ΔΟΝΤΙΑ

Σκληρές, οστεώδεις αποφύσεις στο στόμα που χρησιμοποιούνται για το μάσημα της τροφής και, στην περίπτωση των ζώων, επίσης ως όπλα.

Ο Ιώβ, ο πιστός υπηρέτης του Θεού, ο οποίος μετά βίας διασώθηκε από το θάνατο στη διάρκεια των παθημάτων του, είπε: «Διασώζομαι με το δέρμα των δοντιών μου». (Ιωβ 19:20) Όπως φαίνεται, ο Ιώβ έλεγε απλώς ότι είχε διασωθεί μη έχοντας τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Είχε διασωθεί με το δέρμα των δοντιών του, δηλαδή με το «δέρμα» αυτού το οποίο προφανώς δεν έχει δέρμα.

Το τρίξιμο των δοντιών χρησιμοποιείται συχνά για να υποδηλώσει οργή (Ιωβ 16:9· Πρ 7:54) ή οδύνη και απελπισία. (Ματ 8:12· 13:42, 50· 22:13· 24:51· 25:30) Αυτού του είδους το τρίξιμο μπορεί να συνοδεύεται από πικρόχολα λόγια και βίαιες ενέργειες ενάντια στο αντικείμενο του θυμού.

Στο εδάφιο Αμώς 4:6 η έκφραση «καθαρότητα στα δόντια» παραλληλίζεται με την «έλλειψη ψωμιού», συμβολίζοντας την πείνα.

Τα δόντια συμβολίζουν επίσης την καταστροφική δύναμη ενός έθνους ή λαού. (Δα 7:5, 7, 19· Ιωλ 1:6· Απ 9:8) Ο Δαβίδ παρομοιάζει τους πονηρούς εχθρούς των δικαίων με θηριώδη λιοντάρια και ζητάει από τον Θεό να τους χτυπήσει στο σαγόνι και να σπάσει τα δόντια τους. Αυτό θα τους καθιστούσε ανίκανους να προξενήσουν βλάβη. (Ψλ 3:7· 58:6) Οι ψευδοπροφήτες του Ισραήλ παρουσιάζονται άπληστοι και αδηφάγοι, καθώς «δαγκώνουν με τα δόντια τους» και αγιάζουν πόλεμο εναντίον όποιου δεν τους τρέφει.—Μιχ 3:5· παράβαλε Ιεζ 34:2, 3· Ματ 7:15· Πρ 20:29.

Στις ημέρες πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ένα κοινό ρητό του λαού ήταν: «Οι πατέρες ήταν αυτοί που έφαγαν το άγουρο σταφύλι, αλλά τα δόντια των γιων μούδιασαν». (Ιερ 31:29· Ιεζ 18:2-4) Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσαν να βγάλουν από πάνω τους την ευθύνη για τις αντιξοότητες που είχαν επέλθει στο έθνος εξαιτίας της πονηρίας του, υποστηρίζοντας ότι τα όσα περνούσαν ήταν αποτέλεσμα των πράξεων των πατέρων τους.