ΖΑΧΑΡΙΑΣ
(Ζαχαρίας) [Ο Ιεχωβά Έχει Θυμηθεί].
1. Ένας από τους δέκα γιους του Ιεϊήλ από τη φυλή του Βενιαμίν. (1Χρ 9:35-37) Στο εδάφιο 1 Χρονικών 8:31, στον παράλληλο κατάλογο, το όνομά του εμφανίζεται με τη συντετμημένη μορφή Ζαχέρ.
2. Ρουβηνίτης ο οποίος πιθανόν να πολέμησε εναντίον των Αγηριτών στις ημέρες του Σαούλ.—1Χρ 5:6, 7, 10.
3. Λευίτης πυλωρός ο οποίος επίσης επαινείται και ως “σύμβουλος με φρόνηση”. Ήταν πυλωρός στην είσοδο της σκηνής της συνάντησης και, όταν ο Δαβίδ αναδιοργάνωσε τις Λευιτικές υπηρεσίες για το μελλοντικό ναό, στον Ζαχαρία έπεσε ο κλήρος για το βορρά. Υπήρξε πρωτότοκος γιος του Μεσελεμία, ενός Κορεΐτη από τη Λευιτική οικογένεια των Κααθιτών.—1Χρ 9:21, 22· 26:1, 2, 14.
4. Λευίτης ο οποίος διορίστηκε να παίζει έγχορδο όργανο μαζί με άλλους Λευίτες στην πομπή που μετέφερε την κιβωτό της διαθήκης στην Ιερουσαλήμ. Έκτοτε, ο Ζαχαρίας έπαιζε μουσική μπροστά από τη σκηνή που στέγαζε την Κιβωτό.—1Χρ 15:18, 20· 16:1, 4, 5.
5. Σαλπιγκτής ιερέας στην πομπή που συνόδευσε την κιβωτό της διαθήκης προς την Ιερουσαλήμ.—1Χρ 15:24.
6. Λευίτης από την οικογένεια του Οζιήλ ο οποίος συμπεριλήφθηκε στην αναδιοργάνωση της υπηρεσίας για τον οίκο του Ιεχωβά.—1Χρ 24:24, 25.
7. Μεραρίτης Λευίτης, γιος του Οσά, ο οποίος διορίστηκε στο σώμα των πυλωρών κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Δαβίδ.—1Χρ 26:1, 10, 11.
8. Μανασσίτης του οποίου ο γιος, ο Ιδδώ, ήταν αρχηγός της φυλής στη Γαλαάδ όταν βασίλευε ο Δαβίδ.—1Χρ 27:16, 21.
9. Λευίτης του οποίου ο γιος, ο Ιααζιήλ, διαβεβαίωσε τον Ιωσαφάτ και το λαό του Ιούδα ότι ο Ιεχωβά θα διεξήγε τον πόλεμό τους για αυτούς.—2Χρ 20:13-17.
10. Ένας από τους άρχοντες του λαού στους οποίους ο Ιωσαφάτ, το 934 Π.Κ.Χ., ανέθεσε να διδάξουν το νόμο του Ιεχωβά σε όλες τις πόλεις του Ιούδα.—2Χρ 17:7, 9.
11. Γιος του Βασιλιά Ιωσαφάτ. Ο Ζαχαρίας και οι αδελφοί του είχαν λάβει όλοι τους πλούσια δώρα από τον Ιωσαφάτ, αλλά η βασιλεία πέρασε στον πρωτότοκο Ιωράμ. Για να ισχυροποιήσει τη θέση του, ο Ιωράμ, μετά την ενθρόνισή του, σκότωσε τον Ζαχαρία και τους υπόλοιπους αδελφούς του, καθώς και μερικούς άρχοντες.—2Χρ 21:1-4.
