Ο Κάιν εκτοπίστηκε «στη γη της Φυγής στα ανατολικά της Εδέμ», παίρνοντας μαζί του τη σύζυγό του, μια κόρη ή εγγονή του Αδάμ και της Εύας που δεν κατονομάζεται. (Γε 4:16, 17· παράβαλε 5:4, επίσης την πολύ μεταγενέστερη περίπτωση του Αβραάμ ο οποίος παντρεύτηκε την ετεροθαλή αδελφή του Σάρρα, Γε 20:12.) Μετά τη γέννηση του γιου του, του Ενώχ, ο Κάιν «ασχολήθηκε με το χτίσιμο μιας πόλης», στην οποία έδωσε το όνομα του γιου του. Με τα σημερινά δεδομένα, αυτή η πόλη ίσως να μην ήταν τίποτα περισσότερο από ένα οχυρωμένο χωριό, και το υπόμνημα δεν αναφέρει πότε ολοκληρώθηκε. Οι απόγονοί του κατονομάζονται εν μέρει, και σε αυτούς περιλαμβάνονται άντρες που διακρίθηκαν στη νομαδική κτηνοτροφία, στο παίξιμο μουσικών οργάνων και στη σφυρηλάτηση μεταλλικών εργαλείων, καθώς και κάποιοι που ήταν γνωστοί για την πολυγαμία και το βίαιο χαρακτήρα τους. (Γε 4:17-24) Η γραμμή του Κάιν τερματίστηκε με τον παγγήινο Κατακλυσμό των ημερών του Νώε.

(Καϊνάν).

1. Γιος του Ενώς και πρόγονος της επίγειας μητέρας του Ιησού, της Μαρίας. (Λου 3:37, 38) Ο Καϊνάν προφανώς ονομάζεται Κενάν στα εδάφια Γένεση 5:9-14 και 1 Χρονικών 1:2.

2. Άτομο που αναφέρεται ως γιος του Αρφαξάδ στη γενεαλογία του Ιησού Χριστού σύμφωνα με τον Λουκά. (Λου 3:36) Το όνομα Καϊνάν εμφανίζεται σε γενεαλογικούς καταλόγους ορισμένων διαθέσιμων αντιγράφων της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα, όπως το Αλεξανδρινό Χειρόγραφο του πέμπτου αιώνα Κ.Χ. (Γε 10:24· 11:12, 13· 1Χρ 1:18 αλλά όχι 1Χρ 1:24), μολονότι δεν αναφέρεται στα υπάρχοντα εβραϊκά χειρόγραφα των Εβραϊκών Γραφών. Το όνομα Καϊνάν λείπει επίσης από το εδάφιο Λουκάς 3:36 σε δύο Βιβλικά χειρόγραφα (Πάπυρος Μπόντμερ 14, 15, περ. 200 Κ.Χ.· Κώδικας του Βέζα, πέμπτου αιώνα Κ.Χ.). Αυτή η παράλειψη εναρμονίζεται με το Μασοριτικό κείμενο στα εδάφια Γένεση 10:24· 11:12, 15 και 1 Χρονικών 1:18, σύμφωνα με το οποίο ο Σηλά, και όχι ο Καϊνάν, είναι ο γιος του Αρφαξάδ.—Βλέπε ΑΡΦΑΞΑΔ· ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Ένα Πρόβλημα στη Γενεαλογία του Ιησού Σύμφωνα με τον Λουκά).

Βλέπε ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ.

Βλέπε ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΣ ΚΑΙΡΟΣ· ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ.

