βρίσκει εκεί στέγη ο φύλακας που προστάτευε τα αγροτικά προϊόντα από τους κλέφτες και τα αρπακτικά ζώα. Αν αυτές οι καλύβες έμοιαζαν με τις σημερινές, τότε επρόκειτο για μια μάλλον ασταθή κατασκευή, αποτελούμενη από τέσσερις κατακόρυφους πασσάλους μπηγμένους στο έδαφος, οι οποίοι συνδέονταν μεταξύ τους με οριζόντια δοκάρια. Η στέγη και οι πλευρές κατασκευάζονταν από κλαδιά που μερικές φορές σχημάτιζαν πλέγμα (δηλαδή τα κλωνάρια και τα λεπτά κλαδιά τα έπλεκαν μεταξύ τους), ενώ οι κύριοι αρμοί της κατασκευής δένονταν με λυγαριές (ευλύγιστα κλαδιά που χρησιμοποιούνταν αντί για σχοινί). Όταν τελειώνει η παραγωγή του λαχανόκηπου, αυτές οι καλύβες εγκαταλείπονται, και καθώς αρχίζουν οι άνεμοι και οι βροχές του φθινοπώρου, μπορεί να πάρουν κλίση ή να καταρρεύσουν. Γι’ αυτό, κατά τη διάρκεια της ερήμωσής της, η Σιών απεικονίζεται παραστατικά να «έχει απομείνει σαν το στέγαστρο στο αμπέλι, σαν την καλύβα του φύλακα σε περιβόλι με αγγούρια».—Ησ 1:8.

Στύλοι, πάσσαλοι ή άλλα κατασκευάσματα τοποθετούνταν επίσης στα καλλιεργημένα χωράφια για να τρομάζουν τα ζώα, και με ένα τέτοιο βουβό, άψυχο «σκιάχτρο σε περιβόλι με αγγούρια» παρομοίασε ο προφήτης Ιερεμίας τα ομοιώματα που έφτιαχναν τα ειδωλολατρικά έθνη.—Ιερ 10:5.

[εβρ., παράχ· ’έλεφ (Δευ 7:13)· ‛εγλάχ, νεαρή αγελάδα].

Η αγελάδα έπαιζε σημαντικό ρόλο στην ισραηλιτική οικονομία. Δεν ήταν μόνο ζώο έλξης, αλλά θεωρούνταν πολύτιμη και για το γάλα της, από το οποίο παρασκευάζονταν άλλα συνήθη είδη διατροφής, όπως το τυρί, το βούτυρο και το βουτυρόγαλα. (Αρ 19:2· Ησ 7:21, 22) Επίσης, το δέρμα της μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή διαφόρων δερμάτινων ειδών.

Ενίοτε θυσιάζονταν νεαρές αγελάδες, ή αλλιώς δαμαλίδες. (Γε 15:9· 1Σα 6:14· 16:2) Η στάχτη μιας ολόκληρης κόκκινης αγελάδας που καιγόταν έξω από το στρατόπεδο αποτελούσε συστατικό “του νερού για καθαρισμό” το οποίο χρησιμοποιούσε ο Ισραήλ. (Αρ 19:2, 6, 9) Σε περίπτωση ανεξιχνίαστου φόνου, οι πρεσβύτεροι που εκπροσωπούσαν την πόλη η οποία βρισκόταν πιο κοντά στον σκοτωμένο έπρεπε να θανατώσουν μια νεαρή αγελάδα στην ακαλλιέργητη κοιλάδα ενός χειμάρρου και κατόπιν να πλύνουν τα χέρια τους πάνω από το πτώμα δηλώνοντας ταυτόχρονα την αθωότητά τους για το έγκλημα.—Δευ 21:1-9.

Στις Γραφές, μπορούμε να παρατηρήσουμε πολυάριθμες αλληγορικές αναφορές στην αγελάδα ή στη δαμαλίδα. Οι εφτά παχύσαρκες και οι εφτά λεπτόσαρκες αγελάδες του ονείρου του Φαραώ εξηγήθηκε ότι αναφέρονταν σε εφτά χρόνια αφθονίας τα οποία θα ακολουθούνταν από εφτά χρόνια πείνας. (Γε 41:26, 27) Ο Σαμψών αναφέρθηκε στη μνηστή του ως τη νεαρή αγελάδα του με την οποία είχαν οργώσει οι 30 γαμήλιοι συνοδοί για να βρουν τη λύση του αινίγματός του.—Κρ 14:11, 12, 18.

