κάποιος, αποδίδονται δε ως «ευχαρίστηση», «ευαρέστηση», «επιδοκιμασία», «καλή θέληση» και ούτω καθεξής.

Η Καλή Θέληση του Θεού. Στην Αγία Γραφή οι παραπάνω λέξεις χρησιμοποιούνται σε σχέση με την ευαρέστηση, την επιδοκιμασία ή την καλή θέληση του Θεού. (Ψλ 51:18· 106:4· Εφ 1:5, 9) Ο Θεός παρουσιάζει ξεκάθαρα τι απαιτείται για να τον ευαρεστήσει κανείς και καθορίζει ποιους θα δεχτεί ως φίλους του, ως αποδέκτες της καλής του θέλησης. Όσοι απορρίπτουν το Λόγο του ή στασιάζουν εναντίον του δεν γίνονται αποδέκτες της καλής του θέλησης αλλά, απεναντίας, αντιμετωπίζουν τη δυσαρέσκειά του.—Ψλ 2:5· Εβρ 3:16-19.

Η Καλή Θέληση των Ανθρώπων. Οι ίδιες λέξεις χρησιμοποιούνται επίσης σε σχέση με την επιδοκιμασία των ανθρώπων ή με την καλή τους θέληση. (2Χρ 10:7· Εσθ 1:8· Ρω 15:25, 26) Ο απόστολος Παύλος μίλησε για κάποιους οι οποίοι κήρυτταν τον Χριστό με καλή θέληση. (Φλπ 1:15) Αυτοί οι ειλικρινείς Χριστιανοί εκδήλωναν την καλή τους θέληση προς τον απόστολο και κατά συνέπεια προς τον Θεό και τον Γιο του, τους οποίους εκπροσωπούσε ο Παύλος. Επομένως, τέτοια άτομα θα γίνονταν αποδέκτες της καλής θέλησης του Θεού. (Παρ 8:35· 10:32· 11:27) Άλλο ένα παράδειγμα της καλής θέλησης των ανθρώπων προς τους άλλους είναι τα λόγια του αποστόλου Παύλου αναφορικά με τους σαρκικούς αδελφούς του, τους Ιουδαίους: «Αδελφοί, η καλή θέληση της καρδιάς μου και η δέησή μου προς τον Θεό για αυτούς είναι, πράγματι, για τη σωτηρία τους».—Ρω 10:1.

“Άνθρωποι Καλής Θέλησης”. Όταν ένας άγγελος ανακοίνωσε τη γέννηση του Ιησού, δεν εμφανίστηκε στους θρησκευτικούς ηγέτες των Ιουδαίων, αλλά σε ταπεινούς ποιμένες. Αφού πληροφόρησε τους ποιμένες για τη γέννηση του Μεσσία, ένα πλήθος αγγέλων διακήρυξε: «Δόξα στον Θεό εκεί πάνω στα ύψη, και πάνω στη γη ειρήνη ανάμεσα σε ανθρώπους καλής θέλησης». (Λου 2:14) Οι άγγελοι δεν διακήρυξαν ειρήνη για τους εχθρούς του Θεού, οι οποίοι δεν είχαν ειρήνη μαζί του. «“Δεν υπάρχει ειρήνη”, είπε ο Θεός μου, “για τους πονηρούς”». (Ησ 57:21) Σύμφωνα με τη Μετάφραση του Βάμβα και τη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, το εδάφιο Λουκάς 2:14 λέει: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία». Αλλά ο Θεός δεν εξέφραζε εδώ «ευδοκία», δηλαδή καλή θέληση, προς τους ανθρώπους γενικά ούτε εννοούσε ότι η ειρήνη του προσφερόταν σε όσους ενδιαφέρονταν για αυτόν απλώς και μόνο φιλικά και επιδιώκοντας τη δική τους ικανοποίηση. Απεναντίας, ο Θεός αναφερόταν σε όσους θα τον ευαρεστούσαν ασκώντας γνήσια πίστη σε αυτόν και θα γίνονταν ακόλουθοι του Γιου του.

