7 χλμ. ΔΒΔ της Δαν και ταυτίζεται με το Τελλ Αμπίλ (Τελ Άβελ Μπετ Μααχά). Κατείχε πλεονεκτική θέση, ευρισκόμενη πάνω στο δρόμο που οδηγούσε από την Ασώρ προς το Β, στο σημείο της διασταύρωσης με την οδό Ανατολής-Δύσης η οποία συνέδεε τη Δαμασκό με την Τύρο.

Οι άντρες του Δαβίδ υπό τον Ιωάβ πολιόρκησαν την πόλη όταν κατέφυγε εκεί ο στασιαστής Σεβά. Τότε μια σοφή γυναίκα, εκπροσωπώντας «τους ειρηνικούς και τους πιστούς ανθρώπους του Ισραήλ», παρακάλεσε τον Ιωάβ να μην καταστρέψει την Αβέλ, την πόλη στην οποία πήγαιναν από παλιά για να ζητήσουν σοφές κρίσεις, και η οποία λόγω αυτού χαρακτηριζόταν «μητέρα στον Ισραήλ»—έκφραση που πιθανότατα σημαίνει επίσης μητρόπολη, δηλαδή μια πόλη με εξαρτώμενες κωμοπόλεις. Ακολουθώντας τη συμβουλή αυτής της γυναίκας, οι κάτοικοι έριξαν το κεφάλι του Σεβά από το τείχος, και η πόλη σώθηκε.—2Σα 20:14-22.

Με την υποκίνηση του Βασιλιά Ασά του Ιούδα, ο Σύριος Βεν-αδάδ Α΄ επιτέθηκε στην Αβέλ-βαιθ-μααχά σε μια κίνηση αντιπερισπασμού, προκειμένου να αποτρέψει τον Βαασά του Ισραήλ από το να χτίσει τη Ραμά. (1Βα 15:20· βλέπε ΡΑΜΑ Αρ. 1.) Η Αβέλ του Βαιθ-μααχά καταλήφθηκε από τον Θεγλάθ-φελασάρ Γ΄ της Ασσυρίας, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φεκά, και οι κάτοικοί της οδηγήθηκαν σε εξορία. (2Βα 15:29) Αυτή η πόλη, η οποία αποκαλείται Αμπιλάκα στα ασσυριακά κείμενα, εμφανίζεται στις επιγραφές του Θεγλάθ-φελασάρ Γ΄ ως μια από τις πόλεις που είχε κατακτήσει. Οι εύφοροι, καλά αρδευόμενοι αγροί ολόγυρά της τής έδωσαν δικαιολογημένα ένα ακόμη όνομα, το τοπωνύμιο Αβέλ-μαΐμ (που σημαίνει «Υδάτινο Ρεύμα Νερών»). Η θέση της την καθιστούσε εξαίρετο τόπο αποθήκευσης.—2Χρ 16:4.

(Αβέλ-κεραμίμ) [Υδάτινο Ρεύμα των Αμπελιών].

Το πιο απομακρυσμένο σημείο στο οποίο έφτασε ο Ιεφθάε καταδιώκοντας τους Αμμωνίτες κατά την ήττα τους. (Κρ 11:33) Είναι γενικά παραδεκτό ότι βρισκόταν ανάμεσα στην Εσεβών και στη Ραββά, ή αλλιώς Ραββά Αμμών (το σημερινό Αμμάν). Σήμερα ταυτίζεται γενικά με το Χίρμπετ ες-Σουκ, περίπου 8 χλμ. Ν της Ραββά (Αμμάν), το οποίο θα μπορούσε να ταιριάζει στην περιγραφή του Ευσέβιου. (Περί των τοπικών ονομάτων, 32, 15-16) Μερικοί προβάλλουν ως πιθανότερη τοποθεσία το Ναούρ, περίπου 14 χλμ. ΝΔ της Ραββά Αμμών.

Βλέπε ΑΒΕΛ-ΒΑΙΘ-ΜΑΑΧΑ.

(Αβέλ-μεολά) [Υδάτινο Ρεύμα Χορών].

Η ιδιαίτερη πατρίδα του Ελισαιέ, όπου ο Ηλίας τον βρήκε να οργώνει και τον έχρισε προφήτη ως διάδοχό του.—1Βα 19:16-19.