12. Γιος του Αρχιερέα Ιωδαέ. Μετά το θάνατο του Ιωδαέ, ο Βασιλιάς Ιωάς απομακρύνθηκε από την αληθινή λατρεία, δίνοντας προσοχή σε εσφαλμένες συμβουλές και όχι στους προφήτες του Ιεχωβά. Ο Ζαχαρίας, εξάδελφος του Ιωάς (2Χρ 22:11), προειδοποίησε αυστηρά το λαό σχετικά με αυτό, αλλά αντί να μετανοήσουν, αυτοί τον λιθοβόλησαν στην αυλή του ναού. Τα λόγια που είπε ο Ζαχαρίας πεθαίνοντας ήταν: «Ας το δει ο Ιεχωβά και ας επιζητήσει ανταπόδοση για αυτό». Αυτό το προφητικό αίτημα εισακούστηκε, διότι όχι μόνο προκλήθηκε μεγάλη ζημιά στον Ιούδα από τη Συρία, αλλά και ο Ιωάς θανατώθηκε από δύο υπηρέτες του «λόγω του αίματος των γιων του Ιωδαέ του ιερέα». Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα και η λατινική Βουλγάτα λένε ότι ο Ιωάς θανατώθηκε ως ανταπόδοση για το αίμα του «γιου» του Ιωδαέ. Ωστόσο, το Μασοριτικό κείμενο και η συριακή Πεσίτα έχουν τη λέξη «γιων», πιθανώς δε να χρησιμοποιούν τον πληθυντικό αριθμό για να υποδηλώσουν την εξοχότητα και την αξία του γιου του Ιωδαέ, του προφήτη-ιερέα Ζαχαρία.—2Χρ 24:17-22, 25.
Τον Ζαχαρία, το γιο του Ιωδαέ, είχε πιθανότατα υπόψη του ο Ιησούς όταν προφήτευσε ότι «το αίμα όλων των προφητών που χύθηκε από τη θεμελίωση του κόσμου» θα ζητηθεί «από αυτή τη γενιά [τους Ιουδαίους που ζούσαν τον καιρό της επίγειας διακονίας του Ιησού], από το αίμα του Άβελ ως το αίμα του Ζαχαρία, ο οποίος φονεύτηκε ανάμεσα στο θυσιαστήριο και στον οίκο». (Λου 11:50, 51) Υπάρχει αντιστοιχία ως προς τον τόπο όπου αναφέρεται ότι έλαβε χώρα ο φόνος. Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., το υπόμνημα των Χρονικών αποτελούσε το τελευταίο βιβλίο στον κανόνα των Εβραϊκών Γραφών. Έτσι λοιπόν, η φράση του Ιησού “από τον Άβελ μέχρι τον Ζαχαρία” ήταν παρόμοια με τη δική μας έκφραση «από τη Γένεση μέχρι την Αποκάλυψη». Στην παράλληλη αφήγηση του εδαφίου Ματθαίος 23:35, ο Ζαχαρίας αποκαλείται γιος του Βαραχία. Το όνομα «Βαραχίας» ίσως είναι ένα άλλο όνομα του Ιωδαέ, εκτός αν παρεμπιπτόντως υποδεικνύει μια γενιά που παρεμβαλλόταν μεταξύ του Ιωδαέ και του Ζαχαρία ή αποτελεί το όνομα ενός προγενέστερου προγόνου.—Βλέπε ΒΑΡΑΧΙΑΣ.
13. Σύμβουλος του Βασιλιά Οζία, ο οποίος βασίλεψε από το 829 ως το 778 Π.Κ.Χ. Ο Ζαχαρίας περιγράφεται ως άτομο που «δίδασκε το φόβο του αληθινού Θεού».—2Χρ 26:5.
14. Βασιλιάς του Ισραήλ. Ο Ζαχαρίας ήταν γιος του Ιεροβοάμ Β΄ και ο τελευταίος της δυναστείας του Ιηού που ανέβηκε στο θρόνο. Η εξάμηνη, σύμφωνα με το υπόμνημα, διακυβέρνησή του τερματίστηκε όταν δολοφονήθηκε από τον Σαλλούμ. (2Βα 15:8-12) Ο πατέρας του Ζαχαρία πέθανε γύρω στο 803 Π.Κ.Χ., το 27ο έτος της βασιλείας του Οζία (2Βα 14:29), αλλά πέρασαν περίπου 11 χρόνια μέχρι να αρχίσει το αναφερόμενο εξάμηνο διάστημα της βασιλείας του Ζαχαρία, το οποίο ξεκίνησε στο 38ο έτος του Οζία (περ. 792 Π.Κ.Χ.). (2Βα 15:8, 13) Αυτό μπορεί να συνέβη επειδή ο Ζαχαρίας ήταν πολύ νέος όταν πέθανε ο πατέρας του ή μπορεί να οφειλόταν σε σοβαρή εναντίωση (πράγμα σύνηθες για το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ) την οποία χρειάστηκε να υπερνικήσει προτού εδραιωθεί στη βασιλεία.
