(2Σα 2:18-23) Κατόπιν έκκλησης του Αβενήρ, ο Ιωάβ τελικά διέταξε να σταματήσει η καταδίωξη με τη δύση του ήλιου, και τα δύο στρατεύματα άρχισαν την πορεία της επιστροφής στις πρωτεύουσές τους. Η αντοχή τους γίνεται φανερή από τα 80 χλμ., ή και περισσότερο, που βάδισαν οι δυνάμεις του Αβενήρ καθώς κατέβηκαν στη λεκάνη του Ιορδάνη, διέσχισαν το ποτάμι και κατόπιν ανηφόρισαν στην Κοιλάδα του Ιορδάνη μέχρι τους λόφους της Γαλαάδ, από όπου πήγαν στη Μαχαναΐμ. Οι άντρες του Ιωάβ, αφού έθαψαν τον Ασαήλ στη Βηθλεέμ (πιθανώς την επόμενη ημέρα), βάδισαν όλη τη νύχτα 22 και πλέον χλμ. μέσα από τα βουνά ώσπου να φτάσουν στη Χεβρών.—2Σα 2:29-32.

Ο Αβενήρ υποστήριζε το φθίνον καθεστώς του Ις-βοσθέ αλλά παράλληλα ενίσχυε τη δική του θέση, αποβλέποντας ίσως στη βασιλεία, δεδομένου ότι, συν τοις άλλοις, ήταν αδελφός του πατέρα του Σαούλ. Όταν επιπλήχθηκε από τον Ις-βοσθέ για το ότι είχε σχέσεις με μια από τις παλλακίδες του Σαούλ (πράξη επιτρεπτή μόνο στον κληρονόμο του νεκρού βασιλιά), ο Αβενήρ ανακοίνωσε οργισμένα ότι στο εξής θα υποστήριζε τον Δαβίδ. (2Σα 3:6-11) Έκανε άνοιγμα προς τον Δαβίδ τονίζοντας τη θέση που κατείχε ο ίδιος ως ο ουσιαστικός άρχοντας του υπόλοιπου Ισραήλ εκτός του Ιούδα. Αφού ικανοποίησε το αίτημα του Δαβίδ να του επιστραφεί η σύζυγός του η Μιχάλ, ο Αβενήρ στη συνέχεια πλησίασε κατ’ ιδίαν τις κεφαλές των 11 φυλών που είχαν αποχωριστεί από τον Ιούδα προκειμένου να εξασφαλίσει την εύνοιά τους υπέρ του διορισμένου βασιλιά του Ιεχωβά, του Δαβίδ. (2Σα 3:12-19) Κατόπιν αυτού, ο Δαβίδ τού έκανε θερμή υποδοχή στην πρωτεύουσά του τη Χεβρών, και την ίδια ημέρα εκείνος ξεκίνησε να πείσει όλες τις φυλές να κάνουν διαθήκη με τον Δαβίδ. Αλλά ο Ιωάβ, ο οποίος απουσίαζε σε μια επιδρομή, επέστρεψε και, αφού κατηγόρησε τον Αβενήρ ως πανούργο κατάσκοπο, τον κάλεσε πίσω προσωπικά και τον παγίδεψε σε ένα μέρος όπου μπόρεσε να τον σκοτώσει.—2Σα 3:20-27.

Με το θάνατο του Αβενήρ, κάθε υποστήριξη στην οποία μπορούσε να ελπίζει ο Ις-βοσθέ χάθηκε και ο ίδιος ο Ις-βοσθέ δολοφονήθηκε λίγο αργότερα από προδότες. Αυτό ήταν και το οριστικό τέλος της εξουσίας του οίκου του Σαούλ.—2Σα 4:1-3, 5-12.

Πολλά χρόνια αργότερα, ενώ πλησίαζε η ώρα του δικού του θανάτου, ο Δαβίδ θυμήθηκε το θάνατο του Αβενήρ (καθώς και του Αμασά) και επιφόρτισε τον Σολομώντα με την ευθύνη να αφαιρέσει την κηλίδα της ενοχής αίματος που είχε προσάψει ο Ιωάβ στον οίκο του Δαβίδ. (1Βα 2:1, 5, 6) Λίγο αργότερα, ο δολοφόνος του Αβενήρ, ο Ιωάβ, εκτελέστηκε με διαταγή του Σολομώντα.—1Βα 2:31-34.

