ΣΗΜ

[Όνομα· Φήμη].

Ένας από τους τρεις γιους του Νώε από τους οποίους «εξαπλώθηκε ο πληθυσμός όλης της γης» μετά τον παγγήινο Κατακλυσμό.—Γε 6:10· 9:18, 19.

Αν και οι τρεις γιοι αναφέρονται συστηματικά με τη σειρά «Σημ, Χαμ και Ιάφεθ», υπάρχει κάποια αβεβαιότητα ως προς το ποια είναι η κατάταξή τους κατά σειρά ηλικίας. Το γεγονός ότι ο Σημ μνημονεύεται πρώτος δεν αποτελεί από μόνο του καθοριστικό στοιχείο ότι ήταν ο πρωτότοκος του Νώε, εφόσον ο πρωτότοκος γιος του ίδιου του Σημ (ο Αρφαξάδ) αναφέρεται τρίτος στους γενεαλογικούς καταλόγους. (Γε 10:22· 1Χρ 1:17) Το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο επιτρέπει περισσότερες από μία πιθανές αποδόσεις για το εδάφιο Γένεση 10:21—μερικές μεταφράσεις αναφέρονται στον Σημ ως «τον αδελφό του Ιάφεθ του μεγαλύτερου» [KJ, ΒΑΜ], ενώ άλλες τον αποκαλούν “μεγαλύτερο αδελφό του Ιάφεθ”. (AS, RS, JB, ΚΛΠ, ΜΠΚ) Κατά τον ίδιο τρόπο διαφέρουν και οι αρχαίες μεταφράσεις—η Μετάφραση των Εβδομήκοντα, η μετάφραση του Συμμάχου και το Ταργκούμ του Ογκέλου παρουσιάζουν τον Ιάφεθ ως τον μεγαλύτερο, ενώ η σαμαρειτική Πεντάτευχος, η λατινική Βουλγάτα και οι συριακές μεταφράσεις παρουσιάζουν τον Σημ ως το μεγαλύτερο αδελφό του Ιάφεθ. Ωστόσο, τα στοιχεία στο υπόλοιπο Βιβλικό υπόμνημα κλίνουν προς την εκδοχή ότι ο Σημ ήταν μάλλον ο δεύτερος γιος του Νώε, νεότερος από τον Ιάφεθ.

Το υπόμνημα δείχνει ότι ο Νώε απέκτησε γιους μετά την ηλικία των 500 ετών (2470 Π.Κ.Χ.) και ότι ο Κατακλυσμός έλαβε χώρα όταν αυτός ήταν 600 ετών. (Γε 5:32· 7:6) Για τον Σημ, ο οποίος τον καιρό του Κατακλυσμού ήταν ήδη παντρεμένος (Γε 6:18), αναφέρεται ότι απέκτησε τον πρώτο του γιο τον Αρφαξάδ δύο χρόνια μετά τον Κατακλυσμό (2368 Π.Κ.Χ.), σε ηλικία 100 χρονών. (Γε 11:10) Αυτό σημαίνει ότι ο Σημ γεννήθηκε όταν ο Νώε ήταν 502 χρονών (2468 Π.Κ.Χ.), οπότε, δεδομένου ότι ο Χαμ όπως φαίνεται παρουσιάζεται ως ο «νεότερος γιος» (Γε 9:24), ο Ιάφεθ είναι λογικά ο πρώτος γιος που έκανε ο Νώε όταν ήταν 500 χρονών.

