Στη θεόπνευστη προφητεία του Ησαΐα αναφορικά με την αποκατάσταση της Ιερουσαλήμ και του ναού της, αυτός ο Πέρσης ηγεμόνας είχε κατονομαστεί ως εκείνος τον οποίο είχε διορίσει ο Ιεχωβά Θεός για να πραγματοποιήσει την ανατροπή της Βαβυλώνας και την απελευθέρωση των Ιουδαίων που θα ήταν εξόριστοι εκεί. (Ησ 44:26–45:7) Παρότι αυτή η προφητεία είχε καταγραφεί ενάμιση και πλέον αιώνα προτού ανέλθει στην εξουσία ο Κύρος και παρότι η ερήμωση του Ιούδα προφανώς έλαβε χώρα προτού καν γεννηθεί ο Κύρος, ωστόσο ο Ιεχωβά διακήρυξε ότι ο Κύρος θα ενεργούσε ως «ποιμένας» Του για τον Ιουδαϊκό λαό. (Ησ 44:28· παράβαλε Ρω 4:17.) Λόγω του προκαταβολικού αυτού διορισμού του, ο Κύρος κλήθηκε ο “χρισμένος” του Ιεχωβά (στην εβραϊκή τύπος της λέξης μασίαχ, μεσσίας, και στην ελληνική χριστός). (Ησ 45:1)

Έτσι λοιπόν, εν αγνοία του Βασιλιά Κύρου ο οποίος πιθανώς ήταν παγανιστής οπαδός του Ζωροαστρισμού, ο Ιεχωβά Θεός συμβολικά “κράτησε το δεξί χέρι του Κύρου” για να τον οδηγήσει ή να τον ενισχύσει

Οι Βιβλικές προφητείες σχετικά με την κατάκτηση της Βαβυλώνας από τον Κύρο προέλεγαν ότι οι ποταμοί της θα ξεραίνονταν και ότι οι πύλες της θα έμεναν ανοιχτές, ότι η πόλη θα δεχόταν αιφνίδια εισβολή και ότι οι στρατιώτες της Βαβυλώνας δεν θα πρόβαλλαν καμιά αντίσταση. (Ησ 44:27· 45:1, 2· Ιερ 50:35-38· 51:30-32) Ο Ηρόδοτος περιγράφει μια βαθιά, πλατιά τάφρο η οποία περιέβαλλε τη Βαβυλώνα, αναφέροντας ότι η είσοδος στην πόλη ήταν δυνατή μέσα από πολυάριθμες μπρούντζινες (ή χάλκινες) πύλες που υπήρχαν στα εσωτερικά τείχη κατά μήκος του ποταμού Ευφράτη, ο οποίος διχοτομούσε την πόλη. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α΄, 191, 192), ο Κύρος, αφού πολιόρκησε την πόλη, «διοχέτευσε τα νερά του ποταμού μέσω μιας διώρυγας στη λίμνη [την τεχνητή λίμνη την οποία λέγεται ότι είχε δημιουργήσει παλιότερα η Βασίλισσα Νίτωκρις] που μέχρι τότε ήταν έλος, και κατάφερε να ελαττώσει τη στάθμη του νερού σε σημείο που η παλιά κοίτη του ήταν πλέον διαβατή. Όταν έγινε αυτό, οι Πέρσες που είχαν τοποθετηθεί εκεί γι’ αυτόν το σκοπό μπήκαν στη Βαβυλώνα μέσα από την κοίτη του Ευφράτη, του οποίου η στάθμη είχε υποχωρήσει τόσο ώστε έφτανε σχεδόν μέχρι τη μέση του μηρού ενός άντρα. Και αν μεν οι Βαβυλώνιοι γνώριζαν εκ των προτέρων ή μάθαιναν τι σχεδίαζε ο Κύρος, θα άφηναν τους Πέρσες να μπουν στην πόλη και θα τους εξόντωναν με το χειρότερο τρόπο. Θα έκλειναν δηλαδή ερμητικά όλες τις πύλες που οδηγούσαν στον ποταμό, θα ανέβαιναν στα τείχη που βρίσκονταν στις όχθες του ποταμού και έτσι θα έπιαναν τους εχθρούς τους σαν σε παγίδα. Όπως ήρθαν τα πράγματα, όμως, οι Πέρσες τούς κατέλαβαν εξ απροόπτου, και λόγω της μεγάλης έκτασης της πόλης—όπως λένε οι κάτοικοί της—ενώ τα άκρα της είχαν καταληφθεί, όσοι κατοικούσαν στο κέντρο δεν αντιλήφθηκαν τίποτα, και στο μεταξύ χόρευαν και διασκέδαζαν σε γιορτή . . . μέχρις ότου έμαθαν την αλήθεια, και μάλιστα πολύ καλά. [Παράβαλε Δα 5:1-4, 30· Ιερ 50:24· 51:31, 32.] Με αυτόν τον τρόπο κυριεύτηκε τότε για πρώτη φορά η Βαβυλώνα».

Η αφήγηση του Ξενοφώντα διαφέρει κάπως ως προς τις λεπτομέρειες, αλλά περιέχει τα ίδια βασικά στοιχεία που αναφέρει και ο Ηρόδοτος. Ο Ξενοφών αναφέρει ότι ο Κύρος το θεωρούσε σχεδόν αδύνατον να καταλάβει με πόλεμο τα πανίσχυρα τείχη της Βαβυλώνας, και στη συνέχεια περιγράφει πώς ο Κύρος πολιόρκησε την πόλη, πώς εξέτρεψε το ρου του Ευφράτη σε χαντάκια και πώς έστειλε τις δυνάμεις του να περάσουν μέσα από την κοίτη του ποταμού και να μπουν στην πόλη μέσα από τα τείχη, ενώ η πόλη γιόρταζε. Τα στρατεύματα που τελούσαν υπό τις διαταγές του Γωβρύα και του Γαδάτα κατέλαβαν τους φρουρούς εξ απροόπτου και μπήκαν μέσα από τις ίδιες τις πύλες του ανακτόρου. Μέσα σε μια νύχτα «η πόλη καταλήφθηκε και ο βασιλιάς φονεύτηκε», ενώ οι Βαβυλώνιοι στρατιώτες που φρουρούσαν τα διάφορα οχυρά παραδόθηκαν το επόμενο πρωί.—Κύρου Παιδεία, Ζ΄, 5, 33·