(Αβδί) [συντετμημένη μορφή του Αβδιήλ].

1. Λευίτης από τον οίκο του Μεραρί. Ήταν πατέρας του Κισί και πιθανότατα σύγχρονος του Σαούλ, του οποίου η βασιλεία διήρκεσε από το 1117 ως το 1078 Π.Κ.Χ.—1Χρ 6:31, 33, 39, 44.

2. Επίσης Λευίτης από τον οίκο του Μεραρί. Ήταν πατέρας του Κεις. (2Χρ 29:12) Λόγω της ομοιότητας που παρατηρείται στα ονόματα των γιων τους, ο εν λόγω Αβδί και ο Αβδί που περιγράφεται παραπάνω παρουσιάζονται σε μερικά λεξικά της Αγίας Γραφής ως το ίδιο πρόσωπο. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο γιος του δεύτερου Αβδί, ο Κεις, έζησε την εποχή του Βασιλιά Εζεκία, περίπου 250 χρόνια μετά την εποχή του Δαβίδ, καθιστά αυτό το συμπέρασμα παράλογο. Ο δεύτερος Αβδί ήταν κατά πάσα πιθανότητα σύγχρονος των βασιλιάδων Ιωθάμ και Άχαζ, των οποίων η βασιλεία καλύπτει την περίοδο από το 777 Π.Κ.Χ. μέχρι περίπου το 746 Π.Κ.Χ.

3. Κάποιος άντρας από την οικογένεια του Ελάμ, ο οποίος έζησε στη μεταιχμαλωσιακή περίοδο. (Εσδ 10:26) Ήταν ένας από τους Ισραηλίτες που είχαν πάρει αλλοεθνείς συζύγους αλλά τις απέβαλαν, ανταποκρινόμενοι στην προτροπή του Έσδρα μετά την επιστροφή του στην Ιερουσαλήμ το έβδομο έτος του Βασιλιά Αρταξέρξη (Μακρόχειρα) (468 Π.Κ.Χ.).—Εσδ 7:8· 10:1-4, 10-12, 26, 44.

(Αβδιήλ) [Υπηρέτης του Θεού].

Γιος του Γουνί και πατέρας του Αχί από τη φυλή του Γαδ. (1Χρ 5:15) Ζούσε στην περιοχή της Γαλαάδ και της Βασάν, Α του Ιορδάνη, μια περιοχή γνωστή για την κτηνοτροφία της.—1Χρ 5:16.

(Αβδιού) [Υπηρέτης του Ιεχωβά].

1. Κεφαλή οικογένειας στη φυλή του Ισσάχαρ, γιος του Ιζραΐα και απόγονος του Θωλά.—1Χρ 7:1-3.

2. Ζαβουλωνίτης του οποίου ο γιος ήταν άρχοντας εκείνης της φυλής στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Δαβίδ.—1Χρ 27:19, 22.

3. Κραταιός Γαδίτης πολεμιστής ο οποίος πέρασε τον πλημμυρισμένο Ιορδάνη και υποστήριξε τον Δαβίδ όταν αυτός κρυβόταν εξαιτίας της οργής του Σαούλ.—1Χρ 12:8, 9, 14, 15.

4. Ο οικονόμος του σπιτικού του Βασιλιά Αχαάβ. Μολονότι ο Βασιλιάς Αχαάβ και η Ιεζάβελ έπρατταν πονηρά πράγματα, ο Αβδιού φοβόταν πολύ τον Ιεχωβά—μάλιστα έκρυψε 100 προφήτες του Ιεχωβά «ανά πενήντα μέσα σε μια σπηλιά» όταν η Ιεζάβελ διέταξε τη θανάτωση όλων των προφητών. Στη διάρκεια της θεόσταλτης ξηρασίας που είχε προείπει ο Ηλίας, ο Αβδιού και ο κύριός του ο Αχαάβ μοιράστηκαν μεταξύ τους κάποια περιοχή και άρχισαν να ψάχνουν και οι δύο χορτάρι για να βοσκήσουν τα ζώα. Τότε ο Αβδιού συνάντησε τον Ηλία. Ο Αχαάβ δεν είχε δει τον Ηλία σε όλη τη διάρκεια της ξηρασίας, μιας περιόδου τριών περίπου ετών. Όταν ο Ηλίας είπε στον Αβδιού να πληροφορήσει τον Αχαάβ ότι είχε επιστρέψει, ο Αβδιού φοβήθηκε πολύ και δίσταζε να πάει, μέχρι που του δόθηκε η διαβεβαίωση ότι ο προφήτης δεν θα έφευγε, διότι ο Αχαάβ σίγουρα θα σκότωνε τον υπηρέτη του αν αυτή η είδηση αποδεικνυόταν ψεύτικη.—1Βα 18:1-16.