Οι γυναίκες που κατοικούσαν στη Σαμάρεια, οι οποίες αγαπούσαν την πολυτέλεια και διέπρατταν λεηλασίες, αναφέρονται ως «αγελάδες της Βασάν». (Αμ 3:15· 4:1) Ο Εφραΐμ παρομοιάζεται με “εκπαιδευμένη δαμαλίδα που της αρέσει να αλωνίζει”. (Ωσ 10:11) Αυτή η παρομοίωση προσλαμβάνει επιπρόσθετη σημασία αν ληφθεί υπόψη ότι τα ζώα που αλώνιζαν δεν φιμώνονταν και, γι’ αυτό, μπορούσαν να τρώνε από τα σιτηρά, απολαμβάνοντας έτσι άμεσα οφέλη από τον κόπο τους. (Δευ 25:4) Επειδή πάχυνε χάρη στην ευλογία του Θεού, ο Ισραήλ «κλώτσησε», στασίασε κατά του Ιεχωβά (Δευ 32:12-15), και γι’ αυτό αναφέρεται κατάλληλα ως πεισματάρα αγελάδα που είναι απρόθυμη να μπει στο ζυγό. (Ωσ 4:16) Η Αίγυπτος παραβάλλεται με ωραία δαμαλίδα που θα υφίστατο συμφορά στα χέρια των Βαβυλωνίων. (Ιερ 46:20, 21, 26) Οι Βαβυλώνιοι που λεηλατούν “την κληρονομιά του Θεού”, τον Ιούδα, παρομοιάζονται με δαμαλίδα η οποία σκιρτάει και χτυπάει τα πόδια κάτω στο τρυφερό χορτάρι.—Ιερ 50:11.

Προφητικά, οι ειρηνικές συνθήκες που προκύπτουν από τη διακυβέρνηση του Μεσσία, του Χριστού Ιησού, εξεικονίζονται εύστοχα από τις φιλικές σχέσεις ανάμεσα στη σχετικά ακίνδυνη αγελάδα και στην αδηφάγα αρκούδα.—Ησ 11:7· βλέπε ΔΑΜΑΛΙΔΑ· ΜΟΣΧΑΡΙ· ΤΑΥΡΟΣ.

(Αγηρί) [πιθανώς, Της (Από την) Άγαρ].

Πατέρας του Μιβάρ, ενός από τους κραταιούς άντρες του Δαβίδ.—1Χρ 11:26, 38.

(Αγηρίτες) [πιθανώς, Της (Από την) Άγαρ].

Προφανώς, ποιμενικός λαός ο οποίος κατοικούσε σε σκηνές Α της Γαλαάδ. Στις ημέρες του Βασιλιά Σαούλ, οι Ισραηλίτες που ζούσαν Α του Ιορδάνη νίκησαν τους Αγηρίτες, παίρνοντας 100.000 αιχμαλώτους και χιλιάδες καμήλες, γαϊδούρια και πρόβατα. (1Χρ 5:10, 18-22) Ο ψαλμωδός συγκαταρίθμησε τους Αγηρίτες με άλλους εχθρούς του Ισραήλ, όπως τους Εδωμίτες, τους Μωαβίτες, τους Αμμωνίτες και τους Αμαληκίτες. (Ψλ 83:2-7) Ωστόσο, στη διάρκεια της βασιλείας του Δαβίδ, ο Ιαζίζ ο Αγηρίτης ήταν υπεύθυνος για τα ποίμνια του βασιλιά.—1Χρ 27:31.

Πολλοί λόγιοι πιστεύουν ότι οι Αγηρίτες κατά πάσα πιθανότητα ταυτίζονται με τους Αγραίους, τους οποίους αναφέρουν οι αρχαίοι γεωγράφοι Στράβων, Πτολεμαίος και Πλίνιος. Το αν ήταν απόγονοι της Άγαρ δεν είναι δυνατόν να εξακριβωθεί.