Πριν από αυτό, η Αβέλ-μεολά εμφανίζεται στην εξιστόρηση της ήττας των Μαδιανιτών από τη μικρή ομάδα πολεμιστών του Γεδεών. Αναφέρεται ότι οι Μαδιανίτες, κατά την άτακτη φυγή τους, έφτασαν «μέχρι τα περίχωρα της Αβέλ-μεολά κοντά στην Ταββάθ».—Κρ 7:22.

Δεδομένου ότι η Ταββάθ βρίσκεται Α του Ιορδάνη Ποταμού, από το 1951 και έπειτα έχει γίνει προσπάθεια να ταυτιστεί η Αβέλ-μεολά με το Τελλ ελ-Μακλούμπ στο Ουάντι ελ-Γιάμπις. Ένα επιπρόσθετο επιχείρημα που προβάλλεται υπέρ αυτής της ταύτισης είναι πως ο Ηλίας, όταν έφυγε από το Χωρήβ, σταμάτησε στην Αβέλ-μεολά για να χρίσει τον Ελισαιέ, έχοντας περαιτέρω την αποστολή να ταξιδέψει στην «έρημο της Δαμασκού» για να χρίσει τον Αζαήλ βασιλιά της Συρίας. (1Βα 19:15) Η κυριότερη αρχαία οδός που οδηγούσε από το Χωρήβ στη Δαμασκό βρισκόταν Α του Ιορδάνη, αν και ενίοτε αυτή η οδός ήταν υπό τον έλεγχο νομάδων.

Ωστόσο, η αφήγηση σχετικά με την καταδίωξη των Μαδιανιτών από τον Γεδεών στην πραγματικότητα υποδεικνύει ότι, κατά τη φάση που περιγράφεται στο εδάφιο Κριτές 7:22, αυτοί βρίσκονταν Δ (και όχι Α) του Ιορδάνη. (Βλέπε Κρ 7:24.) Όσον αφορά δε το ταξίδι του Ηλία στην έρημο της Δαμασκού, το υπόμνημα δείχνει ότι αυτό δεν πραγματοποιήθηκε αμέσως, αλλά αργότερα, από το διάδοχό του τον Ελισαιέ. (1Βα 19:15-19· 2Βα 8:7-13) Λόγω αυτού, μερικά γεωγραφικά κείμενα εξακολουθούν να υποδεικνύουν μια τοποθεσία Δ του Ιορδάνη και όχι Α. (Τα Γεωγραφικά και Τοπογραφικά Κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης [The Geographical and Topographical Texts of the Old Testament], του Γ. Σίμονς, Λέιντεν, 1959· Η Γεωγραφία της Αγίας Γραφής [The Geography of the Bible], του Ντ. Μπέιλι, 1957· ο Άτλας της Αγίας Γραφής [Atlas of the Bible], του Λ. Χ. Γκρόλενμπεργκ, 1956) Τόσο ο Ιερώνυμος όσο και ο Ευσέβιος, οι οποίοι έζησαν κατά τους πρώτους αιώνες της Κοινής μας Χρονολογίας, ταύτισαν την Αβέλ-μεολά με μια τοποθεσία που βρισκόταν 10 ρωμαϊκά μίλια (15 χλμ.) Ν της Βαιθ-σεάν (Δ του Ιορδάνη). Το σύγγραμμα Η Γη της Βίβλου (The Land of the Bible), του Γ. Ααρώνι, δηλώνει: «Είμαστε σχεδόν βέβαιοι τώρα ότι η Αβέλ-μεολά ταυτίζεται με το Τελλ Αμπού Σους στη [δυτική] όχθη του Ιορδάνη, 15 χλμ. νότια της Βαιθ-σεάν». (Μετάφραση [στην αγγλική] και επιμέλεια Ά. Ρέινι, 1979, σ. 313) Η κοντινή πεδιάδα της Βαιθ-σεάν προσφέρεται για εκτεταμένες καλλιέργειες.—Παράβαλε 1Βα 19:19.

Ένα ακόμη στοιχείο που υποστηρίζει ότι επρόκειτο για τοποθεσία Δ του Ιορδάνη είναι το γεγονός ότι, μεταγενέστερα, η Αβέλ-μεολά υπαγόταν στην πέμπτη διοικητική περιφέρεια του Σολομώντα και ότι καταχωρίζεται με άλλες τοποθεσίες Δ του Ιορδάνη. (1Βα 4:12) Προφανώς ήταν η ιδιαίτερη πατρίδα του Αδριήλ του Μεολαθίτη, γαμπρού του Σαούλ.