5. Ένας από τους άρχοντες τους οποίους έστειλε ο Ιωσαφάτ να διδάξουν το νόμο του Ιεχωβά στις πόλεις του Ιούδα.—2Χρ 17:7, 9.

6. Μακρινός απόγονος του Σαούλ και του Ιωνάθαν στη φυλή του Βενιαμίν.—1Χρ 8:33-38· 9:44.

7. Μεραρίτης Λευίτης, ένας από τους άντρες που επέβλεπαν τις επισκευές του ναού οι οποίες έγιναν με διαταγή του Βασιλιά Ιωσία.—2Χρ 34:8, 12.

8. Προφήτης του Ιεχωβά και συγγραφέας του τέταρτου από τα βιβλία των λεγόμενων μικρών προφητών. (Αβδ 1) Τίποτα δεν είναι γνωστό γύρω από το πρόσωπο αυτού του προφήτη ο οποίος έζησε τον έβδομο αιώνα Π.Κ.Χ.—Βλέπε ΑΒΔΙΟΥ (ΒΙΒΛΙΟ).

9. Λευίτης ο οποίος επέστρεψε από τη Βαβυλώνα και έζησε στην Ιερουσαλήμ. (1Χρ 9:2, 3, 14, 16) Προφανώς ονομάζεται Αβδά στο εδάφιο Νεεμίας 11:17. Πιθανώς το ίδιο πρόσωπο με τον Αρ. 13.

10. Απόγονος του Δαβίδ στη μεταιχμαλωσιακή περίοδο.—1Χρ 3:5, 9, 10, 21.

11. Κεφαλή του πατρικού οίκου του Ιωάβ που οδήγησε 218 άρρενες αυτής της οικογένειας πίσω στην Ιερουσαλήμ μαζί με τον Έσδρα το 468 Π.Κ.Χ. Γιος του Ιεχιήλ.—Εσδ 8:1, 9.

12. Ένας από τους ιερείς (ή κάποιος απόγονός του) οι οποίοι προσυπέγραψαν τη διαθήκη πιστότητας των επαναπατρισμένων εξορίστων όταν ήταν κυβερνήτης ο Νεεμίας.—Νε 9:38· 10:1, 5, 8.

13. Λευίτης πυλωρός στις ημέρες του Νεεμία και του Έσδρα. (Νε 12:25, 26) Πιθανώς το ίδιο πρόσωπο με τον Αρ. 9.

Το μικρότερο προφητικό βιβλίο των Εβραϊκών Γραφών. Το βιβλίο αυτό που έγραψε ο Αβδιού (για τον οποίο δεν γνωρίζουμε τίποτα εκτός από το όνομά του) περιέχει μια εξαγγελία κρίσης του Ιεχωβά ενάντια στον Εδώμ, παρουσιάζει την αιτία για αυτή την κρίση και υποδεικνύει την αποκατάσταση “του οίκου του Ιακώβ”. Η εξάλειψη των Εδωμιτών ως λαού και η αποκατάσταση των Ισραηλιτών στη γη τους επιβεβαιώνουν ότι εκπληρώθηκε με ακρίβεια η προφητεία του Αβδιού.—Αβδ 17, 18· βλέπε ΕΔΩΜ, ΕΔΩΜΙΤΕΣ.

Αφορμή για την προφητεία έδωσε η κάθε άλλο παρά “αδελφική” μεταχείριση που επιφύλαξαν οι Εδωμίτες “στους γιους του Ιούδα” όταν οι τελευταίοι ηττήθηκαν. Οι Εδωμίτες, μέσω του προγόνου τους του Ησαύ, ήταν συγγενείς με τους Ισραηλίτες. Οι Εδωμίτες χάρηκαν για τη συμφορά του Ιούδα, συμμετείχαν