15. Κάποιος που παρέστη μάρτυρας όταν ο Ησαΐας έγραψε το όνομα του γιου του σε μια πλάκα. Ήταν γιος του Ιεβερεχία.—Ησ 8:1, 2.
16. Παππούς του Βασιλιά Εζεκία από τη συγγένεια της μητέρας του.—2Βα 18:1, 2· 2Χρ 29:1.
17. Ένας από τους Λευίτες γιους του Ασάφ που βοήθησαν στην αποκομιδή των ακάθαρτων αντικειμένων τα οποία απομακρύνθηκαν από το ναό στην αρχή της βασιλείας του Εζεκία.—2Χρ 29:13, 15-17.
18. Κααθίτης Λευίτης που διορίστηκε να βοηθήσει στην επίβλεψη των επισκευών του ναού τις οποίες πραγματοποίησε ο Βασιλιάς Ιωσίας.—2Χρ 34:8, 12.
19. Ένας από τους τρεις ιερείς που κατείχαν ηγετικές θέσεις και συνεισέφεραν ζώα με γενναιοδωρία για να προσφερθούν ως θυσία στο μεγάλο εορτασμό του Πάσχα που τέλεσε ο Ιωσίας.—2Χρ 35:1, 8.
20. Μεταιχμαλωσιακός προφήτης και συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου. Ο Ζαχαρίας αυτοαποκαλείται “γιος του Βερεχία, γιου του Ιδδώ” (Ζαχ 1:1, 7), όμως σε άλλες περιπτώσεις όπου γίνεται μνεία για αυτόν, ο μεσαίος συνδετικός κρίκος παραλείπεται. (Εσδ 5:1· 6:14· Νε 12:4, 16) Ο Ζαχαρίας γεννήθηκε πιθανότατα κάπου στη Βαβυλώνα, δεδομένου ότι η προφητική του δραστηριότητα ξεκίνησε μόλις 17 χρόνια μετά την επιστροφή από την εξορία και, λογικά, ήταν τότε μεγαλύτερος από 17 χρονών, αν και αποκαλούνταν ακόμη “νεαρός”.—Ζαχ 2:4.
Ο Ζαχαρίας και ο Αγγαίος χρησιμοποιήθηκαν από τον Ιεχωβά για να υποκινήσουν τον Ζοροβάβελ, τον Αρχιερέα Ιησού και τους επαναπατρισμένους εξορίστους να ολοκληρώσουν την ανοικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά, παρότι η απαγόρευση που είχε εκδώσει η περσική κυβέρνηση εξακολουθούσε να βρίσκεται σε ισχύ. (Εσδ 5:1, 2· 6:14, 15) Η προφητεία του Ζαχαρία περιέχει αγγέλματα τα οποία ο ίδιος επέδωσε γι’ αυτόν το σκοπό σε διάστημα δύο ετών και ενός μηνός. (Ζαχ 1:1, 7· 7:1, 8) Δεν έχει καταγραφεί αν επιτέλεσε άλλη προφητική δραστηριότητα.—Βλέπε ΖΑΧΑΡΙΑΣ (ΒΙΒΛΙΟ).
Μολονότι ο πατέρας αυτού του Ζαχαρία ονομαζόταν Βερεχίας, η αναφορά του Ιησού στον “Ζαχαρία, το γιο του Βαραχία”, (Ματ 23:35· προσέξτε τη διαφορετική γραφή των ονομάτων) είναι πιο πιθανό να εννοεί κάποιον αρχιερέα που έζησε προγενέστερα.—Βλέπε Αρ. 12.
21. Ένα από τα άτομα τα οποία ήταν «κεφαλές» και τα οποία ο Έσδρας έστειλε να συγκεντρώσουν ορισμένους διακόνους για τον οίκο του Θεού όταν επρόκειτο να γίνει το ταξίδι στην Ιερουσαλήμ το 468 Π.Κ.Χ. (Εσδ 8:15-17) Πιθανώς είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Αρ. 22 ή τον Αρ. 23.
22. Κεφαλή του πατρικού οίκου του Φαρώς. Ο Ζαχαρίας και 150 άρρενες αυτού του πατρικού οίκου ήρθαν στην Ιερουσαλήμ μαζί με τον Έσδρα. (Εσδ 8:1, 3) Πιθανώς το ίδιο πρόσωπο με τον Αρ. 21.
