του ή ακόμη και να υποστεί διωγμό, αλλά σε αντάλλαγμα θα λάβαινε εκατονταπλάσια τώρα, «σπίτια και αδελφούς και αδελφές και μητέρες και παιδιά και αγρούς, . . . και στο ερχόμενο σύστημα πραγμάτων αιώνια ζωή».—Μαρ 10:29, 30.

Τα καλά νέα είναι η λυδία λίθος με βάση την οποία κρίνεται η ανθρωπότητα: η αποδοχή των καλών νέων και η υπακοή σε αυτά οδηγούν στη σωτηρία, ενώ η απόρριψή τους και η ανυπακοή επιφέρουν καταστροφή. (1Πε 4:5, 6, 17· 2Θε 1:6-8) Ιδιαίτερα λόγω αυτού του γεγονότος, το κίνητρο εκείνου που κηρύττει τα καλά νέα πρέπει να είναι αγνό και ο ίδιος πρέπει να κηρύττει από την καρδιά του, από αγάπη για αυτούς που ακούν. Οι απόστολοι εκτιμούσαν τόσο πολύ τη ζωογόνα σημασία των καλών νέων, και φλέγονταν από το πνεύμα του Θεού και από αγάπη σε τέτοιον βαθμό, ώστε μετέδιδαν όχι μόνο τα καλά νέα αλλά και τις “ίδιες τους τις ψυχές” σε εκείνους που άκουγαν το κήρυγμά τους. (1Θε 2:8) Ο Θεός όρισε ότι οι διαγγελείς των καλών νέων είχαν το δικαίωμα να δέχονται υλική βοήθεια από εκείνους στους οποίους κήρυτταν. (1Κο 9:11-14) Εντούτοις, ο Παύλος και οι στενοί του σύντροφοι εκτιμούσαν τόσο πολύ το προνόμιο που είχαν να είναι φορείς των καλών νέων, ώστε απέφευγαν επιμελώς να αποκομίζουν οικονομικά οφέλη από τα καλά νέα ή ακόμη και να δίνουν αυτή την εντύπωση σε σχέση με το κήρυγμά τους. Ο απόστολος Παύλος δείχνει ποια πορεία ενέργειας ακολουθούσε ως προς αυτό στα εδάφια 1 Κορινθίους 9:15-18 και 1 Θεσσαλονικείς 2:6, 9.

Εχθροί. Τα καλά νέα έχουν γίνει αντικείμενο έντονου διωγμού, και ο απόστολος Παύλος προσδιορίζει την πηγή της έχθρας: «Και αν μάλιστα τα καλά νέα τα οποία διακηρύττουμε είναι καλυμμένα, είναι καλυμμένα ανάμεσα σε εκείνους που αφανίζονται, ανάμεσα στους οποίους ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων έχει τυφλώσει τις διάνοιες των απίστων, για να μη λάμψει ο φωτισμός των ένδοξων καλών νέων σχετικά με τον Χριστό, ο οποίος είναι η εικόνα του Θεού». (2Κο 4:3, 4) Οι πρώτοι εχθροί των καλών νέων ήταν οι θρησκευτικοί ηγέτες των Ιουδαίων. Η έχθρα τους, όμως, απέβη προς όφελος των Εθνικών, από την άποψη ότι τους έδωσε την ευκαιρία να γίνουν συμμέτοχοι «της υπόσχεσης . . . σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού μέσω των καλών νέων».—Ρω 11:25, 28· Εφ 3:5, 6.

Οι εχθροί των καλών νέων προξένησαν πολλά δεινά στους Χριστιανούς, και οι απόστολοι χρειάστηκε να αγωνιστούν σκληρά ενώπιον αρχόντων για την υπεράσπιση και τη νομική εδραίωση των καλών νέων, έτσι ώστε να είναι εφικτή η διάδοση των καλών νέων με τη μεγαλύτερη δυνατή ελευθερία.—Φλπ 1:7, 16· παράβαλε Μαρ 13:9-13· Πρ 4:18-20· 5:27-29.