Μετά τον Αρφαξάδ, ο Σημ απέκτησε και άλλους γιους (καθώς και κόρες), μεταξύ των οποίων τον Ελάμ, τον Ασσούρ, τον Λουδ και τον Αράμ. (Γε 10:22· 11:11) Στην παράλληλη αφήγηση του εδαφίου 1 Χρονικών 1:17 αναφέρεται έπειτα από τον Αράμ «ο Ουζ και ο Ουλ και ο Γεθέρ και ο Μας», αλλά το εδάφιο Γένεση 10:23 τους παρουσιάζει αυτούς ως γιους του Αράμ. Βιβλικές και άλλες ιστορικές αποδείξεις μαρτυρούν, λοιπόν, ότι ο Σημ ήταν ο προγεννήτορας των σημιτικών λαών: των Ελαμιτών, των Ασσυρίων, των αρχαίων Χαλδαίων, των Εβραίων, των Αραμαίων (δηλαδή των Συρίων), διαφόρων αραβικών φυλών και πιθανώς των Λυδών της Μικράς Ασίας. Κατά συνέπεια, ο πληθυσμός που προήλθε από τον Σημ βρισκόταν συγκεντρωμένος ως επί το πλείστον στη νοτιοδυτική γωνία της ασιατικής ηπείρου, καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος της Εύφορης Ημισελήνου, καθώς και μια σημαντική έκταση της Αραβικής Χερσονήσου.—Βλέπε λήμματα με τα ονόματα των γιων του Σημ.

Όταν ο Σημ και ο αδελφός του ο Ιάφεθ κάλυψαν τη γύμνια του πατέρα τους, τότε που ο Νώε μέθυσε με κρασί, έδειξαν σεβασμό σε αυτόν, όχι απλώς ως τον πατέρα τους, αλλά και ως το άτομο που είχε χρησιμοποιήσει ο Θεός για τη διαφύλαξή τους στη διάρκεια του Κατακλυσμού. (Γε 9:20-23) Έπειτα, στην ευλογία που εξήγγειλε ο Νώε, έγινε νύξη για το ότι η γραμμή του Σημ θα ευνοούνταν ιδιαίτερα από τον Θεό και θα συντελούσε στον αγιασμό του ονόματος του Θεού, δεδομένου ότι ο Νώε αναφέρθηκε στον Ιεχωβά ως “τον Θεό του Σημ”. (Γε 9:26) Από τον Σημ, μέσω του Αρφαξάδ του γιου του, προήλθε ο Αβραάμ και σε αυτόν δόθηκε η υπόσχεση για το Σπέρμα διαμέσου του οποίου όλες οι οικογένειες της γης θα λάβαιναν ευλογία. (1Χρ 1:24-27· Γε 12:1-3· 22:15-18) Η πρόβλεψη του Νώε ότι ο Χαναάν θα γινόταν «δούλος» του Σημ εκπληρώθηκε με τη σημιτική καθυπόταξη των Χαναναίων ως αποτέλεσμα της κατάκτησης της γης Χαναάν από τον Ισραήλ.—Γε 9:26.

Ο Σημ έζησε άλλα 500 χρόνια μετά τη γέννηση του Αρφαξάδ και πέθανε σε ηλικία 600 χρονών. (Γε 11:10, 11) Συνεπώς, ο θάνατός του έλαβε χώρα περίπου 13 χρόνια μετά το θάνατο της Σάρρας (1881 Π.Κ.Χ.) και δέκα χρόνια μετά το γάμο του Ισαάκ και της Ρεβέκκας (1878 Π.Κ.Χ.). Με βάση αυτό έχει προβληθεί η άποψη ότι ο Σημ ενδεχομένως ήταν ο Μελχισεδέκ (που σημαίνει «Βασιλιάς Δικαιοσύνης»), ο βασιλιάς-ιερέας στον οποίο έδωσε δέκατα ο Αβραάμ. (Γε 14:18-20) Το Βιβλικό υπόμνημα, ωστόσο, δεν αναφέρει κάτι τέτοιο, και ο απόστολος Παύλος δείχνει πως δεν υπήρχε κανένα διαθέσιμο γενεαλογικό αρχείο ούτε άλλα στοιχεία σχετικά με τη ζωή του Μελχισεδέκ, πράγμα που τον κατέστησε κατάλληλο εξεικονιστικό τύπο του Χριστού Ιησού, ο οποίος είναι Βασιλιάς-Ιερέας παντοτινά.—Εβρ 7:1-3.