Η άποψη ότι το όνομα «Δαρείος» ίσως ήταν ένα άλλο όνομα του Κύρου δεν συνάδει με το γεγονός ότι ο Δαρείος ήταν «Μήδος» και «από το σπέρμα των Μήδων»—έκφραση που υποδηλώνει ότι ο πατέρας του ο Ασσουήρης ήταν Μήδος. Ο Κύρος αποκαλείται ρητά «Πέρσης», και παρότι η μητέρα του μπορεί να ήταν από τη Μηδία, όπως ισχυρίζονται μερικοί ιστορικοί, ο πατέρας του, σύμφωνα με τον Κύλινδρο του Κύρου, ήταν ο Καμβύσης Α΄, ο οποίος ήταν Πέρσης.—Δα 9:1· 6:28.

Κάποιοι άλλοι ταυτίζουν τον Δαρείο με έναν υποτιθέμενο «θείο» του Κύρου, τον «Κυαξάρη, το γιο του Αστυάγη», σύμφωνα με τον ιστορικό Ξενοφώντα. Ο Ξενοφών αναφέρει ότι ο Κυαξάρης διαδέχθηκε μεν στο θρόνο τον Μήδο βασιλιά Αστυάγη, αλλά αργότερα έδωσε τόσο την κόρη του όσο και όλη τη Μηδία στον ανιψιό του τον Κύρο. (Κύρου Παιδεία, Α΄, 5, 2· Η΄, 5, 19) Τόσο η αφήγηση του Ηρόδοτου, όμως, όσο και η αφήγηση του Κτησία (ιστορικών λίγο πολύ συγχρόνων του Ξενοφώντα) συγκρούονται με αυτήν του Ξενοφώντα, ενώ ο Ηρόδοτος υποστηρίζει ότι ο Αστυάγης πέθανε χωρίς να αποκτήσει γιο. Το Χρονικό του Ναβονίδη δείχνει ότι ο Κύρος έλαβε το θρόνο των Μήδων αιχμαλωτίζοντας τον Αστυάγη. Επιπρόσθετα, η ταύτιση του Δαρείου με τον Κυαξάρη Β΄ θα προϋπέθετε ότι ο Αστυάγης ήταν γνωστός και ως Ασσουήρης, εφόσον ο Δαρείος ο Μήδος ήταν “ο γιος του Ασσουήρη”. (Δα 9:1) Επομένως, αυτή η άποψη στερείται τεκμηρίωσης.

Σε αρμονία με τα παραπάνω, μερικοί λόγιοι πιθανολογούν ότι ο Δαρείος ο Μήδος στην πραγματικότητα κυβερνούσε το χαλδαϊκό βασίλειο ως αντιβασιλιάς, αλλά σε θέση υποδεέστερη από αυτήν του Κύρου, ο οποίος ήταν ο ανώτατος μονάρχης της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ο Ά. Τ. Όλμστεντ επισημαίνει: «Στις συναλλαγές του με τους βαβυλώνιους υπηκόους του, ο Κύρος εμφανίζεται ως “βασιλιάς της Βαβυλώνας, βασιλιάς των χωρών”. Τονίζοντας με αυτό τον τρόπο πως η αρχαία γραμμή της μοναρχικής διαδοχής συνεχιζόταν αδιάσπαστη, κολάκευε τη ματαιοδοξία τους [και] κέρδιζε την αφοσίωσή τους . . . [αλλά] ο αντιπρόσωπος της βασιλικής εξουσίας μετά την αναχώρηση του βασιλιά ήταν ο σατράπης Γωβρύας». (Ιστορία της Περσικής Αυτοκρατορίας, σ. 137) Εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Δαρείος που αναφέρεται στην Αγία Γραφή εκτελούσε πράγματι χρέη αντιβασιλιά επικαλούνται το γεγονός ότι για τον Δαρείο λέγεται πως «έλαβε τη βασιλεία» και πως «είχε κατασταθεί βασιλιάς του βασιλείου των Χαλδαίων» ως απόδειξη του ότι ήταν όντως υφιστάμενος σε έναν ανώτερο μονάρχη.—Δα 5:31· 9:1· παράβαλε 7:27, όπου ο “Υπέρτατος”, ο Ιεχωβά Θεός, δίνει τη Βασιλεία στους “αγίους”.

Παρότι οι διαθέσιμες πληροφορίες για τον Γκουμπαρού φαίνονται από πολλές απόψεις παράλληλες με τις πληροφορίες για τον Δαρείο, και παρότι ο Δαρείος ενδεχομένως να ήταν αντιβασιλιάς υπό τον Κύρο, ωστόσο δεν μπορούμε να θεωρήσουμε αδιαμφισβήτητη αυτή την ταύτιση. Τα ιστορικά αρχεία δεν μας αποκαλύπτουν ούτε την εθνικότητα του Γκουμπαρού ούτε ποιοι ήταν οι γονείς του, ώστε να φανεί αν ήταν «Μήδος» και “γιος του Ασσουήρη”. Δεν δείχνουν ότι διέθετε τόση βασιλική εξουσία ώστε να μπορεί να προβεί σε μια τέτοια διακήρυξη ή διάταγμα σαν αυτό που περιγράφεται στα εδάφια Δανιήλ 6:6-9. Επιπρόσθετα, το Βιβλικό υπόμνημα φαίνεται να υποδηλώνει ότι η διακυβέρνηση της Βαβυλώνας από τον Δαρείο δεν κράτησε πολύ και ότι στη συνέχεια τη βασιλεία της Βαβυλώνας την ανέλαβε ο Κύρος, αν και είναι πιθανό ότι κυβερνούσαν ταυτόχρονα και ότι ο Δανιήλ έκανε ειδική μνεία μόνο για το έτος κατά το οποίο ο Δαρείος απέκτησε θέση εξοχότητας στη Βαβυλώνα. (Δα 6:28· 9:1· 2Χρ 36:20-23) Ο Γκουμπαρού παρέμεινε στο αξίωμά του 14 χρόνια.