Ο Ιησούς έδωσε την εξής παρηγορητική διαβεβαίωση στην ανθρωπότητα: «Έρχεται η ώρα, και ήδη είναι, που οι νεκροί θα ακούσουν τη φωνή του Γιου του Θεού και αυτοί που έχουν δώσει προσοχή θα ζήσουν. . . .

Ιωα 5:25

«Οι νεκροί» που άκουσαν τον Ιησού να μιλάει όταν αυτός ήταν στη γη. Από τα λόγια του Ιησού παρατηρούμε πως, όταν μιλούσε ο Ιησούς, κάποιοι από τους “νεκρούς” άκουγαν τη φωνή του. Ο Πέτρος χρησιμοποίησε παρόμοια φρασεολογία, λέγοντας: «Διότι γι’ αυτόν το σκοπό διακηρύχτηκαν τα καλά νέα και στους νεκρούς, ώστε αυτοί να κριθούν ως προς τη σάρκα από την άποψη των ανθρώπων αλλά να ζήσουν ως προς το πνεύμα από την άποψη του Θεού». (1Πε 4:6) Αυτό συμβαίνει επειδή εκείνοι που άκουγαν τον Χριστό ήταν «νεκροί στα παραπτώματα και στις αμαρτίες» πριν ακούσουν αλλά θα άρχιζαν να “ζουν” πνευματικά λόγω της πίστης τους στα καλά νέα.—Εφ 2:1· παράβαλε Ματ 8:22· 1Τι 5:6.

Το εδάφιο Ιωάννης 5:29 αναφέρεται στο τέλος της περιόδου κρίσης. Ωστόσο, ένα πολύ σημαντικό, αξιοπρόσεκτο σημείο, το οποίο μας βοηθάει να προσδιορίσουμε τη χρονική περίοδο στην οποία αναφέρεται η δήλωση του Ιησού σχετικά με την «ανάσταση ζωής» και την «ανάσταση κρίσης», είναι τα όσα είχε πει προηγουμένως, στην ίδια εκείνη περίπτωση, για εκείνους που ζούσαν τότε και οι οποίοι ήταν πνευματικά νεκροί (όπως εξηγείται στον υπότιτλο “Μετάβαση από το Θάνατο στη Ζωή”): «Έρχεται η ώρα, και ήδη είναι, που οι νεκροί θα ακούσουν τη φωνή του Γιου του Θεού και αυτοί που έχουν δώσει προσοχή [οἱ ἀκούσαντες, Κείμενο] θα ζήσουν». (Ιωα 5:25) Αυτό υποδηλώνει ότι δεν αναφερόταν σε όποιον θα άκουγε απλώς τον ήχο της φωνής του αλλά, μάλλον, στους “ακούσαντες”, δηλαδή εκείνους που, αφού ακούσουν, δέχονται τα όσα άκουσαν ως αληθινά. Η λέξη «ακούω» χρησιμοποιείται πολύ συχνά στην Αγία Γραφή με την έννοια του «δίνω προσοχή» ή «υπακούω». (Βλέπε ΥΠΑΚΟΗ.) Εκείνοι που αποδεικνύονται υπάκουοι θα ζήσουν. (Παράβαλε τη χρήση της λέξης ἀκούω στα εδάφια Ιωα 6:60· 8:43, 47· 10:3, 27.) Τα άτομα αυτά κρίνονται, όχι με βάση τα όσα έκαναν πριν ακούσουν τη φωνή του, αλλά με βάση τα όσα κάνουν αφού την ακούσουν.

Αληθινά, αληθινά σας λέω: Έρχεται η ώρα, και ήδη είναι, που οι νεκροί θα ακούσουν τη φωνή του Γιου του Θεού και αυτοί που έχουν δώσει προσοχή θα ζήσουν».—Ιωα 5:24, 25.

Εκείνοι που είχαν “ήδη μεταβεί από το θάνατο στη ζωή” δεν θα μπορούσαν να είναι άτομα που είχαν πεθάνει κατά γράμμα και βρίσκονταν σε πραγματικούς τάφους. Όταν είπε αυτά τα λόγια ο Ιησούς, όλη η ανθρωπότητα υπόκειτο στην καταδίκη του θανάτου ενώπιον του Θεού, του Κριτή όλων. Άρα, ο Ιησούς αναφερόταν προφανώς σε άτομα εδώ στη γη τα οποία ήταν νεκρά με πνευματική έννοια. Ο Ιησούς πρέπει να είχε υπόψη του τέτοιου είδους άτομα, νεκρά από πνευματική άποψη, όταν είπε σε κάποιον Ιουδαίο που ήθελε να πάει πρώτα στο σπίτι του για να θάψει τον πατέρα του: «Να με ακολουθείς, και άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους».—Ματ 8:21, 22.

Όσοι γίνονται Χριστιανοί με αληθινή πίστη βρίσκονταν κάποτε ανάμεσα στους πνευματικά νεκρούς ανθρώπους του κόσμου. Ο απόστολος Παύλος υπενθύμισε στην εκκλησία αυτό το γεγονός, λέγοντας: «Εσάς ζωοποίησε ο Θεός μολονότι ήσασταν νεκροί στα παραπτώματα και στις αμαρτίες σας, στις οποίες περπατήσατε κάποτε σύμφωνα με το σύστημα πραγμάτων αυτού του κόσμου . . . Αλλά ο Θεός, που είναι πλούσιος σε έλεος, λόγω της μεγάλης αγάπης του με την οποία μας αγάπησε, μας ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό, όταν μάλιστα ήμασταν νεκροί στα παραπτώματα—με παρ’ αξία καλοσύνη έχετε σωθεί—και μας ήγειρε μαζί και μας έβαλε να καθήσουμε μαζί στους ουράνιους τόπους σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού».—Εφ 2:1, 2, 4-6.

Συνεπώς, λόγω του ότι δεν περπατούν πια μέσα σε παραπτώματα και αμαρτίες εναντίον του Θεού, καθώς και λόγω της πίστης τους στον Χριστό, ο Ιεχωβά ήρε από πάνω τους την καταδίκη. Τους ήγειρε από τον πνευματικό θάνατο και τους έδωσε την ελπίδα της αιώνιας ζωής. (1Πε 4:3-6) Ο απόστολος Ιωάννης περιγράφει αυτή τη μετάβαση από την κατάσταση της νέκρωσης—στην οποία είχαν περιπέσει εξαιτίας των παραπτωμάτων και των αμαρτιών—στην κατάσταση της πνευματικής ζωής, με τα εξής λόγια: «Μην απορείτε, αδελφοί, που σας μισεί ο κόσμος. Εμείς γνωρίζουμε ότι έχουμε μεταβεί από το θάνατο στη ζωή, επειδή αγαπάμε τους αδελφούς».—1Ιω 3:13, 14.