Υπάρχει επίσης ο συνθετικός (ή αλλιώς τυπικός, δομικός) παραλληλισμός στον οποίο το δεύτερο μέρος δεν απηχεί απλώς τη σκέψη του πρώτου ούτε δημιουργεί απλώς αντίθεση. Τουναντίον, διευρύνει την έννοια και προσθέτει μια καινούρια σκέψη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα εδάφια Ψαλμός 19:7-9:

Ο νόμος του Ιεχωβά είναι τέλειος·

επιστρέφει την ψυχή.

Η υπενθύμιση του Ιεχωβά είναι αξιόπιστη·

κάνει τον άπειρο σοφό.

Προσέξτε ότι το δεύτερο μέρος κάθε πρότασης ολοκληρώνει τη σκέψη. Επομένως, όλο το εδάφιο αποτελεί σύνθεση, προκύπτοντας από το συνδυασμό δύο στοιχείων. Μόνο με τα δεύτερα ημιστίχια, όπως «επιστρέφει την ψυχή» και «κάνει τον άπειρο σοφό», μαθαίνει ο αναγνώστης πώς “είναι τέλειος ο νόμος” και πώς “είναι αξιόπιστη η υπενθύμιση του Ιεχωβά”.