωμα» πολύτιμων λίθων.—1Χρ 29:2.

Ο Ααρών και οι γιοι του επιλέχθηκαν από την οικογένεια των Κααθιτών της φυλής του Λευί για να αποτελέσουν το ιερατείο του Ισραήλ. (Εξ 6:16, 18, 20· 28:1) Η καθιέρωσή τους διήρκεσε εφτά ημέρες, προφανώς από την 1η ως την 7η Νισάν του 1512 Π.Κ.Χ., ενόσω ο Ισραήλ ήταν στρατοπεδευμένος στους πρόποδες του Όρους Σινά στην Αραβική Χερσόνησο. (Εξ 40:2, 12, 17) Η σκηνή της συνάντησης είχε μόλις ολοκληρωθεί και στηθεί την πρώτη ημέρα του μήνα. Η ιερατική οικογένεια είχε επιλεχθεί από τον Ιεχωβά, και τώρα ο Μωυσής, ο αδελφός του Ααρών, ως μεσίτης της διαθήκης του Νόμου, διατάχθηκε να τελέσει τον αγιασμό και την καθιέρωσή τους. Οι σχετικές οδηγίες δίνονται στο 29ο κεφάλαιο της Εξόδου, ενώ το πώς τέλεσε ο Μωυσής αυτό το γεγονός εξιστορείται στο 8ο κεφάλαιο του Λευιτικού.

Την πρώτη αυτή ημέρα, ενώ η παρουσία του Ιεχωβά συμβολιζόταν από τη στήλη του σύννεφου πάνω από τη σκηνή της μαρτυρίας (Εξ 40:33-38), ο Μωυσής συγκέντρωσε όλα τα απαραίτητα για τις θυσίες: τον ταύρο, τα δύο κριάρια, το καλάθι των άζυμων άρτων, το λάδι του χρίσματος και τα ιερατικά ενδύματα. Σύμφωνα με τις οδηγίες που έλαβε, ζήτησε από την εκκλησία του Ισραήλ—πιθανότατα από τους πρεσβυτέρους ως εκπροσώπους όλης της εκκλησίας—να συγκεντρωθεί στην είσοδο της σκηνής της συνάντησης, έξω από την κουρτίνα που περιέβαλλε την αυλή. Εφόσον αυτοί προφανώς έβλεπαν τι συνέβαινε μέσα στην αυλή, πιθανόν να είχε αφαιρεθεί το προπέτασμα της πύλης, το οποίο είχε πλάτος 20 πήχεις (8,9 μ.).—Λευ 8:1-5· Εξ 27:16.

Ο Μωυσής έπλυνε τον Ααρών και τους γιους του Ααρών, τον Ναδάβ, τον Αβιού, τον Ελεάζαρ και τον Ιθάμαρ, (ή τους πρόσταξε να πλυθούν) στη χάλκινη λεκάνη της αυλής και έντυσε τον Ααρών με τα ένδοξα ενδύματα του αρχιερέα. (Αρ 3:2, 3) Ντυμένος τώρα με τη λαμπρή ενδυμασία, ο Ααρών περιβλήθηκε τα ενδύματα που συμβόλιζαν τις ιδιότητες και τις ευθύνες του αξιώματός του. Κατόπιν ο Μωυσής έχρισε τη σκηνή της μαρτυρίας, όλο τον εξοπλισμό και τα σκεύη της, καθώς και το θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος, όπως επίσης τη λεκάνη και τα σκεύη που θα χρησιμοποιούνταν σε σχέση με αυτά. Με αυτή την ενέργεια τα αγίασε, τα ξεχώρισε για να χρησιμοποιούνται πλέον αποκλειστικά στην υπηρεσία του Θεού. Τελικά ο Μωυσής έχρισε τον Ααρών χύνοντας το λάδι πάνω στο κεφάλι του.—Λευ 8:6-12· Εξ 30:22-33· Ψλ 133:2.

Ο Ταύρος της Προσφοράς για Αμαρτία. Έπειτα από αυτό, ο Μωυσής έντυσε τους γιους του Ααρών, και στη συνέχεια είπε στον Ααρών και στους γιους του να θέσουν τα χέρια τους πάνω στο κεφάλι του ταύρου της προσφοράς για αμαρτία, ενέργεια που υποδήλωνε ότι αναγνώριζαν πως η προσφορά ήταν για αυτούς, για τον ιερατικό οίκο. Αφού έσφαξε τον ταύρο, ο Μωυσής έβαλε μέρος του αίματος πάνω στο θυσιαστήριο και έχυσε το υπόλοιπο στη βάση του θυσιαστηρίου, συμβολίζοντας έτσι τον καθαρισμό από το μόλυσμα που επέφερε η αμαρτωλή φύση των ιερέων οι οποίοι θα υπηρετούσαν στο θυσιαστήριο. Το γεγονός ότι το αίμα τοποθετήθηκε στα κέρατα του θυσιαστηρίου δήλωνε προφανώς ότι η ισχύς της διευθέτησης που αφορούσε τις θυσίες έγκειτο στο χυμένο αίμα των θυσιών. (Εβρ 9:22) Παρόμοια, σε σχέση με άλλες προσφορές απαιτούνταν το ράντισμα του θυσιαστηρίου. (Λευ 1:5, 11·