Τόξο, βέλος και σαΐτα. Από την αρχαιότητα το τόξο (εβρ. κείμενο, κέσεθ· ελλ. κείμενο, τόξον) χρησιμοποιούνταν στο κυνήγι και στον πόλεμο. (Γε 21:20· 27:3· 48:22· Απ 6:2) Ήταν καθιερωμένο όπλο μεταξύ των Ισραηλιτών (2Χρ 26:14, 15), εκείνων που πολεμούσαν για την Αίγυπτο (Ιερ 46:8, 9), των Ασσυρίων (Ησ 37:33) και των Μηδοπερσών.—Ιερ 50:14·

Η έκφραση «λυγίζω το τόξο» (κατά κυριολεξία, «πατώ το τόξο») αναφέρεται στο πέρασμα της χορδής στο τόξο. (Ψλ 7:12· 37:14· Ιερ 50:14, 29) Αυτό μπορούσε να το κάνει κάποιος πατώντας σταθερά με το πόδι στη μέση του τόξου. Ή μπορούσε να συγκρατεί με το πόδι στο έδαφος τη μια άκρη του τόξου, στην οποία είχε περάσει τη χορδή, ενώ παράλληλα λύγιζε την άλλη άκρη για να περάσει σε αυτήν το ελεύθερο άκρο της χορδής.