για τη σωτηρία του λαού του. (3:12, 13) Για όσους αγάλλονται σε σχέση με τον Ιεχωβά, εκείνος αποδεικνύεται ο Θεός της σωτηρίας και η Πηγή του σφρίγους.—3:18, 19.

(Αβδά) [Υπηρέτης].

1. Ο πατέρας του Αδωνιράμ. (1Βα 4:6) Ο γιος του ο Αδωνιράμ ήταν άρχοντας ο οποίος επέβλεπε τους επιστρατευμένους για καταναγκαστική εργασία στο διάστημα της βασιλείας του Δαβίδ, του Σολομώντα και του Ροβοάμ, και είναι προφανώς ο Αδωράμ, ή αλλιώς Χαδωράμ, που μνημονεύεται σε άλλα εδάφια. (2Σα 20:24· 1Βα 12:18· 2Χρ 10:18) Επομένως, ο Αβδά ήταν πιθανότατα σύγχρονος του Βασιλιά Δαβίδ.

2. Απόγονος του Ιεδουθούν, από τη φυλή του Λευί. (Νε 11:17, 18) Ο Αβδά ο Λευίτης είναι προφανώς το ίδιο πρόσωπο με τον «Αβδιού» ο οποίος αναφέρεται στο εδάφιο 1 Χρονικών 9:16. Ήταν ένας από τους εξορίστους που επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ από τη Βαβυλώνα.

(Αβδέ) [Υπηρέτης· ή, συντετμημένη μορφή του Αβδιού, που σημαίνει «Υπηρέτης του Ιεχωβά»].

1. Ο πατέρας του Γαάλ, εκείνου που οδήγησε τους κτηματίες της Συχέμ σε έναν αποτυχημένο στασιασμό εναντίον του Αβιμέλεχ.—Κρ 9:26, 29, 39-41.

2. Γιος του Ιωνάθαν. Ο Αβδέ, συνοδευόμενος από 50 άρρενες του πατρικού οίκου του Αδίν, επέστρεψε από τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ μαζί με τον Έσδρα.—Εσδ 8:6.

(Αβδεήλ) [Υπηρέτης του Θεού].

Πατέρας του Σελεμία, ενός από τους τρεις άντρες τους οποίους έστειλε ο Βασιλιάς Ιωακείμ για να συλλάβουν τον προφήτη Ιερεμία και το γραμματέα του τον Βαρούχ.—Ιερ 36:26.

(Αβδέ-μέλεχ) [Υπηρέτης του Βασιλιά].

Αιθίοπας ευνούχος στον οίκο του Βασιλιά Σεδεκία ο οποίος, με την πορεία του, κατέδειξε ότι συμφωνούσε πλήρως με το έργο του Ιερεμία, του προφήτη του Ιεχωβά. Όταν οι άρχοντες του Ιούδα κατηγόρησαν ψευδώς τον Ιερεμία για στασιασμό, ο Σεδεκίας παρέδωσε τον προφήτη στα χέρια τους. Αυτοί οι άρχοντες πήραν τότε τον Ιερεμία και τον έριξαν στο βούρκο της στέρνας του Μαλχία, στην Αυλή της Φρουράς, για να πεθάνει εκεί χωρίς τροφή. (Ιερ 38:4-6) Παρά τον κίνδυνο τον οποίο διέτρεχε εξαιτίας του σφοδρού μίσους που επικρατούσε για τον Ιερεμία και το άγγελμά του, ο Αβδέ-μέλεχ πλησίασε με θάρρος δημόσια το βασιλιά, ο οποίος καθόταν στην Πύλη του Βενιαμίν, και έκανε εκεί έκκληση για τον Ιερεμία. Ο Σεδεκίας ανταποκρίθηκε ευνοϊκά. Τότε ο Αβδέ-μέλεχ, κατόπιν διαταγής του βασιλιά, πήγε στη στέρνα με άλλους 30 άντρες και κατέβασε σχοινιά μαζί με φθαρμένα κουρέλια και πανιά για να τα βάλει ο Ιερεμίας κάτω από τις μασχάλες του και να τον ανεβάσουν από τη στέρνα. (Ιερ 38:7-13) Πιθανώς ο Σεδεκίας έδωσε στον Αβδέ-μέλεχ την οδηγία να πάρει μαζί του 30 άντρες, όχι επειδή χρειάζονταν τόσο πολλοί για να βγάλουν τον Ιερεμία από τη στέρνα, αλλά για να πετύχει η προσπάθεια απελευθέρωσης παρά την οποιαδήποτε πιθανή παρέμβαση των αρχόντων ή των ιερέων. Λόγω της δίκαιης αυτής πράξης προς τον προφήτη του Θεού, ο Αβδέ-μέλεχ έλαβε από τον Ιεχωβά, μέσω του Ιερεμία, τη διαβεβαίωση ότι δεν θα αφανιζόταν κατά τη βαβυλωνιακή πολιορκία αλλά θα του προμηθευόταν διαφυγή.—Ιερ 39:15-18· βλέπε ΕΥΝΟΥΧΟΣ.

