Ένας πρακτικός οδηγός που μας βοηθάει να προσδιορίσουμε τη συνολική διάρκεια αυτής της περιόδου των βασιλιάδων βρίσκεται στα εδάφια Ιεζεκιήλ 4:1-7, όπου ο προφήτης Ιεζεκιήλ, κατόπιν εντολής του Θεού, έκανε μια αναπαράσταση της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ. Ο Ιεζεκιήλ έπρεπε να πλαγιάσει πάνω στο αριστερό του πλευρό 390 ημέρες για να “βαστάξει το σφάλμα του οίκου του Ισραήλ” και πάνω στο δεξί του πλευρό 40 ημέρες για να “βαστάξει το σφάλμα του οίκου του Ιούδα”, και καθεμιά από αυτές τις ημέρες θα αντιπροσώπευε ένα έτος. Οι δύο περίοδοι (390 χρόνια και 40 χρόνια) που συμβολίζονται με αυτόν τον τρόπο προφανώς αντιπροσώπευαν τη διάρκεια της ανοχής που επέδειξε ο Ιεχωβά για την ειδωλολατρική πορεία των δύο βασιλείων. Οι Εβραίοι κατανοούν ως εξής αυτή την προφητεία, σύμφωνα με το έργο Τα Βιβλία της Αγίας Γραφής, του Εκδοτικού Οίκου Σοντσίνο ([Soncino Books of the Bible] σχολιολόγιο για τον Ιεζεκιήλ, σ.  20, 21): «Η ενοχή του Βόρειου Βασιλείου διήρκεσε μια περίοδο 390 χρόνων ([σύμφωνα με το] Σέντερ Ολάμ [το αρχαιότερο χρονικό της μεταιχμαλωσιακής περιόδου που σώζεται στην εβραϊκή γλώσσα], [και τους ραβίνους] Ρασί και Ιμπν Έζρα). Ο Αβαρβανέλ, τα λόγια του οποίου παραθέτει ο Μαλμπίμ, υπολογίζει την περίοδο της ενοχής της Σαμάρειας από τότε που έλαβε χώρα το σχίσμα υπό τον Ροβοάμ . . . ως την πτώση της Ιερουσαλήμ. . . . Το δεξί [πλευρό πάνω στο οποίο πλάγιαζε ο Ιεζεκιήλ] υποδηλώνει το νότο, δηλαδή το Βασίλειο του Ιούδα που βρισκόταν στα νότια ή αλλιώς στα δεξιά. . . . Η διαφθορά του Ιούδα διήρκεσε σαράντα χρόνια, με αρχή κάποιο χρονικό σημείο λίγο μετά την πτώση της Σαμάρειας. Σύμφωνα με τον Μαλμπίμ, το διάστημα αυτό υπολογίζεται από το δέκατο τρίτο έτος της βασιλείας του Ιωσία . . . όταν ο Ιερεμίας άρχισε τη διακονία του. (Ιερ. 1:2)».—Επιμέλεια Α. Κοέν, Λονδίνο, 1950.

Ο Ιεζεκιήλ έπρεπε να πλαγιάσει πάνω στο αριστερό του πλευρό 390 ημέρες για να “βαστάξει το σφάλμα του οίκου του Ισραήλ” και πάνω στο δεξί του πλευρό 40 ημέρες για να “βαστάξει το σφάλμα του οίκου του Ιούδα”, και καθεμιά από αυτές τις ημέρες θα αντιπροσώπευε ένα έτος. Οι δύο περίοδοι (390 χρόνια και 40 χρόνια) που συμβολίζονται με αυτόν τον τρόπο προφανώς αντιπροσώπευαν τη διάρκεια της ανοχής που επέδειξε ο Ιεχωβά για την ειδωλολατρική πορεία των δύο βασιλείων. Οι Εβραίοι κατανοούν ως εξής αυτή την προφητεία, σύμφωνα με το έργο Τα Βιβλία της Αγίας Γραφής, του Εκδοτικού Οίκου Σοντσίνο ([Soncino Books of the Bible] σχολιολόγιο για τον Ιεζεκιήλ, σ.  20, 21): «Η ενοχή του Βόρειου Βασιλείου διήρκεσε μια περίοδο 390 χρόνων ([σύμφωνα με το] Σέντερ Ολάμ [το αρχαιότερο χρονικό της μεταιχμαλωσιακής περιόδου που σώζεται στην εβραϊκή γλώσσα], [και τους ραβίνους] Ρασί και Ιμπν Έζρα). Ο Αβαρβανέλ, τα λόγια του οποίου παραθέτει ο Μαλμπίμ, υπολογίζει την περίοδο της ενοχής της Σαμάρειας από τότε που έλαβε χώρα το σχίσμα υπό τον Ροβοάμ . . . ως την πτώση της Ιερουσαλήμ.