(Αβαγθά).

Το όνομα ενός από τους εφτά αυλικούς που υπηρετούσαν τον Πέρση βασιλιά Ασσουήρη, σύζυγο της Ιουδαίας Εσθήρ, στο ανάκτορό του στα Σούσα, την τότε πρωτεύουσα της Περσίας.—Εσθ 1:10.

Στη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου ο Αβαγθά αναφέρεται ως ένας από τους εφτά «θαλαμηπόλους», ενώ σε μια περιθωριακή της σημείωση υπάρχει η απόδοση «ευνούχους», απόδοση που εμφανίζεται και στη Μετάφραση του Βάμβα. Αν και οι ευνούχοι χρησιμοποιούνταν συχνά ως έμπιστοι υπηρέτες στους βασιλικούς οίκους των χωρών της Μέσης Ανατολής, η πρωτότυπη εβραϊκή λέξη σαρίς σημαίνει βασικά «αυλικός», και μόνο κατά δευτερεύουσα έννοια αναφέρεται σε ευνουχισμένο άτομο. Εφόσον αυτοί οι εφτά αυλικοί ήταν υπηρέτες του βασιλιά και, όπως φαίνεται, δεν τους είχε ανατεθεί η φύλαξη των γυναικών (όπως στον Ηγαΐ, τον ευνούχο του βασιλιά για τον οποίο γίνεται μνεία στο εδάφιο Εσθήρ 2:3), ίσως δεν ήταν ευνούχοι από σωματική άποψη.

(Αβαδδών) [εβρ. προέλευσης· σημαίνει «Καταστροφή»].

Στο εδάφιο Αποκάλυψη 9:11, αυτή η εβραϊκή λέξη χρησιμοποιείται μεταγραμμένη στην ελληνική. Εκεί διαβάζουμε σχετικά με τη συμβολική πληγή των ακρίδων οι οποίες έχουν «βασιλιά τους τον άγγελο της αβύσσου. Στην εβραϊκή το όνομά του είναι Αβαδδών, στη δε ελληνική έχει το όνομα Απολλύων».

Στην εβραϊκή η λέξη ’αβαντών σημαίνει «καταστροφή» και μπορεί επίσης να αναφέρεται στον «τόπο της καταστροφής». Εμφανίζεται στο πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο συνολικά πέντε φορές, στις τέσσερις δε από αυτές τις περιπτώσεις παραλληλίζεται με τον «τάφο», τον «Σιεόλ» και το “θάνατο”. (Ψλ 88:11· Ιωβ 26:6· 28:22· Παρ 15:11) Σε αυτά τα εδάφια η λέξη ’αβαντών αναφέρεται προφανώς στις καταστροφικές διαδικασίες που ακολουθούν τον ανθρώπινο θάνατο, οι δε συγκεκριμένες περικοπές υποδεικνύουν ότι στον Σιεόλ, τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους, λαβαίνει χώρα αποσύνθεση, ή αλλιώς καταστροφή. Στο εδάφιο Ιώβ 31:12 η λέξη ’αβαντών προσδιορίζει το βλαβερό αποτέλεσμα της μοιχικής πορείας. Ο Ιώβ δήλωσε: «Αυτό [η μοιχική πορεία] είναι φωτιά που θα κατέτρωγε μέχρι καταστροφής [‛αδ-’αβαντών], και θα ρίζωνε μέσα σε όλα μου τα προϊόντα».—Παράβαλε Παρ 6:26-28, 32· 7:26, 27.