(Αβδενεγώ) [πιθανότατα, Υπηρέτης του Νεβώ [ενός θεού των Βαβυλωνίων]].

Το όνομα που δόθηκε στον Αζαρία, έναν από τους νέους που ανήκαν στη βασιλική οικογένεια των Ιουδαίων ή στην τάξη των ευγενών και οι οποίοι πάρθηκαν αιχμάλωτοι από τον Ναβουχοδονόσορα το 617 Π.Κ.Χ.—Δα 1:3, 4, 7.

Μερικοί λόγιοι πιστεύουν ότι το συνθετικό «Νεγώ» είναι εσκεμμένη παραφθορά του ονόματος Νεβώ, ενός θεού των Βαβυλωνίων, έτσι ώστε να μην αποτελεί το όνομα προσβολή για τον Αζαρία. (Βλέπε ΝΕΒΩ Αρ. 4.) Το όνομα Αζαρίας σημαίνει «Ο Ιεχωβά Έχει Βοηθήσει», και φαίνεται ότι μεταξύ τους αυτοί οι Εβραίοι εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούν τα αρχικά τους ονόματα. (Δα 2:17) Στη Βαβυλώνα, ο Αζαρίας, ο Δανιήλ, ο Ανανίας και ο Μισαήλ πέρασαν από ένα τριετές εκπαιδευτικό πρόγραμμα με μεγάλη επιτυχία, καθώς και από βασιλική εξέταση την οποία διεξήγαγε προσωπικά ο Ναβουχοδονόσορ, έχοντας προηγουμένως επιδείξει ακεραιότητα στη θρησκεία τους όσον αφορά το φαγητό και το ποτό. (Δα 1:4, 5, 8-20) Αργότερα, κατόπιν αιτήματος του Δανιήλ, ο βασιλιάς έκανε τον Αζαρία και τους δύο συντρόφους του διαχειριστές της διοικητικής περιφέρειας της Βαβυλώνας.—Δα 2:49.

Ορισμένοι Χαλδαίοι κατηγόρησαν μετέπειτα στο βασιλιά τον Αβδενεγώ (Αζαρία) και τους δύο Εβραίους συντρόφους του για το ότι αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τη χρυσή εικόνα του βασιλιά ύστερα από ένα μουσικό παράγγελμα. (Δα 3:5, 8, 12) Όταν ο οργισμένος βασιλιάς τούς ανέκρινε, η σταθερή άρνησή τους να παραβιάσουν τη συνείδησή τους και η εκδήλωση πίστης στον Ιεχωβά είχαν ως αποτέλεσμα να διατάξει ο βασιλιάς να τους ρίξουν σε ένα υπερθερμασμένο καμίνι, όπου τους προστάτεψε θαυματουργικά ένας αγγελικός εκπρόσωπος του Θεού. Αφού ο συγκλονισμένος βασιλιάς τούς απελευθέρωσε, και τα μέλη της βασιλικής αυλής είδαν ότι σώθηκαν χωρίς καμιά βλάβη, στη συνέχεια οι τρεις άντρες αποκαταστάθηκαν στη βασιλική εύνοια.—Δα 3:15-30· βλέπε ΜΙΣΑΧ· ΣΕΔΡΑΧ.