Το πλοίο ρυμουλκούσε μια μικρή λέμβο, μια βάρκα, με την οποία έβγαιναν στην ακρογιαλιά όταν αγκυροβολούσαν κοντά στην ακτή. Σε περίπτωση θύελλας, ανέβαζαν τη βάρκα στο σκάφος για να μη βουλιάξει ή συντριφτεί. Σε αυτό το ταξίδι του Παύλου, η θύελλα ήταν τόσο σφοδρή ώστε ανάγκασε τους ναύτες να ζώσουν από κάτω το πλοίο (προφανώς περνώντας σχοινιά ή αλυσίδες κάτω από το κύτος, από τη μια μεριά ως την άλλη, για να μη διαλυθεί το πλοίο), να κατεβάσουν τα άρμενα (προφανώς τον εξαρτισμό), να ρίξουν το φορτίο του σιταριού στη θάλασσα, να πετάξουν τα ξάρτια και να λύσουν τα σχοινιά που συγκρατούσαν τα πηδάλια (για να μην υποστούν βλάβη).—Πρ 27:6-19, 40.

Πρ 27:6-19,