Μόνο ένας γιος του Αβενήρ αναφέρεται στο υπόμνημα, ο Ιαασιήλ, ο οποίος κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Δαβίδ ήταν αρχηγός της φυλής του Βενιαμίν. (1Χρ 27:21) Το εδάφιο 1 Χρονικών 26:28 μνημονεύει επίσης τις συνεισφορές που έκανε ο Αβενήρ για τη σκηνή της μαρτυρίας οι οποίες προέρχονταν από τα λάφυρα που αποκόμισε ως αρχηγός του στρατεύματος.

(Αβές).

Κωμόπολη στην περιοχή του Ισσάχαρ. (Ιη 19:17, 20) Η θέση της δεν είναι γνωστή.

(Αβεσσαλώμ) [Ο Πατέρας [δηλαδή ο Θεός] Είναι Ειρήνη].

Ο τρίτος από τους έξι γιους του Δαβίδ οι οποίοι γεννήθηκαν στη Χεβρών. Μητέρα του ήταν η Μααχά, κόρη του Θαλμαΐ, του βασιλιά της Γεσούρ. (2Σα 3:3-5) Ο Αβεσσαλώμ έγινε πατέρας τριών γιων και μιας κόρης. (2Σα 14:27) Προφανώς καλείται Αβισαλώμ στα εδάφια 1 Βασιλέων 15:2, 10.—Βλέπε 2Χρ 11:20, 21.

Η σωματική ομορφιά ήταν χαρακτηριστικό της οικογένειας του Αβεσσαλώμ. Ο ίδιος εξυμνούνταν από όλο το έθνος για την εξαιρετική ομορφιά του. Η πλούσια κόμη του, η οποία προφανώς βάραινε ακόμη περισσότερο από τη χρήση λαδιού ή μύρων, ζύγιζε περίπου 200 σίκλους (2,3 κιλά) όταν την έκοβε μία φορά το χρόνο. Η αδελφή του η Θάμαρ ήταν και αυτή όμορφη, και η κόρη του, που είχε το όνομα της θείας της, είχε «πανέμορφη εμφάνιση». (2Σα 14:25-27· 13:1) Ωστόσο, αυτή η ομορφιά, αντί να αποδειχτεί ωφέλιμη, συνέβαλε σε κάποια τρομερά γεγονότα τα οποία προξένησαν απέραντη θλίψη στον πατέρα του Αβεσσαλώμ, τον Δαβίδ, καθώς και σε άλλους, και δημιούργησαν μεγάλη αναστάτωση στο έθνος.

Ο Φόνος του Αμνών. Η ομορφιά της αδελφής του Αβεσσαλώμ, της Θάμαρ, έκανε το μεγαλύτερο ετεροθαλή αδελφό του, τον Αμνών, να την ερωτευτεί παράφορα. Προσποιούμενος ότι ήταν άρρωστος, ο Αμνών μεθόδευσε έτσι τα πράγματα ώστε να του στείλουν στα διαμερίσματά του τη Θάμαρ για να του μαγειρέψει, και στη συνέχεια τη βίασε. Ο έρωτας του Αμνών μετατράπηκε σε περιφρονητικό μίσος και έβαλε να διώξουν τη Θάμαρ έξω. Η Θάμαρ έσκισε το ριγωτό χιτώνα της ο οποίος την ξεχώριζε ως παρθένα κόρη του βασιλιά και έβαλε στάχτες στο κεφάλι της, και τότε τη συνάντησε ο Αβεσσαλώμ. Εκείνος αντιλήφθηκε γρήγορα τι είχε συμβεί και εξέφρασε αμέσως υποψίες για τον Αμνών, πράγμα που δείχνει ότι ήταν ήδη ενήμερος για το παράφορο πάθος του ετεροθαλούς αδελφού του. Ο Αβεσσαλώμ, όμως, συμβούλεψε την αδελφή του να μη διατυπώσει καμιά κατηγορία και την πήρε να μείνει στο σπίτι του.—2Σα 13:1-20.

Σύμφωνα με τον Τζον Κίτο, η ενέργεια του Αβεσσαλώμ να αναλάβει εκείνος τη Θάμαρ και όχι ο πατέρας της εναρμονιζόταν με μια συνήθεια της Ανατολής σύμφωνα με την οποία, σε μια πολυγαμική οικογένεια, τα παιδιά που προέρχονται από την ίδια μητέρα είναι πιο στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους, και οι κόρες «περιέρχονται κάτω από την