ΓΛΩΣΣΑ, 2

Κάθε μέσο, φωνητικό ή άλλο, με το οποίο εκφράζονται ή μεταδίδονται αισθήματα ή σκέψεις. Γενικά, όμως, η λέξη «γλώσσα» αναφέρεται σε ένα σύνολο λέξεων και στις μεθόδους των συνδυασμών τους, όπως αυτά γίνονται κατανοητά από μια ομάδα ανθρώπων. Στην εβραϊκή και στην ελληνική, η ίδια αυτή λέξη προσδιορίζει επίσης το ομώνυμο όργανο του στόματος. (Ιερ 9:3· Πρ 2:26) Ενίοτε αναφέρεται στο λαό που μιλάει μια συγκεκριμένη γλώσσα. (Ησ 66:18· Απ 5:9· 7:9· 13:7) Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται «χείλος» χρησιμοποιείται με παρόμοιο τρόπο.—Γε 11:1, υποσ.

Μέχρι κάποια στιγμή μετά τον παγγήινο Κατακλυσμό, όλη η ανθρωπότητα «συνέχιζε να είναι μιας γλώσσας [κατά κυριολεξία, «ενός χείλους»] και ενός λεξιλογίου». (Γε 11:1) Η Αγία Γραφή αφήνει να εννοηθεί ότι εκείνη η αρχική “μία γλώσσα” ήταν η γλώσσα που ονομάστηκε μετέπειτα εβραϊκή. (Βλέπε ΕΒΡΑΪΚΗ.) Όπως θα καταδειχτεί, αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι άλλες γλώσσες προήλθαν από την εβραϊκή και είναι συγγενικές με αυτήν, αλλά ότι η εβραϊκή προηγήθηκε όλων των άλλων γλωσσών.

Επομένως, όταν ο Θεός σύγχυσε τη γλώσσα των οικοδόμων στη Βαβέλ, αυτοί στερήθηκαν, όχι μόνο το κοινό τους “λεξιλόγιο” (Γε 11:1), αλλά και την κοινή τους γραμματική, δηλαδή τον κοινό τρόπο με τον οποίο εξέφραζαν τους συσχετισμούς ανάμεσα στις λέξεις. Ο καθηγητής Σ. Ρ. Ντράιβερ δήλωσε: «Οι γλώσσες, ωστόσο, διαφέρουν, όχι μόνο ως προς τη γραμματική και τις ρίζες, αλλά επίσης . . . ως προς τον τρόπο με τον οποίο δομούνται οι ιδέες για να σχηματίσουν προτάσεις. Οι διαφορετικές φυλές δεν σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Συνεπώς, οι μορφές που παίρνει η πρόταση σε διαφορετικές γλώσσες δεν είναι οι ίδιες». (Λεξικό της Αγίας Γραφής [A Dictionary of the Bible], επιμέλεια Τζ. Χάστινγκς, 1905, Τόμ. 4, σ. 791) Επομένως, οι διαφορετικές γλώσσες απαιτούν εντελώς διαφορετικά πρότυπα σκέψης, γι’ αυτό και ο αρχάριος δυσκολεύεται να “σκεφτεί στη γλώσσα”. (Παράβαλε 1Κο 14:10, 11.) Αυτός είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο η κατά γράμμα απόδοση μιας προφορικής ή γραπτής δήλωσης μιας άγνωστης γλώσσας μπορεί να φαίνεται παράλογη, με αποτέλεσμα να λέγεται συχνά: «Μα δεν βγαίνει νόημα!» Φαίνεται, λοιπόν, πως όταν ο Ιεχωβά Θεός σύγχυσε την ομιλία των ανθρώπων στη Βαβέλ, πρώτα εξαφάνισε κάθε μνήμη της προηγούμενης κοινής γλώσσας τους και κατόπιν εισήγαγε στις διάνοιές τους, όχι μόνο καινούρια λεξιλόγια, αλλά επίσης αλλαγμένα πρότυπα σκέψης, με αποτέλεσμα να προκύψουν καινούριες γραμματικές.—Παράβαλε Ησ 33:19· Ιεζ 3:4-6.