Διάφορες σύγχρονες μεταφράσεις εναρμονίζονται με αυτή την άποψη και αποσαφηνίζουν το σημείο. Η Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφραση αναφέρει: «Ειρήνη ανάμεσα σε ανθρώπους με τους οποίους αυτός ευαρεστείται!» Η Νέα Αγγλική Βίβλος μεταφράζει τη φράση ως εξής: «Η ειρήνη του για ανθρώπους στους οποίους αναπαύεται η εύνοιά του». Η μετάφραση του Τζέιμς Μόφατ την αποδίδει: «Ειρήνη στη γη για ανθρώπους τους οποίους ευνοεί!» και Η Καινή Διαθήκη—Μεταγλώττιση αναφέρει: «Πάνω στη γη ειρήνη στους ανθρώπους της ευαρέσκειάς του». Παρόμοιες αποδόσεις χρησιμοποιούν και άλλες σύγχρονες μεταφράσεις.

(Καλλαΐ).

Ιερέας στις ημέρες του αρχιερέα Ιεχωακείμ. Ήταν η κεφαλή του πατρικού οίκου του Σαλαΐ.—Νε 12:12, 20, 26.

Ημιπολύτιμο, αδιαφανές, πορώδες πετράδι, γνωστό και ως τιρκουάζ, του οποίου το χρώμα κυμαίνεται από αχνογάλαζο ως άτονο πράσινο. Αποτελείται από ένυδρο φωσφορικό αργίλιο με ίχνη χαλκού (από όπου προέρχεται το γαλάζιο χρώμα) και σιδήρου (από όπου προέρχεται το πράσινο χρώμα). Όταν οι γαλάζιες πέτρες θερμαίνονται ή εκτίθενται στον ατμοσφαιρικό αέρα, γίνονται πράσινες, πράγμα που συμβαίνει μερικές φορές και όταν χάνουν τη φυσική τους υγρασία με το πέρασμα του χρόνου. Έτσι μπορεί να εξηγείται η φαινομενική προτίμηση των ανθρώπων της αρχαιότητας για τις πράσινες πέτρες καλλαΐτη. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν τον καλλαΐτη στην κοσμηματοποιία. Καλλαΐτης υπάρχει στη Χερσόνησο του Σινά με τη μορφή κονδύλων μέσα σε κόκκινο ψαμμίτη.

Ο καλλαΐτης χαράζεται εύκολα επειδή είναι σχετικά μαλακή πέτρα. Ο αρχιερέας Ααρών φορούσε μια σκαλιστή πέτρα καλλαΐτη στο «περιστήθιο της κρίσης» του. Πάνω της ήταν χαραγμένο το όνομα μιας από τις 12 φυλές του Ισραήλ, και ήταν τοποθετημένη στην πρώτη θέση της δεύτερης σειράς λίθων στο περιστήθιο. (Εξ 28:2, 15, 18, 21· 39:11) Το μεταφορικό «περικάλυμμα» που φορούσε ο βασιλιάς της Τύρου παρουσιάζεται να είναι διακοσμημένο με καλλαΐτη, καθώς και με κάθε άλλου είδους πολύτιμη πέτρα. (Ιεζ 28:12, 13) Ο Εδώμ ήταν ο «έμπορος» που έφερνε στην Τύρο καλλαΐτη, και η Τύρος ήταν πρόθυμη να δίνει από τα αποθέματά της ως αντάλλαγμα για αυτόν.—Ιεζ 27:2, 16.

Ουσίες ή σκευάσματα που χρησιμοποιούνται στο πρόσωπο ή σε άλλα μέρη του ανθρώπινου σώματος για αλλαγή της εμφάνισης, καλλωπισμό ή τονισμό της θελκτικότητας. Τα καλλυντικά χρησιμοποιούνται στο δέρμα, στα νύχια ή στα μαλλιά.

Οι Ισραηλίτες είχαν μυροποιούς (Εξ 30:25· 1Σα 8:13· Νε 3:8), και τα μύρα χρησιμοποιούνταν ευρέως