Έκφραση που εμφανίζεται έξι φορές στο βιβλίο του Δανιήλ. Αναφέρεται σε ένα χρονικό διάστημα που σηματοδοτεί την τελική περίοδο ενός συστήματος πραγμάτων και κορυφώνεται με την καταστροφή αυτού του συστήματος. Στον προφήτη Δανιήλ δόθηκε μια εκ των προτέρων περιγραφή των γεγονότων που θα συνέβαιναν στο μακρινό μέλλον. Στη συνέχεια του ειπώθηκε: «Και εσύ, Δανιήλ, κράτησε μυστικούς τους λόγους και σφράγισε το βιβλίο ως τον καιρό του τέλους. Πολλοί θα περιτρέχουν και η αληθινή γνώση θα γίνει άφθονη».—Δα 12:4.

Σχετικά με αυτό το εδάφιο, ο σχολιαστής Τόμας Σκοτ, γράφοντας στο πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνα, παρατήρησε: «Ο άγγελος, ολοκληρώνοντας, φανέρωσε στον Δανιήλ ότι αυτή η προφητεία θα παρέμενε σκοτεινή και σαν “σφραγισμένο βιβλίο”, από το οποίο θα ήταν κατανοητά λίγα πράγματα, “ως τον έσχατο καιρό” . . . Τα γεγονότα έχουν αποδείξει ότι αυτό ισχύει: τεράστιες δυσκολίες διαπιστώνονταν ανέκαθεν στην κατανόηση πολλών προφητειών του Δανιήλ, οι οποίες έχουν αποδειχτεί “κλεισμένα λόγια” ακόμη και για τους πιστούς γενικά. . . . Στα πρόσφατα χρόνια πολλοί έχουν καταβάλει μεγάλες προσπάθειες να ερευνήσουν την ιστορία για να εξηγήσουν τα μέρη των προφητειών που έχουν ήδη εκπληρωθεί και, συγκρίνοντάς τες με άλλες περικοπές, να σχηματίσουν γνώμη για το τι μένει να εκπληρωθεί ακόμη. Με αυτόν τον τρόπο έχει εκχυθεί πολύ φως σε αυτές τις προφητείες. Καθώς θα εκπληρώνονται σταδιακά όλο και περισσότερο, θα γίνονται καλύτερα κατανοητές. Οι δε μελλοντικές γενιές θα εκπλαγούν και θα διδαχτούν από αυτές πολύ περισσότερο από ό,τι εμείς». (Επεξηγηματικές Σημειώσεις [Explanatory Notes], του Σκοτ, 1832) Η έλλειψη κατανόησης γύρω από τις προφητείες του Δανιήλ στις αρχές του 19ου αιώνα υποδήλωνε ότι αυτός ο προειπωμένος “καιρός του τέλους” ήταν ακόμη μελλοντικός, εφόσον εκείνοι που «έχουν ενόραση», οι αληθινοί υπηρέτες του Θεού, θα κατανοούσαν την προφητεία στον «καιρό του τέλους».—Δα 12:9, 10.

Η έκφραση “καιρός του τέλους” χρησιμοποιείται επίσης σε συνάρτηση με συγκεκριμένες εξελίξεις στην ανθρώπινη διακυβέρνηση. Το εδάφιο Δανιήλ 11:40 αναφέρει: «Τον καιρό του τέλους ο βασιλιάς του νότου θα εμπλακεί με αυτόν [το βασιλιά του βορρά] σε σπρώξιμο, και ο βασιλιάς του βορρά θα έρθει εναντίον του σαν θύελλα, με άρματα και με ιππείς και με πολλά πλοία». Στη συνέχεια, η προφητεία πραγματεύεται τη δράση του “βασιλιά του βορρά” και δείχνει ότι αυτός φτάνει στο τέλος του. (Δα 11:41-45) Συνεπώς, “ο καιρός του τέλους” εδώ πρέπει προφανώς να εννοηθεί ως μια περίοδος που κορυφώνεται με την καταστροφή του “βασιλιά του βορρά”. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ο «βασιλιάς του βορρά» παρουσιάζεται προηγουμένως να διώκει τους υπηρέτες του Θεού, εκείνους «που έχουν ενόραση», ως «τον καιρό του τέλους», δηλαδή ως το δικό του καιρό του τέλους.—Δα 11:33-35.