Η Επίγεια Διακονία του Ιησού και η Επάνοδός Του. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιωάννης ο Βαφτιστής κήρυττε για μια περίοδο έξι περίπου μηνών, προτού πάει ο Ιησούς σε αυτόν για να βαφτιστεί, λέγοντας: «Μετανοείτε, γιατί η βασιλεία των ουρανών έχει πλησιάσει», και όταν εμφανίστηκε ο Ιησούς, ο Ιωάννης υπέδειξε τον Ιησού ως «το Αρνί του Θεού το οποίο αφαιρεί την αμαρτία του κόσμου!» (Ματ 3:1, 2· Ιωα 1:29) Με αυτόν τον τρόπο έστρεψε την προσοχή του λαού στον από πολλού αναμενόμενο Μεσσιανικό Βασιλιά.—Πρ 19:4.

Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, αυτός και οι μαθητές του ανάγγελλαν: «Η βασιλεία των ουρανών έχει πλησιάσει». (Ματ 4:17· 10:7) Ο Ιησούς, που χρίστηκε ως ο Χριστός, ο Βασιλιάς, είπε στους εχθρούς του, τους Φαρισαίους: «Η βασιλεία του Θεού είναι ανάμεσά σας». (Λου 17:20, 21) Αυτό ήταν το θέμα, ή αλλιώς το κεντρικό σημείο των καλών νέων, κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας του Ιησού. Ωστόσο, δεν αναφέρεται ότι μετά το θάνατο του Ιησού οι μαθητές διακήρυτταν πως η Βασιλεία είχε «πλησιάσει» ή ότι ήταν κοντά. Τα καλά νέα που κήρυτταν αυτοί ήταν ότι ο Ιησούς, αφού πρώτα έδωσε τη ζωή του ως λυτρωτικό αντίτιμο για τη σωτηρία, αναλήφθηκε στον ουρανό όπου πλέον καθόταν στα δεξιά του Θεού. Κήρυτταν επίσης για τη μελλοντική επάνοδο του Ιησού και για τον ερχομό της Βασιλείας του.—Εβρ 10:12, 13· 2Τι 4:1· Απ 11:15· 12:10· 22:20· παράβαλε Λου 19:12, 15.

Οι μαθητές του Ιησού τον ρώτησαν: «Ποιο θα είναι το σημείο της παρουσίας σου και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων;» Στην απάντησή του ο Ιησούς απαρίθμησε ορισμένα από τα πράγματα που επρόκειτο να συμβούν τότε. Μεταξύ άλλων είπε: «Αυτά τα καλά νέα της βασιλείας θα κηρυχτούν σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη· και τότε θα έρθει το τέλος». (Ματ 24:3, 14· Μαρ 13:10· παράβαλε Κολ 1:23.) Στην Αποκάλυψη που δόθηκε στον απόστολο Ιωάννη γύρω στο 96 Κ.Χ., ο Ιωάννης είδε έναν «άγγελο να πετάει στο μεσουράνημα» ο οποίος είχε «αιώνια καλά νέα να διακηρύξει ως χαρμόσυνες ειδήσεις προς εκείνους που κατοικούν στη γη, και προς κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό, λέγοντας με δυνατή φωνή: “Φοβηθείτε τον Θεό και δώστε του δόξα, επειδή έφτασε η ώρα της κρίσης του”». (Απ 14:6, 7) Αυτές οι θεόπνευστες δηλώσεις δείχνουν ότι τις «τελευταίες ημέρες» θα γινόταν μια άνευ προηγουμένου διακήρυξη των καλών νέων της Βασιλείας.

Τόσο η λέξη ρατσών του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου όσο και η λέξη εὐδοκία του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, καθώς και συγγενικοί τους τύποι, αναφέρονται σε κάτι το οποίο ευαρεστεί ή στην ευαρέστηση που νιώθει