Ερημώσεις στην πόλη και στον άγιο τόπο. Τα γεγονότα που περιγράφονται στα τελευταία τμήματα των εδαφίων Δανιήλ 9:26 και 27 εκπληρώθηκαν μετά τις 70 «εβδομάδες», αλλά ήταν άμεσο αποτέλεσμα της απόρριψης του Χριστού από τους Ιουδαίους κατά την 70ή «εβδομάδα». Η ιστορία αναφέρει ότι ο Τίτος, ο γιος του Αυτοκράτορα Βεσπασιανού της Ρώμης, ήταν ο αρχηγός των ρωμαϊκών δυνάμεων που επιτέθηκαν στην Ιερουσαλήμ. Αυτά τα στρατεύματα εισέβαλαν πράγματι στην Ιερουσαλήμ και στον ίδιο το ναό σαν πλημμύρα και ερήμωσαν την πόλη και το ναό της. Η παρουσία ειδωλολατρικών στρατευμάτων μέσα στον άγιο τόπο τα κατέστησε «αηδιαστικό πράγμα». (Ματ 24:15) Όλες οι προσπάθειες που καταβλήθηκαν πριν από το τέλος της Ιερουσαλήμ για να κατευνάσουν την κατάσταση απέτυχαν, επειδή το διάταγμα του Θεού ήταν: «Αυτό που έχει αποφασιστεί είναι ερημώσεις», και «μέχρις εξόντωσης, το πράγμα που έχει αποφασιστεί θα εκχέεται επίσης πάνω σε αυτό που κείτεται έρημο».

Σε ό,τι αφορά το εδάφιο Δανιήλ 9:26 (Le), το οποίο εν μέρει αναφέρει: «Και μετά τις εξήντα και δύο εβδομάδες ένας χρισμένος θα εκκοπεί χωρίς διάδοχο έπειτα από αυτόν», οι Ιουδαίοι σχολιαστές εφαρμόζουν τις 62 εβδομάδες σε μια περίοδο που διήρκεσε ως την εποχή των Μακκαβαίων, ενώ εφαρμόζουν τον όρο «χρισμένος» στον Βασιλιά Αγρίππα Β΄, ο οποίος έζησε την εποχή της καταστροφής της Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ. Ή, μερικοί ισχυρίζονται ότι επρόκειτο για έναν αρχιερέα, τον Ονία, τον οποίο καθαίρεσε ο Αντίοχος ο Επιφανής το 175 Π.Κ.Χ. Η εφαρμογή της προφητείας σε οποιονδήποτε από αυτούς τους δύο άντρες θα της στερούσε κάθε ουσιαστική σημασία ή νόημα, ενώ η αντιφατική χρονολόγηση θα καθιστούσε τις 62 εβδομάδες εντελώς ανακριβή χρονική προφητεία.—Βλέπε Τα Βιβλία της Αγίας Γραφής, του Εκδοτικού Οίκου Σοντσίνο ([Soncino Books of the Bible], σχόλιο στα εδ. Δα 9:25, 26), επιμέλεια Α. Κοέν, Λονδίνο, 1951.

Επιχειρώντας να δικαιολογήσουν την άποψή τους, αυτοί οι Ιουδαίοι λόγιοι λένε ότι οι «εφτά εβδομάδες» είναι, όχι 7 φορές το 7, δηλαδή 49 έτη, αλλά 70 έτη—εντούτοις, υπολογίζουν τις 62 εβδομάδες ως 7 επί 62 έτη. Ισχυρίζονται ότι αυτό αναφέρεται στην περίοδο της βαβυλωνιακής εξορίας. Θεωρούν ότι ο «χρισμένος» αυτού του εδαφίου (Δα 9:25) είναι ο Κύρος ή ο Ζοροβάβελ ή ο Αρχιερέας Ιησούς, ενώ ο «χρισμένος» του εδαφίου Δανιήλ 9:26 είναι άλλο πρόσωπο.