Ποιος είναι ο Αβαδδών, ο άγγελος της αβύσσου;

Ωστόσο, στο εδάφιο Αποκάλυψη 9:11 η λέξη «Αβαδδών» χρησιμοποιείται ως το όνομα “του αγγέλου της αβύσσου”. Το αντίστοιχο ελληνικό όνομα «Απολλύων» σημαίνει «Καταστροφέας». Το 19ο αιώνα έγιναν κάποιες προσπάθειες να καταδειχτεί ότι αυτό το εδάφιο εφαρμοζόταν προφητικά σε άτομα όπως ο Αυτοκράτορας Βεσπασιανός, ο Μωάμεθ, ακόμη και ο Ναπολέων, και ο άγγελος αυτός θεωρούνταν γενικά «σατανικός». Πρέπει να σημειωθεί, όμως, ότι στα εδάφια Αποκάλυψη 20:1-3 ο άγγελος που έχει «το κλειδί της αβύσσου» παρουσιάζεται ως εκπρόσωπος του Θεού από τον ουρανό, και όχι μόνο δεν είναι «σατανικός» αλλά δένει τον Σατανά και τον ρίχνει στην άβυσσο. Σχολιάζοντας το εδάφιο Αποκάλυψη 9:11, Η Βίβλος του Ερμηνευτή (The Interpreter’s Bible) λέει: «Ωστόσο, ο Αβαδδών δεν είναι άγγελος του Σατανά αλλά του Θεού και επιτελεί το καταστροφικό του έργο κατ’ εντολήν του Θεού».

Στα εδάφια των Εβραϊκών Γραφών που μόλις εξετάστηκαν, είναι προφανές ότι η λέξη ’αβαντών παραλληλίζεται με τον Σιεόλ και το θάνατο. Στο εδάφιο Αποκάλυψη 1:18 ο Χριστός Ιησούς δηλώνει: «Είμαι ζωντανός στους αιώνες των αιώνων και έχω τα κλειδιά του θανάτου και του Άδη». Η εξουσία του επί της αβύσσου καταδεικνύεται στο εδάφιο Λουκάς 8:31. Το γεγονός ότι διαθέτει καταστροφική δύναμη, περιλαμβανομένης και δύναμης για την καταστροφή του Σατανά, φαίνεται από το εδάφιο Εβραίους 2:14, το οποίο λέει ότι ο Ιησούς έγινε μέτοχος σε αίμα και σάρκα ώστε «μέσω του θανάτου του να εκμηδενίσει εκείνον που έχει τα μέσα να προξενεί το θάνατο, δηλαδή τον Διάβολο». Στα εδάφια Αποκάλυψη 19:11-16 παρουσιάζεται σαφώς ως ο εντεταλμένος από τον Θεό Καταστροφέας ή Εκτελεστής.—Βλέπε ΑΠΟΛΛΥΩΝ.

(Αβαΐας) [Ο Γιαχ Έχει Κρύψει].

Ιερέας του οποίου οι απόγονοι επέστρεψαν από τη βαβυλωνιακή εξορία. Επειδή, όμως, οι «γιοι» του δεν μπόρεσαν να αποδείξουν τη γενεαλογία τους, αποκλείστηκαν από την ιεροσύνη και δεν τους επιτράπηκε «να τρώνε από τα αγιότατα πράγματα μέχρι να εγερθεί ιερέας με Ουρίμ και Θουμμίμ».—Εσδ 2:1, 2, 61-63· Νε 7:63-65.

(Αβαισάν).

Διάδοχος του Ιεφθάε στο αξίωμα του κριτή του Ισραήλ. Ο Αβαισάν απέκτησε 30 γιους και 30 κόρες, πράγμα που υποδηλώνει ότι ήταν πολύγαμος και προφανώς σε κάποιον βαθμό ευκατάστατος. Έφερε 30 κόρες για να τις παντρέψει με τους γιους του. Αφού υπηρέτησε ως κριτής επί εφτά χρόνια, ο Αβαισάν πέθανε και θάφτηκε στη γενέτειρά του, την πόλη Βηθλεέμ, πιθανώς τη Βηθλεέμ του Ζαβουλών.—Κρ 12:7-10· Ιη 19:10, 14, 15· βλέπε ΒΗΘΛΕΕΜ Αρ. 2.

(Αβανά).

Ένας από τους δύο ποταμούς της Δαμασκού που ανέφερε ο Σύριος στρατιωτικός διοικητής Νεεμάν, ειρωνευόμενος την οδηγία που του έδωσε ο Ελισαιέ να λουστεί στα νερά του Ιορδάνη για να θεραπευτεί από τη λέπρα του.—2Βα 5:12.