Μερικοί λόγιοι υποστηρίζουν ότι ο Καμβύσης (Β΄) ορίστηκε «Βασιλιάς της Βαβυλώνας» από τον πατέρα του τον Κύρο λίγο μετά την κατάκτηση της Βαβυλώνας. Παρότι ο Καμβύσης προφανώς εκπροσωπούσε τον πατέρα του κάθε χρόνο στη γιορτή του «Νέου Έτους» στη Βαβυλώνα, τον υπόλοιπο καιρό φαίνεται ότι κατοικούσε στη Σιπάρ. Στοιχεία που προέκυψαν από τη μελέτη κειμένων σφηνοειδούς γραφής μαρτυρούν ότι ο Καμβύσης προφανώς δεν έλαβε τον τίτλο «Βασιλιάς της Βαβυλώνας» πριν από την 1η Νισάν του έτους 530 Π.Κ.Χ., οπότε ορίστηκε συμβασιλιάς του Κύρου ο οποίος ετοιμαζόταν τότε να αναχωρήσει για την εκστρατεία που οδήγησε τελικά στο θάνατό του. Οι διάφορες απόπειρες ταύτισης του Δαρείου με το γιο του Κύρου, τον Καμβύση Β΄, δεν εναρμονίζονται με το γεγονός ότι ο Δαρείος ήταν «περίπου εξήντα δύο χρονών» όταν έπεσε η Βαβυλώνα.—Δα 5:31.

Σε αρμονία με τα παραπάνω, μερικοί λόγιοι πιθανολογούν ότι ο Δαρείος ο Μήδος στην πραγματικότητα κυβερνούσε το χαλδαϊκό βασίλειο ως αντιβασιλιάς, αλλά σε θέση υποδεέστερη από αυτήν του Κύρου, ο οποίος ήταν ο ανώτατος μονάρχης της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ο Ά. Τ. Όλμστεντ επισημαίνει: «Στις συναλλαγές του με τους βαβυλώνιους υπηκόους του, ο Κύρος εμφανίζεται ως “βασιλιάς της Βαβυλώνας, βασιλιάς των χωρών”. Τονίζοντας με αυτό τον τρόπο πως η αρχαία γραμμή της μοναρχικής διαδοχής συνεχιζόταν αδιάσπαστη, κολάκευε τη ματαιοδοξία τους [και] κέρδιζε την αφοσίωσή τους . . . [αλλά] ο αντιπρόσωπος της βασιλικής εξουσίας μετά την αναχώρηση του βασιλιά ήταν ο σατράπης Γωβρύας». (Ιστορία της Περσικής Αυτοκρατορίας, σ. 137) Εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Δαρείος που αναφέρεται στην Αγία Γραφή εκτελούσε πράγματι χρέη αντιβασιλιά επικαλούνται το γεγονός ότι για τον Δαρείο λέγεται πως «έλαβε τη βασιλεία» και πως «είχε κατασταθεί βασιλιάς του βασιλείου των Χαλδαίων» ως απόδειξη του ότι ήταν όντως υφιστάμενος σε έναν ανώτερο μονάρχη.—Δα 5:31· 9:1· παράβαλε 7:27, όπου ο “Υπέρτατος”, ο Ιεχωβά Θεός, δίνει τη Βασιλεία στους “αγίους”.