Έτσι λοιπόν, οι γιατροί ταρίχευσαν τον Ισραήλ και χρειάστηκαν σαράντα ολόκληρες ημέρες για αυτόν, γιατί τόσες ημέρες χρειάζονται συνήθως για την ταρίχευση· και οι Αιγύπτιοι έκλαιγαν για αυτόν εβδομήντα ημέρες». (Γε 50:2, 3)

Στην περίπτωση του Ιακώβ, ο πρώτιστος σκοπός ήταν προφανώς η διατήρηση του σώματος μέχρι την ταφή του στην Υποσχεμένη Γη.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι αιγυπτιακές μέθοδοι ταρίχευσης περιλάμβαναν την τοποθέτηση του πτώματος σε νάτρο επί εβδομήντα ημέρες. Ωστόσο, όταν ο Ιακώβ ταριχεύτηκε από Αιγύπτιους γιατρούς πολύ προγενέστερα, η Αγία Γραφή λέει ότι «χρειάστηκαν σαράντα ολόκληρες ημέρες για αυτόν, γιατί τόσες ημέρες χρειάζονται συνήθως για την ταρίχευση· και οι Αιγύπτιοι έκλαιγαν για αυτόν εβδομήντα ημέρες». (Γε 50:3) Οι μελετητές έχουν κάνει διάφορες προσπάθειες για να συμβιβάσουν το εδάφιο Γένεση 50:3 με τα λεγόμενα του Ηρόδοτου. Κατ’ αρχάς, οι 40 ημέρες μπορεί να μην περιλάμβαναν το χρόνο βύθισης του σώματος στο νάτρο. Ωστόσο, ο Ηρόδοτος μπορεί κάλλιστα απλώς να έσφαλε ισχυριζόμενος ότι το νεκρό σώμα τοποθετούνταν στο νάτρο επί 70 ημέρες. Ο μεταγενέστερος ιστορικός Διόδωρος ο Σικελιώτης (του πρώτου αιώνα Π.Κ.Χ.) ανέφερε ότι η αιγυπτιακή διαδικασία ταρίχευσης διαρκούσε πάνω από 30 ημέρες. (Βιβλιοθήκη Ιστορική, Α΄, 91, 5, 6) Φυσικά, είναι πιθανό να υπήρχαν αιγυπτιακές μέθοδοι ταρίχευσης τις οποίες δεν έθιξε κανένας από τους δύο αυτούς ιστορικούς, ίσως δε τα χρονικά διαστήματα που απαιτούνταν για την ταρίχευση να ποίκιλλαν ανάλογα με την ιστορική περίοδο.