Απολαμβάνει το Σεβασμό και την Αγάπη του Ιησού. Μετά το βάφτισμά του, ο Ιησούς δεν ευνοούσε με ιδιαίτερο τρόπο τη Μαρία—δεν την αποκαλούσε «μητέρα», αλλά απλώς «γυναίκα». (Ιωα 2:4· 19:26) Αυτός ο προσδιορισμός δεν εξέφραζε με κανέναν τρόπο έλλειψη σεβασμού, όπως θα μπορούσε να εκληφθεί σήμερα. Η προσφώνηση γύναι του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου χρησιμοποιούνταν προς δήλωση σεβασμού ή στοργής και σήμαινε «κυρία», «δέσποινα». Και σήμερα, για παράδειγμα, στη γερμανική γλώσσα η αντίστοιχη λέξη σημαίνει «κυρία» όταν χρησιμοποιείται με τον ίδιο τρόπο. Η Μαρία ήταν η μητέρα του Ιησού κατά σάρκα, αλλά αφότου εκείνος γεννήθηκε από το άγιο πνεύμα κατά το βάφτισμά του, ήταν πρωτίστως Γιος του Θεού, και «μητέρα» του ήταν «η άνω Ιερουσαλήμ». (Γα 4:26) Ο Ιησούς έδωσε έμφαση σε αυτό το γεγονός όταν σε κάποια περίπτωση η Μαρία και τα άλλα παιδιά της τον διέκοψαν ενώ δίδασκε, ζητώντας του να βγει έξω όπου ήταν εκείνοι. Ο Ιησούς έκανε γνωστό ότι, στην πραγματικότητα, μητέρα του και στενοί του συγγενείς ήταν τα μέλη της πνευματικής του οικογένειας, ότι τα πνευματικά ζητήματα προηγούνται από τα σαρκικά συμφέροντα.—Ματ 12:46-50· Μαρ 3:31-35· Λου 8:19-21.

Όταν ο Ιησούς κρεμάστηκε στο ξύλο του βασανισμού, η Μαρία στεκόταν δίπλα. Για εκείνη, ο Ιησούς δεν ήταν απλώς ένας αγαπημένος γιος—ήταν ο Μεσσίας, ο Κύριος και Σωτήρας της, ο Γιος του Θεού. Καθώς φαίνεται, η Μαρία ήταν τώρα πια χήρα. Συνεπώς, ο Ιησούς εκπλήρωσε την ευθύνη που είχε ως ο πρωτότοκος του σπιτικού του Ιωσήφ, ζητώντας από τον απόστολο Ιωάννη—πιθανώς εξάδελφό του—να πάρει τη Μαρία στο σπίτι του και να τη φροντίζει σαν να ήταν δική του μητέρα. (Ιωα 19:26, 27) Γιατί δεν την εμπιστεύτηκε ο Ιησούς σε έναν από τους ετεροθαλείς αδελφούς του; Δεν αναφέρεται ότι κάποιος από αυτούς ήταν παρών. Επιπλέον, αυτοί δεν είχαν γίνει ακόμη πιστοί, και ο Ιησούς θεωρούσε την πνευματική σχέση σπουδαιότερη από τη σαρκική.—Ιωα 7:5· Ματ 12:46-50.