23. Κεφαλή του πατρικού οίκου του Βηβαΐ. Αυτός ηγήθηκε μιας ομάδας 28 αρρένων της οικογένειάς του κατά την επιστροφή με τον Έσδρα. (Εσδ 8:1, 11) Πιθανώς το ίδιο πρόσωπο με τον Αρ. 21.
24. Ένας από τους γιους του Ελάμ που διέλυσαν τους γάμους τους με αλλοεθνείς γυναίκες, σύμφωνα με τη συμβουλή του Έσδρα.—Εσδ 10:10, 11, 26, 44.
25. Συνεργάτης του Έσδρα όταν εκείνος διάβασε και ανέλυσε το Νόμο στο λαό. Ο Ζαχαρίας, ο οποίος πιθανότατα ήταν ιερέας, στεκόταν στα αριστερά του Έσδρα.—Νε 8:1, 2, 4.
26, 27. Δύο άντρες από τον Ιούδα, ο γιος του Αμαρία και ο γιος του Σηλανίτη αντίστοιχα, των οποίων οι απόγονοι έζησαν στην Ιερουσαλήμ μετά τη βαβυλωνιακή εξορία.—Νε 11:4, 5.
28. Ιερέας, γιος κάποιου Πασχώρ, του οποίου οι απόγονοι έζησαν στη μεταιχμαλωσιακή Ιερουσαλήμ.—Νε 11:10, 12.
29. Σαλπιγκτής ιερέας στην πομπή που έλαβε χώρα κατά την εγκαινίαση του ανοικοδομημένου τείχους της Ιερουσαλήμ, γιος του Ιωνάθαν.—Νε 12:27, 31, 35.
30. Άλλος σαλπιγκτής, επίσης ιερέας, στην ίδια πομπή στην οποία πήρε μέρος το πρόσωπο Αρ. 29.—Νε 12:40, 41.
31. Ιερέας και πατέρας του Ιωάννη του Βαφτιστή. (Λου 3:2) Ο ίδιος και η σύζυγός του η Ελισάβετ, η οποία ήταν συγγενής της μητέρας του Ιησού, της Μαρίας, ζούσαν στους λόφους της Ιουδαίας. Είχαν και οι δύο φόβο για τον Θεό και υπάκουαν στις εντολές του. Μολονότι ήταν προχωρημένοι στα χρόνια, δεν είχαν παιδιά.—Λου 1:5-7, 36.
Όταν ήρθε η σειρά του Ζαχαρία να προσφέρει θυμίαμα ενόσω υπηρετούσε η «υποδιαίρεση του Αβιά», πιθανότατα γύρω στα τέλη της άνοιξης ή στις αρχές του καλοκαιριού του 3 Π.Κ.Χ., εκείνος μπήκε στο αγιαστήριο όπως συνήθως. Τότε εμφανίστηκε σε αυτόν ο Γαβριήλ, ο άγγελος του Ιεχωβά, πληροφορώντας τον ότι η δέησή του είχε εισακουστεί, ότι η σύζυγός του η Ελισάβετ θα του γεννούσε γιο και ότι το αγόρι θα ονομαζόταν Ιωάννης. Ο Γαβριήλ έδωσε οδηγίες στον Ζαχαρία σχετικά με την ανατροφή του αγοριού και του ανέφερε τι θα επιτελούσε αυτός ο γιος. (Λου 1:5-17) Ο Ζαχαρίας ζήτησε από τον άγγελο ένα σημείο ως περαιτέρω επιβεβαίωση. Επειδή δεν πίστεψε τον άγγελο, πληροφορήθηκε ότι θα έμενε βουβός μέχρι και μετά τη γέννηση του Ιωάννη. (Λου 1:18-23) Την όγδοη ημέρα μετά τη γέννηση του βρέφους, η Ελισάβετ απέρριψε τις εισηγήσεις των γειτόνων και των συγγενών και επέμεινε ότι ο γιος της θα ονομαζόταν Ιωάννης. Όταν εκείνοι αποτάθηκαν στον πατέρα, ο Ζαχαρίας πήρε μια πλάκα και έγραψε πάνω: «Ιωάννης είναι το όνομά του». Ευθύς αμέσως η ομιλία του αποκαταστάθηκε και εκείνος είπε μια προφητεία σχετικά με το έργο του γιου του και το έργο του Μεσσία.—Λου 1:13, 57-79.